Metal Music Only

[Obscura]

Tetra, λογικό είναι κάποιου που δεν του αρέσει κάτι να το απαξιώνει, όσο και να μη μας αρέσει. Όπου το Χάος λέει "δεν είναι μουσική", βάλε κάτι πιο σικ του τύπου "δεν ταιριάζει στην αισθητική μου" και θα είμαστε όλοι ευτυχείς

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[WhiteDrum]

Όταν ήμουν τρίτη γυμνασίου και ψαχνόμουν στο είδος, ένας φίλος μου έδωσε το cd απ το οποίο είναι το παρακάτω κομμάτι...
Σας το αφιερώνω =)



Έλληνες.. ^^ 2 album έχω, τώρα αν βγήκαν κι άλλα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Όσο για τους Deathάδες, αυτό που μου τη σπάει περισσότερο είναι πως μουγκρίζουν σαν τις αρκούδες, λες και είμαι μικρό παιδί και μου κάνουν ΜΠΟΥΟΥΟΥΟΥ για να τους φοβηθώ. Έτσι φοβόταν και η γιαγιά μου, όταν της έβαζα Slayer, γι' αυτό είπα πως ίσως ακουστώ σαν αυτή. Δυστυχώς παλληκάρια, είμαι πολύ παλιός στο χώρο για να φοβηθώ τέτοια κοπρόσκυλα. Οι άλλοι είχαν ξεθάψει τη γιαγιά τους (σοβαρά το λέω) και είχαν φωτογραφήσει το λιωμένο πτώμα, για εξώφυλλο του δίσκου τους.

Ναι μπορει να εχει καποιος αυτην την εντυπωση, ομως για να το παμε εκει (οτι πχ προσπαθουν να μας φοβησουν) θα πρεπει να εχουμε μελετησει πως γεννηθηκε και να εχουμε ρωτησει τους δημιουργούς του, τι ηθελαν να περασουν στον ακροατη, ωστε να μην τους αδικησουμε. Ασχετως αν θα μας αρεσει σαν ηχος. Δλδ εγω δε νομιζω οτι το κανει κανείς για να φοβησει τον ακροατη πχ...

Ωστόσο, κάθε άνθρωπος έχει τα όριά του. Ακόμη και βιολογικά αν το δει κανείς, υπάρχουν είδη τα οποία διαβιούν σε ακραίες συνθήκες, ενώ υπάρχουν κι άλλα που διαβιούν σε ΠΟΛΥ ακραίες συνθήκες. Εγώ ανήκω στα πρώτα, εσείς στα δεύτερα, συνεπώς για μένα προσωπικά δεν αποτελεί μουσική, αφού απλά φαντάζει σαν βουητό στ' αυτιά μου και γρήγορα το βαριέμαι θανάσιμα (ρε λες γι' αυτό να το λένε και Death; ). Αν εσύ ξεχωρίζεις κάτι μέσα απ' όλον αυτόν τον οδυρμό, με γεια σου με χαρά σου. Θα μπορούσε κάποιος άραγε να κινηματογραφήσει μια θύελλα σκόνης μέσα στην έρημο και να το παρουσιάσει ως κινηματογραφικό έργο; Τι θα έβλεπε τότε ο θεατής; Κάτι παρόμοιο νιώθω για το Black.

Θα συμφωνησω εδω. Ωστοσο, και παλι προτιμω να το αναγω ανα κομματι, και οχι ανα δισκο ή ανα συγκροτημα.

Δεν ξέρω πού ακριβώς βλέπετε τις διαβαθμίσεις μέσα στο είδος, όμως επειδή οι παλιοί μου φίλοι πάντα μου κάνουν τη χάρη να με μορφώνουν όποτε συναντιόμαστε, έχω ακούσει πολύ Death 'n' Black. Δεν μπόρεσα ποτέ να βρω κάτι το ενδιαφέρον έστω και σ' ένα κομμάτι.

Aναλογως τι εννοεις "διαβαθμισεις". Δεν ειναι απαραλλαχτο απο τη δεκαετια του 80 ,μεχρι σημερα παντως.

Η βασικη μου διαφωνια παντως ειναι αυτο :

Πιστεύω πως το Metal γενικότερα έχει φάει τα ψωμιά του και μετά από 30 χρόνια που το παρακολουθώ, έχω πολύ καιρό ν' ακούσω κάτι που να μην είναι επανάληψη κάποιου προηγούμενου. Καμμία πρωτοτυπία, τίποτε το συγκλονιστικό.

