Σκέψεις... III

[Guest 709611]

 

[Aleksa]

 

[H|M]

 

[ultraviolence]

duh

 

[Aleksa]

 

[S.xas]

 

[ultraviolence]

*Reminder*

 

[S.xas]

*sighs*

 

[Volkswagen Fan]

View attachment 106388

Καλώς ήρθατε πίσω!! Χάρηκα πολύ που είσαστε πάλι στην παρέα μας.

 

[ultraviolence]

Υπάρχουν μέρες που η κατάθλιψη απλά σε κυριεύει, σε κάνει να νιώθεις σκουπίδι, ανάξιος του οτιδήποτε ακόμα και των πιο απλών διαπροσωπικών σχέσεων. Πολύ άσχημο, να νιώθεις ότι μονίμως είσαι ένα βάρος, ότι ενοχλείς. Ότι τέλος πάντων κανείς δεν θέλει να είναι μαζί σου/γύρω σου γιατί είσαι απλά ένας μπελάς και τίποτα παραπάνω και απλώς σε ανέχονται από ντροπή και μόνο.

Υπάρχουν μέρες που η κατάθλιψη δε σου επιτρέπει να σηκωθείς από το κρεβάτι. Τι να κάνεις άλλωστε; Τι θα αλλάξει; Ποιο το νόημα;

Υπάρχουν μέρες που η κατάθλιψη σε κάνει να μη θες την ίδια σου τη ζωή, να σιχαίνεσαι το ίδιο σου το είναι. Όλα γύρω σου να φαντάζουν σημαντικά και έχεις μείνει εσύ, ο μόνος ασήμαντος παράγοντας που δεν ξέρει τι να κάνει για να αγαπήσει έστω και λίγο, κάποια από τα κομμάτια του εαυτό του.

Υπάρχουν ημέρες σαν τη σημερινή. Κουράστηκα. Φτου και από την αρχή να μαζέψεις τα σπασμένα κομμάτια της ψυχής σου για να συνεχίσεις να προσπαθείς. Να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν είναι έτσι όπως τα νομίζει, ότι κάνει λάθος. Πως άλλωστε; Καταπίνεις, μιλάς σε ειδικούς για χρόνια. Ως πότε; Πότε θα είσαι έτοιμος να ζ ή σ ε ι ς πραγματικά; Δεν θα το μάθεις, πιθανότατα. Συνέχισε απλά να προσπαθείς και ίσως φτάσεις κάποτε στην Ιθάκη..αφού πρώτα οι σειρήνες της κατάθλιψης σου έχουν καταστρέψει τη ψυχή.

 

[S.xas]

Υπάρχουν μέρες που η κατάθλιψη απλά σε κυριεύει, σε κάνει να νιώθεις σκουπίδι, ανάξιος του οτιδήποτε ακόμα και των πιο απλών διαπροσωπικών σχέσεων. Πολύ άσχημο, να νιώθεις ότι μονίμως είσαι ένα βάρος, ότι ενοχλείς. Ότι τέλος πάντων κανείς δεν θέλει να είναι μαζί σου/γύρω σου γιατί είσαι απλά ένας μπελάς και τίποτα παραπάνω και απλώς σε ανέχονται από ντροπή και μόνο.

Υπάρχουν μέρες που η κατάθλιψη δε σου επιτρέπει να σηκωθείς από το κρεβάτι. Τι να κάνεις άλλωστε; Τι θα αλλάξει; Ποιο το νόημα;

Υπάρχουν μέρες που η κατάθλιψη σε κάνει να μη θες την ίδια σου τη ζωή, να σιχαίνεσαι το ίδιο σου το είναι. Όλα γύρω σου να φαντάζουν σημαντικά και έχεις μείνει εσύ, ο μόνος ασήμαντος παράγοντας που δεν ξέρει τι να κάνει για να αγαπήσει έστω και λίγο, κάποια από τα κομμάτια του εαυτό του.

Υπάρχουν ημέρες σαν τη σημερινή. Κουράστηκα. Φτου και από την αρχή να μαζέψεις τα σπασμένα κομμάτια της ψυχής σου για να συνεχίσεις να προσπαθείς. Να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν είναι έτσι όπως τα νομίζει, ότι κάνει λάθος. Πως άλλωστε; Καταπίνεις, μιλάς σε ειδικούς για χρόνια. Ως πότε; Πότε θα είσαι έτοιμος να ζ ή σ ε ι ς πραγματικά; Δεν θα το μάθεις, πιθανότατα. Συνέχισε απλά να προσπαθείς και ίσως φτάσεις κάποτε στην Ιθάκη..αφού πρώτα οι σειρήνες της κατάθλιψης σου έχουν καταστρέψει τη ψυχή.

umm…need a hug;

 

[ultraviolence]

umm…need a hug;

Lately, 24/7 ngl

 

[S.xas]

Lately, 24/7 ngl

same, we should vent to each other λμαο

 

[ultraviolence]

same, we should vent to each other λμαο

Spoiler: Virtual hug coming through

 

[Aleksa]

 

[Himela]

@ultraviolence Είσαι υπέροχος μωρό μου. Hang in there.

 

[Guest 528707]

Υπάρχουν μέρες που η κατάθλιψη απλά σε κυριεύει, σε κάνει να νιώθεις σκουπίδι, ανάξιος του οτιδήποτε ακόμα και των πιο απλών διαπροσωπικών σχέσεων. Πολύ άσχημο, να νιώθεις ότι μονίμως είσαι ένα βάρος, ότι ενοχλείς. Ότι τέλος πάντων κανείς δεν θέλει να είναι μαζί σου/γύρω σου γιατί είσαι απλά ένας μπελάς και τίποτα παραπάνω και απλώς σε ανέχονται από ντροπή και μόνο.

