Αγαπημένοι στίχοι τραγουδιών

BeyondTheInvisible

Νεοφερμένος

Η fuku αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλλεται Web developer. Έχει γράψει 95 μηνύματα.

Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου


Είν' ο αέρας που τα βράδια μου σφυράει
Είν' η καρδιά μου που φρικτά σε αγαπάει
Είν' η ζωή μας που αφήσαμε και πάει
μια φλέβα έρωτα που σπάει και χτυπάει

Είναι το φως σου που μ' αγγίζει και ανθίζω
είναι που έμαθα στο τίποτα να ελπίζω
είναι που έπαψα την τύχη μου να βρίζω
μια τύχη άτυχη που πια δεν την γνωρίζω

Σε θέλω, σε θέλω
με ντύνω, με στολίζω
πάρε με, με χαρίζω

Σε θέλω, σε θέλω
σε 'σένα που ελπίζω
σε 'σένα με χαρίζω

Είναι τα μάτια σου που κλείνεις και τρομάζω
είναι που μέσα σου σαν χρώμα ξεθωριάζω
είναι που θέλω το κορμί σου και διστάζω
μη φύγει τ' όνειρο καθώς θα σ' αγκαλιάζω

Είν' η κορδέλα σου που φέρνει το άρωμά σου
αυτή που μάζευες τις νύχτες τα μαλλιά σου
νύχτες που σ' έπινα στα bar της αγκαλιάς σου
σήκω ξημέρωσε θ' αργήσεις στην δουλειά σου...

Σε θέλω...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Phoebe

Διακεκριμένο μέλος

Η Κομπάρσα α αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών, επαγγέλλεται Αεροσυνοδός και μας γράφει από Νότιος Αμερική (Αμερική). Έχει γράψει 7,312 μηνύματα.
Το ακούω και ανατριχιάζω!


Μελίνα Μερκούρη και Μάνος Χατζιδάκης- Ο κυρ Αντώνης






Ο κυρ Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή
με ένα κανάτι κι ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ
είχε δυο μάτια γαλανά κι αχτένιστα μαλλιά
κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε στα ρούχα τα παλιά


Αχ κυρ Αντώνη πώς σʼ αγαπάμε και μαζί σου τʼ άστρα μετράμε
τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να ρθει βροχή
και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή


Ο κυρ Αντώνης βιάζεται να πάει να κοιμηθεί
γιατί το βράδυ στα όνειρά του θέλει να θυμηθεί
ό,τι ποτέ δεν έζησε μες τʼ όνειρό του ζει
μα η νύχτα φεύγει και λυπημένο τον βρίσκει η χαραυγή


Αχ κυρ Αντώνη πώς σʼ αγαπάμε και μαζί σου τʼ άστρα μετράμε
τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να ρθει βροχή
και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή


Μα ένα βράδυ ο κυρ Αντώνης στρώνει να κοιμηθεί
κι όταν ξυπνάμε τον καρτεράμε στην πόρτα να φανεί
μα ο κυρ Αντώνης δε θα βγει ποτέ του στην αυλή
αφού για πάντα μες τʼ όνειρό του θέλησε πια να ζει
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Corpse Bride

Διακεκριμένο μέλος

Η Corpse Bride αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 6,595 μηνύματα.
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
Στίχοι: Γκανας Μιχαλης

Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε
Τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους
Παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε
Ονόματα και βλέμματα και δρόμους

Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια Που θυμάσαι και θυμάμαι
Τίποτα δεν χάθηκε ακόμα
Όσο ζούμε και πονάμε
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
Μόνο τρόπο να κοιτάνε

Κι αν αλλάξανʼ οι φίλοι μας λιγάκι
Αλλάξαμε και ʽμεις με τη σειρά μας
Χαθήκαμε μια νύχτα στο Παγκράτι
Αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

fandago

Διακεκριμένο μέλος

Ο Ә□⌂щяңš αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 41 ετών και μας γράφει από Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 6,876 μηνύματα.
Το σκάκι
στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης
μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
τραγούδι: Γεράσιμος Ανδρεάτος

