Πιστεύω σε ένα μικρό πράγμα που λέγεται "πίστη". Ναι, στην έννοια της πίστης. Όχι απαραίτητα της θρησκευτικής, αυτό άλλωστε είναι προσωπικό θέμα του καθενός.
Αντιθετα αναφέρομαι στην πίστη των ανθρώπων σε μια κατάσταση. Σε έναν συγγενικό δεσμό, σε μια φιλία ή και σε έναν έρωτα.
Εαν έχεις ένα αδερφό, ένα φίλο, ένα σύντροφο και διατηρείς μια επαφή, οσοδήποτε μακρά και με το χρονικό μάκρος να παίζει φυσικά ρόλο, υπάρχει μια πίστη.
Δεν μπορείς για λίγα χρήματα να προδώσεις τον αδερφό σου.
Δεν μπορείς για μια ματαιοδοξία ή έναν εγωισμό να φερθείς άσχημα στους φίλους σου.
Δεν μπορείς να κοροιδέψεις το ταίρι σου και να παίξεις παράλληλα με κάτι που σου γυάλισε για χρυσάφι.
Δεν μπορείς; Φυσικά και μπορείς σαν ικανότητα, εντούτοις δεν μπορείς μετά αν το κάνεις να λέγεσαι σωστός. Η ελεύθερη βούληση είναι εκεί για να την χρησιμοποιήσουμε όλοι, αλλά έχει και τις ευθύνες της, τις συνέπειές της.
Κάπου εδω έρχεται η πίστη. Η πίστη σ αυτο που έχεις με τον άλλο άνθρωπο. Τον αδερφό, τον φίλο, τον σύντροφο.
Βαρέθηκα να βλέπω πρόσκαιρη πίστη από ζημιωμένους ανθρώπους που ζημιώνουν και άλλους με τη σειρά τους.
Βλέπω τα ζωα, τις γάτες, τα σκυλιά κλπ.
Σε δαγκώνει το σκυλάκι σου, σε γρατζουνάει η γάτα σου. Δεν το κακομεταχειρίζεσαι το ζωντανό, δεν εξευτελίζεις με τη συμπεριφορά σου την πληθώρα αισθημάτων που έχετε μοιραστεί με αυτό το ζώο, τόσο αυτά που νιώθει εκείνο για σένα, όσο κι εσυ για εκείνο. Δεν το μαλώνεις 9 στις 10 φορές χωρίς λόγο, δεν το φυλακίζεις, δεν το βρίζεις (ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνει), δεν του ασκείς ψυχική ή σωματική βια, δεν το διώχνεις.
Δεν παραιτείσαι από αυτό που έχετε και δεν το εξευτελίζεις με τη συμπεριφορά σου για ένα δάγκωμα, για δέκα φορές που σε γρατζούνισε, πόσο μάλλον αν δεν τα κάνει καν.
Και αυτό απέναντι σε τι; Απέναντι σε ένα ζώο, ξαναλέω. Και καλώς γίνεται έτσι, ακόμα και απέναντι στο ζώο. Είναι ανθρωπιά, είναι πολιτισμός, είναι σεβασμός, είναι αξιοπρέπεια, είναι πολλά.
Και παρόλαυτά, βλέπω ο άνθρωπος στον άνθρωπο να έχει λιγότερη πίστη όπως είπα. Πρόσκαιρη πίστη. Εκτόξευση απωθημένων, ζημιών.
Εαν ένας άνθρωπος φέρεται στην επαφή που έχει με έναν άλλο άνθρωπο, με λιγότερο σεβασμό ακόμα κι από κείνον που έχει σε ένα ζώο, πρακτικά έχει υποβιβάσει τον άνθρωπο αυτό, πιο κάτω και απο ζώο στη συνείδησή του, και αυτό είναι αναξιοπρεπές.
Τι νόημα υπάρχει, αν όχι κανένα;
Και βαρέθηκα να βλέπω επαφές και καταστάσεις χωρίς νόημα.