Μοιραζόμαστε ποιήματα

Δεσμώτης · 21-08-08

Πώς να πετύχεις σαν ποιητής

Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να ξέρεις
είναι πως οι μ*λ*κες
φτάνουν πιο γρήγορα εκεί που θέλουν
γιατί ο κόσμος είναι γεμάτος μ*λ*κες
κι όταν δουν έναν μ*λ*κα
να έρχεται κατά πάνω τους
παραμερίζουν
μην νομίσουν οι άλλοι μ*λ*κες
πως είναι γνωστός τους
ο μ*λ*κας
που έρχεται κατά πάνω τους
ενώ εκείνος πηγαίνει βιαστικά
να κάνει τη μ*λ*κία του.

Το δεύτερο πράγμα που χρειάζεται να ξέρεις
είναι πως καλός μ*λ*κας
δεν βάζει στόχους μικρούς
όπως όλοι οι μ*λ*κες του κόσμου
αλλά στόχους μεγάλους
όπως όλοι οι μ*λ*κες του κόσμου.
Αν δεν στοχεύεις να πάρεις το Νόμπελ
δεν πρόκειται να πάρεις
ούτε τ’ @ρχίδι@ του μικρότερου βιβλιοπώλη
στο Πέραμα.

Το τρίτο πράγμα που χρειάζεται να ξέρεις
είναι πως τα δύο πρώτα
δεν πρέπει να στα μάθει η ζωή
αλλά το πτυχίο.
Οι απλοί μ*λ*κες όταν βγαίνουν στην ζωή
συμπεριφέρονται σαν μ*λ*κες
Οι μ*λ*κες με πτυχίο
έχουν Κοινωνική Τεχνική.

Βασικά, αυτά είναι αρκετά,
γιατί αν όλοι οι μ*λ*κες
παραμερίζουν όταν βλέπουν
έναν μ*λ*κα να έρχεται καταπάνω τους,
εξαφανίζονται στην κυριολεξία
όταν υποψιαστούν
πως μπορεί να είναι μ*λ*κας με πτυχίο.

Φυσικά πρέπει να εκδόσεις ένα περιοδικό
για την ποίηση.
Διεθνές περιοδικό.
Στο κόσμο υπάρχουν αμέτρητοι μ*λ*κες
που θα κολακευτούν
όταν κάποιος ασήμαντος
μεταφράσει
τα κουρελόχαρτά τους
και τριακόσιοι αναγνώστες
σε μια χώρα δέκα εκατομμυρίων
διαβάσουν τα κουρελόχαρτά τους.
Άλλωστε θα φροντίσουν να μεταφράσουν
τα κουρελόχαρτά σου
κι ίσως γίνεις
ο μεγαλύτερος συγγραφέας
του ορόφου
της πολυκατοικίας
που μένει ο μ*λ*κας
που θα σε μεταφράσει.

Αυτά. Και γλύφε γλύφε γλύφε
—το σάλιο κάνει τίγρη το σαλιγκάρι—
γλύφε μέχρι να λιώσουν
σαν ζάχαρη οι μ*λ*κες
που δεν παραμερίζουν.
Κι ύστερα δάγκωνε δάγκωνε δάγκωνε
—σκέψου τα πιράνχας—
δάγκωνε μέχρι να μάθουν οι μ*λ*κες
να μην παραμερίζουν
αλλά να σκύβουν.

Όσο για τα ποιήματά σου…
Χρειάζεται οπωσδήποτε να ξέρεις
πως

τον Αρχίλοχο τον έφαγε πισώπλατα
ένα καθίκι
κάποιος «Κόραξ»
μισθοφόρος κι αυτός
αλλά όχι ποιητής
και συγκλονίστηκαν όλοι
γι’ αυτό έπεσαν σαν τα κοράκια
πάνω στ’ αριστουργήματά του
και τα πετσόκοψαν

ο Βιγιόν εξαφανίστηκε μια μέρα
και κανείς δεν ξέρει
αν έφαγε μια σκοτεινή μαχαιριά
ή σάπισε
σ’ ένα σκοτεινό κελί
γιατί
στ’ @ρχίδι@ των χρονικογράφων
ο ποιητής!
δουλειά των χρονικογράφων
ήταν ν’ αποδείξουν
πως ο γελωτοποιός
του βασιλιά
δεν ήταν γελωτοποιός
μεταμφιεσμένος
σε βασιλιά.

