Το e-steki είναι μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές διαδικτυακές κοινότητες με 68.432 εγγεγραμμένα μέλη και 3.562.855 μηνύματα σε 105.944 θέματα. Αυτή τη στιγμή μαζί με εσάς απολαμβάνουν το e-steki άλλα 366 άτομα.
Μανιτσα μη με λες εμενανε για Τριστανους και Ιζολδες γιατι βαργεμε να ψαχνω τι ηταν αυτοι. (Αλλα μολις εμαθα οτι ο Τριστανος και η Ιζολδη αποτελεί έναν από τους ποιητικότερους θρύλους του Μεσαίωνα στην υπόθεση του οποίου ο Ρίχαρντ Βάγκνερ εμπνεύσθηκε το ομώνυμο λυρικό τρίπρακτο δράμα, έργο του, που κατέχει έξέχουσα θέση στην ιστορία της Όπερας, η πρώτη του οποίου και δόθηκε στο Βασιλικό Θέατρο Μονάχου στις 10 Ιουνίου1865.)
Δεν το θυμαμαι αυτο το βιδεοκλιπ που λες, αλλα θα ζητησω απο τον ΤεοΡακ να το παιξει κανα βραδακι στο στυλ ελληνικο.
Θυμαμαι μονο αυτο με τη Μενεγακη τοτε που ηταν σμιχτοφρυδα, και το αλλο με τον λατρεμενο Πουφ.
(Μην ανησυχεις σε λεω, δεν εχω κινδυνο.. Θα σου χορευω μεχρι το τελος του κοζμου και δε θα συμβει τιποτα. Δε χανω με τιποτα επετειο του χαμου του Παυλου για ενα τσιφτετελι.)
Το βίδεο που λέω είναι σχετικά πρόσφατο, πριν 2-3 χρόνια πρέπει να βγήκε, αλλά δεν θυμάμαι περισσότερα ίνφο αυτή τη στιγμή, θα το κοιτάξω αύριο αν το θυμηθώ. Α ρε Πουφ, Α ΡΕ ΠΟΥΦ. Σ' έχω πάντοτε μαζί μου.
Πάντα σε συμπαθούσα, αλλά μετά από αυτό, σε ανακηρύσσω επίτιμο Άγιο των απανταχού λυρικοκαμμένων. Έκανες δυο* ανθρώπους ευτυχισμένους, σου χρωστάμε αιώνια ευγνωμοσύνη, word. *myself+shaman
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Το βίδεο που λέω είναι σχετικά πρόσφατο, πριν 2-3 χρόνια πρέπει να βγήκε, αλλά δεν θυμάμαι περισσότερα ίνφο αυτή τη στιγμή, θα το κοιτάξω αύριο αν το θυμηθώ. Α ρε Πουφ, Α ΡΕ ΠΟΥΦ. Σ' έχω πάντοτε μαζί μου.
Βαριά λαικά, απο καζατζίδη μπέλου μέχρι ραφαέλα καρά, είμουν του βαριού, μετά όταν μπήκα στην εφηβία πρόσθεσα συνδιασμό πύξ λάξ, ντάρκ τράνς και πουλόπουλο
Είμουν στρημογμένη και η μόνη λύση ήταν ή του βάθους ή το υψους, άκουγα ότι άσχετο σε μία ώρα αχαλήνοτου μίξ, ξένου ελληνικού
Πάντως η μάνα μου φώναζε, σβήσε πιά το πράμα αυτό κατάθληψη μας έπιασε και μετά απο λίγο σβήσε αυτό το πράγμα δεν λέγετε μουσική αλλα θόρυβος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ο jrot6 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 44 ετών, επαγγέλλεται Αεροσυνοδός και μας γράφει από Βόρεια Μακεδονία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1.535 μηνύματα.
Ωραιο θεμα..Λοιπον εγω χωριζω την μουσικη που ακουγα ανα ηλικια:
1.Πρωτη δημοτικου με Τεταρτη ακουγα πολυ Michael Jackson και κατι αλλες χαζομαρες στυλ Rick Asley.