Εκτος αν αναφεροσουν συγκεκριμενα στο black και οχι σε ολο το ειδος μεταλ. Οποτε αναμενω διεκρυνηση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Χαος θα συμφωνισω με τον Λοριεν, πως δεν πιστευω οτι κανεις εχει τετια φωνιτικα στα τραγουδια του με σκοπο να τρομαξει το κοινο και τον ακροατη...

Και δεν πιστευω οτι το μεταλ (και οπιοδηποτε ειδος μουσικης) εχει φαει τα ψωμια του... Θα τα εχει φαει οταν δεν θα εχει κανεναν που να εχει κρατισει εναν δισκο, μια κασετα, ενα cd και να το ακουει που και που... Οσο υπαρχουν παιδια που δεν το εζησαν απο την γενιση του, αλλα τα εκφραζει, και πρεπει ολα αυτα τα "χαμενα" χρονια να τα παρουν πισω ακουγοντας κατι που για σενα εχει φαει τα ψωμια του, το μεταλ θα υπαρχει... Μπορει να μην υπαρχουν καινουργια κομματια στο στυλ των παλιων που να μην τα αντιγραφουν καπου, αλλα ειναι και ενας φυσικος κυκλος... Οπως και να το κανουμε 7 ειναι οι π*υτ@νες οι νοτες, οσο και να της κουνισεις, οσο και να της μπερδεψεις, αμα πρεπει να ακουλουθεις καπιους συγκεκριμενους ορους για βγαλεις εναν ηχο που θα εχει περιπου αυτα τα χαρακτιριστικα, και μαλιστα παιγμενο με τα ιδια 3 οργανα καθε φορα, ε καπια στιγμη κλεινει ο κυκλος... Εκει ειναι που αποφασιζεις να μεγαλωσεις η να μικρινεις λιγο την ακτινα του, και να δημιουργιθει ενας δευτερος κυκλος, με κοινο κεντρο, το οπιο ειναι η thrash, η black, η death, η nu κλπ... Περνει καινουργιες μορφες για να ζησει με τα δεδομενα της εποχης

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Obscura]

Χαος θα συμφωνισω με τον Λοριεν, πως δεν πιστευω οτι κανεις εχει τετια φωνιτικα στα τραγουδια του με σκοπο να τρομαξει το κοινο και τον ακροατη...

Ναι μπορει να εχει καποιος αυτην την εντυπωση, ομως για να το παμε εκει (οτι πχ προσπαθουν να μας φοβησουν) θα πρεπει να εχουμε μελετησει πως γεννηθηκε και να εχουμε ρωτησει τους δημιουργούς του, τι ηθελαν να περασουν στον ακροατη, ωστε να μην τους αδικησουμε. Ασχετως αν θα μας αρεσει σαν ηχος. Δλδ εγω δε νομιζω οτι το κανει κανείς για να φοβησει τον ακροατη πχ...

Νομίζω ότι το Χάος έχει παρακολουθήσει την εξελικτική πορεία των φωνητικών και κατανοεί ποια είναι η λειτουργία τους. Παρόλα αυτά όταν τα ακούει του δημιουργείται η αίσθηση ότι προσπαθούν και καλά να σοκάρουν, γι'αυτό και τα αντιπαθεί. Αναλόγως και εγώ δεν την παλεύω με τα hardcore/screamo φωνητικά -γνωρίζω πώς εξελίχθηκαν- επειδή ασυνείδητα σχεδόν, χωρίς επεξεργασία μου δημιουργείται η αίσθηση ότι πάνε να περάσουν ψευτοτσαμπουκά.

Και δεν πιστευω οτι το μεταλ (και οπιοδηποτε ειδος μουσικης) εχει φαει τα ψωμια του... Θα τα εχει φαει οταν δεν θα εχει κανεναν που να εχει κρατισει εναν δισκο, μια κασετα, ενα cd και να το ακουει που και που... Οσο υπαρχουν παιδια που δεν το εζησαν απο την γενιση του, αλλα τα εκφραζει, και πρεπει ολα αυτα τα "χαμενα" χρονια να τα παρουν πισω ακουγοντας κατι που για σενα εχει φαει τα ψωμια του, το μεταλ θα υπαρχει...

