Στιγμούλες..

[Ophelia]

Λοιπόν, όπως μπορεί να έχετε ακούσει και στις ειδήσεις φέτος στις πανελλαδικές μας έβαλαν ιδιαιτέρως δύσκολα μαθηματικά κατεύθυνσης...λοιπόν, εγώ όλη την χρονιά μπορώ να πω ότι είχα πάθει μια ψιλοψύχωση με το συγκεκριμένο μάθημα. Έλυνα συνέχεια ασκήσεις και γενικά είχα πορωθεί πολύ άγρια με αποτέλεσμα και οι ίδιοι οι καθηγητές μου να πιστεύουν ότι πάω για 18+. Με τεράστια αυτοπεποίθηση λοιπόν πήγα και εγώ να γράψω...πιάνω τα θέματα: αγγούρια, γυρνάω δεξιά και αριστερά και ακούω κάτι σχόλια τύπου: "πω ρε φίλε μας γ@@@σανε", "τι είναι αυτά ρε π@@στη" κ.τ.λ.
Εν τω μεταξύ πίσω μου καθόταν ένα παιδί-όχι και πολύ δυνατός μαθητής με τον οποίον είχαμε κανονίσει να σηκώνω λιγο το γραπτό μου και να βλέπει. Έλα όμως που εγώ τα σκάτωσα και έγραψα τλκ 12,4....μιλάμε ένοιωσα ότι γκρεμίστηκαν τα πάντα μέσα μου. Τόσος κόπος, τόσος χρόνος, όλα τζάμπα...τελειώνοντας με το σχολείο βρεθήκαμε με την υπόλοιπη παρέα μου και πήγαμε για καφέ. Εγώ να κλαίω με αναφυλητά, να προσπαθούν οι άλλοι να με συνεφέρουν, να έρχεται το αγόρι μου...πανικός!! και όμως μέχρι να φύγουμε από την καφετέρια ήμουν ήδη πολύ καλύτερα....χάρη στους υπέροχους φίλους μου!!!! και αυτή η μέρα είναι σίγουρα μία από τις σημαντικότερες της ζωής μου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nininaou]

Πρώτη χρονιά στον Πειραιά.

Μετά από 12 χρόνια παραμονής στην Κάρπαθο, με τις φιλίες, τα μέρη μου, έρχομαι εδώ. Όλες οι καινούργιες εικόνες της πόλης, όλοι οι ήχοι είναι μικρές μικρές αξέχαστες στιγμούλες. Θυμάμαι, όμως, μία χαρακτηριστική. Μετά την πρώτη μέρα, τον "αγιασμό" στο σχολείο, όταν γύρισα στο σπίτι, χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν η κολλητή μου από το νησί, κι αυτή είχε επιστρέψει από το καινούργιο της σχολείο. Με το που την άκουσα έκλεισε η φωνή μου. Αμηχανία, και στο πρώτο λεπτό ένιωσα πάλι οικεία. Αρχίσαμε να μιλάμε για τους καθηγητές του Γυμνασίου, για τα παιδιά, για το σχολείο. Γελάσαμε, μιλήσαμε για τα καινούργια μας τετράδια και για τις τσάντες. Ήθελα να πω τόσα πολλά, και όλα μου φαίνονταν σημαντικά. Κλείσαμε σε μία ώρα. Μέρες το σκεφτόμουν αυτό το τηλεφώνημα. Μετά έγινε ένα τηλεφώνημα την εβδομάδα, μετά μηνύματα. Έμεινε πάντα μια γλυκιά αίσθηση, μια νοσταλγία-των παιδικών μου χρόνων και των αγαπημένων μου τόπων...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιώργος]

Captains' log, December 24th 2010, 19:00 h

Παραμονή Χριστουγέννων και γράφω μια εργασία. Έχω όμως ένα ωραίο τοστάκι που μόλις έφτιαξα με τυράκι και ζαμπόν και στα ηχεία ακούω το φετινό A State of Trance YearMix 2010 που βγήκε τώρα. Filled up with euphoric emotions, η μουσική αυτή με κάνει πολύ-πολύ χαρούμενο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Apro]

Captains' log, December 24th 2010, 19:00 h

Παραμονή Χριστουγέννων και γράφω μια εργασία. Έχω όμως ένα ωραίο τοστάκι που μόλις έφτιαξα με τυράκι και ζαμπόν και στα ηχεία ακούω το φετινό A State of Trance YearMix 2010 που βγήκε τώρα. Filled up with euphoric emotions, η μουσική αυτή με κάνει πολύ-πολύ χαρούμενο.

