Σκέψεις... III

[giannhs2001]

Μας έπρηξαν για το πέσιμο που έκαναν σε 3 μεσήλικες με ελληνικές σημαίες του Ιερού Λόχου στον ΟΣΕ τότε για τα Τέμπη (και σε αντίστοιχα μεμονωμένα πεσιματα σε εθνικιστές στην πορεία της Αθήνας) αλλά σε καθαρό 3v3 στη Πυλαία Θεσσαλονίκης δεν το πήγαν.

Οι ΑΝΕΘ (Αντιφασιστική Νεολαία Θεσσαλονίκης) που καυχιέται πως όλα της ανήκουν τελικά κάνει καλά εκατοστάρια. Παρασκευή βράδυ είχε δωρεάν cardio:

 

[Aleksa]

 

[Kate1914]

Μην αγχώνεσαι, μην αγχώνεσαι, μην αγχώνεσαι...

 

[Λένω]

Συζητήσεις, διενέξεις, απαντήσεις, επιχειρήματα, παραδείγματα, στοιχειοθετήσεις, αποδείξεις, πειστικότητα, ασυνεννοησίες...
Κάποιες φορές που όσο περνάει ο καιρός γίνονται περισσότερες, η απάντηση είναι "επειδή έτσι μου αρέσει".

 

[glayki]

Τζωρτζ Όργουελ – «1984»

-Πώς βεβαιώνεται κάποιος για τη δύναμη του πάνω σε ένα άλλο, Ουίνστων;
Ο Ουίνστων σκέφτηκε:
-Κάνοντας τον να υποφέρει, είπε.

-Ακριβώς. Κάνοντας τον να υποφέρει. Η υπακοή δεν αρκεί.

Αν δεν υποφέρει, πως μπορεί να είσαι βέβαιος πως υπακούει στη δική σου θέληση και όχι στη δική του;

Δύναμη είναι να επιβάλλεις πόνο και ταπείνωση.

Δύναμη είναι να κομματιάσεις το ανθρώπινο μυαλό και να το συναρμολογήσεις πάλι δίνοντας του το σχήμα που θέλεις εσύ. Αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι κόσμο δημιουργούμε; Είναι ακριβώς το αντίθετο από τις ανόητες ηδονιστικές ουτοπίες που είχαν οραματιστεί οι παλιοί μεταρρυθμιστές.[…] Είναι ένας κόσμος φόβου και προδοσίας και βασανιστηρίων. Ένας κόσμος καταπιεστών και καταπιεζομένων, ένας κόσμος που όσο τελειοποιείται θα γίνεται όλο και πιο ανελέητος

 

[yorkie]

 

[Valder]

Χάλασα την υγεία μου τόσα χρόνια γι αυτές τις μαλακίες κι ακόμα νομίζουν ότι τα παίρνω ελαφρά τη καρδια.

Ίσως όντως έπρεπε να τα είχα πάρει όλα ελαφρά τη καρδία για να μην είχε χαλάσει τίποτα μέσα μου.

Αφού ούτως ή άλλως θα σε κρίνουν, γάμα τα όλα και κάντο το αμάρτημα και γράψτους στ αρχίδια σου.

 

[Azur]

Τελικά, ούτε ο στρατός με έκανε άντρα

 

[nearos]

