Βρε Φώτη, δεν μιλάμε για μια απλή αλλαγή συμπεριφοράς. Τι άλλο περιμένεις να σου κάνουν, για να τους δώσεις μια κλωτσιά και να ξεμπερδεύεις; Σ' έχουν κουρέλι κι εσύ συνεχίζεις να ελπίζεις και δεν ξέρω τι. Άσε το σύνδρομο Στοκχόλμης και δείξε πυγμή. Τις κόβεις αυτές τις καταστάσεις. Δεν τις ανέχεσαι. Τα διαβάζω κι εκνευρίζομαι, όχι να τα ζω κιόλας. Απορώ τι περιμένεις, ειλικρινά. Είναι λες και θες να χαϊδέψεις σκύλο που 'χει λύσσα. Είναι δυνατόν να κάτσει για να τον χαϊδέψεις; Θα σου κόβει κομμάτια κάθε που το επιχειρείς. Ποιος θα φταίει; Ο σκύλος που δείχνει τι είναι, ή εσύ που επιμένεις να πας σε αυτόν με τη λύσσα; Δεν μπορώ να βρω άλλη αλληγορία. Καταλαβαίνεις, όμως, τι θέλω να πω.