ΕΝΑΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ
Ινας μεχανικος αυτοκινητων επηεν σο ιατρειον.
Ο γιατρον ετον φιλος ατ. οντες ειδεν ατον ειπεν.
-Καλα το ερθες γιατι εχω εναν δουλειαν , καθκα σο ιατριο και ιντζαν ερται ας περμεν , σα δεκα λεπτα θα κλωσκουμαι.
Αετς πα εκατσεν ο μεχανικον των αυτοκινητων σο ιατρειο.
Πολλα κι περασεν και εις εντοκεν την πορταν τη ιατρειου και εσεβαι απες.
-Ο γιατρον μερ’ εν ειπεν?
Ο μηχανικον πα ειπεν ατον, καθκα, οπου εν θα ερται και ο γιατρον.
-Ναι αμα ο εριφς να καθεται κι εν. γυρο κλωσκεται το ιατρειον αν κα, κατ’ ζορ εχ.
-Ερωτα ο μηχανικον, ποιο εν τω ζορις ντ’ επαθες?
Ατοτες πα ο εριφς ιστοριζ σον μηχανικον το ζορνατ’.
-Δυο μηνας εν τω επαντρεψα ειπεν. σην αρχην καλα επενα, αμα ατωρα, ειν’ 2 εβδομαδας με την γαριμ’ δεν κι πορο να εφταω.
-Ο μηχανικον πα ρωτατον, νερον επινες?
-Γιοκ, ειπεν ο χεριφς.
-Ατο εν, εκαψες τα κακαλα ς’!!!
έτον ο Κωστίκας, ο Γιωρίκας και ο Πανίκας.
πέθανεν ο Κωστίκας και επίεν σην πορταν μπροστα τι παραδεισονος. ελέπε τον ο Αε Πετρος και ρωτάτον πρώτα πρωτα "εσυ παιδιμ' για πέι με , ντο εποικες σην ζωης, ντο αμαρτίας;"
κλωσκεται ο Κωστίκας και λέι ατον "εγω "Aεμ' επήγα μ' ολον το χωρίον, γαρυν για γαρυν κι εφεκα..." λέι ατον ο Άε Πέρος "ατο τιδεν κι εν, συγχωρουμε σε, εμπα απες."
τ' αλλ την ημεραν πεθαν και ο Γιωρίκας. ρωτα και ατον ο Άε Πετρος ντε εποικε και ο Γιωρικας λέι οτι επίεν με το μσον το χωριον. σχωρα και ατον ο Άες και βαλετον σον παραδεισον.
ερτε και η σειρα τι Πανικα, ποθαν και παει μπροστα σι παραδεισονος την πορταν. ρωτα ατον ο Άες ντο αμαρτιας εποικεν. και ο Πανίκας μετ εναν χαραν κλωσκετε και λέι τον Άεν "εγω μονον με την γαρυμ' επενα, με καναν αλλεσα."
και κλωσκετε ο Άες και απαντατον " ειπαμέ να σχωρουμεν τ' αμαρτιας , αλλα οχι και τα μαλακίας"