Αγαπημένοι στίχοι τραγουδιών

[borat]

update:

ΤΑ ΓΛΥΚΑ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΑ ΣΟΥ ΑΝΤΙΟ

Μουσική: Διάφανα Κρίνα - Στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου


Παραδομένος σε μια μοίρα σκοτεινή
έτσι αφημένος σ' ένα απόκοσμο παζάρι
να υποφέρω από μια δύναμη κρυφή
με τα κουρέλια μου να ντύνω το φεγγάρι

Γελώντας λούζομαι σε βιβλικές βροχές
κι αν σκοτεινιάζω αγάπη μου μην με φοβάσαι
γιατί ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές
που με τυλίγουν σαν ομίχλη όταν κοιμάσαι

Την ερημιά μου την στοιχειώνουνε φωνές
πονάει η μνήμη μου και σκούζει σαν θηρίο
και έτσι για πάντα θα γεμίζω μ' ενοχές
για τα γλυκά απελπισμένα σου αντίο

Και εγώ που πάντα ήθελα μέσα σου να ζήσω
σφαδάζω κάτω από έναν ξένο αστερισμό
ήρθα εδώ για να υποφέρω, ν' αγαπήσω
και να χαθώ.

Οι στίχοι μίλησαν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Frau Blucher]

Eclipse

All that you touch
All that you see
All that you taste
All you feel.
All that you love
All that you hate
All you distrust
All you save.
All that you give
All that you deal
All that you buy,
beg, borrow or steal.
All you create
All you destroy
All that you do
All that you say.
All that you eat
And everyone you meet
All that you slight
And everyone you fight.
All that is now
All that is gone
All that's to come
and everything under the sun is in tune
but the sun is eclipsed by the moon.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

[FONT=&quot]Τίποτα στο κόσμο δεν τον νοιάζει [/FONT]
[FONT=&quot]παρά μόνο το μυαλό του ανοικτό να μένει [/FONT]
[FONT=&quot]Μέσα στην αδράνεια τρομάζει [/FONT]
[FONT=&quot]ξαναβλέπει στη φορμόλη τη ψυχή σβησμένη [/FONT]

[FONT=&quot] Κόβει το κορμί του και το θάβει [/FONT]
[FONT=&quot]σε νερό και σε φωτιά να χωριστεί[/FONT]

[FONT=&quot]Στους δεκάξι παγωμένους εφιάλτες [/FONT]
[FONT=&quot]κάτι απρόσωπα λαμπάκια της νυκτός δανείζει [/FONT]
[FONT=&quot]Σʼ άνυδρους ανέκφραστους αντάρτες [/FONT]
[FONT=&quot]στοιχειωμένος σε μια εθνική οδό που πήζει [/FONT]
[FONT=&quot]βρίσκει την αχτίδα π' απομένει [/FONT]
[FONT=&quot]και μαζί της τη φυγή θα μοιραστεί[/FONT]

[FONT=&quot]Οι ψυχές και οι αγάπες [/FONT]
[FONT=&quot]σιαμαίες αυταπάτες [/FONT]
[FONT=&quot]όμοιες σαν άσπρα πλήκτρα [/FONT]
[FONT=&quot]σαν φωτάκια μες τη νύκτα [/FONT]
[FONT=&quot]Βρίσκουν σώματα παρθένα [/FONT]
[FONT=&quot]στη συνήθεια πουλημένα [/FONT]
[FONT=&quot]με φιλιά τα εξαγνίζουν [/FONT]
[FONT=&quot]τους χαρίζονται[/FONT]

[FONT=&quot]Τούτος ο αρχέγονος ρυθμός των Αφρικάνων [/FONT]
[FONT=&quot]κάτι από μπάλο Συριανό θυμίζει [/FONT]
[FONT=&quot]ανθρωποθυσία στους θεούς των ηφαιστείων [/FONT]
[FONT=&quot]σαν αναπαραγωγής βωμό γυαλίζει [/FONT]

[FONT=&quot] Κράτησε αγάπη μου για λίγο την πνοή σου [/FONT]
[FONT=&quot]κλείσε όλη τούτη τη στιγμή σ' ένα φιλί[/FONT]
[FONT=&quot]
Κοίταξε τριγύρω τα Μετέωρα πως πέφτουν [/FONT]
[FONT=&quot]μπάλες από χιόνι -μείνε ζωντανή ακόμη! [/FONT]
[FONT=&quot]Κρίνε με σαν άνθρωπο που ψάχνει την ψυχή του [/FONT]
[FONT=&quot]κι άμα το γουστάρεις θα σου πω συγνώμη [/FONT]

[FONT=&quot] Είναι κάτι μήνες που φιλοξενώ τον τρόμο [/FONT]

