Σκέψεις... III

[Υδροχόος]

Το να φανερωθείς - στον εαυτό σου, στους άλλους, στον κόσμο - να ορθώσεις το ανάστημά σου απέναντι στο παράλογο, αποδεχόμενος τις συνέπειες και πασχίζοντας για τη λύτρωση, συνιστά, τελικά, μια πράξη εξέγερσης...

Η βαθύτερη τραγωδία είναι αυτή της μη φανέρωσης : αυτή είναι που μας καθιστά ξένους και στερημένους - αναγνώρισης, επαφής, σύνδεσης, αγάπης...


(Αλμπέρ Καμύ)

 

[Nascentes morimur]

Το φανταστικό Κακό είναι ρομαντικό και ενδιαφέρον.
Το πραγματικό Κακό είναι καταθλιπτικό, μονότονο, έρημο, βαρετό. Το φανταστικό Καλό είναι βαρετό.
Το πραγματικό Καλό είναι πάντα νέο, υπέροχο, μεθυστικό.
Όποτε κάποιος προσπαθεί να καταπνίξει την αμφιβολία,
εκεί υπάρχει τυραννία.
Δεν υπάρχει καλύτερη χρονική στιγμή από το παρόν,
όταν έχουμε χάσει τα πάντα. (Σιμόν Βέιλ)

 

[parafernalia]

Όταν η γειτόνισσα προσπαθεί να μάθει να τραγουδάει με την κιθάρα της το 'Όσο Τίποτα Σε Θέλω' κάποιου Οικονομόπουλου. Κι εμείς κάποτε προσπαθούσαμε να μάθουμε, δεν κάναμε έτσι...νιάου...

 

[Υδροχόος]

Υ

 

[yorkie]

Πάντα με εντυπωσιάζει η άγνοια κινδύνου ορισμένων ανθρώπων.
Και αυτό είναι το επικίνδυνο, όταν είσαι παιδάκι· Αγνοείς ότι όλοι οι απέναντι ή τυχαίοι αναγνώστες δεν είναι επισης παιδάκια.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ας αφήσουμε και μια όμορφη φωτό:

 

[Υδροχόος]

Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες.
Όταν τ' ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει.
Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ...



(Εμπειρίκος)

 

[Valder]

Στην προσωπική μου ζωή, είμαι πολύ ήσυχος. Είμαι καλός άνθρωπος, ήρεμος και δεν μετανιώνω γι αυτό, καθώς μου αρέσει η γαλήνη.

Δυνητικά όμως βρίζω πολύ, πάλι στην προσωπική μου ζωή, ιδιωτικά. Έχω πάθος πολύ, δε μου λείπει.

Πόσες φορές κρατήθηκα και δεν ξεστόμισα δημοσίως πολύ χοντρά βρισίδια γιατί σεβάστηκα τους γύρω μου.

Με τον κάθε ξιπασμένο, τον κάθε ανόητο, τον κάθε πουλημένο.

Ως πότε θα το φυλάω το στόμα μου;

Γιατί;

Φυλάμε τις φωνές μας, φυλάμε τις ορμές μας, φυλαμε με πολιτισμό το εγω μας, για να περισώσουμε το εγω μας, αλλά καταλήγουμε να δινουμε θάρρος στο εγω των άλλων.

Και στο τέλος πεθαίνεις.

Και δεν είπες όσα έθρεφε και ποθούσε η ψυχή σου.

Γι αυτο καμια φορά αγαπώ τη βρισιά και τη θεωρω τον πιο συντομο δρομο προς τη σαφήνεια και την ευφυία.

 

[parafernalia]

 

[Υδροχόος]

 

[Nascentes morimur]

Παρά τη σιωπή που κυριαρχεί στην ερημιά της νύχτας το μυαλό μου δουλεύει αδιάκοπα.
Σκέψεις και ιδέες αλλάζουν,τρέχουν
Καταλαμβάνουν το μυαλό μου με μανία...
Αλλά αντί για ανησυχία και σκοτεινές σκέψεις στο νου μου
Επιλέγω να σκέφτομαι το καλό, τα θετικά και τα όνειρα μου.
Και έτσι, αντί για αγωνία και αμηχανία,
Καταλήγω να βυθίζομαι στην ελπίδα και τη φαντασία...
Γιατί τις σκοτεινές νύχτες, όταν η ψυχή μου είναι ανήσυχη το πιο όμορφο πράγμα είναι
να ονειρεύεσαι και να φαντασιώνεσαι.

Παρέα με μουσική
με το αεράκι που χαιδεύει οτι έχουν αφήσει ακάλυπτο οι σκέψεις
δημιουργώ την απόλυτη συμφωνία της ψυχής.

Και κάπως έτσι...
Ακούς και χαζεύεις την καρδιά σου να πάλλεται.

 

[Υδροχόος]

Η ελευθερία της ψυχής είναι το μεγαλύτερο δώρο...

Το κατάλαβα κι αυτό μέσα από την προσωπική μου διαδρομή. Όταν από πολλά ελευθέρωσα τον εαυτό μου, τότε κατάλαβα πως όσο κι αν οι άλλοι μπορεί να μεταφέρουν έναν σκοτεινό κόσμο μέσα τους, ή έχουν αρνητικά συναισθήματα, εγώ δεν θα επηρεαστώ, παρά μόνο αν το επιτρέψω...

 

[Aleksa]

 

[Υδροχόος]

 

[Valder]

"...just let it all go. See what stays."

 

[Aleksa]

 

[Ion.]

Είσαι η μουσική στη ζωή μου ...

 

[Υδροχόος]

 

[Nascentes morimur]

*M. Maeterlinck

 

[Valder]

Η αρχική στο στέκι σήμερα:

Εγω:

 

[Himela]

Αφιερωμένο εξαιρετικά.