Δεν υπάρχει χειρότερο αίσθημα από την σκέψη ότι κάθε ημέρα που περνάει δεν ξαναγύρνα πίσω.
Μπράβο ρε Φώτη, μας έκανες την καρδιά περιβόλι

.
Πάντως μου θύμισες κάποιες σκέψεις που έχω από το λύκειο ακόμη. Στην ουσία η ζωή μας είναι μια κλεψύδρα, και κάθε δευτερόλεπτο που περνάει είμαστε πιο κοντά στον θάνατο.
Οπότε αυτό μπορείς να το πάρεις ως εξής:
Είτε λες, οκ, ποιο το νόημα, όλα είναι μάταια, μίζερα και αρνητικά
Ή:
Λες, οκ, αφού θα πεθάνω, κοιτάω να ζήσω καλά την κάθε μέρα που περνάει, και παράλληλα να γίνω καλύτερος άνθρωπος, να μην κρατήσω κακία κάπου αφού θα φύγω κάποια στιγμή κλπ.
Φυσικά υπάρχει και η άλλη οπτική. Θα πεθάνω, άρα κοιτάω να κάνω ζωάρα μέσα στην καλοπέραση και δε με νοιάζει τίποτα και κανένας, αφού θα φύγω κάποια στιγμή.
Είναι ωραίο θέμα για συζήτηση πάντως αυτό, και ας ακούγεται ολίγον τι μακάβριο σε ένα πρώτο άκουσμα.