Σκέψεις... III

[Ion.]

 

[Pak]

Είτε εγω τριανταριζω είτε τα παιδιά της ηλικίας μου δεκαπενταριζουν. Δεν εξηγείται αλλιώς.

Υποτιθεται είμαστε ενήλικες...

 

[Guest 709611]

 

[Aleksa]

 

[Volkswagen Fan]

 

[H|M]

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί η μέρα της Γυναίκας πέφτει στις 8 του μήνα;
Γιατί θεωρούνται το όγδο θαύμα του κόσμου!

Χρόνια πολλά κυρίες μου!

 

[Volkswagen Fan]

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί η μέρα της Γυναίκας πέφτει στις 8 του μήνα;
Γιατί θεωρούνται το όγδο θαύμα του κόσμου!

Χρόνια πολλά κυρίες μου!

Οι άνδρες είμαστε το 9ο.

 

[RafAspa94]

 

[Valder]

Κάτι να σου θυμίζει τον άλλο... ποιός ο λόγος;
Όταν είναι σημαντικός ο άλλος, δεν φεύγει ποτέ απ' τη σκέψη σου.

 

[Volkswagen Fan]

 

[Valder]

Έργα, όχι λόγια.

 

[Volkswagen Fan]

 

[Valder]

Αμα ο άνθρωπος δεν χαλαρώνει με τίποτα να συνεννοηθεί πολιτισμένα, βράστα...

 

[Aleksa]

 

[Volkswagen Fan]

 

[RafAspa94]

 

[Ion.]

Συγγνώμη γονείς ...

 

[Valder]

 

[Joji]

In an effort to get people to look
into each other’s eyes more,
and also to appease the mutes,
the government has decided
to allot each person exactly one hundred
and sixty-seven words, per day.

When the phone rings, I put it to my ear
without saying hello. In the restaurant
I point at chicken noodle soup.
I am adjusting well to the new way.

Late at night, I call my long distance lover,
proudly say I only used fifty-nine today.
I saved the rest for you.

When she doesn’t respond,
I know she’s used up all her words,
so I slowly whisper I love you
thirty-two and a third times.
After that, we just sit on the line
and listen to each other breathe.

Jeffrey McDaniel

 

[Valder]

Αυτό το τελευταίο το χω κάνει λίγο αλλιώς...

Η ώρα ήταν μια και κατι το βράδυ. Φρέσκια η σχέση ακόμα, πολύ ερωτευμένοι, μέχρι τρέλας. Με είχε πάρει τηλέφωνο. Ξάπλα στον καναπέ αυτή, στο γραφείο εγω και μιλάγαμε. Σε κάποια φάση κατι με ρώτησε και της εδωσα μια απάντηση, μόνο και μονο για να ακούσω σιωπή από την άλλη πλευρά.

Τη ρώτησα αν είναι εκεί, δεν απάντησε. Άκουσα προσεκτικά και έπιασα την ανάσα της στο ακουστικό. Είχε κοιμηθεί με το ασύρματο στο αυτί. Ήταν μια το βράδυ, ήταν λιώμα, αλλά είχε πάρει τηλέφωνο μόνο και μονο για να με ακούσει, μα δεν άντεξε και την πήρε ο ύπνος.

Κάθησα λοιπόν λίγο παραπάνω στη γραμμή, άκουσα την αναπνοή της, της είπα τι νιώθω, της είπα τι σκέφτομαι για εκείνη, πόσο είναι μες τη σκέψη μου, κι απλά συνέχισα να ακούω την αναπνοή της.

Οι φίλοι μου με προσκαλούσαν να ασχοληθώ μαζί τους, οι φίλες μου το ίδιο. "Δε μπορώ τώρα, την ακούω να κοιμάται, της κάνω παρέα" απάντησα. Οι φίλοι δεν το κατάλαβαν. Οι φίλες μια χαρά το κατάλαβαν όμως και ενθουσιάστηκαν με λίγη θετική ζήλεια μέσα σ αυτο τον ενθουσιασμό, παρόλο που τους έκανα όλους πέρα.

Ήθελα να την έχω δίπλα μου, στον ύπνο, στον ξύπνιο, ήθελα να είμαι κι εγω δίπλα της.

Σε κάποια φάση ξυπνάει, βλέπει το ασύρματο ανοιχτό...

Είχε πάντα την αγωνία μήπως κοιμήθηκε και δεν μιλήσαμε. Μήπως πήρε το ασύρματο μαζί της αλλά δεν πρόλαβε να πάρει. Κι έτσι το κοιταγε, κι αφου θυμόταν ότι μιλήσαμε, ξανακοιμόταν.

Όμως τωρα το ασύρματο ήταν ανοιχτό, κι εγω από την άλλη πλευρά ήμουν ακόμα εκεί, αρκετή ωρα μετά, πάνω απο μια...

Συνεχίσαμε να μιλάμε, αυτή ήταν έκπληκτη που είχα παραμείνει στο ακουστικό. Με ρώτησε τι έκανα τόση ώρα και γιατί δεν το έκλεινα.

"Ήθελα απλά να είμαι μαζί σου -- τα υπόλοιπα που σου είπα, θα στα πω κι αύριο, και μεθαύριο...."

Κλείσαμε το τηλέφωνο αφού είπαμε καληνύχτα.

Και ήμουν εκεί. Και αύριο, και μεθαύριο...