Σκέψεις... III

EvanescenceQ

Επιφανές μέλος

Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.

Ένα θύμα που γίνεται θύτης.

Υπάρχουν πολλές κατηγορίες ανθρώπων που περιτριγυρίζουν ανάμεσα μας, άλλοι λάμπουν σαν τον ήλιο άλλα είναι σαν τα αστέρια, μπορεί να μην τους βλέπεις πάντα αλλά ξέρεις ότι είναι εκεί κι άλλοι σαν μαύρες τρύπες, ρουφάνε ότι βρεθεί στο πέρασμα τους. Ένα θύμα που γίνεται θύτης…

Τοξικοί άνθρωποι λέγονται και είναι σαν τους τυφώνες ανακατεύουν τα πάντα αφήνοντας πίσω κενά. Μπορεί να είναι ένας γείτονας που δημιουργεί πρόβλημα με το κατοικίδιο σας, ένας συνάδελφος που αναστενάζει συνεχώς μιλώντας για τα προβλήματα τους. Ένας γονιός που κόβει τα φτερά του ίδιου του παιδιού, ένας φίλος που δεν πιστεύει σε εσάς και σας «ρίχνει» συνέχεια.

Ένα ρητό αναφέρει πως οι άνθρωποι εθίζονται να μιλούν για τα προβλήματα τους κι όχι για τη χαρά τους, απομακρυνθείτε άμεσα από τέτοιες καταστάσεις, τέτοια άτομα σας ρουφούν τη θετική σας ενέργεια, λειτουργούν σαν βρικόλακες που ξεδιψούν κλαψουρίζοντας συνεχώς δεξιά κι αριστερά. Έχουν ένα πρόβλημα για κάθε λύση και σας παρασύρουν κι εσάς σε αυτό τον δρόμο της κατάθλιψης και της μιζέριας.

Η ζωή είναι πανέμορφη δίχως κλαψουρίσματα, ξεκινάτε με ένα χαμόγελο κι η ζωή θα σας χαμογελάσει πίσω. Ένας τοξικός άνθρωπος δε νοιάζεται για κανέναν παρά μόνο για τον εαυτό του, χρησιμοποιεί συχνά τη λέξη εγώ κι είναι εθισμένος στα προβλήματα και την κακομοιριά του. Ξετρυπώνουν από πολλές τρύπες σαν τους τυφλοπόντικες, προσέξτε τα σημάδια κι βάλτε το στα πόδια.

Μην αφήσετε «το αιώνιο θύμα» να σας κάνει λεία του, γιατί είναι πάντοτε ο κυνηγός προκαλώντας περισσότερα προβλήματα από όσα μπορείτε να αντέξετε. Αν στο κοντινό σας περιβάλλον έχετε τέτοια άτομα σας κρατάνε πίσω στη ζωή σας, στην καριέρα σας, στη κοινωνία. Σας ρίχνουν ψυχολογικά κι δεν μπορείτε να ανταπεξέλθετε το μέγιστο στις δραστηριότητες σας. Οι μαύρες τρύπες δε φέρνουν τίποτα καλό στη ζωή μας, παρά μόνο την απομυζούν.

Είναι άκρως επικίνδυνοι για τη ψυχική σας υγεία, μην τους επιτρέπεται να σας επηρεάζουν και να σας ρίχνουν στο επίπεδο τους και θα δείτε πως θα ανασάνετε καλύτερα μακριά τους. Μείνετε μακριά από την αρνητικότητα και γεμίστε τη ζωή σας με θετική ενέργεια και χαμόγελα. Κάποια άτομα είναι σαν τα σύννεφα, όταν εξαφανίζονται από τη ζωή σας καθαρίζει η ατμόσφαιρα.

