Αγαπημένοι στίχοι τραγουδιών

[Phoebe]

Κάποιος εκεί στο βάθος υποστηρίζει με πάθος
πως είμαι λάθος
και όλα τριγύρω μου φαίνονται σα να είναι τάφος
χαμένος στην αρένα παλεύω τον εαυτό μου
νιώθω σαν να μην είναι το μυαλό μου δικό μου
κάποιος μου βάζει έμμονες ιδέες πως έχω αποτύχει
κι αν είμαι ακόμα ζωντανός είναι κατά τύχη
.......
.......
πρέπει να μιλήσω να τον αφήσω άφωνο
για όλα τα χρόνια που παραμένω σταθερός
σε ότι επιλέγω σ'ότι πιστεύω
χωρίς να ξεφεύγω
ποτέ δεν ντράπηκα για 'κείνο που 'θελα να γίνω
ξέρω να κρίνω
και αυτό που είμαι αυτό θα μείνω
πάντοτε μέσα μου είχα ένα δίλλημα που μ'έκαιγε
μα πάντα ακολουθούσα τη φωνή εκείνη που μ'έλεγε
"Ποτέ μη λυπάσαι γι'αυτό που διάλεξες να 'σαι
δε χρωστάς σε κανένα γι'αυτό κανένα μη φοβάσαι''

Μη φοβάσαι ότι και να γίνει μη φοβάσαι
φτάνει μόνο αληθινός να ξέρεις να'σαι
Μη φοβάσαι
Μη φοβάσαι τους φόβους τις αλυσίδες σπάσε
φτάνει μόνο να μην κοιμάσαι
Μη φοβάσαι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[e-sofia]

Ποιος μπορεί

Ποιός μπορεί
ποιός τάχα θα το πει
ποιά φωνή
κοιμάται στη σιωπή
και ποιο καλοκαίρι
κρύβεται στο αγέρι
ποιος ξέρει;
-
Σ'αγαπώ και τίποτα άλλο δεν με νοιάζει
σ'αγαπώ και είμαι απ' τα χάδια σου σοφή
όλη η γη μες στην καρδιά μου τ' άστρα βάζει
σα φανείς από το δρόμου την στροφή.
-
Ποιός μπορεί
ποιός τάχα θα το δεί
ποιά δροσιά
ποτίζει ένα παιδί
και ποιο κατακάθι
στης καρδιάς τα πάθη
τα λάθη;
-
μουσική : Γιώργος Κατσαρός
εκτέλεση : Μαίρη Κρίζα
Δίσκος 1981

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Αύγουστος
Παπάζογλου Νίκος
Μουσική/Στίχοι: Παπάζογλου Νίκος



Σε ποιάν έκσταση απάνω, σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
Από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες στα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το ʼχει δει

Μες στο βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει, συννεφιάζει, αναδιπλώνεται
Μα σαν πέφτει η νύχτα, πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω...

Ο,τι ωραιοτερο εχει γραφτει...

αλλά μου αρεσουν επισης και οι εξης:

Μ' αρέσει να μη λέω πολλά, μη λέω πολλά
Μ' αρέσει να κοιτάω ψηλά, κοιτάω ψηλά
στ' ατέλειωτα τραγούδια

Με τη σκιά μου να πετώ, να πετώ
να πιάνω αστέρια στο βυθό, στο βυθό
βυθό της μουσικής σου
Κι όταν θα πέφτει η παγωνιά, παγωνιά
να κάνω κύκλους στο ολό-
ολόγιομο φεγγάρι στη σκηνή σου

Να 'ταν τα φώτα τα θαμπά, τα θαμπά
να 'ταν αστέρια φωτεινά, φωτεινά
στα χέρια να στ' αφήσω

Μάτια μου ψάξε να με βρεις, να με βρεις
μαζί στους δρόμους της σιωπής, μοναχός
θα σβήνω τη μορφή σου

