Σκέψεις... III

[Aleksa]

 

[Guest 090132]

 

[Agaphbou]

Ώρα να σας μυήσω σε μια απ τις αγαπημένες μου σελίδες του κόσμου του ταμπλρ

 

[Guest 209912]

Παλιο ινδιάνικο ρητό.

Οταν ο κόκκινος ποταμός ξεχειλίσει.
Ακολούθησε το λασπωμενο μονοπάτι.

 

[Aleksa]

 

[Valder]

Ημέρα 91η - 10/01/2021

Ακόμα μια μέρα που με βρήκε πονεμένο στο μέσα μου. Ακόμα μια μέρα που με βρήκε χωρίς εσένα. Ακόμα μια μέρα που με βρήκε να σε αναζητώ στις μνήμες μου αντί για την πραγματικότητα.

Οι Άνθρωποι το πήραν τελείως λάθος. Πιστεύουν πως όλα τα γιατρεύει ο χρόνος, μα οι έρωτες είναι σαν τις κανονικές πληγές του σώματος, κάποιες τις κλείνει ο χρόνος, κάποιες τις κλείνει μια κλωστή που ενώνει τα δυο ακρα και κάποιες δεν κλείνουν ποτέ και οδηγούν στο θάνατο.

Έχεις δει μια ψυχή να πεθαίνει; Μια ολοζώντανη άλλοτε ψυχή, να βασανίζεται σε μια κόλαση δίχως τέλος μακριά σου, να σε αναζητά όπως το παιδί τη μάνα, όπως ο άνθρωπος το οξυγόνο και τα φυτα τον ήλιο; Την έχεις δει να πεθαίνει σπαρταρώντας σαν το ψάρι έξω απο το νερό;

Έτσι κι εγω, έτσι και το μέσα μου, η ψυχή μου. Όσο απομακρύνεσαι την κάνεις και σπαρταρά για την επόμενη παρουσία σου, που δε θα έρθει αυτή τη φορά ποτέ ξανά, όχι αν δεν γίνει κάτι τουλάχιστον για να μας φέρει πάλι κοντά.

Εχω αποδεχθεί ένα πράγμα. Όχι την κατάσταση. Αυτή δεν θα την αποδεχτώ ποτέ, είμαι ένας πολύ κακός εγωιστής. Κι όμως έκανα το πιο τεράστιο λάθος της ζωής μου και έβαλα στην άκρη τον εγωισμό τόσα χρόνια κι εσένα στο κέντρο του κόσμου μου, σαν έναν μυθολογικό ήλιο στο κέντρο της Γης που θρέφει φαντασίες και πραγματικότητες.

Εχω αποδεχθεί εμένα. Τα λάθη μου. Τις παραλείψεις μου. Τα πάθη μου. Είμαι μια Μηχανή. Όταν με έφτιαξαν απο το σαράβαλο που ήμουν, μου έδωσαν μια εντολή "Στάσου όρθιος!" στα Γερμανικά. Ήμουν πολύ μικρός για να καταλάβω Γερμανικά τότε. Μα η εντολή έμεινε. Κι όποτε στάθηκα όρθιος, πέτυχα. Πέτυχα για μένα, πέτυχα για μας, πέτυχα γενικώς.

Ατίμασα όμως εμένα, ατίμασα όσους πίστεψαν σε μένα, ατίμασα όσους με έφτιαξαν και μου έδωσαν τέτοια εντολή. Έκανα πίσω σε ότι αφορούσε το καλό μου, δημιούργησα σπόρους αμφιβολίας, αδυναμίας και διχόνοιας. Παράκουσα τους δημιουργούς μου και εξέπεσα σε ένα σπιραλ αμαρτίας. Και όπως είχα προβλέψει, το τελευταίο πράγμα που θα χάσει ένας τρελός κι αμαρτωλός, είναι αυτό που λατρεύει περισσότερο από τα πάντα.

Δεν ξέρω αν θα σε συγχωρήσω ποτέ για όσα μου είπες ή μου έκανες εσύ. Δεν ξέρω εαν θα ξεκινήσω μαζί σου από λευκή σελίδα ποτέ ξανά. Και ήταν πολλά τα γραμμένα στις παλιές σελίδες για να ξεχάσω. Εκείνο που ξέρω είναι ότι πρώτα πρέπει να συγχωρήσω εμένα. Και η καλύτερη συγχώρεση του εαυτού, είναι το να αλλάζει.