Αυτή είναι μία πολύ όμορφη σκέψη, Τάσο. Το Χάος πάντως υπονοεί μάλλον ότι στις μέρες μας και σε κανένα είδος του χέβι μέταλ δεν κυκλοφορεί κάτι αξιόλογο. Τείνω να συμμερίζομαι αυτήν την άποψη καθότι από ένα σημείο και μετά συνειδητοποίησα πως σε ό,τι έβρισκα νόημα, αυτό ήταν παλαιότερη κυκλοφορία. Έτσι αποφάσισα να αγνοήσω τις νεότερες κυκλοφορίες και γι'αυτό ίσως -επειδή δεν έχω ενημερότητα δηλαδή- λέω με ευκολία πως η τρέχουσα σκηνή δεν έχει πολλά να δώσει. Φυσικά αν διαβάσω ότι κάποιος ψαγμένος με παρεμφερείς ιδέες, βρήκε αξιόλογη μία νεότερη κυκλοφορία θα σπεύσω να την ακούσω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Ναι μπορει να εχει καποιος αυτην την εντυπωση, ομως για να το παμε εκει (οτι πχ προσπαθουν να μας φοβησουν) θα πρεπει να εχουμε μελετησει πως γεννηθηκε και να εχουμε ρωτησει τους δημιουργούς του, τι ηθελαν να περασουν στον ακροατη, ωστε να μην τους αδικησουμε. Ασχετως αν θα μας αρεσει σαν ηχος. Δλδ εγω δε νομιζω οτι το κανει κανείς για να φοβησει τον ακροατη πχ...

Αν και φαντάζομαι ότι ο Όττο το χρησιμοποίησε ως σχήμα λόγου, θα είχε ενδιαφέρον να μας πει κάποιος που γνωρίζει, τι τελικά θέλουν να περάσουν οι καλλιτέχνες στον ακροατή, με αυτού του είδους τα φωνητικά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Αν και φαντάζομαι ότι ο Όττο το χρησιμοποίησε ως σχήμα λόγου, θα είχε ενδιαφέρον να μας πει κάποιος που γνωρίζει, τι τελικά θέλουν να περάσουν οι καλλιτέχνες στον ακροατή, με αυτού του είδους τα φωνητικά.

Τα φωνητικά αυτά τα χρησιμοποίησαν πρώτη φορά οι masterminds των πρώτων goth (νομίζω και ο Alice Cooper σε έναν δίσκο του κατά το τέλος των '70) και Black Metal groups (όταν πρωτοξεκίνησε στη Νορβηγία) τα χρησιμοποιούσαν. Η ατμόσφαιρα των κομματιών, οι στίχοι, γραμμένοι συνήθως στα Νορβηγικά ή σε Αγγλικά του στυλ "Thou art..." και οι αναφορές στη λατρεία του σατανά (αρκετά group και οπαδοί τους δεν περιορίζονταν μόνο στη μουσική, έκαιγαν και εκκλησίες σε εκείνα τα χρόνια και έκαναν αρκετές λαμακίες γενικότερα), απαιτούσαν τα σκιστά φωνητικά, δηλαδή τα serpent φωνητικά που είναι το αντιστοιχό των brutal φωνητικών του Death Metal, για την "δαιμονοποίηση" των tracks. Τώρα για τα brutal φωνητικά που χρησιμοποιούνται στο Death Metal δεν ξέρω ούτε ποιο group τα εισήγαγε, πάντως θέλουν να περάσουν στον ακροατή ένα κάπως... απροσδιόριστο αίσθημα, ότι υπάρχει συνεχώς μια απειλή (βασικό θέμα του Death Metal είναι οι χειρότεροι εφιάλτες ενός ανθρώπου π.χ. βίαιος θάνατος, βιασμός, επιδημία).


Άσχετο, White ξέρεις από ποια πόλη είναι οι Elyssian Fields;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Obscura]

Στο wiki αναφέρει ψήγματα αυτού του στυλ φωνητικών που συναντώνται αρκετά χρόνια πριν το χέβι μέταλ:

The use of growling, "monstrous" vocals for ominous effect in rock music can be traced at least as far back as "I Put a Spell on You" by Screamin' Jay Hawkins in 1956. Though humorous in intent, the 1966 novelty song "Boris the Spider" by The Who features deep, guttural, gurgling growls somewhat similar to those performed by modern death metal vocalists.

In 1969 and the early 1970s, the song "21st Century Schizoid Man" by King Crimson is notable for its heavily distorted vocals sung by Greg Lake. The songs "Iron Man" by Black Sabbath and "One of These Days" by Pink Floyd both contain brief passages of ominously growled, low-pitched vocals (in both cases studio-manipulated) against a heavy background of rock riffs. Other examples are Roger Waters's screams in some Pink Floyd songs, such as Careful with That Axe, Eugene and the beginning of Another Brick in the Wall (part 2). Additionally, "Piltdown Man" from Tubular Bells by Mike Oldfield might be considered a good example of this style. Punk rock bands like The Clash and the Stiff Little Fingers also regularly employed growled vocals in their early work, but with the effect of sounding tough, rather than ominous.