Υπογεια Ρεύματα - Μ΄ αρεσει να μη λεω πολλα
​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Phoebe]

Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικη,
στο φώς του φεγγαριού ανθίζει πάλι,
γιατί όλη τη ζωή του την εξόδεψε,
παράφορα γυρεύοντας μιαν άλλη
Θυμάμαι σαν παιδί γελούσε κι' έλεγε,
στη σέλα ακροβατώντας ποδηλάτου,
"τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας,
πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του"
......................................
Σαλπάρησε μια νύχτα με πανσέληνο
και στο στερνό του γράμμα μου 'χε γράψει
"αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο
κι'ας είναι η φωτιά του να σε κάψει"




Και μέχρι να σου βγει η ψυχή δεν θα ξεχάσεις μια στιγμή
Κάποια βραδιά στη φυλακή φωνές και κλάματα
Κι είπανε τ' αλλο το πρωί στο δεκαπέντε το κελί
Ότι βιάσαν οι παλιοί τον έφηβο το Φάνη

Κι όταν σε βρήκαν παγωμένο στο κελί σου
Είπαν αυτός είναι απ' ώρα πια νεκρός
Και κάποιος έτρεξε τηλέφωνο να πάρει
Πέντε βδομάδες τώρα υπόφερες το ξέρω
Το ξέρω σου 'λειψε η σκόνη η λευκή
Και μού 'λεγες εκεί ξανά δε θα γυρίσω
σιχάθηκα τις νύχτες τις λευκές
Σαν άνθρωπος κι εγώ θέλω να ζήσω
κι'ας είναι η φωτιά του να σε κάψει"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 990498]

Panx Romana - Στίχοι - Κόμπλεξ

Παιδική δικτατορία
χρειάζεσαι νέα νοοτροπία
καιρός να λαδώσεις τα μυαλά σου
μην κάνεις ηλίθια τα παιδιά σου
χάος μέσα στο μυαλό σου
τρέξε να δεις το γιατρό σου
ασε με στο κόσμο που τώρα ζω
μη με κάνεις κομπλεξικό

Ω! Ω! Κόμπλεξ
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
Ω! Ω! Κόμπλεξ
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία

Μην μου λες το τι θα κάνω
που θα πάω τι θα πω
μην μου λες τι να φορέσω
και πόσο χαμηλά θα πέσω
θέλω να κάνω αυτό που νομίζω
την κάθε σκέψη να την ορίζω
άσε με στο κόσμο που τώρα ζω
Μη με κάνεις κομπλεξικό.

Ω! Ω! Κόμπλεξ
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
Ω! Ω! Κόμπλεξ
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία

Ω! Ω! Κόμπλεξ
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
Ω! Ω! Κόμπλεξ
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία

Μην μου λες το τι θα κάνω
που θα πάω τι θα πω
μην μου λες τι να φορέσω
και πόσο χαμηλά θα πέσω
θέλω να κάνω αυτό που νομίζω
την κάθε σκέψη να την ορίζω
άσε με στο κόσμο που τώρα ζω
Μη με κάνεις κομπλεξικό.

Ω! Ω! Κόμπλεξ
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
Ω! Ω! Κόμπλεξ
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
Ω! Ω! Κόμπλεξ
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
Ω! Ω! Κόμπλεξ
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία
γιατί έχεις σάπια νοοτροπία

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Phoebe]

Είναι στιγμές, που θέλεις μόνος σου να μείνεις,
κι ας είναι αυτό, που σε σκοτώνει η μοναξιά.
Έχεις αυτά, που σε πονάνε ν' αποφύγεις,
μα μόλις φύγεις, θα τα βρεις πάλι μπροστά.

Ποιος ξέρει σ' εμένα, τι είναι γραφτό,
που ήμουν, που είμαι και που θα βρεθώ.
Ποιος ξέρει, τι ξέρω, τι ακόμα δεν είδα,
και πότε θα βγάλω την πρώτη ρυτίδα.