Πηγη:www.maxmag.gr

toxic_people_1.jpg
 

Aleksa

Τιμώμενο Μέλος

Η Aleksa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19,575 μηνύματα.
036760445.jpg
 

Aleksa

Τιμώμενο Μέλος

Η Aleksa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19,575 μηνύματα.
ac554e9.jpg
 

Aleksa

Τιμώμενο Μέλος

Η Aleksa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19,575 μηνύματα.
cf346d.jpg
 

RafAspa94

Περιβόητο μέλος

Η RafAspa94 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Καθηγητής/τρια. Έχει γράψει 4,733 μηνύματα.
1615029107049.png
 

ilovenature

Νεοφερμένος

Ο ilovenature αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 25 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 83 μηνύματα.
145968484_2944045512507035_6173319998605880090_n.jpg
 

Aleksa

Τιμώμενο Μέλος

Η Aleksa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19,575 μηνύματα.
f224ab14e.jpg
 

EvanescenceQ

Επιφανές μέλος

Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.

Οι ”δήθεν” άνθρωποι​

By Punked Gang

Αν διαβάζοντας τον τίτλο σκέφτεσαι ποιος απ’ αυτούς που πέρασαν από τη ζωή και τα μάτια σου ήταν όντως τόσο δήθεν, σκέψου προσεκτικά. Όλοι έχουμε περισσότερα από ένα παραδείγματα στη ζωή μας. Μια βόλτα να πάς στο πάρκο, θα τους δείς, θα αναγνωρίσεις την αυταρέσκεια στο βλέμμα, την ψεύτικη σιγουριά στον τόνο της φωνής. Και απορείς άν όντως είναι τόσο σίγουρος ή προσπαθεί μαζί με τον συνομιλητή να πείσει και τον εαυτό του. Απορίας άξιο.

Συνήθως είναι μέλη σε πολλές παρέες, είναι αρκετά αρεστοί άνθρωποι, γεμάτοι humor και αυτοπεποίθηση. Κάνουν αρκετή αίσθηση στο αντίθετο φύλο, είναι ποθητοί, όχι μόνο για παρέα αλλά και για ερωτικές σχέσεις. Έχουν αυτή την αυτοπεποίθηση στο βλέμμα και στο λόγο που σε παρασύρουν. Σε πείθουν, αν είναι αρκετά καλοί, ότι είναι ουσιώδη στοιχεία του χαρακτήρα τους και όχι δήθεν. Μπορείς εύκολα να τους αναγνωρίσεις γιατί λένε συχνά ”εγώ εγώ εγώ”. Γουστάρουν να βλέπουν τους άλλους να κρέμονται από τα χείλη τους, τους δίνει δύναμη και αυξάνει τον εγωκεντρισμό τους. Προσπαθούν να είναι σωστοί και ειλικρινείς, μα δεν τα καταφέρνουν, καθώς δεν κάνουν τίποτε άλλο εκτός από το να κρύβουν τον εαυτό τους πίσω από λέξεις δίχως νόημα.

Άν με ρωτούσαν θα έλεγα πως είναι φόβος και ψυχολογικά αποκτήματα από παλιές διαπροσωπικές σχέσεις. Μηχανισμός προστασίας και άμυνας απέναντι σε ότι τους πονά. Εξάλλου, ποιος δεν έχει μια ιστορία πίσω του; Όλοι βιώσαμε λίγο πολύ όχι ιδιαίτερα ευχάριστες καταστάσεις. Μόνο που ο καθένας μας αντιδρά εντελώς διαφορετικά σ’ αυτά που φέρνει η ζωή στο δρόμο του. Έτσι λοιπόν, κατασκεύασαν έναν άλλο δεύτερο εαυτό πιο σίγουρο, πιο προσεκτικό, που δεν θα επιτρέψει να βιώσει περαιτέρω πόνο. Το σκέφτονται τόσο που στο τέλος πιστεύουν οτι αυτός ο δεύτερος εαυτός/αμυντικός μηχανισμός αντικατέστησε πλήρως τον πρώτο, τον κυρίαρχο, τον ουσιώδη. Και έτσι πορεύονται με λόγια δήθεν, με δήθεν ωριμότητα και ειλικρίνεια, προσπαθούν να πείσουν τους γύρω τους πως είναι όλα κομπλέ… αλλά δεν είναι. Πώς μπορείς να θεωρήσεις ειλικρινή έναν άνθρωπο που δεν είναι, καταρχάς στον ίδιο του τον εαυτό, ευθύς;