Τον Μάρλοου τον καθάρισαν σε μια ταβέρνα
αφού δεν μπόρεσαν να τον χώσουν
σ’ ένα μπουντρούμι
και να τον κομματιάσουν
οι δικαστές
για να καθαρίσουν
την Βρετανία των κρυφών
φούστηδων
από τον φανερό
φούστη.

Ο Ρεμπώ πήγε μόνος του
να πεθάνει στην Αβησσυνία
σαν το πληγωμένο σκυλί
που χώνεται σε μια γωνιά
να γλύψει τις πληγές του

Ο Μαγιακόβσκι… τον αυτοκτόνησαν
με περίστροφο
το ίδιο και τον Καρυωτάκη

Ο…

Τέλος πάντων
ζόρικη δουλειά τα ποιήματα.
Δεν χρειάζεται να γράψεις ποιήματα
για να πετύχεις σαν ποιητής.
Ποιήματα υπάρχουν πολλά
και στο ίντερνετ μπορείς να βρεις
ένα σωρό αυτόματους μεταφραστές.
Γιατί να γράψεις ποιήματα;
Έχεις τόση δουλειά
αν πρόκειται να πετύχεις σαν ποιητής.
Και θα πετύχεις
αν δουλέψεις σωστά:
σαν σωστός μ*λ*κας
με πτυχίο.

Κορνίλιος Φρέρης

kalypso · 21-08-08

Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,
όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο "ι" αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,
όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

Δεσμώτης · 21-08-08

Πώς αλλάζει ο κόσμος

Για ν’ αλλάξεις την κοινωνία
πρέπει πρώτα απ’ όλα να μάθεις
τι λένε οι κοινωνιολόγοι
για την περίπτωσή σου.
Θα μάθεις πως σε θεωρούν
ένα είδος μαϊμούς
γυμνής με μια μπανάνα
στο χέρι πάνω σ’ ένα δέντρο.
Και θα μάθεις
πως για ν’ αλλάξεις την κοινωνία
δεν χρειάζεται παρά να χώσεις την μπανάνα
στον κ*λο των κοινωνιολόγων.

Για ν’ αλλάξεις το μισθό σου
πρέπει πρώτα απ’ όλα να μάθεις
τι λένε οι κοινωνιολόγοι
για την περίπτωσή σου.
Θα μάθεις πως σε θεωρούν
ένα είδος αράπη
που σέρνει την σιδερένια
μπάλα του
σ’ ένα καροτσάκι
για να δουλεύει πιο γρήγορα.
Και θα μάθεις
πως για ν’ αλλάξεις τον μισθό σου
δεν χρειάζεται παρά να λιώσεις με την μπάλα
τ’ @ρχίδι@ των κοινωνιολόγων.

Για ν’ αλλάξεις τον εαυτό σου
πρέπει πρώτα απ’ όλα να μάθεις
τι λένε οι ψυχολόγοι
για την περίπτωσή σου.
Θα μάθεις πως σε θεωρούν
ένα είδος σκύλου
που όταν πεινάσει
δεν έχει παρά ν’ ανάψει
ένα κόκκινο ηλεκτρικό φωτάκι
για να του δώσουν να φάει.
Και θα μάθεις
πως για ν’ αλλάξεις τον εαυτό σου
δεν χρειάζεται παρά να βάλεις στην πρίζα
τα δάχτυλα των κοινωνιολόγων.