Πιστεύω λοιπόν ότι ήταν καταλυτική η επίδραση του punk σε συνδυασμό με τις χαρακτηριστικές φωνητικές γραμμές των motorhead. Έτσι κάπως οδηγηθήκαμε στα thrash φωνητικά και από εκεί φυσική εξέλιξη ήταν το death growling. Θυμάμαι να διαβάζω πως οι δαιμονικές φωνές στην ταινία Εξορκιστής είχαν εντυπωσιάσει και πως κάποιοι ήθελαν να ενσωματώσουν τέτοιου είδους φωνητικά στη μουσική (δεν παίρνω όρκο αλλά νομίζω πως αυτό ειπώθηκε από τους Possessed). Δε θέλει μεγάλη φιλοσοφία, το όλο θέμα είχε να κάνει με τον εφηβικό αυθορμητισμό και τον ανταγωνισμό για το ποιος θα ακουστεί πιο ακραίος και ποιος θα σοκάρει περισσότερο (εδώ δε διαφωνούμε δηλαδή με το Χάος). Από ένα σημείο και μετά ενσωματώθηκαν στο είδος και δουλεύτηκαν αρκετά αντιπροσωπεύοντας μία αισθητική και έναν εναλλακτικό τρόπο έκφρασης.

Όταν ακούμε Possessed ή πολύ πρώιμους Death λόγου χάρη, ξέρουμε ότι οι ορμόνες είχαν χτυπήσει κόκκινο και τα παλικάρια φλέρταραν με την ακρότητα για χάρη τις ακρότητας καθαυτής.

Possessed by evil hell
Satan's wrath will kill
He will take your soul
Cast you to hell

Demons dog domain
Keeping me insane
Evil curse my soul
Burning away

Satan's hell will burn
Terrored cries are heard
Everlasting eternity
Warriors of hell

Unleashed men of sin
Hatred hell within
Sinners hate will die
The Exorcist

(Possessed, 1985)

Under command a new-born child
Submerged in blood, the dead they smile
Growing possessed, burning inside
A bloody feast for us tonight

The way of death
Is growing hear just take my hand
Skies grow black
Unholy corpses upon their land

The dead they gather around
Praising the child they found
Possessed, the child shall kill
The future is now revealed

Baptized in blood
Destined to burn
Baptized in blood
Reborn they'll learn

(Death, 1987)

Flashfoward λίγο αργότερα, δε νομίζω ότι αυτό που εξυπηρετεί πλέον το growling είναι ο παράγοντας της ακρότητας. Έχουμε περάσει σε άλλο επίπεδο.

Do you remember when
Things seemed so eternal?
Heroes were so real...
Their magic frozen in time
The only way to learn
Is be aware and hold on tight

I close my eyes
And sink within myself
Relive the gift of precious memories
In need of a fix called innocence

(Death, 1995)

βασικό θέμα του Death Metal είναι οι χειρότεροι εφιάλτες ενός ανθρώπου π.χ. βίαιος θάνατος, βιασμός, επιδημία.

Κι αλήθεια πιστεύεις ότι ο καθένας που πάει να γράψει μουσική το φιλοσοφεί έτσι; Ξεκίνησε αθώα σαν εφηβική εκτόνωση στα γκαράζ και στα υπόγεια και κατέληξε να είναι ένα κλισέ το οποίο υπονομεύει και υποβαθμίζει το είδος. Σηκώνεται ο καθένας, πετάει πέντε ριφάκια και σαν αυτόματο γράφει λέξεις κενές δίχως νόημα και με λίγη τύχη βγάζει δίσκο και τον προσκυνάει η "ελίτ" στις συναυλίες. Καμία καινοτομία, καμία ειλικρίνεια, κανείς δεν τολμάει να παραστρατήσει γι'αυτό και έχουμε πνιγεί στη μετριότητα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[WhiteDrum]

Άσχετο, White ξέρεις από ποια πόλη είναι οι Elyssian Fields;

Αθηναίοι Τσίπουρεμ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Τώρα για τα brutal φωνητικά που χρησιμοποιούνται στο Death Metal δεν ξέρω ούτε ποιο group τα εισήγαγε, πάντως θέλουν να περάσουν στον ακροατή ένα κάπως... απροσδιόριστο αίσθημα, ότι υπάρχει συνεχώς μια απειλή (βασικό θέμα του Death Metal είναι οι χειρότεροι εφιάλτες ενός ανθρώπου π.χ. βίαιος θάνατος, βιασμός, επιδημία).

