Ιστορία χωρίς τέλος!!!!

[Rempeskes]

...έβαλε το χέρι στην εσωτερική τσέπη του κουστουμιού του, χαμογελώντας δαιμονικά. Ένας κίτρινος φάκελος φάνηκε, σφιγμένος ανάμεσα στα λουκανικοδάχτυλά του.
Η στριγγλή φωνή του ήχησε σαν σάλπιγγα στα αυτιά της τρομαγμένης Μαρίας Ντολόρες ντε Σαντιάγκο Γωνία.

"Ξέρεις τι έχω εδώ Μαρία Ντολόρες ντε Σαντιάγκο Γωνία??? Ξέρεις???" είπε ο Δελαπάρτον Καιδελαχτύπατον Μετισώρες.

Η Μαρία Ντολόρες ντε Σαντιάγκο Γωνία στάθηκε προς στιγμήν. Ανακτώντας γρήγορα την ψυχραιμία της, σήκωσε το αριστερό φρύδι και μίλησε σε τρεμάμενη μα ηχηρή φωνή:


"Ακούστε με Θενιόρ Δελαπάρτον Καιδελαχτύπατον Μετισώρες.
Εσείς είστε ένας αξιοσέβαστος δικηγόρος, ένας μοντελοπνίχτης... Έχετε επιρροή και κύρος στη Γειτονιά Μελρόουδ Πλάθα. Ακόμα και ο γέρο-στρατιωτικός που νοικιάζει το μικρό σπιτάκι στο λιβάδι, ο κολονέλ Μπαρούτο Κανονιέθ, ο γενναίος κολονέλ Μπαρούτο Κανονιέθ με τα επτά παράσημα Ανδρείας στη μάχη του Αλέβρ Λουκούμ και τα οκτώ μετάλλια Τιμής στη μάχη του Μπαναν Φλαμπέ, ένας άνδρας που δεν φοβάται κανέναν, μιλάει πάντα με σεβασμό για εσάς, όπως έμαθα από τη κόρη του Μαθτίχα.
Όταν λοιπόν ένας άντρας σαν εσάς θενιόρ Δελαπάρτον Καιδελαχτύπατον Μετισώρες, απευθύνεται σε μια τίμια κοπέλα σαν και μένα με αυτο το τροπο, γιατί μπορεί να είμαι φτωχή και καταφρονεμένη και κατατρεγμένη από τη μοίρα μα έχω την Τιμή μου καθαρή, όταν λοιπόν ένας άντρας σαν εσάς θενιόρ Δελαπάρτον Καιδελαχτύπατον Μετισώρες, απευθύνεται σε μια τίμια κοπέλα σαν εμένα με αυτό τρόπο, τότε να είστε σίγουρος θενιόρ Δελαπάρτον Καιδελαχτύπατον Μετισώρες πως αυτή η κοπέλα βρίσκεται σε πολύ μα πάρα πολύ δύσκολη θέση... Γιατί θενιόρ Δελαπάρτον Καιδελαχτύπατον Μετισώρες, εσάς σας τιμούν άνδρες σα τον ήρωα κολονέλ Μπαρούτο Κανονιέθ, τον γενναίο κολονέλ Μπαρούτο Κανονιέθ, με τα επτά παράσημα Ανδρείας στη μάχη του Αλέβρ Λουκούμ και τα οκτώ μετάλλια Τιμής στη μάχη του Μπαναν Φλαμπέ, έναν άνδρας που δεν φοβάται κανέναν και μιλάει πάντα με σεβασμό για εσάς, όπως σας είπα έμαθα από τη κόρη του Μαθτίχα. Πείτε μου λοιπόν θενιόρ Δελαπάρτον Καιδελαχτύπατον Μετισώρες τι θέλετε από μένα, μα κάντε γρήγορα - έχω τις μπάμιες στη φωτιά."