Είναι η αποδοχή, ότι είσαι το μεγάλο μου λάθος. Ότι σε αναζητώ και δε θα σταματήσω να το κάνω μέχρι να εξαντληθώ κι ας μη το μάθει ποτέ κανένας. Μετάνοια καμία. Σε λάτρεψα απο την πρώτη στιγμή που σε είδα με τα απλά σου ρούχα έξω απο το σταθμό εκείνη την κρύα νύχτα του Ιανουαρίου και σε λάτρευα μέχρι την τελευταία νύχτα που μιλήσαμε. Μετάνοια καμία. Και πάλι θα σε ξανάκλεβα απο εκείνον. Όλο αυτό τον πόλεμο, όλη αυτή την καμένη γη και τις νύχτες που αγχωθήκαμε παρέα, όλα αυτά θα τα ξανάκανα. Μετάνοια καμία.

Είμαι ένας στρατιώτης χωρίς μάχες που έχει χάσει το σκοπό του μακριά σου. Ζούσα για να γίνομαι καλύτερος μέρα με τη μέρα και να χαίρομαι κάθε φορά που σε είχα και σου έλεγα τι κατάφερα. Πίστευα πως ήμουν δυστυχισμένος επειδή ήσουν μακριά, επειδή δεν έκανες όσα σου ζήτησα. Ναι, με πονάνε ακόμη αυτά. Όμως έκανα ένα μεγάλο λάθος. Είμαι ακόμα πιο δυστυχισμένος χωρίς εσένα. Είχες σκοτάδια μα φώτιζες το μέσα μου. Ναι, το σκοτάδι σου με φώτιζε. Έθρεφε το μέσα μου, το αγαπούσα.

Ήσουν ένα μεγάλο λάθος. Ήσουν ένα μεγάλο σωστό. Δεν ξέρω ποτέ γιατί πραγματικά σε αγάπησα. Ποτέ δεν κατάλαβα, ποτέ δε βρήκα μια λογική εξήγηση, ή ένα κομμάτι σου που να ξεχωρίσει απ όλα και να το δικαιολογήσει. Απλά σε αγάπησα, απλά το ένιωσα, απλά αυτό. Χωρίς εσένα δεν μπορώ και να πάει να γαμηθεί όποιος προσπαθήσει να με πείσει για το αντίθετο. Δεν έχω να ακούσω τίποτα γιατί ξέρω πολύ καλά τι θέλω. Εσένα.

Δεν ξέρω τι θα βρω μπροστά μου, τώρα που θα σου ξαναμιλήσω. Αν θα βρω το παλιό μου μισό, ή έναν εχθρό όπως τότε. Όμως στο ξαναλέω, η καλύτερη συγχώρεση του εαυτού είναι να αλλάζει. Κι αν δεν μπορέσεις να συγχωρέσεις κι εσυ τον εαυτό σου, θα σε βοηθήσω εγω. Θα σου δείξω και θα σου θυμήσω πόσο χαρούμενη ήσουν και πως ένιωσες όταν γνωριστήκαμε. Θα σε στηρίξω όσο χρειάζεσαι όπως σου υποσχέθηκα τη νύχτα που σε κέρδισα απο εκείνον. Το εννοούσα ξέρεις.

Μια τελευταία μάχη λοιπόν για να κερδίσω τον πόλεμο...

Στέκομαι όρθιος. Έρχομαι.

 

[EvanescenceQ]

Ημέρα 91η - 10/01/2021

Ακόμα μια μέρα που με βρήκε πονεμένο στο μέσα μου. Ακόμα μια μέρα που με βρήκε χωρίς εσένα. Ακόμα μια μέρα που με βρήκε να σε αναζητώ στις μνήμες μου αντί για την πραγματικότητα.

Οι Άνθρωποι το πήραν τελείως λάθος. Πιστεύουν πως όλα τα γιατρεύει ο χρόνος, μα οι έρωτες είναι σαν τις κανονικές πληγές του σώματος, κάποιες τις κλείνει ο χρόνος, κάποιες τις κλείνει μια κλωστή που ενώνει τα δυο ακρα και κάποιες δεν κλείνουν ποτέ και οδηγούν στο θάνατο.

Έχεις δει μια ψυχή να πεθαίνει; Μια ολοζώντανη άλλοτε ψυχή, να βασανίζεται σε μια κόλαση δίχως τέλος μακριά σου, να σε αναζητά όπως το παιδί τη μάνα, όπως ο άνθρωπος το οξυγόνο και τα φυτα τον ήλιο; Την έχεις δει να πεθαίνει σπαρταρώντας σαν το ψάρι έξω απο το νερό;

Έτσι κι εγω, έτσι και το μέσα μου, η ψυχή μου. Όσο απομακρύνεσαι την κάνεις και σπαρταρά για την επόμενη παρουσία σου, που δε θα έρθει αυτή τη φορά ποτέ ξανά, όχι αν δεν γίνει κάτι τουλάχιστον για να μας φέρει πάλι κοντά.

