Σκέψεις... III

[American Economist]

 

[RafAspa94]

 

[Guest 709611]

Ο άνθρωπος που ισχυρίζεται, με πάθος, πως «δεν είναι σαν τους άλλους», πιθανότατα φοβάται έντονα πως είναι. Άλλωστε, κανένας μοναδικός χαρακτήρας δεν κατέστη μοναδικός, επειδή απλώς το έλεγε...

Εκείνοι που δε μοιάζουν με τους άλλους δε χρειάζεται να το φωνάζουν, το αποδεικνύει η πορεία τους κι ο χρόνος που κάνει τις πράξεις τους να συνάδουν με τα λόγια τους (λόγια που - να θυμάσαι - πάντα θα είναι λιγοστά μα ουσιαστικά…)…

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα ακούσεις «εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους» κάνε μεταβολή και φύγε, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Επειδή όντως παίζει να μην είναι σαν τους άλλους. Πιθανότατα είναι χειρότερος...

 

[Joji]

-Where’s the rewind button?
-What?
-The button, the one you restart your life with
-There’s no such thing…
-Well there should be
-It happened again?
-Indeed
-How is it going?
-Bad
-How bad?
-Very, do you remember last time?
-Yes
-Make it 10 times worse
-Do you want to go for a walk?
-I really want to go for a walk
-How long?
-Doesn’t matter, make it 10 years
-You’d walk with me for 10 years?
-I’d walk with you my whole life, that’s what I’ve been doing up until now

 

[Valder]

"Περί Τιμής

Η Τιμή για έναν Αυτοκράτορα είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Είναι φαινομενικώς αφανές και δευτερεύον χαρακτηριστικό, μα εξακολουθεί να φέρει την σημασία του, καθώς εμπνέει ανακούφιση στον Λαο της Πόλης, εξυψώνει το ηθικό και τιμά τον Αυτοκράτορα, γεμίζοντας με τρόμο και πανικό κάθε εχθρική δύναμη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα Τιμής αποτέλεσε η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα, η οποία έσπασε την σιωπή της στο Αυτοκρατορικό Συμβούλιο κατά τη Στάση του Νίκα αποτρέποντας την διαφαινόμενη φυγή του Αυτοκράτορος Ιουστινιανού εις την Θράκη. Με την ηρωική της στάση ως ένα και το αυτό με τον Αυτοκράτορα, επανέφερε εκείνον και τους στρατιωτικούς εις πλήρη και θαρραλέα λογική, σφαγιάζοντας 30.000 εχθρούς του κράτους.

Δόξα και τιμή στην Αυγούστα. Mater Nostra."

"Αυτοκρατορικά Χρονικά"​

 

[Aleksa]

 

[Guest 709611]

 

[Joji]

 

[Valder]

Υπάρχει μια ιδιαίτερη ικανοποίηση όταν γεμίζω το καλάθι με πραγματάκια για τον γατούλη μου.


Σίγουρα ικανοποιούμαι κι οταν ριχνω για πάρτη μου ενα ρολο κοτόπουλο στο καλάθι του σουπερμάρκετ ή όταν επιδράμω με τους Βυζαντινούς Οπλίτες μου στον πλησιέστερο κρεοπώλη για τα αλανιάρικα μαριναρισμένα μπριζολάκια, τα χωριάτικα λουκάνικα που ειναι μεγαλύτερα από το χέρι μου, και τον κιμά που θα μετατραπεί σε μπιφτεκάρες ή παστίτσιο στην Αυτοκρατορική Κουζίνα.

Μα όταν ψωνίζω γι αυτή τη χνουδωτή κρεάτινη μπάλα, με πιάνει το κατοχικό σύνδρομο να έχει τα πάντα, να μη του λείψει τίποτα.

Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνει, αλλά τον αγαπάω. Ελάχιστα αγαπάω πάνω σ αυτόν τον κόσμο, κι ο διάδοχος του Βυζαντινού Θρόνου Αρμίνιος ο Α' είναι στην κορυφή τους.

 

[RafAspa94]

 

[Joji]

 

[Valder]

 

[Aleksa]

 

[Guest 709611]

Οι όμορφοι άνθρωποι (μας) κερδίζουν πάντα στις λεπτομέρειες...

 

[American Economist]

«Θέλω να πω ένα μεγάλο συγγνώμη σε οποίους πλήγωσα στο παρελθόν».

 

[RafAspa94]

 

[Valder]

"The minute we love, the world has something to use against us."

 

[Aleksa]

 

[Guest 709611]

Είναι και κάτι οι στιγμές που το μόνο που χρειάζεσαι είναι μια αγκαλιά. Μια απλή, αληθινή, ζεστή αγκαλιά, χωρίς λόγια κι εξηγήσεις. Χωρίς φασαρία...

Μια ανθρώπινη αγκαλιά, να σβήσει σκέψεις, έννοιες και προβλήματα. Κι αν όχι να τα σβήσει, να τα ελαφρύνει...

Αγκαλιά για να πάρεις δύναμη, να συνεχίσεις να παλεύεις. Αγκαλιά στα μέτρα σου που θα μιλάει στην καρδιά σου. Ούτε να σε πνίγει, μα ούτε και να περισσεύεις....

Αγκαλιά...το καλύτερο γιατρικό. Τα φτιάχνει όλα και δεν κοστίζει τίποτα...

 

[Valder]

Οφανιμ, πρώτο τη τάξει Αγγελικό Τάγμα, φρουροί του Άρματος του Θεου και του Θρόνου Του, παντεπόπτες και καίουσες φλόγες, όντα τεράστιας πνευματικής δύναμης ακριβώς αμέσως μετα τον Θεο.

"the many-eyed ones"

Source of pic