Έλα να παίξουμε

Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου
Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη
Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη

Θα σου χαρίσω τους πύργους μου
Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου
Έχουν πεθάνει από καιρό πριν από μενα

Όλα, όλα και τ΄άλογά μου θα στα δώσω
Όλα, όλα και τ΄άλογά μου θα στα δώσω
Μονάχα ετούτο το τρελλό μου θα κρατήσω
που ξέρει μόνο σ΄ένα χρώμα να πηγαίνει
δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη
γελώντας μπρος τις τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις

Έλα να παίξουμε

Κι ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου
Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τι τους θέλω;
Τραβάνε μπρος σκυφτοί δίχως καν όνειρα

Όλα, όλα και τ΄άλογά μου θα στα δώσω
Όλα, όλα και τ΄άλογά μου θα στα δώσω
Μονάχα ετούτο το τρελλό μου θα κρατήσω
που ξέρει μόνο σ΄ένα χρώμα να πηγαίνει
δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη
γελώντας μπρος τις τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

vendetta

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Thor αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλλεται Ξεναγός και μας γράφει από Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,275 μηνύματα.
To πάρτυ

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Kiki Lesendric
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς
Άλλες ερμηνείες: Μιχάλης Χατζηγιάννης

Να γράψω θέλω σ' αγαπώ πολύ
να πάψω θέλω γι' αυτό θα πιω πολύ
Παλιά κομμάτια που χόρευες θα βρω
ποια ξένα μάτια σε βλέπουν θησαυρό

Απόψε η νύχτα μοιάζει μ' απειλή
μεγάλη νύχτα κι εγώ μικρός πολύ
Λευκά σεντόνια ριγμένα στην καρδιά
για μένα χιόνια και γι' άλλους μυρωδιά

Νύχτα πάρ' την τη σκέφτομαι ξανά
κάνει πάρτι το χθες και με πονά
Νύχτα ζήτα με μπροστά της για χορό
γι' αγάπη κλαίω μα δεν τη συγχωρώ

Στενά μπαλκόνια, δειλινά στενά
καρδιές μπαλόνια πετούν στο πουθενά
Ποτάμι μαύρο στις φλέβες μου κυλάς
κι ας μην ξανάβρω τον τρόπο που φιλάς

Νύχτα παρ' την τη σκέφτομαι ξανά
κάνει πάρτι το χθες και με πονά
Νύχτα ρίξε με σαν άστρο στο κενό
γι' αγάπη κλαίω μα δεν τη συγκινώ
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

xanp

Δραστήριο μέλος

Η Ξανθή αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 44 ετών και επαγγέλλεται IT. Έχει γράψει 668 μηνύματα.
Απόψε σιωπηλοί

Στίχοι: Βάσω Αλαγιάννη
Μουσική: Βάσω Αλαγιάννη
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου

Απόψε είμαστε κι οι δυο μας σιωπηλοί
ακόμα και οι λέξεις φοβήθηκαν τα χείλη
το ξέρω θα μου δώσεις ένα φιλί
και θα μου πεις να μείνουμε δυο φίλοι

Δε θέλω να 'μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί
Θέλω να μη θυμάμαι
κι ούτε να ξέρω πού θα πας και ποια είναι αυτή
Θέλω ένα όνειρο μονάχα να 'ναι
κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί
για να μου πεις να μη φοβάμαι

Δώσ' μου λοιπόν το τελευταίο μας φιλί
και ας καπνίσουμε μαζί κι ένα τσιγάρο
και φύγε μη γυρίσεις να με δεις
δε θέλω να με βλέπεις να πονάω