Για ν’ αλλάξεις τον κόσμο
πρέπει πρώτα απ’ όλα να πιάνουν τα χέρια σου
δεν μπορείς ν’ αλλάξεις τον κόσμο
αν πρέπει να φωνάζεις
τον γείτονα
για να σου ανοίξει
μια τρύπα στον τοίχο
με το δικό σου τρυπάνι
που δεν μπορείς να το δουλέψεις.
Ο γείτονας
αργά ή γρήγορα
θα σου ανοίξει τον κ*λο
με το δικό του τρυπάνι
που το δουλεύει μια χαρά.

Δεν μπορείς ν’ αλλάξεις τον κόσμο
σκυμμένος στα τέσσερα
με τον γείτονα πίσω σου
σαν ναζιστή κ*λομπαρά
όσο μπουρδέλο κι αν είναι
ο κόσμος.

Κορνίλιος Φρέρης

Corpse Bride · 21-08-08

O πληθυντικος αριθμος - Δημουλα

Ο έρωτας,
όνομα ουσιαστικόν,
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ο φόβος,
όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:
οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.

Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνο ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.

Η νύχτα,
όνομα ουσιαστικόν,
γένους θηλυκού,
ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
Οι νύχτες από δω και πέρα.

e-sofia · 21-08-08

Ολόκληρος ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα,
αλλά τα έχουμε τόσο συνηθίσει που τα
αποκαλούμε καθημερινότητα.
H.C. Andersen
*
Θα προτιμούσα να έχω τριαντάφυλλα στο τραπέζι μου
παρά διαμάντια στο λαιμό μου.
Emma Goldman
*
Ο έρωτας δεν κρατά παντοτινά,
πρέπει να τον περιποιείται κανείς σαν λουλούδι,
και πρέπει πάντα να τον ανανεώνει.
Ursula K. Le Guin
*
Το μάτι βλέπει όλα τα άλλα
εκτός από τον εαυτό του.
Αγγλική παροιμία
*
Σήμερα είναι το αύριο
που ονειρευόσουν χθες.
Κινέζικη παροιμία
*
Δεν ζεις ποτέ τόσο
ώστε να μην χαλάσεις κάτι
που έκανες.
Νορβηγική παροιμία
*
Έζησα μια εκπληκτική ζωή.
Το μόνο που μετανιώνω είναι
που δεν το συνειδητοποίησα νωρίτερα.
Colette

@nt¤wnis|~|¤e · 22 Αυγούστου 2008

Αρχική Δημοσίευση από Uluru:
Πώς να πετύχεις σαν ποιητής

Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να ξέρεις
είναι πως οι μ*λ*κες
φτάνουν πιο γρήγορα εκεί που θέλουν
γιατί ο κόσμος είναι γεμάτος μ*λ*κες
κι όταν δουν έναν μ*λ*κα
να έρχεται κατά πάνω τους
παραμερίζουν
μην νομίσουν οι άλλοι μ*λ*κες
πως είναι γνωστός τους
ο μ*λ*κας
που έρχεται κατά πάνω τους
ενώ εκείνος πηγαίνει βιαστικά
να κάνει τη μ*λ*κία του.

Το δεύτερο πράγμα που χρειάζεται να ξέρεις
είναι πως καλός μ*λ*κας
δεν βάζει στόχους μικρούς
όπως όλοι οι μ*λ*κες του κόσμου
αλλά στόχους μεγάλους
όπως όλοι οι μ*λ*κες του κόσμου.
Αν δεν στοχεύεις να πάρεις το Νόμπελ
δεν πρόκειται να πάρεις
ούτε τʼ @ρχίδι@ του μικρότερου βιβλιοπώλη
στο Πέραμα.

Το τρίτο πράγμα που χρειάζεται να ξέρεις
είναι πως τα δύο πρώτα
δεν πρέπει να στα μάθει η ζωή
αλλά το πτυχίο.
Οι απλοί μ*λ*κες όταν βγαίνουν στην ζωή
συμπεριφέρονται σαν μ*λ*κες
Οι μ*λ*κες με πτυχίο
έχουν Κοινωνική Τεχνική.