Δεν μπορείς να τους κατηγορήσεις οτι δεν είναι εντάξει απέναντι σου γιατί δεν είναι καν εντάξει με τα μέσα τους. Τους κοιτούσα, και θα συνεχίσω να τους κοιτάω, με λύπη, γιατί αποφεύγουν να ζήσουν. Τι σκατά είναι η ζωή αν επιλέγεις μονόπλευρα και μονότονα πράγματα; Χωρίς την ποικιλία που τόσο απλόχερα σου προσφέρει είναι μισή, αν όχι κενή. Μη τους κατηγορήσεις αν τους συναντήσεις, μη βρίσεις, μη θυμώσεις. Σκέψου απλά πως αναζητούν ουτοπικές καταστάσεις και θα αποκτήσουν αποκλειστικά ψεύτικες σχέσεις με άλλους ανθρώπους, γιατί χάσανε την ουσία. Προσπέρασέ τους και έχε πάντα κατά νού αυτό που είδες/έζησες, ώστε να μην πέσεις και συ μια μέρα στον ίδιο λάκκο.

Πηγή: noizy.gr

08e4f4db2a4418924e6e3ee80911f606.jpg
 

Aleksa

Τιμώμενο Μέλος

Η Aleksa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19,575 μηνύματα.
happy-womansday-gif.gif
 

EvanescenceQ

Επιφανές μέλος

Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
και ενα ωραιο ποιημα

Γυναίκες, από τον Τάσο Λειβαδίτη


«…Φτωχές γυναίκες,

μοδίστρες, δακτυλογράφοι, ασπρορουχούδες,

τίμιες ή σπιτωμένες, ακόμα κι άλλες

εκείνες του σκοινιού και του παλουκιού,

γυναίκες του ανέμου, της βροχής, του κουρνιαχτού,

νιώσαμε το φόβο που κρύβεται καμιά φορά

πίσω από την αγνότητα,

την κούραση πίσω από την καλοσύνη ή την αδιαφορία

πίσω απ’ την υπακοή.

Μα πιο πολύ νιώσαμε την αδυναμία που

κρύβεται πίσω απ’ την κακία.

Συχνά μας άφησαν εκείνοι που αγαπούσαμε

πολλές, πάνω στη τρέλα τους, τους ρίξανε βιτριόλι,

οι πιο πολλές βέβαια κλάψαμε, χτυπηθήκαμε,

μα φροντίσαμε σύντομα να βρούμε έναν άλλον,

γιατί τα χρόνια περνάνε…

Αν μας έβλεπε κανείς το βράδυ, όταν μένουμε μονάχες

και βγάζουμε τις φουρκέτες, τις ζαρτιέρες, και κρεμάμε

στην κρεμάστρα το πανωφόρι κι αυτήν τη βαμμένη μάσκα

που μας φόρεσαν, εδώ και αιώνες τώρα, οι άντρες

για να τους αρέσουμε –

αν μας έβλεπαν, θα τρόμαζαν μπροστά σε τούτο

το γυμνό, κουρασμένο πρόσωπο.

Αχ, γυναίκες έρημες,

κανείς δεν έμαθε ποτέ πόση αγωνία κρύβεται πίσω απ’

τη λαγνεία, ή την υστεροβουλία μας.

Και πάντα γυρεύαμε το καλύτερο….

Συχνά καταφύγαμε και στις χαρτορίχτρες,

τρέχουμε στα μέντιουμ να μάθουμε- τι να μάθουμε;

Διαβάζουμε καθημερινά το ωροσκόπιο στις εφημερίδες,

πηγαίνουμε σε διάφορους ύποπτους αστρολόγους…

λοιπόν πού πάμε; Από πού ερχόμαστε; Τι ψάχνουμε

παλεύοντας αιώνια με τα έξω και τα μέσα μας στοιχεία;

Ερχόμαστε απ’ το φόβο και το φόνο, απ’ το αίμα και

την επανάληψη. Ερχόμαστε απ’ την παλαιολιθική αρπαγή-

κι αρχίζουμε την ανθρώπινη φιλία.

