χα , προχτές είχα πάει έξω το βράδυ για λίγο και γύρισα με σουβλάκια . Τις τελευταίες μέρες μαγείρευα και είχα βαρεθεί , οπότε ήμουνα έτοιμος να παραδοθώ άνευ όρων στην έτοιμη απόλαυση . Τα αφήνω στην κουζίνα και πετάγομαι στο σαλόνι να δω κάτι
....και βλέπω μία κατσαρίδα να βγαίνει πίσω από την βιβλιοθήκη . Τόσες μέρες τίποτα (όχι πως ήτανε βρώμικο δηλαδή το σπίτι) και την ημέρα που σφουγγάρισα όλο το σπίτι , βρέθηκε , δεν πάμε καλά . Τέλοσπαντων κινούμαι να πιάσω το κοντάρι της σκούπας και αυτή εξαφανίζεται πίσω από την βιβλιοθήκη . Κάθομαι στον καναπέ απένταντι και λέω : δεν φεύγω άμα δεν χορέψω πάνω από το πτώμα σου . Για 7 λεπτά τίποτα και τα αγαπημένα μου καλαμάκια εν τω μεταξύ κρυώνανε αλλά δεν το κουνούσα ρούπι γιατί άμα έφευγε από κει θα μου λέρωνε όλο το σπίτι και θα την έχανα κιόλας . Στο όχδοο λεπτό έβριζα θεούς και δαίμονες και πάνω που αποφασίζω να διακτινιστώ στην κουζίνα (είχα πιάσει μια εφημερίδα και διάβαζα αλλά αντί του άρθρου σκεφτόμουνα συνεχώς το λαχταριστό κρέας να παγώνει και να χάνει τα ζουμιά του) εμφανίζεται ο εχθρός κινούμενος πολύ γρήγορα προς μια ηρωϊκή φυγή . Γρήγορα αλλά όχι τόσο γρήγορα όσο οι σκορπιοί που συνηθίζω να κυνηγάω , οπότε δίνω ένα χτύπημα και μπαμ κάτω λειωμένη (όσοι τρώτε και διαβάζετε το ποστ , ζωή σε λόγου μας) . Μετά τρέχω ευτυχής στην κουζίνα - αλλά μου είχε κοπεί η όρεξη . Σε ποιον ; σε μένα που μπορούσα να είμαι στην λέσχη της σχολής , όλοι να είναι πτώμα από το μάθημα και να κοιτούνε με αηδία το φαγητό και εγώ να εντοπίζω κάτι αρκούντως νόστιμο και να αδιαφορώ για όλα τα άλλα . Όμως τώρα , δεν ήθελα ούτε να βλέπω το φαϊ
Ξαναγύρισα και την πέταξα στα σκουπίδια και πήγα περίλυπος για το τι εστί ζωή και τι επιβίωση να βάλω ένα ουϊσκι με κόλα (ίδια μάρκα με του αντωνάκη)
π.σ. όταν την πέταξα , νομίζω ότι κουνούσε τα πόδια

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.