Βασικά, αυτά είναι αρκετά,
γιατί αν όλοι οι μ*λ*κες
παραμερίζουν όταν βλέπουν
έναν μ*λ*κα να έρχεται καταπάνω τους,
εξαφανίζονται στην κυριολεξία
όταν υποψιαστούν
πως μπορεί να είναι μ*λ*κας με πτυχίο.

Φυσικά πρέπει να εκδόσεις ένα περιοδικό
για την ποίηση.
Διεθνές περιοδικό.
Στο κόσμο υπάρχουν αμέτρητοι μ*λ*κες
που θα κολακευτούν
όταν κάποιος ασήμαντος
μεταφράσει
τα κουρελόχαρτά τους
και τριακόσιοι αναγνώστες
σε μια χώρα δέκα εκατομμυρίων
διαβάσουν τα κουρελόχαρτά τους.
Άλλωστε θα φροντίσουν να μεταφράσουν
τα κουρελόχαρτά σου
κι ίσως γίνεις
ο μεγαλύτερος συγγραφέας
του ορόφου
της πολυκατοικίας
που μένει ο μ*λ*κας
που θα σε μεταφράσει.

Αυτά. Και γλύφε γλύφε γλύφε
—το σάλιο κάνει τίγρη το σαλιγκάρι—
γλύφε μέχρι να λιώσουν
σαν ζάχαρη οι μ*λ*κες
που δεν παραμερίζουν.
Κι ύστερα δάγκωνε δάγκωνε δάγκωνε
—σκέψου τα πιράνχας—
δάγκωνε μέχρι να μάθουν οι μ*λ*κες
να μην παραμερίζουν
αλλά να σκύβουν.

Όσο για τα ποιήματά σου…
Χρειάζεται οπωσδήποτε να ξέρεις
πως

τον Αρχίλοχο τον έφαγε πισώπλατα
ένα καθίκι
κάποιος «Κόραξ»
μισθοφόρος κι αυτός
αλλά όχι ποιητής
και συγκλονίστηκαν όλοι
γιʼ αυτό έπεσαν σαν τα κοράκια
πάνω στʼ αριστουργήματά του
και τα πετσόκοψαν

ο Βιγιόν εξαφανίστηκε μια μέρα
και κανείς δεν ξέρει
αν έφαγε μια σκοτεινή μαχαιριά
ή σάπισε
σʼ ένα σκοτεινό κελί
γιατί
στʼ @ρχίδι@ των χρονικογράφων
ο ποιητής!
δουλειά των χρονικογράφων
ήταν νʼ αποδείξουν
πως ο γελωτοποιός
του βασιλιά
δεν ήταν γελωτοποιός
μεταμφιεσμένος
σε βασιλιά.

Τον Μάρλοου τον καθάρισαν σε μια ταβέρνα
αφού δεν μπόρεσαν να τον χώσουν
σʼ ένα μπουντρούμι
και να τον κομματιάσουν
οι δικαστές
για να καθαρίσουν
την Βρετανία των κρυφών
φούστηδων
από τον φανερό
φούστη.

Ο Ρεμπώ πήγε μόνος του
να πεθάνει στην Αβησσυνία
σαν το πληγωμένο σκυλί
που χώνεται σε μια γωνιά
να γλύψει τις πληγές του

Ο Μαγιακόβσκι… τον αυτοκτόνησαν
με περίστροφο
το ίδιο και τον Καρυωτάκη

Ο…

Τέλος πάντων
ζόρικη δουλειά τα ποιήματα.
Δεν χρειάζεται να γράψεις ποιήματα
για να πετύχεις σαν ποιητής.
Ποιήματα υπάρχουν πολλά
και στο ίντερνετ μπορείς να βρεις
ένα σωρό αυτόματους μεταφραστές.
Γιατί να γράψεις ποιήματα;
Έχεις τόση δουλειά
αν πρόκειται να πετύχεις σαν ποιητής.
Και θα πετύχεις
αν δουλέψεις σωστά:
σαν σωστός μ*λ*κας
με πτυχίο.

