Το ημερολόγιο του anisixos

τρελή φιλόσοφος · 11-01-13

είναι λογικό να ανησυχείς για το μέλλον σου(ειδικά στη παρούσα κοινωνικοοικονομική κρίση) ακόμη και εγώ ανησυχώ!!!Όμως μην απελπίζεσαι μια φάση είναι θα περάσει...Γιατί δεν πάς στρατό;μπορεί να σε αλλάξει

ORIGNOKOSQ διαφωνώ κάθετα,αν τα κρατήσει μέσα του θα βασανίζεται...ίσως καλύτερα θα ήταν να βρεί ένα φίλο με παρόμοιες ανησυχίες

τέλος anisixos βρές τα όμορφα πράγματα στη ζωη σου(δεν ξέρω αν τα έχεις όλα έτσι αραδιάζω μερικά)
υγεία
φίλοι(στους φίλους συμπεριλαμβάνεται ένα ζωάκι)
οικογένεια
ένα πιάτο φαί
μια σχέση
σπίτι
εκπαίδευση
ρούχα

τρελή φιλόσοφος · 12 Ιανουαρίου 2013

είσαι πάρα πολύ σωστός φίλε ανήσυχε.....το να μην είσαι ιδιαίτερα διαχυτικός με κάποιον που γνωρίζεις για πρώτη φορα μπορεί να σε προστατέψει από διάφορες καταστάσεις.δεν πληγωνεσαι ευκολα και έπειτα συγνώμη γιατί τα πήρα τωρα,τί εχει κάνει αυτός ώστε να αξίζει την εμπιστοσύνη σου;;;;;;;;
τελος πάντων αν δεν σε καταλαβαίνουν ,είναι δικό τους θέμα.
το να υπογραμμίζουν αυτό το γεγονός-ότι κοκκινιζεις κλπ-είναι συμπεριφορά κομπλλεξικού ατόμου
αν θες να το αντιμετωπισεις παντως,δοκίμασε να βγαίνεις πιο πολύ και να κάνεις περισσότερες καινούριες γνωριμίες...όχι όχι δεν είμαι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τρελή...σκέψου το κι εσύ άμα καλείσαι να αντιμετωπίσεις 1,2,10,20 φορές αυτή τη κατάσταση τότε θα βελτιωθείς............

Polymnia · 12 Ιανουαρίου 2013

Ανησυχοανήσυχε,θαρρώ πως δεν είναι τόσο τραγικό αυτό που βιώνεις.
Απλά δεν το έχεις αντιμετωπίσει έγκαιρα και έχει επιδεινωθεί ολίγον η σιτουασιόν.
Όσο μεγαλώνει κανείς,τόσο συνηθίζει και ενίοτε ''βολεύεται'' στις παραξενιές του(ας το πω έτσι) και μετά είναι λιγάκι δύσκολο να τις εξαλείψει.
Με αφορμή λεπόν τα σχόλια που κάνουν οι γύρω σου για την αμηχανία σου,φρόντισε να τα εκλάβεις ως αφετηρία για την αλλαγή σου,και να μην τα παρεξηγείς.
Δεν είναι ωραίο,κατά την ταπεινή μου γνώμη,ούτε να είσαι φοβερά εσωστρεφής ούτε απιστευτα κοινωνικός και ''αγαπώ όλο τον κόσμο''.Το 1ο μπορεί να ερμηνευθεί απο πολλούς σαν αγένεια,ενώ το 2ο ορισμένες φορές εκπέμπει ψευτιά.
Τόση ώρα λέω μπούρδες και δε σου δίνω συμβουλή: Για να γίνεις πιο ομιλητικός και να διώξεις την αμηχανία,σκέψου και τον άνθρωπο που βρίσκεται απέναντί σου,πως υπάρχει ενδεχόμενο να νιωθει άβολα και με τη δική σου συμπεριφορά. :hmm:

Πάρε εσύ τα ηνία της συζήτησης,έτσι αυθόρμητα,και θα δεις μετα ποσο εύκολο θα είναι .Θαρρώ.

Guest 292010 · 12 Ιανουαρίου 2013

Μείνε όπως είσαι μην αλλάξεις τίποτα. Εγώ έτσι σ'αγαπάω.

