Θέλω τα πάντα στα χέρια μου, ναι το ομολογώ. Απεχθάνομαι τα πράγματα, τις καταστάσεις που δεν μπορώ να αλλάξω, που είναι πέρα από τον έλεγχό μου. Έτσι κατέληξα στο να πιστεύω -επιβεβλημένα και ανόητα, ή και ανοήτως επιβεβλημένα μπορεί να πει κανείς- πως σχεδόν όλα εκτός ίσως από το θάνατο, είναι εντός της σφαίρας ελέγχου μου.
Και αν το σκεφτείς καλά, αυτό δεν ισχύει, γιατί είμαστε πολλοί πάνω σ αυτό τον κόσμο και οι αλληλεπιδράσεις μας έχουν σημασία. Η πράξη του ενός, ή η απραξία του, έχει βαθειές συνέπειες για άλλους ανθρώπους.
Αλλά αν το καλοσκεφτείς πολύ περισσότερο...
Κι εγω "άνθρωπος" είμαι, τουλάχιστον αυτό μπορούν και βλέπουν οι άλλοι με τα μάτια που χρησιμοποιούν, οι πράξεις μου έχουν συνέπειες για άλλους.
Υπάρχουν δυο δρόμοι για τα πράγματα που δεν έχουν καμία σημασία, αλλά και για τα πράγματα που έχουν μεγάλη σημασία... Και είναι πολύ σημαντικό να μην έχεις έναν δρόμο και για τα δυο αλλά τον κατάλληλο για το καθένα.
Ο παλιός μου δρόμος. Εχω 1% πιθανότητα να πετύχω κάτι. Αρα έχω 99% πιθανότητα να μη το πετύχω. Lost cause. Quit it. Choose a new path.
Ο νεος μου δρόμος. Εχω 1% πιθανότητα να το πετύχω αυτο το κάτι. Μια στις εκατό προσπάθειες θα πετύχει. Ας αρχίσουμε λοιπόν τώρα, γιατί ο δρόμος ως το 100 είναι μακρύς και θα μας πάρει λίγη ώρα. Κι αν ήταν μια στις 300, well ελπίζω να αντέξω ως το 300 και πάει λέγοντας. Αλλά θα αρχίσω.
Να γίνεσαι εκείνος που θα επηρεάσει τα πράγματα πολύ περισσότερο απ' ότι τα πράγματα εσένα. Ειδικά όταν έχουν μεγάλη σημασία, πρέπει να είναι εξίσου μεγάλη και η επίδρασή σου σε αυτά.
Ετσι δεν πετύχαμε τα πάντα και παλιά μικρή μου Μηχανή;
Δεκα βήματα μπροστά. Σαν σκάκι. Σαν δέντρο με πιθανότητες. Άνοιξε το μυαλό σου, μαθηματικά, εξέτασέ τα όλα τα ενδεχόμενα, δες όλες τις εκβάσεις, σαν δέντρο... Σαν κλαδιά που τεντώνονται στο Χρόνο, στα χέρια των Θεων, με τα φύλλα τους να σκορπίζονται απ τον άνεμο όπως η Μοίρα σκορπίζει τις στιγμές στη ζωή. Να είσαι η ρίζα του δέντρου κι ο άνεμος μαζί, κι ύστερα μόλις βρεις το μονοπάτι, γίνε το φύλλο. Μόνο τότε...
Απαντήσεις μέσα σε γρίφους, αλήθειες μέσα σε ψεύδη, άνοιξε το μυαλό σου, δες ότι η καρδιά σου αρνείται να δει. Πίστεψε τα ψέμματα, αγνόησε την αλήθεια, προχώρα, προχώρα, προχώρα...
Είναι άνθρωποι αλλά μη τους υποτιμάς, είναι εκπαιδευμένοι στη ζωή τους να επιβιώνουν.
Αλλά το ίδιο είσαι κι εσυ... και κάτι ακόμα παραπάνω.