Κορνίλιος Φρέρης

Αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουμε πραγματικά είναι να μας ακούσουν και να μας καταλάβουν. Όταν αντιληφθούμε ότι μας καταλαβαίνουν, τότε αποκτάμε κίνητρο να καταλάβουμε κι εμείς τους άλλους. Χαμογελάω τώρα που το σκέφτομαι, γιατί στη σημερινή εποχή κι αυτό ύποπτο ακούγεται…Ό, τι και να πεις είναι ύποπτο!…κι απʼ τη στιγμή που τα έχεις καταφέρει έτσι…καλά να πάθεις! Υπάρχει περίπτωση να κάνεις κάτι και να μην είναι κακό, αλλά κάτι χειρότερο: ΜΑΛ*ΚΙΑ! Τότε ό, τι και να κάνεις κάιγεσαι…Γιʼ αυτό να μάθεις πότε θα μασάς και πότε θα μιλάς!
Δεκτόν!

Και πολλές φορές δεν υπάρχει μέση λύση. Σε αυτή την περίπτωση αυτος που επιβιώνει είναι κι ο δυνατότερος (δενʼ λέω ότι είναι κακό αυτό πάντα….ίσως έτσι να είναι το σωστό…) Κι αν τα περισσότερα οχήματα έρχονται κατά πάνω σου…πιθανόν να είσαι σε λάθος λωρίδα.
Δεκτόν!

Να μάθεις επίσης να φεύγεις από έναν κακόγουστο πόλεμο! Να αναλαμβάνεις τη δικιά σου ευθύνη - εφόσον οι μ*λ*κίες πληρώνονται – και να φεύγεις!
Δεκτόν!

Κι έτσι πρέπει…

eilat · 22-08-08

Να έχεις πάντα στο νου σου τισ μεγάλες πράξεις και να ξέρεισ πως
τα ιδανικά είναι η μόνη αλήθεια.
Να κρατάς ψηλά τη σκέψη σου και ο κόσμος να μην είναι
παρά η αντανάκλαση της ηρωϊκής σου ψυχής.
Να μάχεσαι για την τιμή,αυτό μονάχα είναι αντάξιο
του ανθρώπου και αν ποτέ
συμβεί να πληγωθείς,
άφησε το αίμα σου να τρέχει σα βάλσαμο και χαμογέλα.

ΑΝΑΤΟΛ ΦΡΑΝΣ

e-sofia · 23-08-08

Χαράματα
Σαμπάνης Γιώργος
Μουσική/Στίχοι: Σαμπάνης Γιώργος/Δόξας Γιάννης

Σηκώθηκες χαράματα
βαλίτσες για να φτιάξεις
κι αυτά τα μικροπράγματα
παλιάς αγάπης γράμματα
Μπροστά μου να τα κάψεις

Πονάνε τα χαράματα
Αντίο λες και βρέχει
Για κοίτα με κατάματα
εδώ, δεν έχει κλάματα
εδώ, η καρδιά θα αντέχει

Κλείσε πίσω την πόρτα
πως λυπάσαι μη μου πεις
τη συνείδησή σου ρώτα
πριν βγεις

Κλείσε πίσω σου την πόρτα
να γυρίσω το κλειδί
αφού ξέρω πως ξανά δε θα 'ρθεις
γιατί δε πιστεύω πια στα θαύματα
θαύματα
γιατί δε πιστεύω πια στα θαύματα

Ετούτα τα χαράματα
ποτέ μη ξημερώσουν
στου νου μου τα χαλάσματα
να κλειναν τα τραύματα
νωρίς να με λυτρώσουν

Κλείσε πίσω την πόρτα
πως λυπάσαι μη μου πεις
τη συνείδησή σου ρώτα
πριν βγεις

Κλείσε πίσω σου την πόρτα
να γυρίσω το κλειδί
αφού ξέρω πως ξανά δε θα 'ρθεις
γιατί δε πιστεύω πια στα θαύματα
θαύματα
γιατί δε πιστεύω πια στα θαύματα.