anisixos · 13-01-13

Εμας δηλαδη που δε μας αρεσουν τα κλαμπ, τα μπουζουκια, τα μπαρ κτλ, τι πρεπει να κανουμε; Τι επιλογες εχουμε; Τον Θεμο; Το zoo; Θυμαστε τις εκθεσεις που γραφαμε στο σχολειο που καναμε λογο για ψυχαναγκαστικες εξοδους, οτι δεν χρειαζεται να κανουμε ο,τι κανει και η μαζα και οτι αλλο διασκεδαση και αλλο ψυχαγωγια. Καλα, αν οντως ηταν διασκεδαση τα κλαμπ, δε θα το συζητουσα. Οι περισσοτεροι που πανε εκει δεν διασκεδαζουν. Παιρνουν ενα ποτακι και κουνιουνται μηχανικα. 7 στους 10 δεν περνανε καλα. Πανε απλα επειδη παει η παρεα. Νομιζουν μερικοι μαλιστα πως θα βρουν γκομενα/ο. Μονο οι πολυ εξωστρεφεις βρισκουν καμια για σεξ της μιας βραδιας και αυτο μονο. Και εμεις οι πιο εσωστρεφεις, οι πιο ρομαντικοι; Ενταξει, δεν ειμαι και τοσο ρομαντικος, αλλα θελω να ερωτευτω. Τελος παντων, αποψε δεν πηγα με την παρεα μου στο κλαμπ και χαιρομαι που πηρα αυτη την αποφαση. Χαιρομαι που δεν εγινα προβατο και δεν χαλασα τα λεφτα μου και τη διαθεση μου με αυτη τη "μουσικη" και με τις ψωναρες. Θελω να ζησω αλλα πραγματα, αλλες εμπειριες, αλλα που ειναι; Που ειναι αυτος ο αλλος κοσμος που ονειρευομαι; Μηπως ειμαι πολυ ονειροπολος;

Dalian · 13-01-13

Και εμεις οι πιο εσωστρεφεις, οι πιο ρομαντικοι; Ενταξει, δεν ειμαι και τοσο ρομαντικος, αλλα θελω να ερωτευτω.

1) Ξεκίνα να συχνάζεις σε βιβλιοθήκες ^_^
2) Υιοθέτησε ένα αδεσποτάκι (τόσα υπάρχουν εκεί έξω) και βγάζε το συχνά βόλτα! Ποτέ δεν ξέρεις αν θα γνωρίσεις μια κοπέλα που έχει επίσης σκυλάκι σε ένα chance encounter!

3) Άρχισε να ασχολείσαι λιγότερο με "ψυχαναγκαστικές" και ανούσιες δραστηριότητες και κάνε αυτό που αρέσει σε σένα.
4) Διατήρησε ανοιχτούς τους ορίζοντές σου και σταμάτα να φοβάσαι τί θα πουν οι άλλοι - δεν θα σε φάνε!