Εχω αποδεχθεί ένα πράγμα. Όχι την κατάσταση. Αυτή δεν θα την αποδεχτώ ποτέ, είμαι ένας πολύ κακός εγωιστής. Κι όμως έκανα το πιο τεράστιο λάθος της ζωής μου και έβαλα στην άκρη τον εγωισμό τόσα χρόνια κι εσένα στο κέντρο του κόσμου μου, σαν έναν μυθολογικό ήλιο στο κέντρο της Γης που θρέφει φαντασίες και πραγματικότητες.

Εχω αποδεχθεί εμένα. Τα λάθη μου. Τις παραλείψεις μου. Τα πάθη μου. Είμαι μια Μηχανή. Όταν με έφτιαξαν απο το σαράβαλο που ήμουν, μου έδωσαν μια εντολή "Στάσου όρθιος!" στα Γερμανικά. Ήμουν πολύ μικρός για να καταλάβω Γερμανικά τότε. Μα η εντολή έμεινε. Κι όποτε στάθηκα όρθιος, πέτυχα. Πέτυχα για μένα, πέτυχα για μας, πέτυχα γενικώς.

Ατίμασα όμως εμένα, ατίμασα όσους πίστεψαν σε μένα, ατίμασα όσους με έφτιαξαν και μου έδωσαν τέτοια εντολή. Έκανα πίσω σε ότι αφορούσε το καλό μου, δημιούργησα σπόρους αμφιβολίας, αδυναμίας και διχόνοιας. Παράκουσα τους δημιουργούς μου και εξέπεσα σε ένα σπιραλ αμαρτίας. Και όπως είχα προβλέψει, το τελευταίο πράγμα που θα χάσει ένας τρελός κι αμαρτωλός, είναι αυτό που λατρεύει περισσότερο από τα πάντα.

Δεν ξέρω αν θα σε συγχωρήσω ποτέ για όσα μου είπες ή μου έκανες εσύ. Δεν ξέρω εαν θα ξεκινήσω μαζί σου από λευκή σελίδα ποτέ ξανά. Και ήταν πολλά τα γραμμένα στις παλιές σελίδες για να ξεχάσω. Εκείνο που ξέρω είναι ότι πρώτα πρέπει να συγχωρήσω εμένα. Και η καλύτερη συγχώρεση του εαυτού, είναι το να αλλάζει.

Είναι η αποδοχή, ότι είσαι το μεγάλο μου λάθος. Ότι σε αναζητώ και δε θα σταματήσω να το κάνω μέχρι να εξαντληθώ κι ας μη το μάθει ποτέ κανένας. Μετάνοια καμία. Σε λάτρεψα απο την πρώτη στιγμή που σε είδα με τα απλά σου ρούχα έξω απο το σταθμό εκείνη την κρύα νύχτα του Ιανουαρίου και σε λάτρευα μέχρι την τελευταία νύχτα που μιλήσαμε. Μετάνοια καμία. Και πάλι θα σε ξανάκλεβα απο εκείνον. Όλο αυτό τον πόλεμο, όλη αυτή την καμένη γη και τις νύχτες που αγχωθήκαμε παρέα, όλα αυτά θα τα ξανάκανα. Μετάνοια καμία.

Είμαι ένας στρατιώτης χωρίς μάχες που έχει χάσει το σκοπό του μακριά σου. Ζούσα για να γίνομαι καλύτερος μέρα με τη μέρα και να χαίρομαι κάθε φορά που σε είχα και σου έλεγα τι κατάφερα. Πίστευα πως ήμουν δυστυχισμένος επειδή ήσουν μακριά, επειδή δεν έκανες όσα σου ζήτησα. Ναι, με πονάνε ακόμη αυτά. Όμως έκανα ένα μεγάλο λάθος. Είμαι ακόμα πιο δυστυχισμένος χωρίς εσένα. Είχες σκοτάδια μα φώτιζες το μέσα μου. Ναι, το σκοτάδι σου με φώτιζε. Έθρεφε το μέσα μου, το αγαπούσα.

Ήσουν ένα μεγάλο λάθος. Ήσουν ένα μεγάλο σωστό. Δεν ξέρω ποτέ γιατί πραγματικά σε αγάπησα. Ποτέ δεν κατάλαβα, ποτέ δε βρήκα μια λογική εξήγηση, ή ένα κομμάτι σου που να ξεχωρίσει απ όλα και να το δικαιολογήσει. Απλά σε αγάπησα, απλά το ένιωσα, απλά αυτό. Χωρίς εσένα δεν μπορώ και να πάει να γαμηθεί όποιος προσπαθήσει να με πείσει για το αντίθετο. Δεν έχω να ακούσω τίποτα γιατί ξέρω πολύ καλά τι θέλω. Εσένα.