" Άκουσε με Μαρία Ντολόρες ντε Σαντιάγκο Γωνία" είπε στεκόμενος αγέρωχα ο Δελαπάρτον Καιδελαχτύπατον Μετισώρες, με την αεί ειρωνική χροιά της στριγγλής φωνής του. "Ξέρω πως ο γέρο-στρατιωτικός που νοικιάζει το μικρό σπιτάκι στο λιβάδι, κολονέλ Μπαρούτο Κανονιέθ, με τα επτά παράσημα Ανδρείας στη μάχη του Αλέβρ Λουκούμ και τα οκτώ μετάλλια Τιμής στη μάχη του Μπαναν Φλαμπέ, ένας άνδρας που δε φοβάται κανέναν, μιλάει πάντα με σεβασμό για εμένα, όπως σας είπε η κόρη του Μαθτίχα. Όλοι με σέβονται γιατί έχω ράμματα για τις γούνες τους, Μαρία Ντολόρες ντε Σαντιάγκο Γωνία.
Οπώς και εδώ, στον κίτρινο φάκελλο που κρατάω στο δεξί μου χέρι, έχω ράμματα για τη δική σου γούνα, Μαρία Ντολορες ντε Σαντιάγκο Γωνία. Γιατί εδώ, στο δεξι μου χέρι, σε αυτό το φάκελο, έχω κάτι που δεν έχεις αποκαλύψει σε κανέναν."

Η Μαρία Ντολόρες ντε Σαντιάγκο Γωνία δάγκωσε τα χείλη της. Σκέφτηκε πως δεν είναι δυνατόν ο Δελαπάρτον Καιδελαχτύπατον Μετισώρες να έχει γνώση ενός θλιβερού γεγονότος που συνέβη σε εκείνην, σε εκείνην τη να είμαι φτωχή και καταφρονεμένη και κατατρεγμένη από τη μοίρα γυναίκα, μα που είχε την Τιμή της καθαρή. Το μυαλό της πέταξε στα δεκαέξι της χρόνια, όπου και αναγκάστηκε να κάνει μια πράξη που μετάνοιωσε πικρά αργότερα. Φτωχή και καταφρονεμένη και κατατρεγμένη από τη μοίρα, αναγκάστηκε να ζεσταίνει το κρεββάτι του πλούσιου γεωκτήμονα Χυμένεθ Κρέμεθ. Γιατί ήταν φτωχή και καταφρονεμένη και κατατρεγμένη από τη μοίρα, και αναγκάστηκε να πουλήσει το πολυτιμότερο πράγμα που είχε, τον ίδιο της τον εαυτό, στον πλούσιο γεωκτήμονα Χυμένεθ Κρέμεθ. Έσφιξε τη γροθιά της περιμένοντας τον Δελαπάρτον Καιδελαχτύπατον Μετισώρες να μιλήσει, με αυτή την αεί ειρωνική χροιά της στριγγλής φωνής του.

"Σε αυτό το φάκελο, Μαρία Ντολορες ντε Σαντιάγκο Γωνία, έχω αποδείξεις της νεανικής σου διαγωγής" είπε ο Δελαπάρτον Καιδελαχτύπατον Μετισώρες. "Αυτός ο φάκελος μπορεί να σε καταστρέψει, καθώς όλοι θα μάθουν για τη νεανική σου διαγωγή, Μαρία Ντολορες ντε Σαντιάγκο Γωνία."

Η Μαρία Ντολορες ντε Σαντιάγκο Γωνία ένοιωσε τα γόνατά της να λυγίζουν. Κρατήθηκε από μια καρέκλα και κάρφωσε το θολό της βλέμμα στο πάτωμα. Τι είχε κάνει εκείνη, η φτωχή καις καταφρονεμένη και κατατρεγμένη από τη μοίρα, για να αξίζει αυτό τον εξευτελισμό από τον αξιοσέβαστο δικηγόρο-μοντελοπνίχτη Δελαπάρτον Καιδελαχτύπατον Μετισώρες?