and tons more. =D

anisixos · 15-01-13

Ξυπνησα αργα το απογευμα, εχασα τη σχολη, δεν εκανα τιποτα. Πηγα σε κατι σεμιναρια αυτογνωσιας, 3 ατομα ειμαστε ολα κι ολα. Ημουν αφηρημενος. Δεν προσεχα το μαθημα. Ωραια ηταν οσα ελεγε. Χρησιμα. Αλλα εγω ενιωθα μονος, μπερδεμενος, χαμενος στις σκεψεις μου. Αυτη η μοναξια δεν παλευεται. Δε με αγγιζουν τα λογια κανενος. Θα καθεστε τωρα εσεις και θα μου λετε "χαλαρωσε" "σκεψου πιο αισιοδοξα", "μη στεναχωριεσαι", θα μου δινετε συμβουλες. Αυτο συμβαινει παντα. Και εσεις και ολοι αυτο κανετε και σας ευχαριστω αλλα δε μου κανει τιποτα. Αυτη τη στιγμη που γραφω νιωθω τοσο ασχημα που τιποτα δε με αγγιζει απο τα λογια. Εχω χορτασει απο αυτα. Ειναι σαν ο αλλος να νιωθω σωματικο πονο και να υποφερει και να του λεει ο αλλος "μην πονας" ή "θα σου περασει". Ε αφου ποναω. Αυτο που χρειαζομαι ειναι κατι να σταματησω να ποναω και σιγουρα δεν ειναι τα λογια αυτο.
Ειναι αυτες οι στιγμες που δε μπορεις να τις περιγραψεις. Αυτη η μοναξια, ο θυμος, η απελπισια, η σκεψη δεν παλευονται με τιποτα. Αισθανεσαι οτι εισαι ο μονος που αισθανεται ετσι, οτι κανεις δε μπορει να σε καταλαβει.
Θες απλα να βαλεις τα κλαματα, να πιεις ενα ολοκληρο μπουκαλι ποτο, να γινεις λιωμα, να τα σπασεις ολα, να πεσεις στο κρεβατι μεχρι να σε παρει ο υπνος για να μη σκεφτεσαι αλλο, ή και να αυτοκτονησεις.
Δε θελει και πολυ. Αν μετα ερθει ο αλλος και σου πει οτι εχει σχεση, οτι εχει καταφερει αυτο και αυτο, οταν τον δεις να εχει προχωρησει τη ζωη του, δε θελει και πολυ. Οταν σκεφτεσαι το ενα αρνητικο μετα το αλλο δε θελει και πολυ. Οταν νιωθεις οτι η ζωη σου ειναι καταδικασμενη εξαιτιας λαθων του παρελθοντος δε θελει και πολυ. Η επιτυχια ομως δεν εχει να κανει. Αλλιως δε θα αυτοκτονουσε ο Ααρων Σουαρτς στα 26 του, ο γκουρου του ιντερνετ. Τι να την κανεις την επαγγελματικη επιτυχια αν τα προσωπικα σου πανε χαλια;
Και δε λεω να πας να αυτοκτονησεις αμα χωρισεις. Αλλα οταν τα πραγματα εδω και μηνες, και χρονια, σου πανε χαλια σε ολα τα επιπεδα της ζωης σου, πως να την παλεψεις; Σας ορκιζομαι οτι δεν υπερβαλλω. Μερικες φορες τα αντιμετωπιζω χαλαρα, αλλες με χιουμορ, αλλα τελευταια εχουν πεσει τοσα πολλα μαζι, τοσα μα τοσα πολλα, που δεν ξερω πια πως να αντιδρασω. Ειμαι σιγουρος πως αλλος στη θεση μου θα αυτοκτονουσε. Ειμαι απολυτα σιγουρος.
Δεν εχω ξανανιωσει τοση μοναξια ποτε στη ζωη μου και ειναι ανυποφορη. Παλιοτερα μεχρι και γραμμα στους γειτονες σκεφτηκα να στειλω να γινω μελος της παρεας τους. Τους εβλεπα ολους μαζι και ηταν στην ηλικια μου και ζηλευα και ελεγα γιατι να μην ειμαι και γω εκει; Γιατι αυτοι να ειναι μαζι και εγω μονος; Ολο αυτο τον καιρο την εβγαζα στα σαιτ γνωριμιων και μιλησα με εκατονταδες ατομα χωρις να οδηγησει πουθενα ολο αυτο. Το απολυτο τιποτα. Κενες γνωριμιες, χωρις ενδιαφερον, ανειλικρινεις, επιφανειακες, αδιαφορες. Ατομα που μετα απο ενα καφε ή ενα τσατ εξαφανιζονταν και συνεχιζαν τη ζωη τους. Ολοι εχουν σχεση, δουλεια, εχουν κανει πραγματα και εγω εχω μεινει πισω και δε μπορω να το αποδεχτω.
Και δεν υπαρχει ουτε ενας, ουτε ενας ή μια που να ειναι στην ιδια θεση με μενα και να μου πει "περναω και εγω τα ιδια" και οχι να μου λεει καποιος που ειναι εξω απο το χορο "χαλαρωσε" "σκεψου αισιοδοξα" "κανε αυτο και αυτο" ή να μου λεει ποσο ωραια τα εχει καταφερει αυτος στη ζωη του ή να μου πει να τρεξω παλι σε ψυχολογο. Τους βαρεθηκα και αυτους τους ψυχολογους. Δε θελω παλι φτου απο την αρχη. Ηθελα καλη παρεα μοναχα. Ηθελα να ερωτευτω. Ηθελα να ζησω καποιες καταστασεις. Ηθελα να νιωσω οτι ανηκω καπου. Ηθελα να νιωσω αυτοπεποιθηση. Ηθελα να μην το περασω μονος μου ολο αυτο. Αυτο ειχα αναγκη. Οχι να λεω αυτα που ηδη ξερω και και να ακουω αυτα που ηδη ξερω αυτα που πρεπει να κανω και να δινω ετσι τα λεφτα μου.
Ξερετε πως ειναι να σκεφτεσαι οτι αν ειχες κανει μια αλλη επιλογη στη ζωη σου, δε θα συνεβαιναν ολα αυτα τα ασχημα;; Ειναι ανυποφορο.
Ξερετε πως ειναι να εισαι σε αυτη την ασχημη κατασταση και να τους βλεπεις ολους χαρουμενους, τακτοποιημενους, να καλοπερνανε, να εχουν σχεση, δουλεια. Ξερετε ποσο αφανταστα μονος νιωθεις οταν περιβαλλεσαι απο τετοια ατομα; Ξερετε οτι οταν νιωθεις ετσι δε μπορεις να κανεις τιποτα, δεν εχεις ορεξη για τιποτα, ψαχνεις φταιχτες, κατηγορεις τον εαυτο σου.
Εδω και μηνες το περναω μονος μου ολο αυτο. Εχω σιχαθει να κλαιγομαι αλλα αυτη η κατασταση δε μου δινει αλλη επιλογη. Πως θα προχωρησω μπροστα;
Μισω τον Θεο. Ορκιζομαι οτι τον μισω, γιατι επετρεψε να ερθουν ετσι τα πραγματα, που δε με προσταταψε, που καταντησα ετσι. Τον μισω. Σκεφτομαι πολυ σοβαρα να γινω αθεος αλλα απο την αλλη με φοβιζει και αυτο.
Μου ερχεται να πεταξω τον υπολογιστη στα σκουπιδια, μαζι με ολες τις αχρηστες ιντερνετικες επαφες, το μπλογκ που μου εφαγε τοσο χρονο απο τη ζωη μου αδικα, τα σαιτ γνωριμιων, τα φορουμ ψυχολογιας. Μου ερχεται να μην ξαναγνωρισω κανεναν ουτε απο το ιντερνετ ουτε απο κοντα, γιατι οι ανθρωποι ειναι κυριως για να σε πληγωνουν και να σε απογοητευτουν. Μου ερχεται να μην ξαναβγω απο το σπιτι. Να καθομαι ολη μερα μεσα, να προσπαθω να μην σκεφτομαι τιποτα απολυτως, να ειμαι στο κρεβατι χαλαρος, χωρις να εχω κανεναν να με πιεζει, να τους γραψω ολους εκει που ξερουν, να μην ανοιξω ουτε την τηλεοραση που ειναι γεματο σκουπιδια, να κανω μερικα πραγματα χαλαρωτικα, οπως να ακουω μουσικη, να διαβασω κατι χωρις αγχος και πιεση. Αλλα ξερω οτι αυτο ειναι αδυνατον. Πρεπει να ξαναβγω εξω, στη μαχη, στον πολεμο. Αν ειχα πυρετο ομως, θα μου λεγανε κατσε σπιτι μεχρι να γινεις καλα. Τωρα που εχω καταθλιψη, δεν τους νοιαζει. Νομιζουν πως ειναι κατι που το δημιουργω εγω, πως ειναι στο μυαλο μου. Δεν την παιρνουν στα σοβαρα. Πρεπει να λεω σε ολους οτι ειμαι καλα. Πρεπει να συνεχισω να αντεχω αυτη τη μοναξια...Απαισια καταθλιψη, σε μισω.
Και που ορεξη για σχεση, δουλεια, διαβασμα. Που ορεξη να ασχοληθω με τα προβληματα των αλλων...Που ορεξη να παω γυμναστηριο. Που ορεξη να κανω το οτιδηποτε.
FUCK FUCK FUCK FUCK.
Τα καταφερα παλι και εκανα ενα μακρυναρι, ενα ψυχοπλακωτικο μιζερο κλαψομουνικο σεντονι. Τελεια.