Άρα η εκδοχή του φόβητρου δεν απέχει και πολύ από αυτό που περιγράφεις.
Προσωπικά με ενοχλεί (περισσότερο με κουράζει) να ακούω για αρκετή ώρα, κάτι που δεν καταλαβαίνω τι λέγεται. Όταν οι στίχοι είναι ακατάληπτοι γίνονται κομμάτι της μουσικής και η συγκεκριμένη μουσική αντέχεται μόνο κάποιες συγκεκριμένες ώρες.
π.χ. Ταξιδεύοντας προς Σαλονίκη δε μπορώ να με φανταστώ να ακούω deathαδες σε όλο το ταξίδι. Θα έφτανα κουδούνι!

Μιλάνε βέβαια και τα "άσπρα μου μαλλιά" τώρα...κοινώς γεράματα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[WhiteDrum]

HELLO ME, MEET THE REAL ME.

Σας αφιερώνω κομματάρα , μιας και σκεφτόμουν την παραπάνω φράση από χθες τα ξημερώματα. Έρχεται κάποια στιγμή που όλοι καταλαβαίνουμε που οδεύουμε, που θέλουμε να καταλήξουμε εν πάσει περιπτώσει..Είδα μια πλευρά μου που δεν ήξερα ότι υπάρχει και αυτό θα αλλάξει πολλά.

Enjoy...

Megadeth "Sweating Bullets"



Hello me...meet the real me.
And my misfits way of life.
A dark black past is my
Most valued possession.
Hindsight is always 20-20,
But looking back its still a bit fuzzy.
Speak of mutually assured destruction?
Nice story...tell it to readers digest!!!

/chorus/
Feeling paranoid
True enemy or false friend?
Anxietys attacking me, and
My air is getting thin.
Im in trouble for the things
I havent got to yet.
Im chomping at the bit, and my
Palms are getting wet, sweating bullets.

Hello me...its me again.
You can subdue, but never tame me.
It gives me a migraine headache
Thinking down to your level.
Yea, just keep on thinking its my fault
And stay an inch or two outta kicking distance.
Mankind has got to know
His limitations.

/chorus/
Feeling claustrophobic,
Like the walls are closing in.
Blood stains on my hands and
I dont know where Ive been.
Im in trouble for the things
I havent got to yet.
Im sharpening the axe and my
Palms are getting wet, sweating bullets.

Well, me...its nice talking to myself,
A credit to dementia.
Some day you too will know my pain,
And smile its blacktooth grin.
If the war inside my head
Wont take a day off Ill be dead.
My icy fingers claw your back,
Here I come again.

/chorus/

Feeling paranoid
True enemy or false friend?
Anxietys attacking me
And my air is getting thin
Feeling claustrophobic,
Like the walls are closing in.
Blood stains on my hands and
I dont know where Ive been
Once you committed me
Now youve acquitted me
Claiming validity
For your stupidity
Im chomping at the bit
Im sharpening the axe
Here I come again, whoa!
Sweating bullets

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Χάουλα δεν ξέρω αν έγινα σαφής πριν, αλλά η διαφωνία μου έγγειται στο χαρακτηρισμό ότι κάτι "δεν είναι μουσική". Αυτό που θα δεχόμουν αδιαμαρτύρητα είναι "δεν μου αρέσει". Απλώς μην υποβαθμίζουμε ό,τι δεν είναι του γούστου μας.

Κοίταξε, το "δεν μου αρέσει" είναι λίγο για να εκφράσει το Πόσο δεν μου αρέσει. Είπα λοιπόν πως για μένα δεν είναι μουσική, όσο δεν είναι μουσική και ο ήχος από πριονοκορδέλα σε ξυλουργείο. Δεν θέλω να θίξω κανένα, όποιος έχει πιο ευαίσθητα αυτιά από εμένα και ακούει μουσική εκεί που εγώ ακούω θόρυβο, καλά θα κάνει να τ' ακούει. Τα ίδια έλεγαν και οι θειάδες μας όταν ακούγαμε Motorhead, θα σας πω από την άλλη, όμως κάπου δεν θα πρέπει να υπάρχει ένα όριο;

Οσο υπαρχουν παιδια που δεν το εζησαν απο την γενιση του, αλλα τα εκφραζει, και πρεπει ολα αυτα τα "χαμενα" χρονια να τα παρουν πισω ακουγοντας κατι που για σενα εχει φαει τα ψωμια του, το μεταλ θα υπαρχει...