Δε θέλω να 'μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί
Θέλω να μη θυμάμαι
κι ούτε να ξέρω πού θα πας και ποια είναι αυτή
Θέλω ένα όνειρο μονάχα να 'ναι
κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί
για να μου πεις να μη φοβάμαι
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

xanp

Δραστήριο μέλος

Η Ξανθή αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 44 ετών και επαγγέλλεται IT. Έχει γράψει 668 μηνύματα.
Όλα τα 'δωσα για σένα

Στίχοι: Σπύρος Γιατράς
Μουσική: Αλέκος Χρυσοβέργης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Κοντολάζος

Ήμουν κάποτε για σένα
μια ατέλειωτη αγάπη
μια σανίδα σωτηρίας
στις ελπίδες σου φτερά

Ήμουν κάποτε για σένα
το νερό μες στο ποτήρι
το ατέλειωτο χατίρι
και η μεγάλη σου χαρά

Όλα τα ʽδωσα για σένα
τίποτα δεν κράτησα
γιατί εσένα στη ζωή μου
μόνο εσένα αγάπησα

Ήμουν κάποτε για σένα
το μεγάλο όνειρό σου
η καρδιά και το μυαλό σου
και ο πρώτος σου σταθμός

Ήμουν κάποτε για σένα
ουρανός στην κάμαρά σου
τώρα βλέπω ότι ήμουν
μόνο ένας αριθμός

Όλα τα ʽδωσα για σένα
τίποτα δεν κράτησα
γιατί εσένα στη ζωή μου
μόνο εσένα αγάπησα
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

borat

Επιφανές μέλος

Ο Γιάννης.- αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλλεται Μαθηματικός και μας γράφει από Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 15,327 μηνύματα.
Supertramp
Breakfast In America lyrics


Take a look at my girlfriend, she's the only one I got
Not much of a girlfriend, never seem to get a lot
Take a jumbo across the water, like to see America
See the girls in California
I'm hoping it's going to come true but there's not a lot I can do
Could we have kippers for breakfast, mummy dear, mummy dear
They got to have 'em in Texas, cos everyone's a millionaire
I'm a winner, I'm a sinner, do you want my autograph?
I'm a loser, what a joker
I'm playing my jokes upon you while there's nothing better to do

Don't you look at my girlfriend (Girlfriend), she's the only one I got
Not much of a girlfriend (Girlfriend), never seem to get a lot (What's she got? Not a lot)
Take a jumbo cross the water, like to see America
See the girls in California
I'm hoping it's going to come true but there's not a lot I can do
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

borat

Επιφανές μέλος

Ο Γιάννης.- αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλλεται Μαθηματικός και μας γράφει από Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 15,327 μηνύματα.
Johnny Cash - Hurt
I hurt myself today
to see if I still feel
I focus on the pain
the only thing that's real
the needle tears a hole
the old familiar sting
try to kill it all away
but I remember everything
what have I become?
my sweetest friend
everyone I know
goes away in the end
and you could have it all
my empire of dirt

I will let you down
I will make you hurt

I wear this crown of thorns
upon my liar's chair
full of broken thoughts
I cannot repair
beneath the stains of time
the feelings disappear
you are someone else
I am still right here

what have I become?
my sweetest friend
everyone I know
goes away in the end
and you could have it all
my empire of dirt

I will let you down
I will make you hurt

if I could start again
a million miles away
I would keep myself
I would find a way
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

borat

Επιφανές μέλος

Ο Γιάννης.- αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλλεται Μαθηματικός και μας γράφει από Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 15,327 μηνύματα.
Ωραία κοιμωμένη

Στίχοι: Θοδωρής Γκόνης
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυδάκης

Τ'άσπρα χαλικάκια εκείνου του μικρούλη,
του κοντορεβυθούλη,
ποιος πρώτος θα τα βρει
Στους δρόμους σκορπισμένα,
για σένα και για μένα,
κι όποιος πρώτος τα βρει
στο κάστρο αυτός θα μπει.

Στο κάστρο είναι κλεισμένη
χρόνους εκατό
η ωραία κοιμωμένη
κι ένα μυστικό.