Do you think about
Everything you've been through
You never thought you'd be so depressed
Are you wondering
Is it life or death
Do you think that there's no one like you

We are the ones
We get knocked down
We get back up and stand above the crowd
We are one
We are the ones
We get knocked down
We get back up and stand above the crowd
We are one

The life I think about
Is so much better than this
I never thought I'd be stuck in this mess
I'm sick of wondering
Is it life or death
I need to figure out who's behind me

anisixos · 14-02-13

Γεια σας αντιπροσωποι
τι κανετε;
μολις εμαθα κατι συγκλονιστικο. Μιλουσα με τον Χρηστο τον πρωην κομμουνιστη και ξερετε τι μου ειπε; Οτι ακουει τα παντα απο μουσικη εκτος απο χιπ-χοπ. Τον ρωταω αν ακουει και παολα και καρρα και απανταει καταφατικα!!! ΑΑΑΑΑ!!! Ωιμε ωιμε!! "Εισαι καλα;; Ακους σκυλαδικα;". "Αμα ειμαι σε κατασταση ναι. Δεν εχω προβλημα. Εχω προβλημα ομως με την θολοκουλτουρα που κυριαρχει στην εντεχνη μουσικη. Που πανε γραφουν πανω σε 2-3 συγκεκριμενα μοτιβα καταθλιπτικες μπουρδες και μετα το παιζουν ψαγμενοι και αντιπροσωποι της τεχνης". Δεν εχει και αδικο. Δεν ξερω τελικα τι ειναι χειροτερο. Τα σκυλαδικα ή τα δηθεν; Και τα δυο ειναι ΑΙΣΧΟΣ. Το καλυτερο ελληνικο μουσικο ειδος ειναι η ροκ και η ποιοτικη ποπ οπως οι Onirama.

Νεογέννητος · 14-02-13

Γεια σας αντιπροσωποι

Σε ποιους απευθύνεται; :worry:

Aliona · 14-02-13

Και τι μας νοιάζει εμάς;;

:confused:

Ψαραδέλλη · 14-02-13

Dalian · 14-02-13

το παιζουν ψαγμενοι και αντιπροσωποι της τεχνης

Ένας αληθινός ειδήμων σε οποιοδήποτε κλάδο/θέμα, ποτέ μα ποτέ δεν επαίρεται για τις γνώσεις του.