Αυτό ακριβώς Τάσο το σκεφτόμουν προχθές, όπου άκουσα ένα καινούριο τραγούδι των Maiden. Το τραγούδι ήταν πολύ καλό, αν δεν είχες ξανακούσει τους Maiden. Αν όμως έχεις αγοράσει τον πρώτο τους δίσκο την εποχή που πρωτοκυκλοφόρησε, λες ότι μετά το 7th son... θα έπρεπε να έχουν πάει για χαμόμηλο. Φυσικά, σωστά το λες, όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας.
Ένα μεγάλο πρόβλημα των μεγάλων παλιών συγκροτημάτων είναι πως εγκλωβίζονται αναγκαστικά στο μύθο τους, πράγμα που κανείς δεν μπορεί να το αποφύγει. Αν για παράδειγμα οι Judas Priest, οι Iron Maiden, οι Motorhead κλπ βαρεθούν επί τόσα χρόνια να παίζουν τα ίδια και ξαφνικά βγουν με κάτι διαφορετικό (όπως πχ οι Priest με το Turbo Lover ή οι Metallica με το Black album), όλοι εμείς οι φανατικοί τους οπαδοί τους κατακρίνουμε έως τους φτύνουμε, ως προδότες. Αν πάλι ακολουθήσουν την πεπατημένη που έχουν ήδη χαράξει, αρχίζουν μετά από ένα σημείο να επαναλαμβάνονται ασύστολα και να γίνονται βαρετοί.
Ο Biff των Saxon το είχε θέσει πολύ καίρια: "Εμείς είμαστε οι Saxon και ο κόσμος περιμένει από εμάς ν΄ακούσει Saxon. Εάν θέλετε κάτι το καινούριο, πρέπει ν' ακούσετε νεώτερα συγκροτήματα, εμείς πρέπει να συνεχίσουμε τον ήχο μας".

Σκεφτείτε κάτι: Εν έτει 1985 είχα διαβάσει ουκ ολίγες φορές σε όλα τα μουσικά περιοδικά του χώρου που κυκλοφορούσαν τότε (μετρημένα στα δάκτυλα), τους "ειδικούς" να συμφωνούν ότι το Heavy Metal είναι ιδιαίτερα περιορισμένο ως ιδίωμα και πως εκ φύσεως δεν έχει μεγάλες δυνατότητες εξέλιξης. Αυτά τα έλεγαν τότε, που το Μέταλ ανθούσε και μας φάνηκαν εμάς κουφά εν ολίγοις. Βλέποντάς το τώρα καταλαβαίνω πως είχαν μάλλον δίκιο.

@Obscura: Οι φίλοι μου δεν είναι άσχετοι, θα ζηλέψεις μάλιστα αν αρχίσω ν' απαριθμώ τις περγαμηνές τους. Τους Cradle of Filth μου τους έδωσαν ν' ακούσω κάποιοι μαθητές μου και είχα την ατυχία να τους φάω στη μάπα (δεν περνούσε με τίποτε η ρημάδα η ώρα) γιατί έπαιζαν μαζί με τους Judas Priest, τους Megadeth και τους Savatage. Τέτοια κατάρα, την έπαθα μόνο όταν πήγα να δω τους Slayer, μετά από 500 Km οδήγησης και ακαθόριστο ποδαρόδρομο μέχρι την Κοκκινιά και έφαγα στη μάπα τους Blind Guardian (αν θέλω ν' αυτοκτονήσω θα βάλω ένα δίσκο τους ν' ακούσω. Σίγουρα θα πεθάνω από το χασμουρητό πριν τελειώσει το 5ο άσμα...). Ήταν απαίσιοι στο CD, αλλά στο live ποτέ δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο κακοί (και οι δύο περιπτώσεις πατάτας)...

​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Πότε ήρθαν οι Filth στην Ελλάδα; Εκτός αν τους είδε κάπου στο εξωτερικό ο Chaos.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[WhiteDrum]

Πότε ήρθαν οι Filth στην Ελλάδα; Εκτός αν τους είδε κάπου στο εξωτερικό ο Chaos.

Οι βρωμεροί Filth είχαν έρθει σίγουρα πριν 4 χρόνια, Σαλόνικα και Άθενς, αλλά νομίζω ο Χάος λέει για Slayer

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Ήταν μάλλον το 2002, στο Rockwave που έγινε στο χώρο των ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Φυσικά πήγαμε για τους Priest. Για τους Slayer κατέβηκα ακόμη πιο παλιά, στο πρώτο Rockwave που είχε γίνει στην άκρη του λιμανιού του Πειραιά, στην Κοκκινιά, αν θυμάμαι καλά το μέρος...