Τέλος, ύστερα από πολλά, παντρευόμαστε,

κάνουμε κάμποσες εκτρώσεις, αρκετά παιδιά,

ύστερα έρχεται η κλιμακτήριος, οι μικρονευρασθένειες,

κι ύστερα τίποτα. Όλα καταλαγιάζουν μέσα μας.

Κι επιθυμίες κι αναμνήσεις- αχ περνάει

γρήγορα η ζωή, ούτε το καταλαβαίνεις.

Τα παιδιά ζούνε σ’ ένα δικό τους κόσμο, δε μας ξέρουν

παρά μονάχα σα μητέρες, δεν μπόρεσαν να μας δουν

ποτέ λίγο κι εμάς σαν ανθρώπους-

με τις μικρότητες ή τις παραφορές τους.

Έτσι ζήσαμε. Αγνοημένες και μονάχες μέσα

στο εσωτερικό μας πάθος,

αγνοημένες κι έρημες μέσα στην ιερότητα

της μητρότητάς μας…»


Τάσος Λειβαδίτης, Γυναίκες (Καντάτα 1960 – απόσπασμα), Ποίηση, τ. 1, εκδ. Κέδρος

Πηγή: to23ogramma.wordpress.com

downloadfile.jpg
 

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
“Ο άνδρας είναι το πιο εξυμωμένο των πλασμάτων.

Η γυναίκα είναι το ύψιστο των ιδανικών.

Ο Θεός έκανε για τον άνδρα ένα θρόνο. Για τη γυναίκα ένα βωμό.

Ο θρόνος εκθειάζει, ο βωμός αγιάζει.

Ο άνδρας είναι ο εγκέφαλος, η γυναίκα η καρδιά.

Ο εγκέφαλος κατασκευάζει το φως, η καρδιά παράγει την αγάπη.

Το φως γονιμοποιεί. Η αγάπη ανασταίνει.

Ο άνδρας είναι δυνατός με τη λογική.

Η γυναίκα είναι ανίκητη με τα δάκρυα.

Η λογική πείθει. Τα δάκρυα συγκινούν.

Ο άνδρας είναι ικανός για όλους τους ηρωισμούς.

Η γυναίκα για όλα τα μαρτυρία.

Ο ηρωισμός εξευγενίζει, το μαρτύριο ανυψώνει.

Ο άνδρας έχει την ανωτερότητα.

Η γυναίκα την προτεραιότητα.

Η ανωτερότητα σημαίνει τη δύναμη,

Η προτεραιότητα αντιπροσωπεύει το διακαίωμα.

Ο άνδρας είναι ένας μεγαλοφυής, η γυναίκα ένας άγγελος.

Ο μεγαλοφυής είναι άπειρος. Ο άγγελος είναι ακαθόριστος.

Ο πόθος του άντρα είναι η ανωτάτη δόξα.

Ο πόθος της γυναίκας είναι η άκρα αρετή.

Η δόξα κάνει όλο το μεγάλο. Η αρετή κάνει όλο το θεϊκό.

Ο άνδρας είναι ένας κώδικας, η γυναίκα ένα ευαγγέλιο.

Ο κώδικας διορθώνει. Το ευαγγέλιο τελειοποιεί.

Ο άνδρας σκέπτεται. Η γυναίκα ονειρεύεται.

Το να σκέπτεται κανείς σημαίνει να έχει μια νύμφη στο κρανίο.

Το να ονειρεύεσαι σημαίνει να έχεις ένα φωτοστέφανο στο μέτωπο.

Ο άνδρας είναι ένας ωκεανός. Η γυναίκα είναι μια λίμνη.

Ο ωκεανός έχει το μαργαριτάρι που στολίζει, η λίμνη το ποίημα που θαμπώνει.

Ο άνδρας είναι ο αετός που πετάει. Η γυναίκα είναι το αηδόνι που τραγουδάει.