αυτά είναι....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Νοέμβρης 2009, δεν θυμάμαι ακριβώς ημερομηνία, στο αεροδρόμιο του Λονδίνου, τον βλέπω μετά από δύο μήνες ξανά από κοντά. Το έχω περιγράψει και σε άλλο ποστ, αλλά δεν μπορώ να το βρω τώρα και θέλω να επαναβιώσω το θέμα, οπότε γράφω γενικά πως ήταν από τις πιο μαγικές και πιο κινηματογραφικές στιγμές που έχω ζήσει!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassonoff]

Σημερα,το πρωι...Διαβαζα για την εξεταστικη και ακουγα ραδιοφωνο απο το Internet...Σκεφτηκα να στειλω (για πρωτη φορα) ενα mail στο σταθμο να ζητησω το αγαπημενο μου τραγουδακι να μου φτιαξει την διαθεση...Η κοπελα απο τον σταθμο,το εβαλε μετα απο λιγακι και εγω το δυναμωσα πορωμενη!!!!!!!Ειχα κανει και αφιερωση που την σχολιασε η κοπελα...Και μετα απο λιγακι και ενω ειχαν προχωρησει τραγουδια στην εκπομπη,διαβαζει η κοπελα μνμ απο καποιον που μολις ειχε λαβει...''Και απο τωρα πιστευω οτι τα μεγαλα πνευματα συναντιουνται...Αυτο το τραγουδι(που εγω ειχα ζητησει πιο πριν) ηθελα να ζητησω μολις τωρα,ομως η κοπελα με προλαβε...Θα ηθελα παρακαλω να ξερω εστω το ονομα της...Και να της αφιερωσω το ...''
Η κοπελα ειπε το ονομα μου και επαιξε το τραγουδι...Ηταν τοοοοσο γλυκο!!!Μου εφτιαξε την διαθεση!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iamhappy]

μολις χθες ακουσα για πρωτη φορα την καρδουλα του μωρου μουυυυυυ
δεν θα ξεχασω ποτε τον ηχο αυτο εστω και αν ερθουν αλλοι χιλιαδες πιο ομορφοι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Myrtle]

Μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα,
μια ευγενική κίνηση από έναν άνθρωπο που συμπαθώ πολύ,
μια δύσκολη δουλειά που, με το κέφι της παρέας, μετατράπηκε σε παιχνίδι,
μια σφιχτή αγκαλιά από ένα παιδάκι που έχω μεγαλώσει κι είχα να δω καιρό,
μια συζήτηση με ανθρώπους που ξέρω ότι ενδιαφέρονται πραγματικά για μένα,
ένα αστείο πάνω στο τρελό τρέξιμο και στο άγχος,
ναζάκια και φιλάκια από μακριά που μου έστειλε μια όμορφη, γλυκιά φατσούλα,
μια χαρούμενη συντροφιά που κουβεντιάζει και σχολιάζει τα γεγονότα στο τέλος της μέρας και τέλος,
μια ζωηρή, χαμογελαστή ματιά από τα πιο φωτεινά και όμορφα μάτια που έχω συναντήσει τα τελευταία χρόνια!

Όλες μικρές, ελάχιστες στιγμούλες που συνθέτουν μια υπέροχη μέρα και μετατρέπουν την κούραση σε παιχνίδι, το τρέξιμο σε ψυχαγωγία, τις δυσκολίες σε ευκαιρίες για χαμόγελα!

Τελικά, οι άλλοι είναι... ο Παράδεισός μας!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.