"Όπως σου είπα Μαρία Ντολορες ντε Σαντιάγκο Γωνία, εδώ μέσα έχω αποδείξεις της νεανικής σου διαγωγής" συνέχισε απτόητος ο Δελαπάρτον Καιδελαχτύπατον Μετισώρες. "Πες μου, πες μου Μαρία Ντολορες ντε Σαντιάγκο Γωνία, σου είναι γνωστό το όνομα Ινδι Άννο?"

Η Μαρία Ντολορες ντε Σαντιάγκο Γωνία ένοιωσε την ανάσα της να σταματά. Τα μάτια της κλείστηκαν στις κόγχες τους...

Αυτός.

Ο Ίνδι Άννο.

Πόσος καιρός πέρασε... Η μία μετά την άλλη, οι αναμνήσεις έρχονταν ξανά στο νού της. Όσο έμενε μαζί με τον πλούσιο γεωκτήμονα Χυμένεθ Κρέμεθ, είχε γνωρίσει τον νεαρό συνομήλικό της σταυλίτη, Ίνδι Άννο. Έναν μουλάττο με μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια και κορμί σμιλευμένο για έρωτα. Τον είχε ερωτευθεί από τη πρώτη στιγμή, όπως και αυτός. Τον πλησίασε με όλη την αθωότητα των δεκαέξι χρόνων της, όπως και αυτός. Και έγινε δική του, όπως και αυτός... Βέβαια γνώριζαν πως αν ο πλούσιος γεωκτήμονας Χυμένεθ Κρέμεθ μάθαινε για τον κρυφό δεσμο τους, θα τους κρέμαγε και τους δύο από τις ιτιές, που έστεργαν με τα φύλλα τους να στεγάσουν τον ερωτά τους από τη βροχή και το κρύο, δίπλα στις τις όχθες του ποταμού...

"Βλέπω δεν απαντάς, Μαρία Ντολορες ντε Σαντιάγκο Γωνία ..." Την απέσπασε από τις σκέψεις της ο Δελαπάρτον Καιδελαχτύπατον Μετισώρες, με αυτή την αεί ειρωνική χροιά της στριγγλής φωνής του. "Άρα τον θυμάσαι καλά τον Ίνδι Άννο, Μαρία Ντολορες ντε Σαντιάγκο Γωνία. Πως να μην τον θυμάσαι... Αφού είναι ο πατέρας του παιδιού σου!!!"

Η Μαρία Ντολορες ντε Σαντιάγκο Γωνία σχεδόν λιποθύμησε με αυτό το νέο. Είχε παιδί? Εκείνη, μια φτωχή και καταφρονεμένη και κατατρεγμένη από τη μοίρα γυναίκα, είχε φέρει στο κόσμο ένα παιδί, με πατέρα τον μουλάττο με μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια, Ίνδι Άννο... Οι αναμνήσεις άρχισαν πάλι να έρχονται σαν χιονοστιβάδα. Το χάπι της Επόμενηθ Μέραθ που δεν πήρε μια φορά... Τα ψέμματα στον πλούσιο γεωκτήμονα Χυμένεθ Κρέμεθ, πως είναι ο πατέρας... Η εγκυμοσύνη, και η οδυνηρή γέννα... Όπου και της είπαν ότι το παιδί της πέθανε.

"Μα πως είναι δυνατόν, θενιόρ Δελαπάρτον Καιδελαχτύπατον Μετισώρες??..." ψέλλισε η Μαρία Ντολορες ντε Σαντιάγκο Γωνία. "Πως είναι δυνατόν να είναι ζωντανό αυτό το παιδί... Πως είναι δυνατόν να είναι αλήθεια όλα αυτά, Δελαπάρτον Καιδελαχτύπατον Μετισώρες??? Πως είναι δυνατόν να ξέρεις ότι το παιδί είναι του Ίνδι Άννο, και όχι του πλούσιου γεωκτήμονα Χυμένεθ Κρέμεθ??"