Να το θυμάσαι...

anisixos · 07-03-13

Γεια σας
ειμαι ο πρωην anisixos και μολις επεστρεψα!

anisixos · 07-03-13

Μιλησα με εναν στο facebook, δεν ηξερα καν οτι τον εχω φιλο. Τον ρωτησα αν ξερει για ενα παιδι που εχει "φιλο" στο facebook, ο οποιος πεθανε απο ναρκωτικα. Δεν τον ηξερε. Εχει τελειωσει Θεολογια και δουλευει σε εταιρεια κινητης τηλεφωνιας. "Λατρευω τη δουλεια μου" μου λεει. Την ιδια στιγμη μου μιλαει ο τρωγλος. Κατι εχει παθει αυτος. Δεν καταλαβαινω ομως. Ειναι πολυ περιεργο. Μου ειπε οτι η περσονα που "πλασαρα" τοσο καιρο στο ιντερνετ δεν εχει καμια σχεση με αυτο που ακουσε στην εκπομπη τη ραδιοφωνικη. "Μας κοροιδεψες, μας εξαπατησες". Νομιζα οτι αστειευοταν. Αυτος ομως με διεγραψε! Τι στο καλο; Τι περιμενε; Οτι θα κανω την "αντιπροσωπο" στην εκπομπη; Θα μου πεις, γιατι οχι; Μηπως την ακουγε και κανεις; Αλλα αυτο δεν εχει σημασια. Απο την αλλη, ειχα και στο μυαλο μου τον υπευθυνο, δε θα μπορουσα να λεω ο,τι μου κατεβει και να το παιζω "αντιπροσωπος". Εξαλλου δε μου αρεσει να το παιζω τιποτα. Ο εαυτος μου θελω να ειμαι. Μου εδωσε παντως τροφη για προβληματισμο. Τι ειναι μια ιντερνετικη περσονα και τι μια "πραγματικη" περσονα. Σε τι συγκλινουν, που διαφερουν, γιατι και πως συγκρουονται. Η ωρα ομως ειχε περασει και επρεπε να παω σχολη.
Εξαμερες μοντελο προγραμματισμου καμπανιας δημοσιων σχεσεων ηταν το σημερινο μαθημα. Ο αναρχικος κατσουφιασε και εκανε μορφασμο στο ακουσμα του τιτλου. Το πρωτο σταδιο του μοντελου αυτου, που αφορα την προωθηση ενος προιοντος στην αγορα ειναι η εκτιμηση καταστασης το λεγομενο SWOT ANALYSIS :
STRENGHTS - ΔΥΝΑΤΑ ΣΗΜΕΙΑ
WEAKENESS - ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ
OPPORTUNITIES - ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ
THREATS - ΑΠΕΙΛΕΣ
Αυτο το σταδιο δηλαδη αφορα το "που βρισκομαστε". Πρεπει λοιπον κι εγω να κανω ή καλυτερα να συνεχισω την ερευνα μου ως προς το που βρισκομαι. Πρεπει να ανακαλυψω τα δυνατα μου σημεια και να τα ενισχυσω, να δωσω βαρος σε αυτα. Να ανακαλυψω και τις αδυναμιες μου, να τις παραδεχτω και να μην αφησω να γινουν εμποδιο στα σχεδια μου. Πρεπει να μαθω ποιες ειναι οι ευκαιριες που μου παρουσιαζονται αλλα και ποιες ειναι οι απειλες.
Το επομενο σταδιο ειναι ο καθορισμος των στοχων. Που θελουμε να παμε; Τι θελουμε να επιτυχουμε; Ποσο μοιαζει ακομα και το μαρκετινγκ, το media planning με τη ζωη; Αν δεν βαζεις στοχους, δεν πας πουθενα ή μαλλον εκει που πας καθε αλλο παρα ωραια ειναι. Θα βασανιστεις. Τον τελευταιο καιρο ολο και περισσοτερο διαπιστωνω ποσο σημαντικο ειναι να εχουμε στοχους στη ζωη μας. Μας βοηθα σημαντικα και μας απαλασσει απο αγχος, στρες και ολα αυτα που εχει μια ζωη χωρις στοχους. ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΚΑΛΑ! Να εχετε παντα στοχους στη ζωη σας και στην καθημερινοτητα σας. Ακομα και πολυ μικρους. Εμενα με βοηθαει πολυ να γραφω τι και τι εχω να κανω καθε μερα. Ευκολα μπορει να πελαγωσω αλλιως. Πολλες φορες γεμιζω το κεφαλι μου με τοσα πολλα που παει να σπασει. Τι κερδιζω αραγε με αυτο; Γιατι να το κανω αυτο στον εαυτο μου; Γιατι να πιεζομαι και να εχω αγχος το οποιο ειναι καταστροφικο και επικινδυνο ακομα και για την ιδια τη ζωη;;;
Το ωραριο μου εξακολουθει να ειναι αστατο (κακο "α"). Κοιμηθηκα γυρω στις 11 το βραδυ και ξυπνησα 4 το βραδυ!! Τωρα ειναι πρωι και δε νυσταζω.

Ψαραδέλλη · 07-03-13

Αρχική Δημοσίευση από defactoboy:
Γεια σας
ειμαι ο πρωην anisixos και μολις επεστρεψα!