[FONT=&quot]κι έχω ανάγκη να με βλέπεις σα μωρό παιδί[/FONT]​

[FONT=&quot]Αχ, μωράκι σαστισμένο [/FONT]
[FONT=&quot]μέσα στο μυαλό σου ξένο [/FONT]
[FONT=&quot]τι να πρωτοτραγουδήσεις [/FONT]
[FONT=&quot]και ποια πόρτα να κτυπήσεις
[/FONT][FONT=&quot]Να σου πουν για να σε πείσουν [/FONT]
[FONT=&quot]στα μετάξια να σε ντύσουν [/FONT]
[FONT=&quot]να φανούν λευκά δοντάκια [/FONT]
[FONT=&quot]μες το γέλιο σου[/FONT]

[FONT=&quot]Χίλιες και μια νύχτες ανοιχτά της οικουμένης [/FONT]
​

[FONT=&quot]αλυσοδεμένος πολικός αστέρας [/FONT]
[FONT=&quot]άφηνα τους άλλους να μιλούν για μένα [/FONT]
[FONT=&quot]και φοβόμουν μη με δει το φως της μέρας [/FONT]

[FONT=&quot] Τα χαμένα χρόνια θα τα πάρω πίσω [/FONT]
[FONT=&quot]φτάνει που και που να λες ακόμα σ' αγαπώ[/FONT][FONT=&quot]
Κόκκινος ορίζοντας τα χρόνια που απομένουν
[/FONT][FONT=&quot]κάνε το σινιάλο να σε βρει ψυχή μου [/FONT]

[FONT=&quot] Πρόσωπα λιμάνια κράτησε τα φεύγουν [/FONT]
[FONT=&quot]κράτα με αγκαλιά και πάρε με μαζί σου [/FONT]
[FONT=&quot]Βιντεοταινίες η ζωή που είδα [/FONT]
[FONT=&quot]Του άστεγου του νου μου η πατρίδα είσαι εσύ[/FONT]​

[FONT=&quot]Αχ, αγάπη μου αγάπη
διαμαντάκι μες στη στάχτη
Και νησάκι που 'χει φάρο
ένα μεθυσμένο γλάρο
Γύρω σου που φτερουγίζει
τ' όνομα σου συλλαβίζει
σημαδεύει τη ματιά σου και αφήνεται…
[/FONT]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[borat]

Λίγο άκυρο: οι στίχοι του πάνω τραγουδιού είναι του Απόστολου Μπουλασίκη που κάποτε στη 1η λυκείου τον είχα καθηγητή μαθηματικών. Εξαιρετικός άνθρωπος.-

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Λίγο άκυρο: οι στίχοι του πάνω τραγουδιού είναι του Απόστολου Μπουλασίκη που κάποτε στη 1η λυκείου τον είχα καθηγητή μαθηματικών. Εξαιρετικός άνθρωπος.-

Λες για το τραγούδι του Βασίλη ; Οκέυ, αλλά με τρελλαίνουν αυτοί οι στίχοι. Πάντως και του Μπουλασίκη να'ναι προσκυνώ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[borat]

Ναι βρε, Παπακωνσταντίνου τραγουδάει, Μπουλασίκης γράφει στίχους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nininaou]

Οδυσσέας Ελύτης

Μαρία Νεφέλη

Κεραυνός Οιακίζει

Τ' είναι αυτό που μπερδεύεται μες στα μαλλιά μου
σαν τη νυχτερίδα και τινάζω με τρόμο το κεφάλι μου,
άλλοτε σαν δίχτυ αόρατο ριχμένο από μακριά
με τραβάει κι αδύνατον να του ξεφύγω,
πιάνει τη σκέψη μου όπως ακούω πώς πιάνουν οι παγίδες τα πουλιά
σταματώ να σκέφτομαι και μ' αφήνει,
τρέχω στους καθρέφτες και δεν βλέπω τίποτε.

Αλλού είναι ο θάνατος.

Κεραυνός οιακίζει.

Εσείς άνθρωποι θα χαθείτε
το χτένι μες στο χέρι σας θ' ακινητήσει ένα πρωί στον αέρα
κι ο καθρέφτης θα δείξει την υποδόρια υφή
των ιστών όπου ο χρόνος
όπως έντομο σε απελπισία παγίδεύτηκε.

Αλλού είναι ο θάνατος.

Μη μ' αφήνετε να τρέξω γιατί θα χαθώ.
Δεν μου δόθηκε η χάρη να κλάψω αλλά φοβάμαι.

Δεν έχω συγγενείς
απ' όλη τη ζωή
προσπάθησα να φτιάξω μια πετρώδη νεότητα.

Γέμισα τον έρωτα σταυρούς.