Το να πετάς σημαίνει να κυριαρχείς στο διάστημα.

Το να τραγουδάς σημαίνει να κατακτήσεις την ψυχή.

Ο άνδρας είναι ενός ναός, η γυναίκα είναι το ιερό.

Μπροστά στο ναό αποκαλυπτόμαστε.

Μπροστά στο ιερό γονατίζουμε.

Τελικά: ο άνδρας είναι τοποθετημένος εκεί που τελειώνει η γη.

Η γυναίκα εκεί που αρχίζει ο ουρανός.

Victor Hugo
 

EvanescenceQ

Επιφανές μέλος

Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
Η Ραψάνη,
η μάνα
Η ηλικία σου
Η παιδική, που λένε
Πως είναι η πιο καλή πατρίδα
Σε τραγούδησε παιδί
Σε χόρεψε
Έπαιξες.
Έτρεξες σε όλο τον τόπο
Χάρηκες σαν παιδί
Θύμωσες σαν παιδί.
Μάλωσες. Μάτωσες
Τα γόνατά σου έχουν τα σημάδια της
Γραμμένα
Και στο κεφάλι σου
Κάποια πετριά θα είναι
κρυμμένη στα μαλλιά.
Με το πέσιμό τους
Μπορεί και να φανεί
Είναι οι τόποι γύρω
Με ονόματα άλλα
Μα εσύ ως Ραψάνη τα γνώρισες.
Με το όνομά της τα βάφτισες.
Είναι οι μνήμες σου, οι εικόνες
Είναι όσα έφερες στη Λάρισα
Από εκεί
Και έκανες τη δική σου εικόνα
Για την πόλη που μετοίκησες
Πήρες μαζί σου τον τόπο σου
Για να κάνεις δικό σου τον ξένο
Ραψάνη είναι τα όμορφα και τα άσχημα
Τα καλά και τα άλλα
Οι ωραίες και οι άσχημες μυρωδιές
Όλα είναι Ραψάνη
Και όλα καλά τα θυμάσαι
Και τα αγαπάς.
Αλλιώς ούτε θα τάλεγες
Ούτε θα τάγραφες
Οι χαρές είναι και οι πόνοι
Το παιδί και
Εσύ ο μεγάλος που δεν άλλαξες
Θυμάσαι τη Ραψάνη.
Έγινες ποιητής
Η Ραψάνη σʼ έκανε ποιητή
Την είπες δική σου
Δεν μπορεί να φύγει από κοντά σου
Ούτε να σου την πάρει κανείς
Πάνω απʼ όλα Ραψάνη είναι η μάνα σου
Την πόνεσες όταν έφυγε
Την περιποιήθηκες
Την παραστάθηκες να μη φύγει
Κι εκείνη έφυγε
Ύστερα έφυγες κι εσύ
Πήγες στη Λάρισα
Και από εκεί όπου αλλού στα ξένα
Με μεγάλο πόνο ο χωρισμό σας.
Δεν έφυγες όμως ούτε εσύ
Ούτε εκείνη.
Είστε μαζί
Σε γεννά και σε ξαναγεννά ίδιον και άλλον.
Είσαι εσύ μέσα σʼ εκείνη ως τώρα παιδί με όλα τα καλά και τα άλλα που τα τραγουδάς κάθε φορά σε άλλους τόνους, σε άλλους ρυθμούς, με άλλα λόγια και είναι όλα άλλα, ενώ δεν είναι.-

`

* Το δεκαεξασέλιδο “Ραψάνη”, του Σωτήρη Παστάκα κυκλοφόρησε σε 190 αντίτυπα την Άνοιξη του 2014 από τις εκδόσεις θΡΑΚΑ

340650837fab8935c6e2d250282a186b.jpg
 

Guest 699855

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Η αίσθηση ικανοποίησης όταν δικαιώνεσαι
είναι απαράμιλλη!!!

1615224804012.png
 

Aleksa

Τιμώμενο Μέλος

Η Aleksa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19,575 μηνύματα.
5245259758.jpg
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top