American Economist
Επιφανές μέλος
Ο Fotis. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 25 ετών, επαγγέλλεται Οικονομολόγος και μας γράφει από Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 33.926 μηνύματα.

04-04-22

23:16
Η συνταγή της απογοήτευσης για εμάς αγαπητέ Φώτη, είναι η συνεχής προσφορά μας στους άλλους, με την αντίληψη και την προσδοκία ότι εκείνοι θα φερθούν με τον τρόπο τον οποίο εμείς φερόμαστε ή θα θέλαμε να μας φερθούν.
Αυτο συμβαίνει εξαιρετικά σπάνια.
Δεν μπορείς να συνεχίζεις να είσαι δοτικός όταν ο άλλος είναι χλιαρός. Κάπου πρέπει να παγώσεις τα πράγματα κι εσυ για να πάρει το μήνυμα.
Στην αρχή κερνάς κι εσυ μονο τη μπύρα του, μετα αραιώνεις και πάει λέγοντας. Ακόμα και το μπούλο, ναι. Πρέπει να είσαι ικανός να φτάσεις το μαχαίρι στο κόκκαλο, αδίστακτα, ειδάλλως μόνο θα σου παίρνουν και ποτέ δεν θα παίρνεις.
Και οχι, αν δεν ειχε ο άλλος την ιδια οικονομική επιφάνεια με τον Φώτη, να μην κάθεται να δέχεται και τα κεράσματά του. Γιατί είναι άγραφος κανόνας πως τουλάχιστον μια φορά θα πρέπει να αποδώσει πίσω τα ανάλογα. Κι εφόσον δεν τα έχει, να μην τα δέχεται εξ αρχής. Η τιμιότητα, η σεμνότητα και η ταπεινότητα πάνε χέρι χέρι.
Σε έχουν βρει μαλάκα να τους τα πληρώνεις και να τους διαβάζεις και να τους περνάς μαθήματα, στον έχουν χώσει τον στύλο από κάτω και κοντεύει να σου βγει απο το λαρύγγι κι ακόμα αναρρωτιέσαι τι πρέπει να κάνεις.
Εγω τον κολλητο μου τον κερνάω συνέχεια φαγητό, αλλά με έχει συστήσει σε 2 ιδιωτικές εταιρίες για συνέντευξη, μου έχει ριξει ειδοποιηση για διαγωνισμούς για δουλειά, συν οτι περασα ενα μεταπτυχιακό ζάχαρη χάρη στις σημειώσεις του. Κανονικά όχι κέρασμα, αλλά να του κάτσω έπρεπε μετα απο τετοια εξήγηση.
Και μου λες εσυ για τον κάθε βδέλλα;;
Ναι ο φίλος που λες εσύ είναι όντως δίπλα σου πραγματικά. Εγώ τον δικό μου τον έχω βοηθήσει παντού, κεράσματα, συμβουλές πάνω σε διάφορα θέματα κτλ. Πριν 3 εβδομάδες είχαμε πάει σε συνέδριο του ACCA επειδή ο καθηγητής μου είπε να πάω εκεί ώστε να μιλήσω με εταιρείες και φροντιστήρια (Global training, Altium, grant Thornton) και αντί να μου πει μπράβο εκείνος είπε ότι ηρθε μόνο για το φαγητό και δεν τον ενδιαφέρει κάτι άλλο. Μετά του λέω να προσέχει με τον covid και να φοράει μάσκα και μου απαντάει ότι ακόμα και θετικος να ήταν θα ερχόταν να με κόλλαγε επίτηδες. Μετά επειδή εγώ είμαι ανοιχτός/ χαρούμενος σαν χαρακτήρας και κάνω πλάκες εκείνος νευριαζει και πολλές φορές δεν μιλάει μετα. Επειδή, τα σκέφτομαι όλα αυτά πλέον θα έχω την ίδια στάση με εκείνον.
Ευχαριστώ πολύ πάντως.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Εγώ αναρωτιέμαι, το εξής απλό : Πώς μπορούμε να λέμε, με απόλυτη βεβαιότητα, στο Φώτη τί να κάνει ή τί να μην κάνει...χωρίς να έχουμε και τη μαρτυρία της άλλης πλευράς ;
Πιο συνετό δεν είναι, σε τέτοιες περιπτώσεις (όχι μόνο στην ιστορία του Φώτη, αλλά γενικότερα...) να μιλάμε / κινούμαστε προς την πλευρά της ασφάλειας ;
Δηλαδή...είναι συνετό να πούμε 'δεν είναι φίλος αυτός, σε εκμεταλλεύεται, μακριά...' ή να κρατάμε και μια πισινή και να είμαστε περισσότερο διαλλακτικοί, εν γένει και όχι τόσο απόλυτοι ;
Σωστά τα λες, εδώ ακόμα και εγώ δεν ξέρω τι γίνεται τελικά και αν έχω δίκιο η άδικο. Για αυτό κάνω συζήτηση μαζί σας μπας και βρω κάποια άκρη.