Η Λύπη ομορφαίνει επειδή της μοιάζουμε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Θλιμμένα μάτια στον καθρέφτη
για ότι νιώθω αδιαφορείς
στα όνειρά μου επισκέπτης
δίνεις ελπίδες πριν χαθείς

Το νόημα των λέξεων κρυμμένο
μονάχα στη δική σου τη φωνή
ανάσα ευτυχίας το φιλί σου
για μένα θα υπάρχεις μόνο εσύ

Η αγάπη δε ξεχνιέται
η αγάπη δε ξεχνά

Φοβάμαι μην το όνειρο τελειώσει
σαν λάμψη ηλιαχτίδας και χαθεί
ό,τι πιο όμορφο έχω νιώσει
απ΄τον έρωτα που ζήσαμε μάζι

Η αγάπη δεν ξεχνιέται
η αγάπη δεν ξεχνά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[borat]

Μπλε Χειμώνας - Διάφανα Κρίνα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Γιαννής Αγγελάκας-Σιγά μην κλάψω

Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.

Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι.
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω,
σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.

Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[e-sofia]

ΚΑΡΔΙΑ
*
Νιώθω πίκρα και κακία Για εσένα - για εσένα τι μανία;
Είσαι εσύ που το μυαλό μου ορίζεις
και δεν αξίζεις, μα με ορίζεις...
Πληγωμένη μου καρδιά
Καρδιά μου πληγωμένη,
-
Ως πότε θα κρατάς σε μένα δε μιλάς
Νιώθω να λιώνω και μετανιώνω
Φεύγω τελειώνω και με λυτρώνω.
Είσαι εσύ που με πονάς
Και δε μιλάς - αχ δε μιλάς
-
Πληγωμένη μου καρδιά
Καρδιά μου πληγωμένη,
Πες μου τι ζητάς μη με τυραννάς.
Νιώθω καρδιά να σπας
δεν είναι αυτά για 'μας
Φύγε αλλού να πας
φύγε από 'κει πονάς!
-
Πληγωμένη μου καρδιά
καρδιά μου πληγωμένη,
Δεν αντέχεις πια τον πόνο στην καρδιά
Και που να πας; καρδιά γιατί πονάς;
Σε ακούω πως κτυπάς
και υποφέρω εγώ για μας.
-
Σταμάτα με πονάς
δεν είναι αυτά για μας
Δεν είναι αυτά για μας
σταμάτα δεν πονάς;
-
Μίλα πιο δυνατά δεν με ορίζεις μα
Σε χάνω και τι να κάνω;
αφού σε χάνω... μα τι να κάνω;​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[borat]

Στίχοι: Μάνος Ξυδούς
Μουσική: Μάνος Ξυδούς
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Δε σε πιστεύω όταν λες πως μ' αγαπάς
δε σε πιστεύω όταν λες πως δε με θέλεις
τώρα που σ' έμαθα απ' έξω και καλά
δε σε πιστεύω κι ας μου λες πως με πιστεύεις

Δε σε πιστεύω όταν έρχεσαι αργά
"κλεισμένη" μέσα στης ζωής τα παραμύθια
δε σε πιστεύω κι ας μου λες καμμιά φορά
πως όλα γύρω σου, σου έγιναν συνήθεια

Πιστεύω μόνο παραμύθια λαϊκά
τα κόκκινα τα μπλουζ που κοροϊδεύεις
θες και βουλιάζεις κάθε μέρα στα βαθιά
αφού δε ξέρεις στη στεριά να ταξιδεύεις

Δε σε πιστεύω όταν λες πως μ' αγαπάς
δε σε πιστεύω κι ας μου λες ότι με νιώθεις
είσαι από κείνες που θολώνουν τα νερά
κι ας θες να πέσεις στη φωτιά για να με σώσεις

Εξαιρετικό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Corpse Bride]

Ζερβουδακης - Τα ανειπωτα

Τα περασμένα καίγονται, στη λησμονιά πετάνε
Γίνονται αγιάτρευτες πληγές τις νύχτες και πονάνε
Στη λησμονιά σε πάνε…

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στʼανείπωτα..
Γλυκιά μου, μη χαθείς…

Και τα χαράματα σαν ʼρθει.. με μια λαχτάρα η προσμονή
Θαʼναι μιʼ αλλόκοτη χαρά, θα γίνει δίψα και φωτιά..
Θαʼναι μιʼαλλόκοτη χαρά…

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στʼανείπωτα..
Γλυκιά μου, μη χαθείς…

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στʼανείπωτα..
Απόψε, μη χαθείς…

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Phoebe]