Υπάρχουν μέρες που η κατάθλιψη δε σου επιτρέπει να σηκωθείς από το κρεβάτι. Τι να κάνεις άλλωστε; Τι θα αλλάξει; Ποιο το νόημα;

Υπάρχουν μέρες που η κατάθλιψη σε κάνει να μη θες την ίδια σου τη ζωή, να σιχαίνεσαι το ίδιο σου το είναι. Όλα γύρω σου να φαντάζουν σημαντικά και έχεις μείνει εσύ, ο μόνος ασήμαντος παράγοντας που δεν ξέρει τι να κάνει για να αγαπήσει έστω και λίγο, κάποια από τα κομμάτια του εαυτό του.

Υπάρχουν ημέρες σαν τη σημερινή. Κουράστηκα. Φτου και από την αρχή να μαζέψεις τα σπασμένα κομμάτια της ψυχής σου για να συνεχίσεις να προσπαθείς. Να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν είναι έτσι όπως τα νομίζει, ότι κάνει λάθος. Πως άλλωστε; Καταπίνεις, μιλάς σε ειδικούς για χρόνια. Ως πότε; Πότε θα είσαι έτοιμος να ζ ή σ ε ι ς πραγματικά; Δεν θα το μάθεις, πιθανότατα. Συνέχισε απλά να προσπαθείς και ίσως φτάσεις κάποτε στην Ιθάκη..αφού πρώτα οι σειρήνες της κατάθλιψης σου έχουν καταστρέψει τη ψυχή.

Ξερω οτι δεν επιτρεπετε αυτο εδω αλλα ειναι απο τις λιγες φορες που οι κανονες επιβάλλεται να παρακαπονται,ελπιζω να γινει σεβαστό ..

Σε καταλαβαινω απολυτα ,σε συναισθανομαι στο μέγιστο και θα σου πω μονο ενα πραγμα ..

Ο ανθρωπος που παλευει με αυτο το τερατακι και καταφερνει να χαμογελα εστω και 10 λεπτα μεσα στην μερα,ειναι ικανος να δαμασει αυτο το θηριακι αρκει να το αντιληφθει και να το πιστεψει ...

Την μεγαλητερη αγκαλια απο εμενα και την υπενθύμιση ποσο δυνατος αλλα και συναμα ευαίσθητος ανθρωπος εισαι ...
Σε ενας ειδος ομοειδών (πραγματων ή ανθρωπων )παντα ξεχωριζων αυτα τα πλασματα γιατι πολυ απλα ειναι σπανια και δυσευρετα ..Δωσε την ευκαιρια λοιπον στους γυρω σου να σε ανακαλυψουν και να σε βαλουν στην ζωη τους γιατι θα παρουν πολλα απο εσενα οπως και αεσυ αντιστοιχα θα παρεις μικρες δοσεις χαρας που σου ειναι απαραιτητες την δεδομενη στιγμη

Σας αγαπαμε άπειρα εσας τις καταθλιπτικες φατσουλες να το ξερετε

 

[Guest 709611]

Υπάρχουν μέρες που η κατάθλιψη απλά σε κυριεύει, σε κάνει να νιώθεις σκουπίδι, ανάξιος του οτιδήποτε ακόμα και των πιο απλών διαπροσωπικών σχέσεων. Πολύ άσχημο, να νιώθεις ότι μονίμως είσαι ένα βάρος, ότι ενοχλείς. Ότι τέλος πάντων κανείς δεν θέλει να είναι μαζί σου/γύρω σου γιατί είσαι απλά ένας μπελάς και τίποτα παραπάνω και απλώς σε ανέχονται από ντροπή και μόνο.

Υπάρχουν μέρες που η κατάθλιψη δε σου επιτρέπει να σηκωθείς από το κρεβάτι. Τι να κάνεις άλλωστε; Τι θα αλλάξει; Ποιο το νόημα;

Υπάρχουν μέρες που η κατάθλιψη σε κάνει να μη θες την ίδια σου τη ζωή, να σιχαίνεσαι το ίδιο σου το είναι. Όλα γύρω σου να φαντάζουν σημαντικά και έχεις μείνει εσύ, ο μόνος ασήμαντος παράγοντας που δεν ξέρει τι να κάνει για να αγαπήσει έστω και λίγο, κάποια από τα κομμάτια του εαυτό του.

Υπάρχουν ημέρες σαν τη σημερινή. Κουράστηκα. Φτου και από την αρχή να μαζέψεις τα σπασμένα κομμάτια της ψυχής σου για να συνεχίσεις να προσπαθείς. Να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν είναι έτσι όπως τα νομίζει, ότι κάνει λάθος. Πως άλλωστε; Καταπίνεις, μιλάς σε ειδικούς για χρόνια. Ως πότε; Πότε θα είσαι έτοιμος να ζ ή σ ε ι ς πραγματικά; Δεν θα το μάθεις, πιθανότατα. Συνέχισε απλά να προσπαθείς και ίσως φτάσεις κάποτε στην Ιθάκη..αφού πρώτα οι σειρήνες της κατάθλιψης σου έχουν καταστρέψει τη ψυχή.

Ένα - πολύ - μεγάλο 'μάθημα' του...

 

[Volkswagen Fan]

 

[Aleksa]