Το τραγουδάκι από πάνω για σένα.
Συνέχισε να γράφεις....και μη μας ξαναφύγεις.

anisixos · 08-03-13

ΠΟΙΟΣ-Α ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ;;; ΕΓΩ ΑΠΟΛΥΤΑ.

A never changing life... The same and the same routine... Nothing new, nothing surprising...Everything seems natural, everything seems neutral, everything predictable... Is there anything more I have to try in order to feel the change, the flow? Who can surprise me?

Is it enough to love?

Is it enough to breathe?

Somebody rip my heart out

And leave me here to bleed

Is it enough to die?

Somebody save my life

I'd rather be anything but ordinary please

To walk within the lines

Would make my life so boring

I want to know that I

Have been to the extreme

So knock me off my feet

Come on now give it to me

Anything to make me feel alive

anisixos · 18-03-13

Ο ιντερνετικος σταρ Τηλεμαχος επιστρεφει στο ελληνικο ιντερνετ με νεα αποκλειστικη και αποκαλυπτικη συνεντευξη οπου δε δισταζει (ποτε δισταζει αλλωστε

να μιλησει για το καυτο θεμα της καταθλιψης, της ασθενειας της συγχρονης εποχης. Οσα λεει ειναι πραγματικα αξιολογα και χρησιμα και θα το διαπιστωσετε και οι ιδιοι :

-Ειναι καλο να ειναι κανεις ανησυχος ή κακο;

Ειναι καλο να ειναι καποιος ανησυχος με την υγιη ομως εκδοχη της ανησυχιας. Η παθολογικη εκδοχη της ανησυχιας φυσικα ειναι κατι κακο.

-Στη συγχρονη κοινωνια, παρα πολλοι ανθρωποι ειναι ανησυχοι με την αρνητικη εννοια. Τι θα συμβουλευες αυτους τους ανθρωπους που ειναι συνεχεια ανησυχοι, θλιμμενοι, αγχωμενοι, οι οποιοι πολλοι απο αυτους ειναι νεοι;

Κοιταξτε, αυτη η εποχη που διανυουμε ειναι γενικα μια εποχη η οποια χαρακτηριζεται απο ψυχοπαθειες, γενικα υπαρχει πολυ ΠΡΟΣΦΟΡΟ εδαφος για να αναπτυχθουν ψυχολογικα προβληματα, ψυχασθενειες, νευρωσεις, καταθλιψεις, ψυχαναγκασμοι κτλ. Εγω γνωριζω επ αυτων των θεματων αρκετα πραγματα, εχω να συμβουλεψω ολος ο κοσμος αυτος να προσπαθησει ο καθενας να κανει καποιες κινησεις για να μπορεσει να ξεπερασει το προβλημα του. Φυσικα τα προβληματα αυτα δεν ειναι και τοσο αντικειμενικης φυσης, εχει κυριως τον υποκειμενικο παραγοντα, δηλαδη καποιος μπορει να χρειαζεται φαρμακα για να γινει καλα μαζι με ψυχολογικη υποστηριξη. Καποιος αλλος θελει μονο ψυχολογικη υποστηριξη, οχι φαρμακα. Καποιος θελει και τα 2. Θελει συνδυασμο. Ο,τι και να κανει ο καθενας, ομως, αν ο ιδιος δεν ειναι ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ να ξεπερασει το προβλημα το ψυχολογικο που εχει, να τα βαλει κατω τα πραγματα, να σκεφτει, να τα αναλυσει, να αναθεωρησει πραγματα και καταστασεις απο μονος του και να αποφασισει οτι ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ, δεν προκειται να φυγει απο αυτη τη θλιβερη κατασταση που βιωνει ο καθενας. Φυσικα οι ψυχολογοι, τα φαρμακα ειναι μια βοηθεια, αλλα δεν ειναι η λυση. Η λυση βρισκεται ΜΕΣΑ ΜΑΣ. Μεσα στον καθενα που εχει το προβλημα. Αυτος ξερει ποια ειναι η λυση, αυτος θα τη βρει τη λυση. Αλλωστε ο καλυτερος ψυχολογος ειναι ο εαυτος μας.

-Ποιοι ειναι οι λογοι που μπορει ενας νεος ανθρωπος να παθει καταθλιψη κατα τη γνωμη σου και τι πρεπει να κανει; Κοιταξτε, ειναι μια πολυπαραγοντικη ασθενεια γενικοτερα η καταθλιψη. Οι λογοι ειναι οι εξης : ο ανθρωπος πρεπει να ειναι τρωτος, αδυναμος ψυχολογικα. Γενικοτερα η φυση του να ειναι αδυναμη ψυχολογικα, να μην ειναι δυνατος πολυ. Επισης, οι ευαισθητοι ανθρωποι περνανε καταθλιψη συνηθως. Επισης, καταθλιψη δεν παθαινει ενας χαζος ανθρωπος, αλλα ενας εξυπνος. Πρεπει επομενως ενας ανθρωπος για να παθει καταθλιψη να ειναι ευαισθητος, εξυπνος, ανησυχος γενικοτερα, ΝΑ ΕΧΕΙ ΛΕΦΤΑ.