Θέλεις τη μοίρα, με μια κίνηση ν' αλλάξεις,
μέσα σου ψάχνεις, για μια μόνο αφορμή.
Κλείνεις τα μάτια, και νομίζεις θα πετάξεις,
μα όταν τ' ανοίξεις, θα 'σαι πάλι στην αρχή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 990498]

"Πέρασα χίλιες στοιχειωμένες νύχτες
με μια φωτιά που μου ζητούσε να υπομένω
να καίγομαι μαζί της και να παίζω
ένα παιχνίδι που εγώ ήμουν πάντα ο χαμένος.

Μα σαν τη ρώτησα αν ήθελε
να 'ναι αυτή το δέντρο
να 'μαι εγώ ο κεραυνός
δεν πήρα απάντηση, δεν πήρα
και να 'μαι πάλι εδώ ζωντανός.

Σ' ένα άγριο όνειρο ξύπνησα παγωμένος
κάποιος με ρώταγε μέσ' απ' το μαύρο φως
ποιος είν' ο δρόμος μου, αν ξέρω πού πηγαίνω
κι αν ξέρω ποιος από τους δυο μας είν' αυτός και ποιος εγώ.

Μα σαν τον ρώτησα ποιος είναι
αν είν' ο διάβολος ή μήπως είναι ο Θεός
δεν πήρα απάντηση, δεν πήρα
και να 'μαι πάλι εδώ ζωντανός.

Μ' ένα ζευγάρι λασπωμένες μπότες
σάλταρα πάνω απ' τη χλομή μου μοίρα
κι εκείνη ανήμπορη να με γραπώσει
μ' έβριζε κι έσκουζε σαν γερασμένη σκύλα.

Μα όταν τη ρώτησα πώς γίνεται
να κάνει τάχα πως ζει κάποιος ήδη νεκρός
δεν πήρα απάντηση, δεν πήρα
και να 'μαι πάλι εδώ ζωντανός"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[io-io]

Ένα παράπονο και ένα δάκρυ
πρώτο φθινόπωρο πρώτη βροχή
απόψε η σκέψη μου δε βρίσκει άκρη
απόψε λύγισε η αντοχή

Ένα σκοτείνιασμα που με βαραίνει
πικρή ανάμνηση σαν μαχαιριά
πρώτο φθινόπωρο που με πεθαίνει
πρώτο φθινόπωρο χωρίς χαρά

Ό,τι φαντάστηκα ήταν απάτη
κι αν κάτι έλπιζα έχει χαθεί
τέτοιο φθινόπωρο χωρίς αγάπη
τέτοιο φθινόπωρο μην ξαναρθεί

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Quando sono solo
Sogno allorizzonte
E mancan le parole
Si lo so che non c? luce
In una stanza
Quando manca il sole
Se non ci sei tu con me, con me.
Su le finestre
Mostra a tutti il mio cuore
Che hai acceso
Chiudi dentro me
La luce che
Hai incontrato per strada

Time to say goodbye
Paesi che non ho mai
Veduto e vissuto con te
Adesso si li vivro.
Con te partiro
Su navi per mari
Che io lo so
No no non esistono piu
Its time to say goodbye.

Quando sei lontana
Sogno allorizzonte
E mancan le parole
E io si lo so
Che sei con me con me
Tu mia luna tu sei qui con me
Mio sole tu sei qui con me
Con me con me con me

Time to say goodbye
Paesi che non ho mai
Veduto e vissuto con te
Adesso si li vivro.
Con te partiro
Su navi per mari
Che io lo so
No no non esistono piu
Con te io li rivivro.
Con te partiro
Su navi per mari
Che io lo so
No no non esistono piu
Con te io li rivivro.
Con te partiro
Io con te.