Μάγισσα το κρατάει,
δράκοντας το φυλάει
στο κάστρο πώς θα μπω,
πες μου το μυστικό,
αχ πες μου το μυστικό
κάποιος που όλα τα ξέρει
ψηλά στον Υμηττό

Συνάντησα ένα βράδυ κρυφά το μυστικό
Ωραία Κοιμωμένη στ' αλήθεια σ' αγαπώ
Δείξε μου εσύ το δρόμο και θα ρθω να σε βρω.
το μόνο της ζωής μου ταξίδι είσαι εσύ
κοντεύω τα σαράντα κι ακόμα είμαι παιδί.
:redface:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Corpse Bride

Διακεκριμένο μέλος

Η Corpse Bride αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 6,595 μηνύματα.
Eνδελεχεια//

Τι τραγουδι να σου πω που να σε ξερει;
Να ναι εκει οταν γελας κι οταν φοβασαι
να ναι εκει οταν μεθας κι οταν λυπασαι
κι οταν κρυβεσαι στης μοναξιας τα μερη

Τι τραγουδι να σου πω, εκει που πας;
Να μη μοιαζει με κανενα..
Τι τραγουδι να σου πω, εκει που πας;
Μα να μοιαζει μ'ολα οσα αγαπας

Τι τραγουδι να σου πω που να χει αερα
σαν κι αυτα μες στις κασετες που χουν λιωσει
γιατι πατησαν το χρονο, σ'εχουν νιωσει
πηραν σηκωσαν το φως κι εδω το φεραν

Τι τραγουδι να σου πω, εκει που πας;
Να μη μοιαζει με κανενα
Τι τραγουδι να σου πω, εκει που πας;
Μα να μοιαζει μ'ολα οσα αγαπας

Τι τραγουδι να σου πω χωρις ουσια
να το φτυνουν οι σοφοι κι οι μπερδεμενοι
να γεννιεται στα ρηχα κι εκει να μεινει
να μην εχει ουτε λαμψη, ουτε αξια
μα να φεγγει στη δικη σου καταχνια..;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

πορτοκαλί_ποντίκι

Νεοφερμένος

Η όποιος θέλει ας ρωτήσει. Κρυφό το 'χουμε; αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει από Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 2 μηνύματα.
καλησπέρα! Μόλις έκανα εγγραφή και πολύ χαίρομαι που το πρώτο μου ποστ θα'ναι για να σας πω ένα από τα ομορφότερα και αλήθεια συγκλονιστικό τραγούδι που ερμήνευσε ο Μάλαμας.

''Το χρόνο να λαβώσω''

Νεράιδα φανερώθηκε, σε άδειο καλντερίμι.
Ήλιος χρυσός στα βλέφαρα και στο λαιμό ασήμι.
Γυμνή στο λιόγερμα βουτά και στα ποτάμια τρέχει,
Χίλιες φορές την βάφτισαν μα όνομα δεν έχει...
Πως ταξιδεύουν οι ψυχές και οι ζωές μας πες μου,
στις όχθες του Αχέροντα και στις πνοές τʼ ανέμου.
Ποια μοίρα φέρνουν τα νερά ποια μυστικά κρυμμένα,
ποια θάλασσα σε αγκαλιά τα έχει φυλαγμένα!
Τα βράδια έρχεσαι κρυφά και μπαίνεις στα όνειρά μου!
κόκκινα χείλη με φιλούν και βάφουν τα δικά μου!
Κι από το ύψωμα σαν βγεις ξανά να σʼ ανταμώσω,
δως μου τα χείλη σου να πιω το χρόνο να λαβώσω...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Phoebe

Διακεκριμένο μέλος

Η Κομπάρσα α αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών, επαγγέλλεται Αεροσυνοδός και μας γράφει από Νότιος Αμερική (Αμερική). Έχει γράψει 7,312 μηνύματα.
Σοφία Βέμπο- Καινούργια τώρα αρχή