Όσο για το εξωτερικό, έχω να περάσω τα σύνορα της Ελλάδας από το 1992. Μετά, κάτι υποθέσεις απάτης, λίγες υποκλοπές, ελάχιστες ληστείες, κανά δυο φόνοι, μια (μόνο μία και μοναδική όμως, τίμια πράγματα) εσχάτη προδοσία και κάτι λιμά, μου έχει απαγορευτεί η έξοδος από τη χώρα και μου έχει κατασχεθεί το διαβατήριο. Aaaahhh, dishonorable society!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Ήταν 25 Μαΐου του 2007. Μια μέρα σημαδιακή για μένα, η αρχή του τέλους. Τότε όλα φαίνονταν πως θα κυλήσουν όμορφα. Μια μεγάλη νίκη και μια προσωπική δικαίωση (ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα). Την ίδια μέρα είδα τους Suicidal. Τον Cyco Micκο αυτοπροσώπως, σαν ψέμματα μου φαινόταν. Δεν πήγα από τότε σε άλλη συναυλία, ίσως και να μην ξαναπάω ποτέ...

Το τραγούδι που άνοιγε το σετ ήταν το...

You can't bring me down

Σίγουρα δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ. Ο τίτλος του τραγουδιού αποδείχτηκε προφητικός. Όχι δεν μπορούσε να με ρίξει...
​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Ένα μεγάλο πρόβλημα των μεγάλων παλιών συγκροτημάτων είναι πως εγκλωβίζονται αναγκαστικά στο μύθο τους, πράγμα που κανείς δεν μπορεί να το αποφύγει. Αν για παράδειγμα οι Judas Priest, οι Iron Maiden, οι Motorhead κλπ βαρεθούν επί τόσα χρόνια να παίζουν τα ίδια και ξαφνικά βγουν με κάτι διαφορετικό (όπως πχ οι Priest με το Turbo Lover ή οι Metallica με το Black album), όλοι εμείς οι φανατικοί τους οπαδοί τους κατακρίνουμε έως τους φτύνουμε, ως προδότες. Αν πάλι ακολουθήσουν την πεπατημένη που έχουν ήδη χαράξει, αρχίζουν μετά από ένα σημείο να επαναλαμβάνονται ασύστολα και να γίνονται βαρετοί.
Ο Biff των Saxon το είχε θέσει πολύ καίρια: "Εμείς είμαστε οι Saxon και ο κόσμος περιμένει από εμάς ν΄ακούσει Saxon. Εάν θέλετε κάτι το καινούριο, πρέπει ν' ακούσετε νεώτερα συγκροτήματα, εμείς πρέπει να συνεχίσουμε τον ήχο μας".

Μα το κολπο ειναι αφενός να παιζεις τον ηχο που θελεις γιατι σου αρεσει σαν καλλιτεχνης, αλλά αφεταιρου να ανανεωνεσαι χωρις να χανεις την ταυτοτητα σου. Οταν βγηκε το Load των Metallica το τι ακουσαμε απο φανς ηταν απιστευτο. Τους εβριζαν τους ελεγαν οτι πεθαναν, οτι να ναι. Εγω χαρηκα πολυ που αλλαξαν και δοκιμασαν κατι αλλο, γιατι δεν εχασαν τα χαρακτηριστικά τους. Σιγουρα θα θελα κι εγω περισσοτερα κομματια σαν του Black Album, αλλά οχι να φτασω να πω οτι παιζουν βλακιες κιολας. Πολυ καλος δισκος ηταν.

Άλλα συγκροτηματα ειτε δε μπορουν, ειτε δε θελουν (γιατι αυτο τους αρεσει), ειτε δισταζουν να αλλαξουν ηχο μηπως χασουν οπαδους. (και οι εταιριες εσοδα φυσικα). Από αυτη την ομαδα, μερικα καταφερνουν να εχουν ιδιο ηχο αλλά να μην γινουν βαρετοι, και άλλοι γινονται γρηγορα.

Σκεφτείτε κάτι: Εν έτει 1985 είχα διαβάσει ουκ ολίγες φορές σε όλα τα μουσικά περιοδικά του χώρου που κυκλοφορούσαν τότε (μετρημένα στα δάκτυλα), τους "ειδικούς" να συμφωνούν ότι το Heavy Metal είναι ιδιαίτερα περιορισμένο ως ιδίωμα και πως εκ φύσεως δεν έχει μεγάλες δυνατότητες εξέλιξης. Αυτά τα έλεγαν τότε, που το Μέταλ ανθούσε και μας φάνηκαν εμάς κουφά εν ολίγοις. Βλέποντάς το τώρα καταλαβαίνω πως είχαν μάλλον δίκιο.

