Δε σε παίζει κανείς Φοκε;
Ας συνεχίσω εγώ για λίγο!
[..] Μα καθώς περπατούσα..
-Περίμενε!... ακούστηκε μια αδύναμη αλλά σπιρτόζικη φωνούλα.
-Μα ποιος; Ποιος είναι εκεί;
-Φλαβίνο, είμαι ο φίλος σου, ο Ερρίκος. Αλήθεια, σκέφτηκες πως θα έφευγες χωρίς εμένα;
Ο Φλαβίνος έκπληκτος είδε τον αγαπημένο του φίλο μπροστά του. Ήταν πράγματι ο Ερρίκος που του μιλούσε! Πόσο χαιρόταν που τον έβλεπε πριν να φύγει! Μα κάτι δεν είχε καταλάβει.. Χωρίς εκείνον; Τι να εννοούσε;
-Θέλεις να πεις... Θα έρθεις μαζί μου;
-Ε τι σου λέω! Φυσικά και θα έρθω!
-Μα Ερρίκο, εσύ πάντα έλεγες πως δεν υπάρχει καλύτερο μέρος από το δάσος μας. Πώς θα φύγεις;
-Ποτέ όμως δε θα είναι ίδιο το δάσος χωρίς εσένα, τον καλύτερό μου φίλο. Γι' αυτό αποφάσισα να σε ακολουθήσω. Θα ζήσουμε αυτή την περιπέτεια μαζί! Εξ'΄άλλου μπορούμε να βρούμε ένα σπίτι με μεγάλο κήπο, για να μπορούμε να παίζουμε, ακριβώς όπως παίζαμε στο αγαπημένο μας δάσος.
Έτσι λοιπόν οι δυο φίλοι, ξεκίνησαν μαζί για το μεγάλο τους ταξίδι ως τη Θεσσαλονίκη, όπου θα έβρισκαν ένα δικό τους σπίτι και θα γιόρταζαν τα Χριστούγεννα όπως τα φαντάζονταν μέσα από τις περιγραφές των άλλων ζώων.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.