1. Αρχές δεκαετίας του '80, πρώτες μέρες Δεκεμβρίου: Με χτύπησε ο αδερφός μου πολύ δυνατά στο κεφάλι με μπουνιές κι άρχισα να κλαίω δυνατά και τις έφαγα κι από τους γονείς μου γιατί τους πήρα τα αυτιά.
Η ακτινογραφία έδειξε ένα μεγάλο ράγισμα στην αριστερή μεριά του κορανίου.
Είχε προηγηθεί ισχυρό "δαγκωνίδι" στο αριστερό μπράτσο του αδερφού.
Μα τα κράταγα μέσα μου από τέλη Νοεμβρίου όταν ο αδερφός μου, μου παίρνει τα ΔΙΚΑ ΜΟΥ αυτοκινητάκια και έτσι εγώ αδυνατώ να συνεχίσω το προσωπικό μου πρωτάθλημα ράλι που ειχα στήσει. Πώς να το συνεχίσω; Τι να πώ; Πώς να δικαιολογήσω την απουσία των 4 πρωτοπόρων αμαξιών της matchbox στη συνείδησή μου; Ότι λείπουν λόγω τροφικής δηλητηρίασης των οδηγών τους; Να αναβάλλω το ραλί για μία μέρα; Αδύνατον.
2. Αφιερώθηκα στον Χριστιανισμό. Ζούσα εκκλησιαστική ζωή, έντονη. Πήγα σε μοναστήρι. Φόρεσα ράσα αλλά με τσιμπούσαν. Κάθισα λίγο καιρό, από το πρωί της Δευτέρας μέχρι το απόγευμα της Τρίτης.
3. Με χτύπησε ο φύλακας κτιρίου της Σουηδικής πρεσβείας όπου πήγα να ζητήσω πολιτικό άσυλο επειδή τραγουδούσα Charlotte Perrelli. Δεν εκτίμησε τη φωνή μου.
4. Κάποτε χτυπήθηκα από ένα βαρκάρη πολύ, επειδή έκρυψα ένα χταπόδι στη τσέπη της βερμούδας μου.
5. Είμαι άφθαρτος κι ακούω φωνές.

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.