-Γιατι το λες αυτο; Γιατι οι ανθρωποι οι οποιοι εχουν λεφτα, εχει αποδειχθει στατιστικα οτι ειναι οι ανθρωποι οι οποιοι ειναι πιο επιρρεπεις στην καταθλιψη. Τι εννοω; Εννοω οτι επειδη τα εχουν ολα, εχουν αυτο το αισθημα του ανικανοποιητου, δεν τους γεμιζει πια τιποτα, εχουν δει πολλα πραγματα στη ζωη τους, εχουν γευτει πολλα, οποτε δεν εχουν την περιεργεια να γνωρισουν και κατι αλλο ή να προσπαθησουν να αποκτησουν χρηματα. Βαριεται ευκολα, θελει παντα κατι παραπανω.

-Επισης, πιστευω οτι ενας πλουσιος ανθρωπος που εχει συνηθισει να τα εχει ολα ετοιμα στη ζωη του, οταν τα χασει...

Αυτο ειναι μια αλλη περιπτωση, παλι καταθλιψη. Ειναι η καταθλιψη της καταστροφης.

-Οπως και ενας νεος ανθρωπος που εχει συνηθισει να τα εχει ολα ετοιμα απο τους γονεις του και ξαφνικα βρεθει στην αγορα εργασιας και τα βρει σκουρα, αυτο το ατομο μπορει να παθει καταθλιψη, ετσι δεν ειναι;

Ναι, επειδη αλλαζουν τελειως οι συνθηκες της ζωης του. Δηλαδη, απο εκει περα που μπορει να καθεται ενας ανθρωπος 15 χρονια ηρεμος, να ειναι παγωμενος, να μη νιωθει τιποτα, να περναει καλα...το θεωρω και αυτο ψυχολογικο προβλημα, δηλαδη η ψυχη του ειναι παγωμενη, δεν κανει τιποτα...δεν ειναι υγιης ανθρωπος ψυχολογικα. Γιατι ενας υγιης ανθρωπος ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. Πρεπει να δουλευει, να κανει ερωτα, να εχει φιλους. Αυτος ειναι υγιης ψυχολογικα τουλαχιστον. Πρεπει να υπαρχει μια ισορροπια.

-Ποσο εφικτο ειναι καποιος ανθρωπος να τα εχει ολα αυτα; Νομιζω οτι ειναι ευκολο...να βρει μια δουλεια απλη, ο,τι δουλεια μπορει ο καθενας να κανει, να εχει 2-3 φιλους, να κανει και ερωτα με τον τροπο που θελει ο ιδιος.

-Αν δεν μπορει να εχει κατι απο αυτα;

Δε μπορουμε να τα εχουμε ολα στη ζωη μας. Αυτα ομως που προανεφερα ειναι τα βασικα. -Δεν τα εχουν ομως ολοι οι ανθρωποι. Υπαρχουν ανθρωποι που δεν εχουν εργασια, σχεση, οικογενειακο περιβαλλον να τους στηριζει. Σιγουρα ολα αυτα ειναι παραγοντες που αυξανουν τις πιθανοτητες καποιος να αποκτησει καταθλιψη.

-Πως μπορει λοιπον να την αποφυγει εφοσον του λειπει καποια απο αυτα τα βασικα, οπως λες, πραγματα;

Να συζητησει με τον εαυτο του, να σκεφτει καποια πραγματα, να βαλει κατω τα πραγματα και να δει ποσα θετικα πραγματα εχει στη ζωη του και να ειναι ευχαριστημενος με αυτα. Γενικα να βαλει λιγο το μυαλο του να δουλεψει. Να σκεφτει "δεν εχω το ενα, δεν εχω το αλλο, γιατι να μην εχω και την ψυχικη μου υγεια;". Παντα κατι θα μας λειπει, αυτο δε σημαινει οτι πρεπει να πεσουμε σε καταθλιψη.

-Καποιος που δεν εχει σχεση και απελπιζεται που δεν βρισκει, τι τον συμβουλευεις να κανει;

Να ΗΡΕΜΗΣΕΙ, να ΧΑΛΑΡΩΣΕΙ και αν ειναι να ερθει ας ερθει, αλλιως υπαρχουν και τα one night stand. Γενικα υπαρχουν πολλες λυσεις, αρκει να κατσουμε να το ψαξουμε λιγο, να ενδιαφερθουμε, να ασχοληθουμε. Πρεπει να αντιμετωπισουμε τα πραγματα ηρεμα και χαλαρα, μονο τοτε θα βρουμε λυση. Σημαντικο ειναι επισης καποιος να μην ερμηνευει τα γεγονοτα του εξωτερικου περιβαλλοντος με τετοιο τροπο που να του κανουν κακο. Να τα βλεπει αντικειμενικα.