@nt¤wnis|~|¤e · 26 Αυγούστου 2008

Εμπειρία είναι το όνομα που δίνει ο καθένας στα λάθη του. (OSCAR WILDE)
και κανείς δεν είπε πως είναι αλάνθαστος….
αρκεί να ξέρουμε κυρίως τι λάθη κάναμε και γιατί…

Όταν όμως τα πράγματα είναι απροσδιόριστα, είναι εύκολο να γίνουν λάθη.
Κι όταν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, δεν υπάρχουν κερδισμένοι και χαμένοι - όλοι χαμένοι είμαστε....

borat · 3 Σεπτεμβρίου 2008

Κώστας Ουράνης - Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι

Το ποιήμα όπως έχεις από τον Χάρη Πολιτόπουλο:

και μελοποιημένο από τα Διάφανα Κρίνα:

roumana · 06-09-08

Ταλαντεύσεις απειροελάχιστες...
Πόσο κίνδυνο κρύβουν...

Κει που κοιτώ γαλήνιες θάλασσες
στα χρώματα των σμαραγδιών
που κάποτε είδα - μα ποτέ δεν ξέχασα,
εκεί,
έξαφνα φουρτουνιάζουν
και μαύρες με καταπίνουν
ρουφώντας τη ζεστή ανάσα μου...

Χωρίς ανάσα ονειρεύομαι ξανα -
γυαλιστερές, καθάριες της άπνοιας
οι εικόνες...
Βασιλεμένος ο ήλιος,
κόκκινος ο ουρανός -
εκεί το φώς
κι εδώ το τέλος...

σ τ α μ α τ ώ

...μα σαν τα εβένινα υγρά τέρατα
φτάνουν να με καταπιούν,
ευθύς,
με τέχνη ανείπωτη

τα π ν ί γ ω.

πηγη.

Isiliel · 07-09-08

ΔΥΣΚΟΛΙΑ

ευτύχησα
- κατά τον ρουν της ζωής μου -
να γνωρίσω πλήθος
ανθρώπων τέλειων
όσο κι αλάνθαστων

ίσως τώρα να έισανε κάπως υπέρ το δέον αυστηροί
ίσως - πως ναν το πω - λίγο σκληροί ακόμη
αλλά κι αυτό δεν είναι το δικαίωμα
όσων γνωρίζουν
- και γνωρίζουν και να κρίνουνε -
τα πάντα;

η δυσκολία ενέκειτο στ'ότι κανένας
απ'αυτούς τους δίκαιους δεν παραδέχουνταν τους αλλους
δίκαιους
τί λέω
ποσώς δεν αλληλοεκτιμιόνταν

ΣΟΝΕΤΟ ΜΑΛΛΟΝ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟ

Το γυμνασμένο μάτι του τραμπούκου
να διέκρινε άραγε των ροδόδενδρων την αρμονία;
όχι-όχι- μια απέραντη ηθικολογία
δεν θα βοηθήσει να κάνουμε καλλίτερο τον κόσμο

να ελπίζεις-να ελπίζεις πάντα- πως ανάμεσα εις τους ανθρώπους
-που τους ρημάζει η τρομερή 'ευκολία'
θα συναντήσεις απαλές ψυχές με τρόπους
που τους διέπει καλοσύνη-πόθος ευγένειας-ηρεμία

ίσως όχι πολλές- ίσως νασ' άτυχος: καμμία-
τότες εσύ προσπάθησε να γίνεις καλλίτερος
εις τρόπον ώστε να έρθει κάποια σχετική ηρεμία

άσε τους γύρωθέ σου να βουρλίζωνται πως κάνουν κάτι
σύ σκέψου- τώρα πια- με τι γλυκειά γαλήνη
προσμένεις ναρθ' η ώρα να ξαπλώσεις στο παρήγορο του θάνατου κρεββάτι.

ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ

Εδάδ · 12 Σεπτεμβρίου 2008

ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ

Ενός Λεπτού Σιγή - Ντίνος Χριστιανόπουλος

borat · 15-09-08

Κ. Π. Καβάφης

Επέστρεφε

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με—
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κʼ επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κʼ αισθάνονται τα χέρια σαν νʼ αγγίζουν πάλι.

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται...

@nt¤wnis|~|¤e · 18-09-08

ΜΙΣΟ - ΜΙΣΟ
Μισός μέσα και μισός έξω
Στη θάλασσα του τώρα
Το πάνω μισό οξειδωμένο και ξεβαμμένο
Απ' την συναναστροφή με την αρμύρα και τον ήλιο
Με βαθουλώματα και γρατσουνιές
Από επαφές με αιχμηρά και απρόσεκτα γεγονότα
Το κάτω μισό κληματαριά υποθαλάσσια
Γεμάτη μοράβια και όστρακα μικρά
Αποικιοκρατικά των χρόνων
Οικοσυστήματα λαφυραγωγημένων στιγμών
Βιότοπος κοραλλιογενής συναισθημάτων

Κι όσο το πάνω φθείρεται και φυραίνει
Τόσο το κάτω γεμίζει και βαραίνει

Όλοι το πάνω βλέπουν
Και τσακισμένα βγάζουν συμπεράσματα
Και τίποτα δεν υποψιάζονται για το κάτω
Καλά κρυμμένο όπως είναι
Από εγώ και χρόνια σκεπασμένο

Και θα έρθει η ώρα που το πάνω θα φυράνει τόσο
Κατακτώντας την σκουριασμένη, απατηλή διαφάνεια των στιγμών
Και το κάτω θα βαρύνει τόσο
Που οι νόμοι της άνωσης θα καταργηθούν
Κι όλο -πάνω και κάτω-
Θα βουλιάξει ήσυχα
Μικρές μπουρμπουλήθρες αφήνοντας
Που με αθόρυβα πλαφ
Θ' αναγγείλουν το γεγονός στο γύρω τίποτα.

πηγή: https://stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=61788%20-%2030k%20%96

--------------------------

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ
"Μικρόβιες βδέλλες
στου χρόνου τις μασχάλες
κρεμασμένοι.
Πίνουμε λίγο.
Όσο χωρά ο στενός διάφανος ασκός μας.
Πίνουμε λαίμαργα.
Ώσπου να διαρραγούμε
να αποκολληθούμε
να πέσουμε ήσυχα - ήσυχα."
Τάσος Μαδαμόπουλος

Corpse Bride · 18-09-08

Μην καταργείτε την υπογεγραμμένη
ιδίως κάτω από το ωμέγα

Είναι κρίμα να εκλείψει
η πιο μικρή ασέλγεια
του αλφαβήτου μας

(επειδη ειδα Χριστιανοπουλο πανω.. :p)

Rempeskes · 19 Σεπτεμβρίου 2008

"Παραλογή"

-Εσύ δεν θα πεθάνεις.
-Μάζεψε την φωτιά...

-Πεθαίνουν οι μανάδες;Δεν πεθαίνουν.
-Οχι. Κοίταξε μην καείς...

-Κι η μάνα του Νικόλα γιατί πέθανε;
-Ήταν άρρωστη πόναγε η καημένη...

-Κι εσένα που σε πονάει το δόντι;
-Άλλο το δόντι. δεν πέθανε κανένας από δόντι.
Σύρε να παίξεις...

-Δεν θέλω. Θέλω να μην πεθάνεις.
-Μπα σε καλό σου.Φέρε μου το σινί...

