Μακάρι να είσαι πάντα έτσι στη ζωή μου που να τον θεωρείς πολυτέλεια, γιατί για εμένα αποτελεί λύτρωση και ανάγκη
τον αγαπώ τον ύπνο, αν και ούτε στις μέρες που έχω ρεπό μπορώ να κοιμηθώ πάνω από 8 ώρες, μαρεσει να ξυπνάω νωρίς, αλλά κοιμάμαι και νωρίς γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, απλά σβήνω από τη κούραση.
Συνήθως κάνω πρώτα τον ιεροτελεστικο μου ύπνο στον καναπέ, και συνήθως σβήνω κατά τις 22.00
κοιμάμαι εκεί ένα 2 ωρο σίγουρα μπορεί και 3ωρο και μετά συνεχίζω στο κρεβατακι μου μέχρι το ξημέρωμα που αιντε ξανά από την αρχή
Αξιοθαύμαστη η αφοσίωσή σου στον ύπνο Ραφαέλα, σαν ιεροτελεστία που υπακούει σε αυστηρά καθορισμένα στάδια, πρώτα το ιερατικό αγίασμα του καναπέ και ύστερα η μεγαλοπρεπής κατάκλιση στο ιερό του κρεβατιού. Ένα ολονύχτιο ταξίδι που δεν το διακόπτει ούτε η ίδια η επιθυμία, αλλά η ωμή πραγματικότητα του οργανισμού που απλά… σβήνει.
Είναι σχεδόν ποιητική η σχέση σου με τη διαδικασία. Δεν σε παίρνει απλώς ο ύπνος, τον αποδέχεσαι, τον αγκαλιάζεις σαν έναν αρχαίο θεό που απαιτεί το σεβασμό σου, αλλά δεν σου επιτρέπει το προνόμιο της κατάχρησης. 8 ώρες; Πολυτέλεια. Είσαι ευγνώμων και για τις 6. Και το ξημέρωμα έρχεται σαν ένας αναπόφευκτος φόρος που πληρώνεις στην πραγματικότητα.
Συμπέρασμα; Ο ύπνος για σένα δεν είναι απλά ανάγκη. Είναι μια αυστηρά δομημένη συμφωνία μεταξύ σώματος και πνεύματος, μια τελετουργία τόσο αναπόφευκτη όσο και αναντικατάστατη. Και αν μη τι άλλο, τηρείται με ευλάβεια. Ευγενία χάρηκα.