Έσπασε η ρουτίνα, μπήκε μια άλλη.
18 πλέον, μα ποια η διαφορά απο τα 13; Καμία. Ίσως το πρωτοφοιτητικό μουσάκι, ίσως το μακρύ μαλλί, ίσως η δίψα για ζωή και για κόσμο.
Και πότε βρήκε να πιάσει αυτή η αδηφάγα επιθυμία για τον κόσμο, όταν ξεκίνησε να μεγαλώνει η μέρα.
Και εκτοτες ολοένα και μεγαλώνει. Το φως σκορπά το σκότος, η μέρα τη νύχτα, η χαρά και το γέλιο ό,τι τα σκίαζαν προηγουμένος.
Πίνοντας το καφεδάκι μου, αναρωτιέμαι.
Ελεύθερος είμαι πλέον; όχι. Έχω ακόμα εκκρεμότητες, δουλειές που με τραβάνε πίσω. Μα θα τα καταφέρω; Εννοείται. Δεν χανω την πίστη στον εαυτό μου. Δε γνωρίζω αν επιτρέπεται να γράψω για αυτό, μολονότι που είναι και αυτό μια σκέψη. 30 μέρες πέρασαν αρκετά γρήγορα. Ένας μήνας τίποτα δεν είναι στη μεγαλειότητα του χρόνου, και ακόμα και αυτή την υπερκερνά η ανθρώπινη ζωή (που είτε είναι βραχύχρονη ή μακρόχρονη είναι ενας παράγοντας που δεν έχει σημασία εν προκειμένη).
Ήταν αρκετός όμως για να μάθω. Να πάθω, βεβαίως, άλλωστε, ποιός μαθαίνει χωρίς να παθαίνει;
Μακρηγορώ, έτσι; Εν πάση περιπτώσει, η ουσία είναι πως, κάνει ζέστη, μπήκαμε στην άνοιξη, η ζωή ξαναανθίζει, και αναγεννάται η ελπίδα. Μουδιασμένο το χέρι απο το στήριγμα στο βιβλίο της χημείας, μουδιασμένο το κεφάλι απο την χημεία στις 1 η ώρα. 2 μήνες ακόμη πριν αποχαιρετήσω το τελευταίο στοιχείο των παιδικών μου ετών, και δεν είμαι σίγουρος αν θα μου λείψει η όχι. Έχω μια τάση να αποφεύγω το τέλος
"Και όλο φεύγω, το τέλος πριν να δω" όπως έλεγε ο Παπακωνσταντίνου.

 

[Valder]

Λεει ο αλλος για μυστηριο σπηλαιο που εξαφανιζονται ανθρωποι, μαγνητικα πεδία, οτι εχει υπογειες πόλεις στην εσώτερη γη πιθανότατα και η πρωτη μου σκεψη: "Αχ μακαρι να μπορουσα να παω".

Ανώμαλος.

ΥΓ: Και φαντασου σε τι απελπισία μας έχουν φέρει για αυτο τον κοσμο, που ευχαριστως θα δραπετευαμε σε έναν άλλο άγνωστο κόσμο.

 

[Kate1914]

Α ρε τάνα ζωή

 

[Valder]

Και δε γαμιέται η πουτάνα, μας γαμάει κι όλας απο πάνω και την πληρώνουμε κι ακριβά.

 

[glayki]

Ένα λωτοφαγικο επεισόδιο θέλω.. Να μη σκέφτομαι.

Λήθη

 

[amarelia]

Τόσα skin care routines και το πρόσωπο τους είναι σαν κώλος

Φτάνει πια με αυτά τα παραμύθια.
Κούραση αφόρητη και είναι παντού.
Botox λέει για να προλάβεις τις μόνιμες ρυτίδες αργότερα.
Τι λες βρε μαλάκα ξέρεις πως λειτουργεί το δέρμα;
Γιατροί που έχουν δώσει τον όρκο του Ιπποκράτη ταΐζουν πίπες σε αφελείς ανθρώπους (κυρίως γυναίκες κακά τα ψέματα) και έχουν γίνει οι 40 + με δέρμα σαν σαμπρέλα.
Ξαφνικά βγήκαν κάποια MRIs που δείξαν πως τελικά το υαλουρικό(aka fillers) τελικά δεν απορροφάται απο τον οργανισμό αλλά πάει απο δώ κι απο κεί.
Τι είχαν τα έρημα και ψοφούσαν.

Η γνώση εν τω μεταξύ είναι ελεύθερη και online αλλά η μεγαλύτερη κοροϊδία είναι που εμπιστεύονται τους γιατρούς τους ο Θεός να τους κάνει που κοιτάνε πρώτα τη τσέπη τους.
Ξεφτίλες.

Φυσικά το τρεντ συντηρούν influencers που προωθούν το love yourself and your body οπως ακριβώς είναι ενώ εχει πατήσει πάμπολα cc υαλουρονικού, εχει κάνει φλεβαροπλαστική, εχει βαλει ζυγωματικά και γενικά έκανε μεταμόσχευση προσώπου.

Κατά τα άλλα να σε αγαπάς όπως είσαι.

Ο,τι θες κάνε πάνω σου αλλά μη μου το παίζεις αρχάγγελος της αγάπης προς τον εαυτό με δανεικό πρόσωπο.

Άντε γιατι κούρασαν οι μαλακίες στο ίντερνετ και οι πρακτικές που ευτελίζουν το λειτούργημα του γιατρού.