-Η γιαγιά όμως θα πεθάνει.
-Θάσαι μεγάλος τότε, μην φοβάσαι...

-Πόσο μεγάλος θα΄μαι;
-Άντρας. θα΄χεις γυναίκα και παιδιά.
Μπορεί κι εγγόνια...

-Κι εσύ πως θα΄σαι τότε;
-Σαν τη γιαγιά; Φαφούτα μ΄ένα μάτι;

-Εσύ δεν θα΄σαι έτσι. κι΄ ούτε θα πεθάνεις.
Θα πεθάνεις;
-Οχι δεν θα πεθάνω.Φέρε την γάστρα...

-Άμα πεθάνεις θα πεθάνω να το ξέρεις.
-Κούφια η ώρα.Μη λες τέτοιες κουβέντες...

-Άμα πεθάνεις θα πεθάνω. Μ΄ακούς;

...Σ΄ακούω . Ψεύτη.
Ούτε αυτά που μου΄ταξες παιδί δεν κράτησες.

Μ. Γκανάς

Bill · 22-09-08

Κρατάν δυό μέρες τα χαμόγελα κι εδώ
Κι ύστερα σπάνε και σκορπάνε λίγο-λίγο.
Θα κλείσει η αυλαία, θα τα μαζέψω και θα πω,
«Πάλι ηρθ' η ώρα για να φύγω!».

Δεσμώτης · 04-10-08

Κατερίνα Γώγου (1940-1993), Δεκαπέντε χρόνια μετά…

Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ…
είναι μη γίνω “ποιητής”
Μην κλειστώ στο δωμάτιο
ν’ αγναντεύω τη θάλασσα
κι απολησμονήσω.
Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου
κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ
μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις.
Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε
για να με χρησιμοποιήσει.
Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα
για να κοιμίζω τους δικούς μου.
Μη μάθω μέτρο και τεχνική
και κλειστώ μέσα σε αυτά
για να με τραγουδήσουν.
Μην πάρω κιάλια για να φέρω πιο κοντά
τις δολιοφθορές που δεν θα παίρνω μέρος
μη με πιάσουν στην κούραση
παπάδες και ακαδημαϊκοί
και πουστέψω
Έχουν όλους τους τρόπους αυτοί
και την καθημερινότητα που συνηθίζεις
σκυλιά μας έχουν κάνει
να ντρεπόμαστε για την αργία
περήφανοι για την ανεργία
Έτσι είναι.
Μας περιμένουν στη γωνία
καλοί ψυχίατροι και κακοί αστυνόμοι.
Ο Μάρξ…
τον φοβάμαι
το μυαλό μου τον δρασκελάει και αυτόν
αυτοί οι αλήτες φταίνε
δεν μπορώ γαμώτο να τελειώσω αυτό το γραφτό
μπορεί…ε;…μίαν άλλη μέρα…

Από το cd "Στο δρόμο", μουσική: Κυριάκος Σφέτσας.

https://www.poiein.gr/archives/498/index.html

Corpse Bride · 04-10-08

Αγγελακας - Αγνωστη Χ

Με σκαλίζεις σαν ξερό χωράφι
Κι ό,τι σάπιο και άχρηστο βρίσκεις το αγαπάς
Το χρυσάφι μου το πετάς στα σκουπίδια
Αναλογίζομαι την ώρα που θα φεύγεις
Νομίζοντας πως πήρες ό,τι ήθελες να πάρεις
Δίχως ποτέ να σου περάσει απ' το μυαλό
Πώς πήρες ό,τι σου άξιζε να πάρεις

Μοιραζόμαστε ποιήματα

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Διακεκριμένο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Δραστήριο μέλος

Νεοφερμένος

Πολύ δραστήριο μέλος

Δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Διάσημο μέλος

Επιφανές μέλος

Διάσημο μέλος

Επιφανές μέλος

Δραστήριο μέλος

Διακεκριμένο μέλος

Επιφανές μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Διακεκριμένο μέλος