2.Πεμπτη με Εκτη το γυρισα σε Iron Maiden,AC-DC και Bon Jovi.
3.Στο γυμνασιο Πυξ-Λαξ,Guns 'n' Roses,Offspring και Cranberries.
4.Στο Λυκειο θεωρουσα πια ξενερωτους τους πυξ-λαξ και κολλησα με Τρυπες,Ξυλινα σπαθια,διαφανα κρινα απο ελληνικα και Smashing Pumpkins, James, Placebo κ.α. απο ξενα..
Ενδιαμεσα φυσικα ειχα ακουσει κατα καιρους και Καλλιρη,Μπιγαλη(αχ μελισσουλα,μελισσακι..) και πολλα αλλα cult κομματια..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Λοιπόν, τέλη δημοτικού (νομίζω :S) είχα φάει ένα τρελλό κόλλημα με Kylie Minogue & Jason Donovan [για ευνόητους λόγους ο δεύτερος, έλεος δλδ κ αφού δεν μ' αρέσουν καν οι ξανθοί]
Συνήλθα γρήγορα ευτυχώς από αυτό το "παραλήρημα" κ συνέχισα με :
Aha,
Europe (ναι αυτό το ένα κ μοναδικό κομμάτι που έγινε επιτυχία),
Bon Jovi,
Scorpions,
Enigma,
REM,
New Order,
Guns n Roses
κ άλλους, ουφ δεν θυμάμαι τώρα.
Κ επειδή όταν αναφέρομαι σε εκείνη την εποχή θυμάμαι χαρακτηριστικά 2 κομμάτια, τα ποστάρω : NEW ORDER "Τrue Faith"
REM "The one I love"
Φοιτήτρια είχα πιάσει το ελληνικό ρεπερτόριο καθώς πήγαινα σε κάτι ελληνάδικα στέκια που τραγουδούσαν κάτι συμφοιτητές μου κ άκουγα, για ένα φεγγάρι, Πυξ Λάξ (ενώ πιο μικρή τους σνόμπαρα επειδή τους άκουγε η αδελφή μου μανιωδώς), επίσης Ξύλινα Σπαθιά, Τρύπες (είχα πάει σε όλες τις συναυλίες τους στην Θεσ/νίκη), Παύλο Σιδηρόπουλο, Βασ. Παπακωνσταντίνου, Κατσιμιχαίους, Διονύση Σαββόπουλο, Σωκράτη Μάλαμα, Αλκίνοοο Ιωαννίδη....κ άλλους παρόμοιους (πιάσατε το νόημα) [επίσης, ήταν η μοναδική περίοδος που άκουγα ελληνικά μετά από αυτό, το έκοψα!]
Ποστάρω το κορυφαίο :
Δ. ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ Η Δημοσθένους Λέξις
"Κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει
οι δρόμοι θα 'ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη
τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι
αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή.
Κι ο ήλιος θ' αποκοιμηθεί μες στα ερείπια της Ολύνθου
θα μοιάζουν πράγματα του μύθου κι οι φίλοι μου και οι εχθροί
μαρμαρωμένοι θα σταθούν οι ρήτορες κι οι λωποδύτες
ζητιάνοι εταίρες και προφήτες μαρμαρωμένοι θα σταθούν
Μπροστά στην πύλη θα σταθώ με τις κουβέρτες στη μασχάλη
κι αργοκουνώντας το κεφάλι θα χαιρετήσω το φρουρό
χωρίς βουλή χωρίς Θεό σαν βασιλιάς σ' αρχαίο δράμα
θα πω τη λέξη και το γράμμα μπροστά στην πύλη θα σταθώ."
Αχ τι αναμνήσεις ρε......
Δεν συνεχίζω γτ μελαγχολώωωωωωω....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Guest 990498
Επισκέπτης
αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 57 ετών, επαγγέλλεται Συγγραφέας και μας γράφει από Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4.911 μηνύματα.
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.