Οι χαζοβιολες θα ερθουν και θα κατσουν εξω. Ειμαι σιγουρος. Και τελικα ηρθαν. Και οχι μονο αυτες. Και αλλες. Δυο στρατιες. Αφου δεν ηταν η μερα μου. Ηταν πλεον φανερο. Ξεκινησε ασχημα και συνεχισε ετσι. Οι χαζοβιολες ηταν χαζοβιολες με τα ολα τους. Οι μεν 40αρες, οι δε 15χρονες. Γελαγαν και χαχανιζαν. Δε μπορουσα να κατσω να διαβασω το οτιδηποτε ή να γραψω το οτιδηποτε με τις χαζοβιολες διπλα. Ηπια λοιπον γρηγορα το milkshake μου και εφυγα.
Ειναι απο αυτες τις μερες που σου τη σπανε ολοι και ολα. Κατι 15χρονοι καγκουρες τραγουδουσαν "τι να μας κανει η νυχτα"...Να σας καταπιει και να σας εξαφανισει. Πριν καθησω στα McDonald's περασα απο δυο καφετεριες. Ηθελα να κατσω καπου μονος να διαβασω και να γραψω, γιατι αν δεν εγραφα, θα εσκαγα. Και στις δυο καφετεριες επαιζε μουσικη. Δε μπορω να κατσω να διαβασω ή να γραψω με τη μουσικη να παιζει. Δεν υπαρχει σε αυτην την κωλοπολη ενα ησυχο μερος να κατσεις. Μου ηρθε να παω στη γκαρσονα και να της πω : "Αν θελω να ακουσω μουσικη, μπορω να παω σε μπαρ ή καλυτερα να κατσω σπιτι μου". Θελω να βρω τους ιδιοκτητες ολων αυτων των καφετεριων και να τους κανω παρατηρηση. Θα μπορουσα να παρω ενα παγωμενο τσαι και να κατσω σ' ενα παγκακι. Αλλα ηταν σκοτεινα και εκανε λιγο κρυο, παροτι το πρωι η ζεστη θυμιζε Καλοκαιρι.
Ειχα μαζι μου το νεο τευχος του περιοδικου Psychologies. Ηθελα να διαβασω κατι σχετικο με ψυχολογια. Σε αυτη τη φαση το εχω αναγκη. Δεν ηθελα να παω στην Ανθουλα. Δε νομιζω οτι θα με καταλαβαινε. Την ειχα παρει τηλεφωνο πριν και μου λεει "ελα να δουμε το νεο Twilight". Το ποιο;; Στην κατασταση που ημουν να δω αυτη τη σαχλαμαρα; Την ηλιθια αμερικανια; Το σαχλο εφηβικο ρομαντζο με βαμπιρ; Ε οχι! Και την καλυτερη διαθεση να ειχα δε θα το εβλεπα. Αυτη η κοπελα βλεπει υπερβολικα πολλες ταινιες. Τελος παντων...Συνεχιζω να κανω rewind.
Ειμαι στο τραπεζι με τη μητερα. Δεν εχω ορεξη να φαω τη σαλατα που μου εφτιαξε. Μου λεει να κατσω να της κανω παρεα. Με ρωταει αν πηγα μαθημα το απογευμα. Οχι, της κανω, δε μπορουσα. Την αληθεια ελεγα. Ημουν πολυ χαλια ψυχολογικα. Πονουσε το κεφαλι μου, ζαλιζομουν. Μου λεει οτι εμαθε οτι εφυγα το πρωι. "Ναι, ειναι αληθεια. Δεν αισθανομουν καλα απο το πρωι και το σημερινο μαθημα με φρικαρε. Δε θα αντεχα με τιποτα να κατσω ολες τις ωρες", της εξηγησα και ευτυχως καταλαβε. Δεν ειχα νιωσει πιο χαλια απο χθες τον τελευταιο καιρο. Συζητησαμε για τη σχολη. Της ειπα οτι βαρεθηκα να ειμαι φοιτητης, οτι εχω περασει πια το εκπαιδευτικο σταδιο, οτι νιωθω ασχημα που ακομα δεν εχω τελειωσει, οτι νιωθω μεγαλος πια για να σπουδαζω, οτι δεν ανηκω πια σε καμια σχολη. "Δεν πιστευω να τα παρατησεις τωρα που εισαι στο τελος". "Οχι, δεν ειπα αυτο". Της ειπα οτι ειμαι σε αυτη τη μεταβατικη φαση που τελειωνει καποιος τις σπουδες και σκεφτεται τη δουλεια. Βεβαια, δεν της ειπα ποσο με απασχολει αυτο το θεμα. Δεν ειχε και νοημα.
Rewind. Το σημερινο επεισοδιο των "Κλεμμενων ονειρων" ηταν απο τα καλυτερα και πολυ συγκινητικο. Δεν ηθελα να τελειωσει με τιποτα. Ηταν αναγκη να τελειωσει; Ειναι το μονο προγραμμα στην τηλεοραση που με καθηλωνει. Μακαρι να ηταν 2ωρο το καθε επεισοδιο.