Time to say goodbye
----------------------

When Im alone
I dream on the horizon
And words fail;
Yes, I know there is no light
In a room
Where the sun is not there
If you are not with me.
At the windows
Show everyone my heart
Which you set alight;
Enclose within me
The light you
Encountered on the street.

Time to say goodbye,
To countries I never
Saw and shared with you,
Now, yes, I shall experience them,
Ill go with you
On ships across seas
Which, I know,
No, no, exist no longer;
With you I shall experience them.

When you are far away
I dream on the horizon
And words fail,
And yes, I know
That you are with me;
You, my moon, are here with me,
My sun, you are here with me.
With me, with me, with me,

Time to say goodbye,
To countries I never
Saw and shared with you,
Now, yes, I shall experience them,
Ill go with you
On ships across seas
Which, I know,
No, no, exist no longer;
With you I shall re-experience them.
Ill go with you
On ships across seas
Which, I know,
No, no, exist no longer;
With you I shall re-experience them.
Ill go with you,
I with you.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[e-sofia]

Τον Αύγουστο που μου χρωστάς
Μητροπάνος Δημήτρης
Μουσική/Στίχοι: Τόκας Μάριος/Γράψας Φίλιππος


Τον Αύγουστο που μου χρωστάς, τον ξέχασες
σ' απόσταση αναπνοής και μ' έχασες
Κι αυτό το καλοκαίρι χαραμίστηκε
Φθινόπωρο, κι η αγάπη μας βυθίστηκε

Τ' αυγουστιάτικο φεγγάρι δεν το βρήκαμε
Πιο νωρίς ήρθ' ο Σεπτέμβρης και χαθήκαμε
Πώς χωρίσαμε με τόση ευκολία
Φθινόπωρο θα πει μελαγχολία

Τον Αύγουστο που μου χρωστάς, τον ξέχασες
Τις θέσεις που κρατήσαμε, τις πέταξες
Δυο ξένα χέρια τώρα πια σε δέχονται
και τα αισθήματα μου επιστρέφονται

Τ' αυγουστιάτικο φεγγάρι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 990498]

Δώσ' μου λίγη ακόμα αγάπη
οδήγησέ με στο φριχτό της τοπίο
Δώσ' μου λίγη ακόμα αγάπη
θέλω να γίνω ο βασιλιάς των γελοίων

Δώσ' μου λίγη ακόμα αγάπη
μη μ' αφήνεις σα σκυλί πεινασμένο
Δώσ' μου λίγη ακόμα αγάπη
θέλω να μπω στην τροχιά των χαμένων

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 990498]

ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ - ΚΙ ΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

Κι αν τα μάτια σου δεν κλαίνε
έχουν τρόπο και μου λένε
για τον πόνο που πονούν.

Μʼ ένα βλέμμα λυπημένο
πρωινό συννεφιασμένο
για την άνοιξη ρωτούν.

Με κοιτάζουν μου μιλούν και απορούν
αχ, τα μάτια σου
για τα όνειρα που κάναμε ρωτούν
αχ, τα μάτια σου

Μάτια παραπονεμένα
μάτια που είσαστε για μένα
θάλασσες υπομονής
με κλωστούλες ασημένιες
πλέκω τις κρυφές σας έννοιες
σε τραγούδι της ζωής.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 990498]

Τα λόγια και τα χρόνια

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χαράλαμπος Γαργανουράκης
Άλλες ερμηνείες: Γιάννης Μαρκόπουλος || Μάριος Φραγκούλης

Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα
και τους καημούς που σκέπασε καπνός
η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα
Κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα
ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός
κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα

Και σου μιλώ σ' αυλές και σε μπαλκόνια
και σε χαμένους κήπους του Θεού
κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ' αηδόνια
με τα χαμένα λόγια και τα χρόνια
εκεί που πρώτα ήσουνα παντού
και τώρα μες στο κρύο και στα χιόνια