"Τότε... ούτε εσύ ξέρεις την ιστορία αυτή που αφορά το παρελθόν σου Μαρία Ντολορες ντε Σαντιάγκο Γωνία" είπε ψυχρά ο Δελαπάρτον Καιδελαχτύπατον Μετισώρες, με αυτή την αεί ειρωνική χροιά της στριγγλής φωνής του."Ο πλούσιος γεωκτήμονας Χυμένεθ Κρέμεθ πήρε το παιδί από σένα μόλις γεννηθηκε, Μαρία Ντολορες ντε Σαντιάγκο Γωνία. Και πήρε το παιδί γιατί κατάλαβε την Αλήθεια, Μαρία Ντολορες ντε Σαντιάγκο Γωνία... Γιατί στη φωτογραφία που έχω μέσα στον κίτρινο φάκελο, στη φωτογραφία που θα δεις τώρα Μαρία Ντολορες ντε Σαντιάγκο Γωνία, τη φωτογραφία του παιδιού σου που δεν έχεις δει ποτέ, τη φωτογραφία του παιδιου σου που δεν ήξερες καν ότι είχες, στη φωτογραφία αυτή Μαρία Ντολορες ντε Σαντιάγκο Γωνία, θα αντικρύσεις πέρα από κάθε αμφιβολία, δύο μεγάλα, αμυγδαλωτά μάτια...."

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

...Εκείνη τη στιγμή η Μαρία Ντολόρες Κ.Λ.Π έβαλε το καρπό της στο μέτωπο και λιποθύμησε.
Καθώς έπεφτε, διετάραξε το πέταγμα μιας χαριτωμένης πεταλούδας, η οποία είναι μεν χάρμα οφθαλμών, μα άσχετη με την ιστορία. Μα την ίδια στιγμή, στη νήσο Χονσού της Ιαπωνίας, ένα τσουνάμι δημιουργήθηκε από το πουθενά, και σάρωσε ένα ψαροχώρι.

Η διεθνής βοήθεια έφτασε αμέσως στο σημείο, ύστερα από μόνο τρεις μέρες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Ανάμεσα στους διασώστες ήταν δυο γιατροί που ξεχώριζαν για τις γνώσεις τους, ο νεαρός ιδεαλιστής, Μικ Ρος, και ο όχι τόσο νεαρός και πεσσιμιστής, Λα Μογιο.

Ο Μικ έπεσε αμέσως στη δουλειά, κουβαλώντας βαριές μεταλλικές σωλήνες για το στήσιμο των σκηνών, και φωνάζοντας οδηγίες στους Ιάπωνες στρατιώτες στη γλώσσα τους. Ο Λα
αντίθετα στάθηκε στις λάσπες και ανάψε τσιγάρο.
"Για αιώνες, οι άνθρωποι εδώ παίρνουν ζωή από τη θάλασσα...." μουρμούρισε. "Και σήμερα, Μικ, μέσα σε ένα λεπτό, η θάλασσα πήρε πίσω ό,τι τους έδωσε".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[parafernalia]

Μα ποια σχέση μπορεί να είχε ο όχι και τόσο νεαρός και πεσιμιστής γιατρός, Λα Μογιο, με τον γνωστό ποινικολόγο Λα Μόγιο του post #55; Ήταν ο ίδιος άνθρωπος; Ένα ομοίωμα; Ένας κλώνος; Μία παραζάλη;
Ήταν σ' αυτόν που η μαυρόμοιρη Προυδένσια αναγκάστηκε να πουλήσει το κορμί της;

ΟΧΙ, ήταν μια συνωνυμία...και έλειπε και ένας τόνος!

--------------------------------

- Αυτός ο λεκές από φέτα και μαγιονέζα στο σακάκι σας... πως βγαίνει?
- Με.... σκληρό τρίψημο, απάντησε ο δελαπάρτον, τρίζοντας τα δόντια του απο πάθος για την Μαρία.

Εντάξει, αυτό το θρεντ πρέπει να καρφιτσωθεί και να μείνει για πάντα ως θρυλικό.
Τι απίστευτες φυσιογνωμίες έχουν περάσει απ' το στέκι.