Το απογευμα κοιμομουν. Στην αρχη δε μπορουσα να κοιμηθω, αλλα ηταν το μονο που ηθελα να κανω. Η μαμα με ξυπνησε. Τη ρωτησα τι ωρα ειναι, μου λεει 7.30 (ψεμματα ειπε, ηταν 7 και κατι λεπτα) και σηκωθηκα αμεσως. Ξεκινουσαν τα "Κλεμμενα ονειρα".
Μεσημερι. Στο ψυγειο ειχε σπανακοριζο απο προχθες. Ηθελα να φαω κατι πιο "κανονικο", κατι πιο χορταστικο. Παραγγειλα σουβλακι. Εδωσα τα 6 ευρω που μου ειχαν μεινει και εμεινα παλι χωρις λεφτα. Αλλα ηθελα οπωσδηποτε να φαω κρεας.
Μπαινω facebook. Hello guys!
Loipon epeidh o kloios exei stenepsei polu sxetika me th diplwmatikh kai epeidh vlepw mia ka8ysterhsh kai mia apodiorganwsh exw na proteinw to exhs..Me ta koritsia (Hliana,Kwn/na, Maria) to syzhthsame kai symfwnoun..
Ean mexri th Deutera meta to ma8hma den exei teleiwsei o ka8enas to meros pou tou analogei ,na apoxwrei apo thn omada etsi wste na mporesoun oi ypoloipoi na oloklhrwsoun estw kai thn teleutaia evdomada thn ergasia. To kalytero vevai 8a htan an kapoios den exei dia8esh na asxolh8ei na to dhlwsei apo twra gia na mhn ka8usterei askopa tous ypoloipous!
Δε μπορω να ασχοληθω με την εργασια. Δε μπορω να συγκεντρωθω. Αν μαθει ομως η μητερα οτι δεν συμμετειχα, ποιος την ακουει...Σημερα παντως, δε μπορω να κανω κατι. Ειπα πως θα ψαξω για το θεμα που μου ειπαν. Μεχρι τη Δευτερα εχεις περιθωριο, μου λενε.
Με τοσο αγχος που εχω τον τελευταιο καιρο, δεν ειναι να απορεις γιατι εχω συχνοουρια.
Μεσημερι. Ανοιγω την τιβι και βλεπω στην ΕΤ1 το "Ουρανιο τοξο". Μου εφτιαξε πραγματικα τη διαθεση αυτη η εκπομπη. Αυτο το πιτσιρικι, ο Λεωνιδας, ηταν τοσο αξιολατρευτο και εξυπνο. Τα ελεγε τοσο ωραια. Εψαξα να βρω τη συγκεκριμενη εκπομπη στο ιντερνετ, αλλα δεν τη βρηκα δυστυχως. Ειχε πολυ πλακα. Αλλα κρατησε λιγο. Μολις τελειωσε η εκπομπη, αρχισε παλι η κακη διαθεση.
Το λεωφορειο δεν ελεγε με τιποτα να φτασει σπιτι. Δεν αντεχα αλλο εκει μεσα.
Εφυγα απο το μαθημα και δεν ηξερα που να παω. Πρωτη φορα μου συμβαινει αυτο. Ηθελα μονο να παω σπιτι να κοιμηθω. Αλλα δεν ηξερα αν θα ειναι σπιτι η μητερα. Δε μπορουσα να αποφασισω που θα παω. Ειχε φοβερη ζεστη. Ζαλιζομουν και σκεφτομουν διαφορα. Με ειχε πιασει αγχος. Τελικα πηγα νετ καφε.
Βρεθηκα να διαβαζω αυτο :
https://www.freestuff.gr/forums/viewtopic.php?t=60843 που ηταν αρκετο για να με αγχωσει περισσοτερο και να μου χαλασει ακομα περισσοτερο τη διαθεση. Κατι τετοια διαβαζω και δε θελω να δουλεψω.
Πηγα σχολη παροτι δεν ειχα ορεξη αλλα εφυγα. Το μαθημα ηταν απαισιο και με αγχωσε.
Η καλη μερα απο το πρωι φαινεται, λενε. Σημερα ηθελα τοσο πολυ να κοιμηθω. Ηθελα τοσο πολυ να μη σηκωθω απο το κρεβατι. Η μητερα λυσσαξε. Δε γινοταν να λειπει απο το σπιτι αυτες τις μερες;
ΥΓ.Το ποστ αυτο το εγραψα σε νετ καφε. Σπιτι δε μπορουσα να κατσω. Η μητερα εχει φτιαξει facebook και μου τα πρηζει. Με ρωταει συνεχεια πραγματα πολυ προφανη. Σημερα ηθελα να μαθει πως δε θα της ερχονται στο e-mail οι ειδοποιησεις απο το facebook. Δεν ξερω, της λεω. Μετα με ρωτησε τι θα γινει αν πατησει αποσυνδεση...Θα εκραγει ο υπολογιστης, επρεπε να της πω.
ΥΓ2. Σημερα ειμαι καλυτερα. Τα εγραψα και ηρεμησα.