-Που ειναι η ζωη Τηλεμαχε;

Εκει εξω...

anisixos · 18-03-13

Τι κι αν ο κόσμος μοιάζει με πικρό κρασί
Τι κι αν μαζί σου η μοναξιά πονάει πολύ
Τι κι αν σοφός δεν έγινα απ’ τα λάθη μου
Κύκλους κάνω και βουλιάζω μες στα πάθη μου

Μα δε με νοιάζει, στ’ αλήθεια δε με νοιάζει
Μα δε με νοιάζει και αυτό είναι που με πειράζει

Τι κι αν έχω πιστέψει πως αλήθεια προσπαθώ
Τι κι αν καλά θα γίνω μόνο αν τρελαθώ
Κι όσο σε μια γυάλα ψάχνω να κρυφτώ
Τόσο θα στριφογυρίζω μήπως θυμηθώ

Μα δε με νοιάζει, στ’ αλήθεια δε με νοιάζει
Μα δε με νοιάζει και αυτό είναι που με πειράζει

Τι κι αν ο κόσμος μοιάζει με χρυσό κλουβί
Τι κι αν τα βήματα μου βάρυναν πολύ
Δε σε φτάνω, τα όνειρα μου μοιάζουν φυλακή
Όσο πίσω τους θα τρέχω, χάνεται η στιγμή

Μα δε με νοιάζει, στ’ αλήθεια δε με νοιάζει
Μα δε με νοιάζει και αυτό είναι που με πειράζει

Μα δε με νοιάζει, στ’ αλήθεια δε με νοιάζει
Μα δε με νοιάζει και αυτό είναι που με πειράζει

anisixos · 18-03-13

Όλο παίζω κι όλο χάνω
ίσως δεν αξίζουν όλα αυτά που δε φτάνω
κι όσο θα ελπίζω, άλλο τόσο θα αντέχω
χάνεται η στιγμή
κι εγώ πίσω της τρέχω

Παίζω στο δρόμο, παίζω στη θάλασσα
μα πάντα πέφτω πάνω σε μεγάλο κύμα
μέσα στον κόσμο έκλαψα, πόνεσα
όμως δεν έκανα της νίκης μου το σήμα
όλα για όλα τα παίζω κι όπου βγει
κι όλα όσα χάνονται ψάχνω στα παραμύθια
παίζω με τη φωτιά, νικάω στο ψέμα μου
όμως δε νίκησα ποτέ μου στην αλήθεια

Πάντα κάποιος άλλος φτάνει από μένα πιο πριν
κι εγώ μετά
πάντα για τους άλλους είναι κάθε ώρα νωρίς
για μένα αργά

Όλο παίζω κι όλο χάνω
ίσως δεν αξίζουν όλα αυτά που δε φτάνω
κι όσο θα ελπίζω, άλλο τόσο θα αντέχω
χάνεται η στιγμή
κι εγώ πίσω της τρέχω

Παίζω τον ξένο, παίζω τον άγνωστο
βουτάω μες στο πλήθος κι έτσι επιβιώνω
παίζω τον ξύπνιο, παίζω τον άσχετο
κι απ’ τη δουλειά μου για μια μέρα τη γλιτώνω
παίζω στ’ αλήθεια, παίζω στα ψέματα
κι όλα τα σβήνω απ’ του μυαλού μου την οθόνη
πολλά όσα είδα, λίγα όσα έμαθα
μα τη στιγμή μου δεν την έζησα ακόμη

Πάντα κάποιος άλλος φτάνει από μένα πιο πριν
κι εγώ μετά
πάντα για τους άλλους είναι κάθε ώρα νωρίς
για μένα αργά

Όλο παίζω κι όλο χάνω
ίσως δεν αξίζουν όλα αυτά που δε φτάνω
κι όσο θα ελπίζω, άλλο τόσο θα αντέχω
χάνεται η στιγμή
κι εγώ πίσω της τρέχω

anisixos · 18-03-13

Μοίρα μου
ξελογιάστρα κι άδικη
μοίρα μου, πού με πας;
Μοίρα μου
στο βυθό σου κρύψε με
μίλα μου κι ας μη μ’ αγαπάς

Κι όλο πάλι στα ίδια γυρνώ
με κομμένα σπαθιά πολεμώ
αλλάζω χρώματα στον ουρανό
μήπως έτσι ξαναθυμηθώ

Κι όλο πάλι στα ίδια γυρνώ
όλο φεύγω κι όλο είμαι εδώ
χίλια κύματα ακολουθώ
μήπως έτσι ξαναγεννηθώ

Μοίρα μου
σαν παιδάκι αφήνομαι
μοίρα μου, μη με ξεχνάς...

Το ημερολόγιο του anisixos

Πολύ δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Guest 292010

Επισκέπτης

Εκκολαπτόμενο μέλος

Περιβόητο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Διάσημο μέλος

Περιβόητο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Διάσημο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος