Σκέψεις... III

[Guest 709611]

 

[Valder]

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΗΣΥΧΑΣΑΜΕ

​

(οταν γυρισει και το δει, θα μου παρει το κεφάλι, το βλέπω εγω )

 

[Guest 709611]

Ira odium generat, Concordia nutrit amorem...

 

[H|M]

Εγώ ήμουν εκείνος που έβλεπες, ήμουν εκείνος που άκουγες, ήμουν εκείνος που 'ξερες.
Εκείνος, που το κορμί του αναγνωρίζες ανάμεσα σ' εκατομμύρια άλλα.
Εκείνος, που τις πατημασιές του έβρισκες μέσα σε μυριάδες χνάρια.
Εκείνος, που τις κινήσεις του ξεχώριζες μεσ' τη ροή του πλήθους.

Εγώ πλέον δεν είμαι εκείνος.

Πλέον, είμαι αυτός που θα πρέπει να μάθεις.
Διότι ό,τι έχω υπάρξει, πια δεν είμαι.
Τα πεθαμένα μου κύτταρα, οι πεθαμένες μου πράξεις, οι πεθαμένες μου σκέψεις, γυρνάν τα βράδια να ξεδιψάσουν στο αίμα μου.
Η σκαλωσιά του μέλλοντος, σφυροκοπάει μέσα μου ό,τι δεν έχω γίνει ακόμα.

Γυρεύω ό,τι πρέπει να γίνω.
Γυρεύομαι μονάχα σε μένα.

 

[Guest 881237]

Καλή μου ...

 

[Guest 709611]

Αισθάνομαι, κάπως, περίεργα. Και μου λείπεις. Σε συνήθισα. Ειδικά, τον τελευταίο καιρό. Ίσως, είμαι η τελευταία που θα θεωρούσες ότι μπορεί να σου γράψει κάτι τέτοιο. Αλλά ισχύει...

Ξέρεις τί κάνεις και γιατί το κάνεις. Επιλογή σου και, απόλυτα, σεβαστή. Επιλογή μου ν΄ ακουμπήσω μία σκέψη μου, για σένα...

Αυτά, γάτα μου...Να προσέχεις και να είσαι καλά. Και να θυμάσαι...τη δύναμή σου. Αυτή που σ΄ έκανε να φύγεις, μα κι αυτή που θα σε γυρίσει πίσω, για να μείνεις. Όποτε εσύ, και μόνο, το επιλέξεις...

Είσαι δυνατή. Και σε θαυμάζω.-

 

[Valder]

Κλάμα που χει ριξει για πάρτη σου η Ιωαννίδου μωρή περικοκλάδα, νομίζει ότι έφυγες για πάντα.

 

[Guest 709611]

Κλάμα που χει ριξει για πάρτη σου η Ιωαννίδου μωρή περικοκλάδα, νομίζει ότι έφυγες για πάντα.

Θέλω να κλάψουν και για μένα...μανούλες. Θα φύγω...

 

[Guest 881237]

Κλάμα που χει ριξει για πάρτη σου η Ιωαννίδου μωρή περικοκλάδα, νομίζει ότι έφυγες για πάντα.

Όχι ξέρω πολύ καλά τι συμβαίνει.

 

[Aleksa]

Θέλω να κλάψουν και για μένα...μανούλες. Θα φύγω...

 

[RafAspa94]

 

[Guest 709611]

 

[accurate]

 

[Guest 881237]

Μόνο αυτήν είχα έφυγε κι έμεινα μισή.

Θα κρατήσω τα τελευταία λόγια που μου είπε

 

[American Economist]

Ο κόσμος αυτός είναι πολύ σκληρός για εμένα. Μερικές φορές σκέφτομαι πως θα επιβιώσω με τόση κακία γύρω μου.

 

[Valder]

Επιτέλους ηρεμία...

Νεότερος πίστευα ότι αν κατσω ήσυχα μακριά απ όλα, θα είμαι ήρεμος. Να αφήσω άλλους να κάνουν κουμάντο. Ότι δεν είναι ταχα αυτά για μένα.

Πλέον έχω αρχίσει και καταλαβαίνω ότι όσο πιο πολύ πατάω κάλους και επιβάλλω τον νόμο μου, πιο ήρεμα είναι στην κορυφή.

Η εσωτερική ηρεμία δημιουργείται μέσω της εξουσίας σου στον κόσμο. Και αυτή με τη σειρά της επιφέρει και εξωτερική ηρεμία.

Έρχεται συχνά δε η ηρεμία με το τίμημα ότι είναι σαν την ομελέτα. Για να τη φτιάξεις και να την απολαύσεις πρέπει να σπάσεις αυγά.

Καμία απορία γιατί η κορυφή του Κόσμου, το Έβερεστ, έχει τη μεγαλύτερη ησυχία και ηρεμία.

Κανείς δεν πρόκειται να σου χαρίσει τον Θρόνο και το Μέγα Παλάτιον. Πρέπει να "σκαρφαλώσεις" πρώτα, προτού απαιτήσεις την ησυχία σου (επιβάλλοντάς την).



Στιγμές σαν κι αυτή, θέλω να βγω στο δρόμο και να πω με ρυπαρή γλώσσα, πρόστυχη "τώρα μπορείτε να μου τον ρουφήξετε τον αυτοκρατορικό μου π..., αισθάνομαι τόσο τέλεια που τα γράφω όλα ακριβώς από κάτω του".

Ναι, αυτο είμαι, ένας ταραγμένος ευγενής με στιγμές πρόστυχης ηρεμίας.

Και το γουστάρω.

 

[Aleksa]

 

[American Economist]

 

[Guest 881237]

Δεν αντέχεται .

 

[meetmeinmontauk]

Δεν αντέχεται .

Ποιο;