
11-12-10

07:08
Είναι ένα παιχνίδι που κάποιοι ίσως το έχουν ξαναπαίξει. Στόχος μας ειναι να φτιάξουμε μια ιστορία που θα στέκει και όχι να φέρουμε σε δύσκολη θέση τον επόμενο. Αρχίζω την ιστορία και όποιος θέλει την συνεχίζει και πάει λέγοντας. Όποιος θέλει να συνεχίσει γράφει ένα μήνυμα αναλαμβάνω εγώ (ώστε να μην γράψουν και άλλοι την συνέχεια) και προσθέτει το μήνυμα του με επεξεργασία μηνύματος.
Δεν επιτρέπονται συνέχειες την 1 πρότασης. Μια 2 παραγράφοι είναι ιδανικό. Η ιστορία θα κρατήσει μέχρι την παραμονή των Φώτων. Τοτε θα αποφασιστεί και ο τίτλος.
Αρχίζω.
Γεια σας, με λένε Φλαβίνο, ίσως σας φαίνεται περίεργο αλλά θα αναρωτιέστε τι είμαι και τι ρόλο βαράω σε αυτό το κείμενο. Είμαι ένας λαγός που γεννήθηκα και μεγάλωσα στο δάσος του Σειχ Σου. Όλα τα ζωάκια έχουν όνειρα ακόμα αν και μερικά δε μπορούνε να σας τα πούνε. Εμένα το όνειρό μου ήταν να γίνω κατοικίδιο και να ζήσω τα λεγόμενα ανθρώπινα Χριστούγεννα. Πολλά σκυλάκια και γατούλες που πάνε στο δάσος για βόλτα μου είπανε για τα Χριστούγεννα πολλά πράγματα. Υπάρχει που λέτε ένα δέντρο που το στολίζουνε, κάτω βάζουνε δωράκια, όλοι άνθρωποι και ζωάκια τραγουδάνε όμορφα τραγουδάκια και εκείνες τις ημέρες όλοι είναι χαρούμενοι, τρώνε ωραία φαγητά και τα περνάνε καλά.
Πόσο ήθελα να ζήσω τα Χριστούγεννα. Εμείς τα ζωάκια δεν εχουμε Χριστούγεννα, για μας κάθε μέρα είναι μια ίδια μέρα. Έτσι λοιπόν που λέτε αποφάσισα να εγκαταλείψω το δάσος μου να πάω στην Θεσσαλονίκη και να πείσω έναν καλό άνθρωπο να με πάρει για κατοικίδιο. Είχα όμως ένα πρόβλημα πως μπορούσα να πείσω έναν άνθρωπο να με πάρει για ζωάκι όταν ολοι σχεδόν προτιμάνε σκυλάκια γατάκια ή κουνελάκια. Με αυτές τις σκέψεις άφησα το δάσος και ξεκίνησα για την Θεσσαλονίκη.
Δεν επιτρέπονται συνέχειες την 1 πρότασης. Μια 2 παραγράφοι είναι ιδανικό. Η ιστορία θα κρατήσει μέχρι την παραμονή των Φώτων. Τοτε θα αποφασιστεί και ο τίτλος.
Αρχίζω.
Γεια σας, με λένε Φλαβίνο, ίσως σας φαίνεται περίεργο αλλά θα αναρωτιέστε τι είμαι και τι ρόλο βαράω σε αυτό το κείμενο. Είμαι ένας λαγός που γεννήθηκα και μεγάλωσα στο δάσος του Σειχ Σου. Όλα τα ζωάκια έχουν όνειρα ακόμα αν και μερικά δε μπορούνε να σας τα πούνε. Εμένα το όνειρό μου ήταν να γίνω κατοικίδιο και να ζήσω τα λεγόμενα ανθρώπινα Χριστούγεννα. Πολλά σκυλάκια και γατούλες που πάνε στο δάσος για βόλτα μου είπανε για τα Χριστούγεννα πολλά πράγματα. Υπάρχει που λέτε ένα δέντρο που το στολίζουνε, κάτω βάζουνε δωράκια, όλοι άνθρωποι και ζωάκια τραγουδάνε όμορφα τραγουδάκια και εκείνες τις ημέρες όλοι είναι χαρούμενοι, τρώνε ωραία φαγητά και τα περνάνε καλά.
Πόσο ήθελα να ζήσω τα Χριστούγεννα. Εμείς τα ζωάκια δεν εχουμε Χριστούγεννα, για μας κάθε μέρα είναι μια ίδια μέρα. Έτσι λοιπόν που λέτε αποφάσισα να εγκαταλείψω το δάσος μου να πάω στην Θεσσαλονίκη και να πείσω έναν καλό άνθρωπο να με πάρει για κατοικίδιο. Είχα όμως ένα πρόβλημα πως μπορούσα να πείσω έναν άνθρωπο να με πάρει για ζωάκι όταν ολοι σχεδόν προτιμάνε σκυλάκια γατάκια ή κουνελάκια. Με αυτές τις σκέψεις άφησα το δάσος και ξεκίνησα για την Θεσσαλονίκη.

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.