Σοφά λόγια που είπαμε ή ακούσαμε

[parafernalia]

 

[Κάμπια]

 

[Luke87]

Verba volant, scripta manent

 

[parafernalia]

Τι σημαίνουν οι πλαστικές τέχνες; Η γλυπτική, η ζωγραφική; Δείχνουν ωραιότητα μορφών, μορφή σημαίνει εξατομίκευση. Άρα αξιολογούνται με το πόσο όμορφα παρουσιάζουν την εξατομίκευση. Η μουσική όμως ποια εξατομίκευση δίνει; Ακούς την ενάτη του Μπετόβεν, έρχονται στο μυαλό σου παραστάσεις αλλά χωρίς σύνδεση. Είναι γιατί η μουσική εκφράζει την Ενότητα του Παντός. (Α. Σοπενχάουερ)

Στο Σύμπαν υπάρχει μία Ενότητα η οποία δεν μπορεί να κοπεί. Εγώ όμως δεν καταλαβαίνω ενότητα, καταλαβαίνω εξατομίκευση: Εγώ είμαι ΕΓΩ...και ψάχνω να βρω γιατί εγώ πονάω. Καταλαβαίνω κάποιες στιγμές ότι πονάω επειδή ακριβώς είμαι ΕΓΩ και δεν είμαι το ΟΛΟΝ. Η μοίρα του μέρους (του κομματιού) είναι να πονάς. Αυτή είνα η πηγή του πόνου. Οι Έλληνες πριν τον Σωκράτη πήραν τον μύθο του κατακερματισμένου, κομματιασμένου Διονύσου απ' το χορό του Διθύραμβου, την εκστατική μουσική και δημιούργησαν μία σύζευξη της αρχής της εξατομίκευσης που είναι το απολλώνιο πνεύμα, με την αρχή της έκστασης, της ενότητας με το ΠΑΝ που είναι το διονυσιακό. Και γεννήθηκε η Τραγωδία. Τα πρόσωπα που βλέπεις εδώ, οι τραγικές φιγούρες, είναι αθύρματα του ΕΝΟΣ, πάσχοντος, κατακερματισμένου Διονύσου. Ο Οιδίποδας είναι μάσκα, ένας είναι αυτός που πάσχει, η Παγκόσμια Θέληση και το πάθος της είναι ο κατακερματισμός της σε εξατομικευμένες συνειδήσεις. (Φ. Νίτσε)

 

[Luke87]

Εν οίδα οτι ουδέν οίδα.

ΑΠΟ ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ

Το «Έν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα» δεν το είπε ποτέ ο Σωκράτης! Αυτή η φράση που χρησιμοποιούμε συχνότατα («ένα ξέρω ότι δεν ξέρω τίποτα») και την αποδίδουμε στο Σωκράτη δεν υπάρχει πουθενά γραμμένη, όσο κι αν ψάξει κανείς τα λόγια του Σωκράτη όπως τα κατέγραψε ο Πλάτωνας.

 

[Υδροχόος]

Η τιμωρία τού ψεύτη δεν είναι ότι δεν τον πιστεύουν ή ότι θα τον ανακαλύψουν, αλλά ότι αυτός δεν μπορεί να πιστέψει κανέναν...


(Μπέρναρντ Σω)

 

[Valder]

Από τη στιγμή που θα ακούσεις τις λεπτομέρειες της νίκης, είναι δύσκολο να την ξεχωρίσεις από την ήττα.

Sartre

 

[Nascentes morimur]

Freedom lies in being bold.
R. Frost

 

[Luke87]

"Αλλοι φέρνουν αγάπη στον κόσμο και άλλοι υπολογιστές"

 

[Aleksa]

 

[melmel]

Self reliance is everything. If you don’t have self reliance , you don’t have self-awareness and you’re not able to pick up yourself then you’re nothing without everyone around you. You have to be reliant on yourself. You have to be reliant on the understanding that you’re all you have in the world.

-Απόσπασμα από το genius lyrics στο οποίο η Kali Uchis εξηγεί τους στίχους του After the storm (συνιστώ να το ακούσετε!)

 

[Υδροχόος]

Ένα από τα πιο συνηθισμένα λάθη των έντιμων ανθρώπων, είναι η αποτυχία να αξιολογήσουν πόσο συστηματικά ανέντιμοι είναι κάποιοι άλλοι άνθρωποι...


(Thomas Sowell)

 

[Κάμπια]

Ο δε βίος πόλεμος και ξένου επιδημία, η δε υστεροφημία λήθη.

–	Η ζωή είναι πόλεμος και αποδημία σε ξένη γη, η δε υστεροφημία λήθη.

Μάρκος Αυρήλιος

 

[Κάμπια]

 

[Κάμπια]

If you carry the bricks of your past, you'll end up building the same house

 

[Nascentes morimur]

«Καθένας ζει μόνο το παρόν -τούτο το ακαριαίο».
-Μάρκος Αυρήλιος
​

Spoiler

Πέταξε τα όλα, κράτησε μόνο τούτα τα λίγα και να θυμάσαι ακόμη ότι καθένας ζει μόνο το παρόν -τούτο το ακαριαίο• τα άλλα ή τα έχει ζήσει πια ή είναι στη σφαίρα του άδηλου. Μικρή λοιπόν η ζωή του καθενός, μικρή και η γωνίτσα της γης όπου την ζει, μικρή ακόμη και η διαρκέστερη υστεροφημία: στηρίζεται κι αυτή σε ανθρωπάκια που διαδέχονται το ένα το άλλο και που αύριο κιόλας θα πεθάνουν και δεν γνωρίζουν ούτε τον εαυτό τους, πολύ περισσότερο εκείνον που έχει πεθάνει από καιρό.

 

[juste un instant]

To διαχρονικό πρόβλημα της Ελλάδος είναι η αλητεία της αριστεράς και της χουντικής λαικοδεξιάς.

 

[Κάμπια]

Σκοπός σ’ αυτή τη ζωή δεν είναι να επιτύχουμε, αλλά να αποτυχαίνουμε συνεχώς χωρίς να χάνουμε την καλή μας διάθεση.

Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον​

 

[parafernalia]

«δεν υπάρχει παράδεισος για τα κορόιδα»

Νικόλο Μακιαβέλι

 

[Λένω]

"Πολλοί άνθρωποι βολεύονται στη μιζέρια τους. Μοιάζει με την αράχνη η μιζέρια. Πλέκει γύρω σου τον ιστό της κι άντε να ξεφύγεις από κει. Πας να κάνεις ένα βήμα και κολλάς. Ώσπου στο τέλος, νομίζεις πως μόνο εκεί μπορείς να προστατευτείς. Και αφήνεσαι… Η αράχνη, στη συνέχεια, ξέρει πολύ καλά τη δουλειά της."

Αλκυόνη Παπαδάκη - Αν ήταν όλα...αλλιώς (2009)