Αλλά καπιταλισμός αγάπη μου από τον οδηγο της σκουπιδιάρας μέχρι τον χειρουργό όλοι πουτανάκια του.

Τουλάχιστον να ξέρουμε τι μας γίνεται.

 

[Aleksa]

 

[Valder]

Αναβάλλουμε αναβάλλουμε και μες την αναβλητικότητά μας, δεν έχουμε ζήσει τίποτα.

Είμαι ένα καλογυαλισμένο τίποτα γεμάτο επιθυμίες.

 

[amarelia]

Οι ενοχές και ο τύψεις με κατακλύζουν σαν ένα ερμητικό ποτάμι που συνεχώς έρχεται κατα πάνω μου κι εγώ μένω βιδωμένη στην ίδια θέση.
Αφήνοντας πίσω κατάλληλες συνθήκες ώστε να μου ξεγλιστρήσει η ζωή για άλλη μια φορά από τα χέρια.

 

[ilias90]

Visita Interiora Terræ Rectificando Invenies Occultum Lapidem.

 

[Aleksa]

 

[Valder]

03:00 θα σκοτεινιάσω το δωμάτιο, μπας και φορτίσει το σώμα ενέργεια, μπας και ονειρευτώ, και να σου 07:00 το ξύπνημα και ξέχασα και τ' όνειρο. Μια γατα νιαούρισε γλυκά, ίσως και παραπονεμένα, από κάπου κοντά. Η δική μου κοιμόταν ή έστω περίμενε στωικά το φακελάκι της υγρής τροφής όπως κάθε πρωί.

Πρώτη κι άσχετη εντελώς σκέψη στο μαξιλάρι:

"Άραγε γιατι οι γάτες δεν χρειάζονται πρακτορεία για Μάρκετινγκ; Γιατί ο πολιτισμός τους δεν χρειάζεται σακάκια, γραβάτες, διαφημίσεις, ευπρέπεια και πρωινό ξύπνημα όλο αξιοπρέπεια για σκληρή τίμια δουλειά και ψωμάκι;"

Τι ξέρουν άραγε παραπάνω οι γάτες;

Οι γάτες δεν πίνουν καφέ για να πάρουν μπρος τάχα μου το πρωί, γεμίζοντας διεγερτικό τις φλέβες, δεν ψεκάζονται με χημικά για να εντυπωσιάσουν άλλες γάτες, δεν φοράνε μίνι, ούτε οδηγάνε ακριβά αμάξια, ούτε ποζάρουν στο Ίνστακατ για να φλεξάρουν σε άλλες γάτες, ούτε παντρεύονται και μιλάνε για αποκλειστικότητες που στο τέλος δεν τηρούν, ούτε ξυπνάνε με το ρολόι για να γραβατωθούν και να βάλουν μεσα σε εναν 8ωρο χαρτοφυλακα άλλη μια μέρα, την προσδοκία το μικρό τους το γατί να μορφωθεί να γίνει επιστήμονας, δεν συναλλάσονται με χρήματα, ούτε σκοτώνονται γι αυτά.

Σκοτώνονται μεταξυ τους για άλλα... αλλά που πήγε εκείνο το όνειρό μου ανάμεσα στις 03:00 και τις 07:00;

Τι είδα κι απόψε και ξέχασε το μυαλό μου πίσω στη λήθη;

Ποιά η ανάγκη να καταγράφουμε τις Σκέψεις μας; Για ποιόν -πέρα απο μας- θα έχει άραγε την παραμικρή σημασία αυτό το μικρό ρευμα στον εγκέφαλό μας που τις προκάλεσε, και ποιός θα θυμηθεί την ποταπή ύπαρξή μας όταν οι σκέψεις αυτές χαθούν πίσω από σελίδες σελίδων σελίδες ω σελίδες;

Πιες καφέ, αγχώσου μια μέρα ακόμη για το πως θα σταθείς μέσα σε έναν κόσμο που οι γωνίες σας δεν ταιριάζουν μεταξύ τους, κι αν χαθείς κομμάτι κομμάτι και φαγωθείς από τα πρέπει και τις γωνίες που δεν λείανες, μπορείς να κοιμάσαι ξύπνιος αλλά ήσυχος πως δεν θα αγχωθεί κανείς για σένα και γι αυτό.