Δεν ξέρω τι θα βρω μπροστά μου, τώρα που θα σου ξαναμιλήσω. Αν θα βρω το παλιό μου μισό, ή έναν εχθρό όπως τότε. Όμως στο ξαναλέω, η καλύτερη συγχώρεση του εαυτού είναι να αλλάζει. Κι αν δεν μπορέσεις να συγχωρέσεις κι εσυ τον εαυτό σου, θα σε βοηθήσω εγω. Θα σου δείξω και θα σου θυμήσω πόσο χαρούμενη ήσουν και πως ένιωσες όταν γνωριστήκαμε. Θα σε στηρίξω όσο χρειάζεσαι όπως σου υποσχέθηκα τη νύχτα που σε κέρδισα απο εκείνον. Το εννοούσα ξέρεις.

Μια τελευταία μάχη λοιπόν για να κερδίσω τον πόλεμο...

Στέκομαι όρθιος. Έρχομαι.

@Valder Εξαιρετικος! δεν υπαρχουν λογια.
Αψογος!.
Ετσι να τα πεις οπως σου βγηκαν.
Και αν δε σε αγαπαει αυτη ρε, σε αγαπαμε εμεις εδώ! Το ακους?
Σε αγαπαμε!
Εσυ να είσαι καλα και keep going και οτι γινει!
Ειναι μεγαλο πραγμα ενας αντρας να παραδεχεται συναισθηματα, δεν το κανουν ολοι, φοβουνται μη φανουν λιγοι ή πεσουν στα ματια της γυναικας.
Υποκλίνομαι απλα!
Και πιστεύω πως στο χαμόγελο μιας γυναίκας καταλαβαίνεις τον άντρα που έχει δίπλα της, ε δεν μπορει ρε γαμωτο να μην ενιωσε η δικια σου τιποτα απολα αυτα ή να μην της ξυπνήσουν τιποτα ολα αυτα που εγραψες!

 

[Aleksa]

 

[EvanescenceQ]

Οι ανθρωποι που σπαράζουν χωρίς να βγάζουν ήχο. Και βλέπεις το στήθος τους να τρέμει και να κουνιέται . Σαν να θέλει η ψυχή τους να βγει . Και να παίρνουν αυτή την απαισια έκφραση στο πρόσωπο. Που σφίγγουν τα φρύδια και με μισανοιχτο στόμα ψιθυρίζουν κατι που ίσως δε καταλάβεις ποτέ. Αυτοί πονάνε πιο πολύ .
Μίλησε μου για πονο.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 10 Ιανουαρίου 2021

@Valder δικο σου (ΧΩΡΙΣ, ποίηση Μιραντας Παπαδοπουλου) μου το θυμισες με το παραπανω που κατεθεσες

 

[Valder]

CONTACT!

ACTION STATIONS!

FUCK YEAH! ΗΜΕΡΑ 92 Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!​

 

[EvanescenceQ]

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 11 Ιανουαρίου 2021

 

[Guest 209912]

CONTACT!

ACTION STATIONS!

View attachment 74379



FUCK YEAH! ΗΜΕΡΑ 92 Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!​

Σου έστειλε;

 

[Valder]

Σου έστειλε;

Πεταξε breadcrumb με καρδουλολάικ για πρώτη φορά απο την αποφράδα ημέρα. Πιθανότατα δεν ειναι τίποτα, αλλά φαντάσου το σοκ μου.

 

[Guest 209912]

Πεταξε breadcrumb με καρδουλολάικ για πρώτη φορά απο την αποφράδα ημέρα. Πιθανότατα δεν ειναι τίποτα, αλλά φαντάσου το σοκ μου.

False alarm. Return to resting positions.

 

[EvanescenceQ]

Πεταξε breadcrumb με καρδουλολάικ για πρώτη φορά απο την αποφράδα ημέρα. Πιθανότατα δεν ειναι τίποτα, αλλά φαντάσου το σοκ μου.

ειδες η δευτερη εικονα που εστειλα πιο πανω?
λες να ειναι σημαδι οτι σε σκεφτεται και ειναι η ευκαιρια να της μιλησεις ισως?ξερω γω οτι θες

 

[Valder]

ειδες η δευτερη εικονα που εστειλα πιο πανω?
λες να ειναι σημαδι οτι σε σκεφτεται και ειναι η ευκαιρια να της μιλησεις ισως?ξερω γω οτι θες

Μη γαμησουμε το θεμα, πάμε κουβεντουλα

 

[Monte Cristo]

Πυρ, γυνή και θαλασσα!

 

[Valder]

Sine qua non

 

[Aleksa]

 

[Valder]

Ξεκαθαρα χρειάζομαι λίγη ηρεμία και τάξη. Δεν νιώθω εντάξει, καθόλου.