Βρες τον στίχο

[Monte Cristo]

Σ' αρπάζει από τα μαλλιά η ασημένια σφήκα
Βραδιές, βραδιές και σε τινάζει πάνω
Έκανα δρόμο να σε δω μα δε σε βρήκα
Στέκω στις μύτες των ποδιών, μα δε σε φτάνω

 

[Aleksa]

Πήρες τον μεγάλο δρόμο
δρόμο δίχως άκρη
έγινε το δάκρυ
θάλασσα πλατιά

 

[Monte Cristo]

Σβήνω τα ίχνη απ' τα ψέματα μας
παραπατάω στη σιωπή
έγινε η απώλεια συνήθειά μας
κι ο έρωτας μια άρρωστη κραυγή

 

[Aleksa]

Ο έρωτας γεννήθηκε για δύο
και τρίτος δε χωράει μες στους δυο
γι' αυτό απ' τη ζωή σου εγώ θα φύγω
ο τρίτος φέρνει πάντα χωρισμό

 

[Monte Cristo]

Γι' αυτό κάτσε καλά
κοίτα λίγο χαμηλά
η ζωή κατρακυλάει, μη λες πολλά
τα λόγια είναι φτηνά
αν δεν είναι αληθινά
σ' αγαπώ, μη λες πολλά
κάτσε καλά

 

[Aleksa]

Μια ζωή περιμένω
μα δε γίνονται θάματα
μια ζωή σ' ανασταίνω
στα γαλάζια σου γράμματα

 

[Monte Cristo]

Δεν υπάρχουν άγγελοι, δε με ξεγελάνε
τα γαλάζια μάτια, τα ξανθιά μαλλιά.
Πάντοτε οι άγγελοι πιο ψηλά μας πάνε
όμως από σένανε λείπουν τα φτερά.

 

[Aleksa]

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

 

[Monte Cristo]

Δε με νοιάζει τι έγινε, δε με νοιάζει ποιος έφταιξε
και ας την είδα την σφαίρα σου η καρδιά μου δεν έσκυψε
σε χρειάζομαι γρήγορα και ας είναι στα ψέματα
πάλι απέναντι βρίσκεσαι, να σαι δίπλα μου έμαθα
γιατί βρίσκεσαι απέναντι

 

[Aleksa]

Παίξε με στα χέρια σου σαν σφαίρα
πέτα με ψηλά στον αέρα
δώσε μου πνοή απ' την πνοή σου
να ξαναγεννηθώ μαζί σου

 

[Monte Cristo]

Δι’ ευχών των αγίων που κλαις
που μπορείς σ’ αγαπάω να λες
Δι’ ευχών των αγίων κι αεί
με Θεού πνοή

Κοιτάω τον ήλιο απ’ το βουνό
κι οι δυναμίτες της ψυχής μου σπαν' την πέτρα
που εγώ να τρέξω ξεκινώ
μεσ’ στης παγκόσμιας λογικής τα πέντε μέτρα

 

[Aleksa]

Τώρα κλαις, γιατί κλαις
συ δεν είσαι που γέλαγες χτες
μόνη σου έχεις γκρεμίσει
όσα εγώ είχα χτίσει
τώρα τάχα γιατί κλαις

 

[Monte Cristo]

Σ` ένα άδειο σπίτι
Σαν παραμύθι
Έχτισες στην καρδιά μου
Ζεστή φωλιά
Μα τώρα ξέρω τα παραμύθια
Τα νικάει η συνήθεια, η λησμονιά

 

[Aleksa]

Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα
η ώρα που γεννιέται η ζωή
η ώρα που ταιριάζει η αναπνοή σου
μαζί με την δική μου αναπνοή
κι αν είναι η αρχή στην κατηφόρα
η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα

 

[Monte Cristo]

Μα έχω μονάχα μια καρδιά
Που έτσι ξέρει ν' αγαπά
Έχω μονάχα μια ψυχή
Μεσ στο δικό σου το κορμί
Μα έχω μονάχα μια καρδιά
Που έτσι ξέρει ν' αγαπά
Έχω μονάχα μια ψυχή
Μεσ στο δικό σου το κορμί
Αν είχα μια αναπνοή
Εσένα θα ανέσταινα
Και ύστερα ασ πέθαινα

 

[Aleksa]

Καρδιά μου εγώ, φωτιά μου εγώ
στεριά μου εγώ, νύχτες βουνά
φιλιά μου εγώ, σταλιά μου εγώ
παλιά μου εγώ, παντοτεινά

 

[Monte Cristo]

Μια θα πετάω στα ψηλά
μια θα θα βουτώ στα βάθη
πως περπατούνε στη στεριά
δε λέει η καρδιά να μάθει.

 

[Aleksa]

Κι η βάρκα η ποθοπλάνταχτη πάει στων νερών τα βάθη
με του έρωτα τα πάθη
δεν κλαίω τα δώδεκα παιδιά, τους νιους, τους μαθητάδες
τις δώδεκα μανάδες
μόν' κλαίω τα μάτια τα γλαρά, το λυγερό κορμάκι
τ' αγρίμι το ελαφάκι...

 

[Monte Cristo]

Θα πάρω δώδεκα παιδιά, δώδεκα μαντολίνα
Να τα πληρώνω μάτια μου, για σένα με το μήνα

Τα έξι κάθε πρωινό
να σε γλυκοξυπνάνε
και τ’ άλλα κάθε δειλινό, από τη γη ως τον ουρανό
σεργιάνι να σε πάνε

 

[Aleksa]

Δεν θέλω τίποτα ν’ αλλάξω
δεν θέλω κάτι να σκεφτώ
θέλω τα μάτια της να τα ξεχάσω
προτού στ’ αλήθεια τρελαθώ