Τους φίλους τους διαλέγουμε
γι' αυτό δεν τους παιδεύουμε
τα μυστικά μας λέμε
κι εμείς ερωτευτήκαμε
αλλά δε τρελαθήκαμε
τους φίλους δεν τους καίμε
κι εμείς ερωτευτήκαμε
αλλά δε τρελαθήκαμε
τους φίλους μας δεν καίμε
.........
τι κρύβεσαι από μας κι απ' τη σκιά σου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[e-sofia]

Μπορείς ν' αγαπήσεις;
μπορείς το ψέμα να μισήσεις;
ψέματα δεν αντέχω πια
Πονάει η καρδιά πονάει η καρδιά..
Πες μου πως μπορείς, πες μου ότι μπορείς.
και εγώ θα κάνω γυάλα τα μάτια τα μεγάλα..
-
Είν' η αγα' είναι η αγάπη ένα παιδί..
που πρέπει να που πρέπει να μιλήσεις..
γι΄ αυτό και μίλα του σιγά - σιγά
μην το λυγίσεις μην προσπαθείς
και δεν μπορείς καρδιά να ξεγλιστρήσεις.
-
πες μου πως μπορείς, πες μου ότι μπορείς.
να μιλήσεις και αλήθεια να πεις, να με πείσεις.
Τόσα ψέματα και λάθη στην ζωή μου έχω ζήσει,
μα το ξέρει η καρδιά μου δε μπορεί να σε μισήσει.
-
Μπορείς ν΄ αγαπήσεις; μπορείς το ψέμα να μισήσεις;
ψέματα δεν αντέχω πια
Πονάει η καρδιά πονάει η καρδιά..
Γιατί έτσι έχει μάθει στη ζωή να προχωράει
με τη δύ' με την δύναμη που έχει
και στην κό' και στην κόλαση αντέχει.
-
Αν ξέρεις πες αν ξέρεις πες μου καθαρά
Χάθηκα μεσ' χάθηκα μέσα στην ματιά
ματιά γλυκιά, ματιά μελιά ο ο ο πες το μου σιγά.
Αν είναι να αν είναι να 'ρθεις αληθινά,
σιγά πες το σιγά και καθαρά.
και αν δε σε δω και αν δε σε δω
με τη δυ' με την δύναμη που έχω
και στην κό και στην κόλαση αντέχω.

Μπορείς ν΄ αγαπήσεις; μπορείς το ψέμα να μισήσεις;
ψέματα δεν αντέχω πια
Πονάει η καρδιά πονάει η καρδιά..
Ν΄ αγαπήσεις μπορείς, την καρδιά να σκεφτείς,
μα το ξέρω μπορείς και εν καιρό θα το δεις.
μόνο αφέσου γλυκά, νιώσε σιγουριά.
-
Ξέρω τι θέλει η καρδιά, ν΄ αγαπηθεί ξανά..
ο ο ο ν΄ αγαπηθεί ξανά..
ο ο ο πονάει η καρδιά πονάει η καρδιά.
Μην αργήσεις ... μην λυγίσεις...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιώργος]

Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας - Θεσσαλονίκη

Ήτανε εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης
το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά.
Σ' έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά.

Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγαν οι Χιλιάνοι
-Άγιε Νικόλα φύλαγε κι Άγια Θαλασσινή
Τυφλό κορίτσι σ' οδηγάει, παιδί του Modigliani
που τ' αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί.

Απάνω στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού
Εχτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται
σε τούτο το τρομαχτικό ταξίδι του χαμού.

Κάτου από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη
Πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου 'πες "σ' αγαπώ"
Αύριο, σαν τότε, και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Dépôt.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[e-sofia]

Αύγουστος
Παπάζογλου Νίκος
Μουσική/Στίχοι: Παπάζογλου Νίκος


Μα γιατί το τραγούδι να ʽναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απʼ την καρδιά μου ξέκοψε
Κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και μʼ έπνιξε
Φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σʼ αγαπάω, μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτός είναι ένας καημός αβάσταχτος
Λιώνω στον πόνο, γιατί νιώθω κι εγώ
Ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
Κουράγιο θα περάσει, θα μου πεις


Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράκτης έλουζε
Καθώς έσκυβε επάνω μου, χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
Θα πάω, κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιάν έκσταση απάνω, σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
Από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες στα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το ʼχει δει

Μες στο βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει, συννεφιάζει, αναδιπλώνεται
Μα σαν πέφτει η νύχτα, πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Corpse Bride]

Ρόζα

Στίχοι: Αλκης Αλκαιος
Μουσική: Θανος Μικρουτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Δημητρης Μητροπανος

Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό

Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά

Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν' η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πώς σ' έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
και γω μέσ' στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[e-sofia]

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

απλά τέλειο;.... μπράβο κορίτσι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.