Κοντά σου θα ʽρθω κάποιο πρωί
φαντάσου τη νέα μας ζωή
στοχάσου πως είμαι δίπλα σου και πάλι
πως σου χαϊδεύω το κεφάλι
και πως σου λέω σιγανά

Καινούρια τώρα ζωή
ας ξαναρχίσουμε οι δυο μας
κι ας πούμε πως με πρωτόειδες αυτό το πρωί

Ας ξεχαστούν τα παλιά κι ας ξανακτίσουμε
πάλι τη γκρεμισμένη από χρόνια μικρή μας φωλιά
κι ας βάλουμε στο νου μας πως έτσι ήταν γραφτό
κι ας πούμε ότι ʽναι αυτό το πρώτο ραντεβού μας

Καινούρια τώρα ζωή
ας ξαναρχίσουμε οι δυο μας
κι ας πούμε πως με πρωτόειδες αυτό το πρωί
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ophelia

Διάσημο μέλος

Η Μάρα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει από Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,434 μηνύματα.
Το παπάκι...Νικόλας Άσιμος :redface:

Έχω ένα παπάκι, να μου κάνει πα, να μου κάνει πάπαπα
κι ένα κουνελάκι που όλο μου κουνάει που όλο μου κουνάει
τα αυτιά
και δεν μου καίγεται καρφί, αν εσύ περνάς και δεν μου
ξαναμιλάς
και δεν μου καίγεται καρφί, αν εσύ περνάς και δεν μου
ξαναμιλάς
Ίσως να ξανάρθεις όταν θα 'χω πια, όταν θα 'χω πια χαθεί
Κι ή θα με 'χουν θάψει, ή θα έχω μα ή θα έχω μαραθεί.
Κι ας μη σου καίγεται καρφί κι ας συνήθισες κι ας συνήθισες
κι εσύ
Κι ας μη σου καίγεται καρφί κι ας συνήθισες κι ας συνήθισες
κι εσύ...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Corpse Bride

Διακεκριμένο μέλος

Η Corpse Bride αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 6,595 μηνύματα.
Με το κορμι να καιγεται - Ζερβουδακης

Σαν πουλί πετάς μακριά μου φεύγεις σαν ανάσα
στα ίδια μέρη τον χρόνο σταματάς
μα ποτέ σου δεν είδες μέσα μου ποτέ σου
σε ξένα λόγια τώρα γι`αλλού πετάς

όσο μακρύς ο δρόμος σου κ αν φαίνεται
να προσπαθείς με το κορμί να καίγεται
όλα τα ψέμματα του κόσμου θα τα ζήσεις
όλα περνούν την ίδια ώρα χάνονται
ξαναγυρνούν μεσ`την ζωή μοιράζονται
μέσα σου κρύβονται βαθιά αν τα ζητήσεις...

Πίσω μην κοιτάς τον δρόμο πάρε της καρδιάς σου
Γι`άλλα λάθη σ`άλλο ουρανό
κι αν σου φάνηκαν οι μέρες σου, για πες μου κάηκαν;
μες στη φωτιά τους εγώ θ`αναστηθώ..

Όσο μακρύς ο δρόμος σου κ αν φαίνεται
να προσπαθείς με το κορμί να καίγεται
όλα τα ψέμματα του κόσμου θα τα ζήσεις
όλα περνούν την ίδια ώρα χάνονται
ξαναγυρνούν μεσ`την ζωή μοιράζονται
μέσα σου κρύβονται βαθιά αν τα ζητήσεις...

