Λοιπόν να και ένα πρωτότυπο μήνυμα αποχώρησης! Παιδιά μου η Τρίτη 6-5 ανακηρύσσεται η πιο άτυχη ημέρα της φτωχής Αντζυς!
Το πρωί ξύπνησα μπανιαρίστηκα και φόρεσα το ωραίο μου το μπεζ το παντελονάκι και μπαλαρίνες.
Με το που παίρνω το λεωφορείο αρχίζει να βρέχει...Ομπρέλα δεν είχα...
Το λεωφορείο συνεχίζει και εκεί που έπρεπε να στρίψει δεν στρίβει αλλά συνεχίζει ευθεία γιατί ένας δρόμος είχε κλείσει.
Κατεβαίνω 4 στάσεις μακριά και αρχίζω να περπατάω μες τη βροχή με αποτέλεσμα τα πόδια μου να γίνου μούσκεμα τα μαλλιά μου χάλια και το μπεζ παντελόνι ακόμη πιο χάλια! Για τα νεύρα μου ας μην πούμε καλύτερα!
Πάω στο ωδείο και ενώ είχα σκοπό να καθίσω μέχρι τις 15.30 στις 15 λόγο έκτακτου μαθήματος δεν υπήρχαν ελεύθερα πιάνα! Έτσι κατέβηκα στο κέντρο 40 λεπτά νωρίτερα και περίμενα στωικά να αρχίσει το μάθημα μου! Αμ δε! Ο καθηγητής είχε
σπάσει το πόδι του! Έτσι μες τα νεύρα και έτοιμη να διαπράξω φόνο περιμένω 2 ώρες διαβάζοντας ένα ηλίθιο σουρεαλιστικό μυθιστόρημα που είχα μαζί μου για να διαβάζω στο λεωφορείο...
Με το που τελειώνει το επόμενο μάθημα στις 8.30 και ενώ βρέχει καρεκλοπόδαρα ακυρώνεται ο καφές που θα πήγαινα και έτσι μένω πάλι Μαλ*** μιας και στις 10.30 έχω να παώ σε ένα πάρτι.
Έτσι τώρα σας γράφω από ένα νετ καφέ, βρεγμένη, τσαντισμένη και γενικώς όχι σε καλή ψυχολογική κατάσταση και έχοντας βιώσει και την λαϊκή κατακραυγή σε τούτο δω το game. (

)
Επίσης αυτή είναι η δεύτερη φορά που γράφω το κατεβατό γιατί φυσικά την πρώτη πάτησα Υποβολή και επειδή δεν ήμουν logged in το έχασα!
Είμαι για γέλια και για κλάματα!
Εσείς μπορείτε να γελάσετε
Y.Γ Ξέχασα να αναφέρω ότι στο νετ καφέ προς καθόλου ευχάριστη έκπληξη μου δουλεύει ένας αντιπαθής πρώην συμμαθητής!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.