Δεν εχω και πολυ σε υποληψη τη γνωμη 5-10 αρθρογραφων σε μερικα περιοδικα (που τα διαβαζα κι εγω μικρος). Περισσοτερο σκεφτομαι το εξης : πιο αλλο ειδος μουσικης εχει τοσα πολλα παρακλαδια, προσμιξεις, παραλλαγες και συνδυασμους ;

Τέτοια κατάρα, την έπαθα μόνο όταν πήγα να δω τους Slayer, μετά από 500 Km οδήγησης και ακαθόριστο ποδαρόδρομο μέχρι την Κοκκινιά και έφαγα στη μάπα τους Blind Guardian (αν θέλω ν' αυτοκτονήσω θα βάλω ένα δίσκο τους ν' ακούσω. Σίγουρα θα πεθάνω από το χασμουρητό πριν τελειώσει το 5ο άσμα...). Ήταν απαίσιοι στο CD, αλλά στο live ποτέ δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο κακοί (και οι δύο περιπτώσεις πατάτας)...

!!! Τι λογια ειναι αυτα για τους Blind Guardian !? Αυτοχαστουκισου ! Και ποιο cd ηταν αυτο ;

Ήταν μάλλον το 2002, στο Rockwave που έγινε στο χώρο των ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Φυσικά πήγαμε για τους Priest.

Αει ρε...ειχα παει κι εγω και σε χαιρετησα και δε μου μιλησες !


Παρτε και ενα απο τα πιο αστεια βιντεοκλιπ Black metal ! Ever !
https://www.youtube.com/watch?v=-VBdAY8eA9w

Aλλά εχουμε και ελληνικο αξιολογο (και πολυ διασημο στο εξωτερικο) black metal (οκ οχι σκετο black, melodic black, αλλά black) :

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Obscura]

Αυτό που με προσβάλλει ως ακροατή δεν είναι ότι ένα συγκρότημα αλλάζει ήχο αλλά ότι όλως τυχαίως ( ;;; ) η αλλαγή αυτή στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ισοδυναμεί με την υιοθέτηση ενός απλούστερου, εμπορικότερου, συχνά χωρίς νόημα και βάθος, στυλ. Μιλιά δε θα 'βγαζα αν οι Metallica το γύριζαν σε experimental jazz. :X

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Ισως γιατι σου αρεσει εσενα η experimental jazz. Σε καποιον αλλον μπορει να αρεσει ακριβως αυτο που εκαναν, το οποιο δεν θα το ελεγα και πολυ εμπορικο. Ισα ισα που επεσαν να τους φανε.

Συμφωνω με την σκεψη που λες, αλλα οχι να πρεπει να παιξουν και new age οι Megadeth για να αποδεχτουμε την αλλαγη Δε θεωρω οτι οι Metallica εκανα αυτο που περιγραφεις. Το Black album και τα προηγουμενα, ειχαν πουλησει πολυ και τους ειχαν ανεβασει στην κορυφη. Το εμπορικο θα ηταν να μην αλλαξουν νοτα και να βγαλουν το black album 2. Ομως , ειδικα οταν περνανε και καποια χρονια, δε μπορεις να περιμενεις να μην υπαρχει και καποια αλλαγη (χωρις αυτο να σημαινει οτι συμβαινει απαραιτητα σε ολους).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

I don't want to think
Don't make me care
I wanna melt in with the group
I need the balls
To leap out of my shell
And let go with my friends
Can't come up with anything I want to do
I need a project I can finish
My brain needs some stimulation
Drug me Drug me Drug me Drug me Drug me
I'm so fucking tired
I gotta stay awake
I'm runnin' late
I gotta make it thru the day
And make my time go by
TV and the stereo and girls are lots of fun
I want the max
I relate better loaded
'Gotta see that movie stoned'
Drug me Drug me Drug me
Drug me with natural vitamin C
Drug me with pharmaceutical speed
Drug me with your sleeping pills
Drug me with your crossword puzzles
Drug me with your magazines
Drug me with your fuck machines
With a fountain of fads
More rock and roll ads
Drug me drug me drug me me me
Finally off of work
Unwind and watch the ball game at the bar
Another potato chip weekend
Is here at last
Go away Go away Go away Go away Go away
Leave me alone
So I can't see myself
Drug me Drug me Drug me

Ίσως να το έχετε ακούσει από Dead Kennedys αυτό. Πάμε άλλο ένα:

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.