Σκέφτομαι πως κάποιο βράδυ που κοιμόμουν βαθειά
πρέπει να άνοιξε η πόρτα μου και να μπήκε κάποιος που δεν θα άφηνα ποτέ,
ποτέ αν η πόρτα μου δεν ήταν κλειστή όταν τα μάτια μου ήταν ανοιχτά ,
και έσκυψε από πάνω μου να δώσει αντί να πάρει
μου έδωσε μια αντλία από ψυχρό μέταλλο εκεί που κάποτε ήταν μια φτωχή καρδιά και ένα ποτάμι από καυτό λάδι εκεί που κάποτε έσταζε μισοστεγνωμένο αίμα, και τώρα το λάδι κυλάει μέσα σε ένα εκατομμύριο καλώδια εκεί που κάποτε είχα ανθρώπινες φλέβες,
μα ξυπνώντας κατάλαβα πως το κορμί άλλαξε ώστε να ζεί εκεί κάποιος άλλος, όπως και ότι δεν μπορώ να βρώ τον κλέφτη για να πάρω πίσω ότι μου πήρε, από τη μία γιατί μου άφησε περισσότερα από όσα μου αφαίρεσε, και από την άλλη γιατί μοιραία κάποια στιγμή θα είχα πετάξει ο ίδιος στα σκουπίδια αυτά που μου έκλεψε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.