Πίσω μην κοιτάς τον δρόμο πάρε της καρδιάς σου
Γι`άλλα λάθη σε άλλο ουρανό..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ηρώ

Διακεκριμένο μέλος

Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
Σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
Μα εσύ σε λίγο δεν θα βρίσκεσαι εδώ
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
Ενα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό
Ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
Ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
Ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη
Ποιος έρωτας σε σπρώχνει ποιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Το όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώ
Σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
Μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
Το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλυτώνει

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
Ενα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποια νήματα σ' ενώνουν με μια άλλη θηλιά
Ποια κύματα σε διώχνουν απ' αυτό το λιμάνι
Ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
Ποια αστέρια τραγουδάνε τη καινούρια σου ζάλη
Ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δεν θέλουν να βγουν
Ποια ελπίδα σ' οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
Ποια θλίψη σε κλωτσάει ποιο μακριά από παντού
Πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Chimera

Δραστήριο μέλος

Η Chimera αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 723 μηνύματα.
Τα φώτα που σβήνουν-Φεύγει η ζωή

Σ' έστησα χθες ξανά, δεν περιμένω ν' ακούσεις
Για το αμάξι που φταίει, μόνο η τύχη μου φταίει
Μόνος μου χθες ξανά με το πιάνο της θλίψης
Τραγουδάκια να φτιάχνω, ναι για σένα να γράφω

Μάγισσα μ' ολοσκότεινα μάτια
Η ζωή μου η άδεια, μ' ολοσκότεινα μάτια
Μάγισσα, πριν χαθείς θα σ' αγγίξω και τον Μέρφυ θα ρίξω

Φεύγει η ζωή και γω μόνος αράζω σ' ένα κόσμο που λείπει
Κι αν μου φύγεις και συ…
η μουσική δε ξορκίζει, δεν διώχνει τη λύπη

Ψάχνω τους κολλητούς, μα κανένας δεν θα ρθει
Ο ψηλός καβατζώνει και ο κοντός ξανανιώνει
Κι έτσι βρέθηκα δω στα δικά σου τα μέρη
Μα και συ έχεις φύγει κι η πληγή μου ανοίγει

Τα φώτα που σβήνουν-Σ' ένα μήνα μια βδομάδα

Σ' ένα μήνα, μια βδομάδα, έναν χρόνο δυο χρόνια ίσως και ποτέ
Θα συναντηθούμε πάλι μες το ίδιο καφέ
Θα μου λες πάλι τις ιστορίες, για σπουδές στο εξωτερικό
Έπειτα στου μπαμπά το γραφείο και τώρα αφεντικό

Με κοιτάς και στα μάτια σου ψάχνω
Κάποιον φίλο να βρω
Το τασάκι με στάχτη γεμάτο
Τα όνειρά μας στα δικά μας τα χρόνια
Ψάχνω να τα βρω μες τον καπνό

Θα ρωτήσεις για όλους εκείνους που δεν νοιάστηκες να δεις
Που να' ναι, να τριγυρνάνε ή να' χουν βολευτεί
Θα ρωτάς και για μένα τι να 'χω απογίνει τόσα χρόνια μετά
Που με βγάλαν τα λόγια τα μεγάλα τόσα λόγια κενά

Με κοιτάς και στα μάτια σου ψάχνω
Κάποιον φίλο να βρω
Το τασάκι με στάχτη γεμάτο
Τα όνειρά μας στα δικά μας τα χρόνια
Ψάχνω να τα δω μες τον καπνό

Η κουβέντα κάπου εδώ θα τελειώσει
Οι δουλείες σου σε φωνάζουν ξανά
Τυπικά το χέρι σου δίνεις
Κι έτσι φεύγεις απλά

Τα φώτα που σβήνουν-Ο ήλιος του μεσημεριού

Η μέρα που ξεκίνησε
η μέρα που αρχινάει
Με βρίσκει στο κρεβάτι μου
και κάθε λίγο με σκουντάει

Εκεί που τώρα κάθεσαι
και ώρες ζωγραφίζεις
Στο κάρβουνο και τη σιωπή
όλες τις σκέψεις μου γεμίζεις

Ο ήλιος του μεσημεριού
Λούζει μ' όνειρα τη πόλη
Και μια μέρα σα κι αυτή
Κρίμα που 'μαστε πια μόνοι
Τόσο μόνοι