Η μοίρα κι ο καιρός το 'χαν ορίσει
στον κόσμο αυτό να ρίξω πετονιά
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
αυτός που δεν εγνώρισε γενιά
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει

Δεν ήτανε ρολόι σταματημένο
σε ρημαγμένο κι άδειο σπιτικό
οι δρόμοι που με πήραν και προσμένω
Τα λόγια που δεν ξέρω σου τα δένω
με τους ανθρώπους που 'δαν το κακό
και το 'χουν στ' όνομά τους κεντημένο

Αυτός που σπέρνει δάκρυα και πόνο
θερίζει την αυγή ωκεανό
μαύρα πουλιά τού δείχνουνε το δρόμο
Κι έχει τη ζωγραφιά κοντά στον ώμο,
σημάδι μυστικό και ριζικό
πως ξέφυγε απ' τον ʼδη κι απ' τον κόσμο

Η μοίρα κι ο καιρός...

Απίστευτοι στίχοι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[sunshine_9]

Σωκρατης Μαλαμας - Το γραμμα

Δεν θέλω πια να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια
Σαν να 'ταν όλα ψέμματα
Στάχτες κι αποκαΐδια
Θέλω ανοιχτά παράθυρα
Να με χτυπάει αέρας
Να 'χω το νου μου αδειανό
Να 'χω και πρίμο τον καιρό

Δεν θέλω πια να μου μιλάς για όσα έχεις ζήσει
Δε χάθηκε κι ο κόσμος πια
Το τζάμι αν ραγίσει
Θέλω να 'ρθεις και να με βρεις
Να κάτσεις να τα πούμε
Πως νιώθουμε παράφορα
Πως ζούμε έτσι αδιάφορα

Δεν θέλω να πικραίνεσαι
Τις Κυριακές τα βράδυα
Χωρίς αυτήν τη σκοτεινιά
Τα χρόνια μένουν άδεια

Θέλω να φύγεις να σωθείς
Να πάψεις να γκρινιάζεις
Να ξεχαστείς στη διαδρομή
Ποιος ήσουν και πως μοιάζεις
Κι έτσι θα σ' αγαπώ πολύ και θα σε βλέπω λίγο
Σαν μια γυναίκα μακρινή
Π' αγάπησα πριν φύγω

Δεν θέλω να πικραίνεσαι
Τις Κυριακές τα βράδυα
Χωρίς αυτήν τη σκοτεινιά
Τα χρόνια μένουν άδεια.

Λατρευω αυτο το τραγουδι και νομιζω αξιζε να ειναι το 2ο post μου εδω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 990498]

Γεννήθηκα στην Κιβωτό
μαζί με τ' άλλα ζώα
και τώρα εδώ σας τραγουδώ
δαιμόνια κι αθώα

Γεννήθηκα και μου 'δωσαν
για προίκα μια μαγκούρα
να τη βαράω με δύναμη
στου νου μου την καμπούρα

Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας
κι ο γιος μου τ' ανταλλακτικό
θα 'ναι εντάξει μια ζωή στη δούλεψή σας
είναι από άριστο υλικό!

Γεννήθηκα με ένα γιατί
μες στην καρδιά κρυμμένο
ποιούς μάγκες εξυπηρετώ
ποιοί μ' έχουν κουρδισμένο

Με φέρανε και μου 'πανε
ποτέ μιλιά μη βγάλω
πως είναι που γεννήθηκα
προνόμιο μεγάλο

Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας
κι ο γιος μου τ' ανταλλακτικό
θα 'ναι εντάξει μια ζωή στη δούλεψή σας
είναι από άριστο υλικό!

Γεννήθηκα στην Κιβωτό
εννιά και δεκατρία
την ώρα που οι πλανήτες μου
βαράγαν μα...