Μου φαίνεται πως βιάστηκε
να 'ρθει το καλοκαίρι
Και το 'φερε το ολάνθιστο
της άνοιξης το χέρι
Η ώρα πήγε δυόμισι
θα 'ρθεις να με ξυπνήσεις
Μα φαίνεται πως ξέχασα
πως είπες πια δε θα γυρίσεις

Ο ήλιος του μεσημεριού
Λούζει μ' όνειρα τη πόλη
Και μια μέρα σα κι αυτή
Κρίμα που 'μαστε πια μόνοι
Τόσο μόνοι
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Phoebe

Διακεκριμένο μέλος

Η Κομπάρσα α αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών, επαγγέλλεται Αεροσυνοδός και μας γράφει από Νότιος Αμερική (Αμερική). Έχει γράψει 7,312 μηνύματα.
Υποκριθείτε σε κείνον που τιμά
σε κείνους που γεμίζουν τα κενά του σατανά
στην ύπαρξή σας
Υποκριθείτε στον φονιά που δεν μπορεί
ν' αντέξει την επόμενη στιγμή
και κρίνει αλλιώς από την κρίση
τη δική σας
Σ' αυτόν που κυνηγά το θάνατο χωρίς ιδανικά
γιατί μονάχα κυνηγώντας τον αισθάνεται πως ζει
και νιώθει ακόμη
Υποκριθείτε στους αντάρτες στα βουνά
που οι νόμοι σας δεν τους ανήκουν πια
και το πεδίο των μαχών τους
έγινε η πόλη
Στους αθώους που σκοτώνουν από πάθος
οι ιδέες ξαφνικά γίνονται αλήθεια
κι αν οι ιδέες μετατραπούν, έγινε λάθος
Υποκριθείτε στους αθώους από πάθος
Οχι άλλα είδωλα στα επικίνδυνα παιχνίδια
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Oralee

Τιμώμενο Μέλος

Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει από Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
Though we'll never live this Moment again
The clock is tickin away in vain
Time itself has chased us down
But we've tricked it at it's own Game
Nothing to keep me from you

I don't have to see you everyday
Only fools put chains on Love
And if I had to live Life through
Alone and without you
I wouldn't change a thing

[Refrain]
Timeless Love
Ageless us
There's no End
Always was
A timeless Love
Heaven born
Ancient Vows
Never to be torn

There is no tomorrow in my Heart
Only dreamers believe in Time
So let's leave no Regrets behind
I'll give it all
When I'm with you

[Refrain]

There's no longing when you see my eyes
There's no Distance when I let you go
Cause I know a timeless love
On this rock
Take me now
And make a Lovebirth
Of the Coo-Coo in the Clock

Saraya
Timeless Love
(το τραγούδι του γάμου μου..)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Phoebe

Διακεκριμένο μέλος

Η Κομπάρσα α αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών, επαγγέλλεται Αεροσυνοδός και μας γράφει από Νότιος Αμερική (Αμερική). Έχει γράψει 7,312 μηνύματα.
Τα ρούχα μου παλιώσανε και πέφτουν
σαν χρεοκοπημένες κυβερνήσεις...
Γέρασα μ' ένα παιδικό παντελονάκι
και το πλοίο δε φάνηκε ακόμη...
Σε σφίγγω πιο πολύ γιατί κρυώνω
το κορμί μου δρόμος, που εκτελούνται δημόσια έργα
κομπρεσέρ μ' ανοίγουν και με κλείνουν...
Τράβα λίγο τη κουρτίνα να με δεις
έγινα διάδρομος για στρατιωτικά αεροπλάνα
Και το μυαλό μου, αποθήκη, για ραδιενεργά κατάλοιπα...
Μέτρα ασφαλείας πήρανε, για την αναπνοή μου
και σε πολυεθνικό μονόδρομο, το μέλλον μου δώσαν αντιπαροχή

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...

Έτσι ζω προκαταβολικά το παρελθόν μου
και με δυο γυμνά καλώδια για χέρια
αγκαλιάζω τα ψηλά σου volt για στερνή φορά

Φοβάμαι!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Top