Μαρία με τα κίτρινα
με βάση τα δεδομένα
εδώ ο κόσμος χάνεται
κι εσύ το παίζεις γκόμενα

Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας
κι ο γιος μου τ' ανταλλακτικό
θα 'ναι εντάξει μια ζωή στη δούλεψή σας
είναι από άριστο υλικό!

Ελένη Βιτάλη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kallia88]

You believe but what you see
You receive but what you give

Caress the one, the Never-Fading rain in your heart
- the tears of snow-white sorrow
Caress the one, the hiding amaranth
In a land of the daybreak..-nightwish-

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

"Έβαλα ντουμάτες...
βγήκαν αγγουριές"

Μπάμπης Παπαδόπουλος - "Θα σου ρίξω φόλα"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Phoebe]

Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
μεσ΄στην άγνωστη ψυχή του
Ο καθένας στη δική του ξενιτιά
πολεμάει για τη ζωή του

Οι δικοί μου ξένοι
είναι οι αγαπημένοι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ophelia]

Πυξ Λαξ-Φωτιά

Η αγάπη που νοιώθω για σένα είναι φωτιά,
φοβάμαι μήπως καώ όπως παλιά
Τότε που έγειρα πιο πέρα χωρίς ψυχή
χωρίς αέρα μακριά

Φωτιά, Φωτιάααααα

Το μίσος που νοιώθω για μένα μαύρη σκιά,
φοβάμαι μήπως μέσα μου πει και γίνει φωτιά
Και νοιώσω σαν μια καταιγίδα
χωρίς λιμάνι και ελπίδα

Φωτιά, Φωτιά ααααα

π.ς.Έψαξα στο youtube για βίντεο αλλά δεν βρήκα το πρωτότυπο και τα άλλα είναι πολύ μέτρια...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[_daemon_]

Στα μονοπάτια του καημού στη γέφυρα του στεναγμού
μ' έκάν' η μάνα μου
Μια φθινοπωρινή βραδιά, ζωή η κρύα σου καρδιά είδαν
τα μάτια μου
Με κουδουνίστρες πλαστικές όμορφες και χρωματιστές
με νανουρίζανε
Και τα ματάκια τα μικρά είδαν του κόσμου τ' αγαθά
και συμφωνήσανε

Ήταν το γάλα μου πικρό και το νεράκι μου γλυφό
που με μεγάλωνε
Κι απέναντι στη κούνια μου, η μοίρα η κακούργα μου
και καμάρωνε
Ήταν το κλάμα μου μουντό σαν κάτι να 'θελα να πω
μα δεν με νιώσανε
Μια λυπημένη αναπνοή για τη πουτάνα τη ζωή
που μου χρεώσανε

Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα, δεν με ρωτήσανε ζωή
μα σε συνήθισα
Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα, ψάχνω τη δύναμη
να κρατηθώ ακόμα
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα, άλλα μου δείξανε
και άλλα εγώ αντίκρισα

Πάνω σε λάσπες και καρφιά στ' άδικου κόσμου τη φωτιά πρωτοπερπάτησα
Ισορροπία σταθερή για να προλάβω τη ζωή, όμως
την πάτησα
Μονό το α και το χ στη σχολική μου εποχή πρωτοσυλλάβισα
Γι αυτό το αχ και το γιατί όπου βρεθώ μ' ακολουθεί
κι ας σαρανταρισα

Έτσι περνούσε ο καιρός κι εγώ στο δρόμο μου σκυφτός
έκανα όνειρα
Έτυχε να 'μαι απ' αυτούς που κολυμπάνε στους αφρούς
και στα λασπόνερα
Στάζει το αίμα της ψυχής, σαν τις σταγόνες της βροχής
όμως ποιος νοιάζεται
Και την αόρατη πληγή που μέσα μου αιμορραγεί
ποιος την μοιράζεται

Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα, δεν με ρωτήσανε ζωή
μα σε συνήθισα
Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα, ψάχνω τη δύναμη
να κρατηθώ ακόμα

Θεέ μου κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω
και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.