Σκέψεις... III

[Himela]

Με αγχώνουν τρομερά οι ανταγωνιστικοί άνθρωποι που δεν ανέχονται να χάσουν ή να αποτύχουν.

 

[Valder]

Άκου ρε φερετζέ που βάλαμε στο κεφάλι μας. Να πρέπει να δικαιολογούμαι για το ποιούς έχω φίλους προκειμένου να είμαι στην καλή πλευρά σου.

Που και όντως να είχα φίλους και κολλητούς ακόμα και τους χειρότερους ανθρώπους στον κόσμο, δικαίωμά μου ρε φίλε, λογαριασμό θα σου δώσω; 'Αμα θέλω τους κόβω την καλημέρα, άμα θέλω τους παίρνω και στο κρεβάτι μου να κάνουμε αγκαλίτσες. Λογαριασμό θα σου δώσω;

Άκου ρε μαλάκα... Μη σώσω και τη δω την καλή πλευρά σου αμα είναι έτσι. Η σπονδυλική μου στήλη δεν είναι για πούλημα.

 

[Himela]

Άκου ρε φερετζέ που βάλαμε στο κεφάλι μας. Να πρέπει να δικαιολογούμαι για το ποιούς έχω φίλους προκειμένου να είμαι στην καλή πλευρά σου.

Που και όντως να είχα φίλους και κολλητούς ακόμα και τους χειρότερους ανθρώπους στον κόσμο, δικαίωμά μου ρε φίλε, λογαριασμό θα σου δώσω; 'Αμα θέλω τους κόβω την καλημέρα, άμα θέλω τους παίρνω και στο κρεβάτι μου να κάνουμε αγκαλίτσες. Λογαριασμό θα σου δώσω;

Άκου ρε μαλάκα... Μη σώσω και τη δω την καλή πλευρά σου αμα είναι έτσι. Η σπονδυλική μου στήλη δεν είναι για πούλημα.

Κάποιοι άνθρωποι θεωρούν ότι είναι τόσο γαματοι που και που σε κάνουν παρέα πρέπει να τους ευγνωμονεις οπότε πρέπει και να σε ελέγχουν. Τί να πω...

 

[Guest 890013]

To καλοκαίιιιιρι μου αρέεεεεεσει κολυμπάω και Γ@ Μ@ Ω

 

[Guest 209912]

Φρικτό κάποιος να μην σκέφτεται παρά μόνο την εντύπωση που θα αφήσει σε ένα πλήθος από χασομέρηδες

Για να περιγράψω πιο γλαφυρά την παράλογη και υπερβολική έγνοια για τη γνώμη των άλλων θα παραθέσω ένα κείμενο από το τεύχος της 31ης Μαρτίου του 1846 της εφημερίδας Times, όπου παρουσιάζεται μια λεπτομερής αναφορά της εκτέλεσης του Thomas Wix, ενός μαθητευόμενου τεχνίτη, που για λόγους εκδίκησης είχε δολοφονήσει τον δάσκαλό του. Στην περίπτωση αυτή έχουμε πολύ ασυνήθιστες συνθήκες και μια ιδιόμορφη προσωπικότητα, που ωστόσο εξυπηρετούν σε μεγάλο βαθμό τον σκοπό μας- οι δύο αυτοί παράγοντες συνδυάζονται για να δώσουν μια ζωντανή εικόνα της ανοησίας αυτής, που είναι βαθιά ριζωμένη στην ανθρώπινη φύση και μας επιτρέπει να δούμε πιο ξεκάθαρα μέχρι πού μπορεί να φτάσει. «Το πρωί της εκτέλεσης» λέει η αναφορά «τον επισκέφτηκε ο ιερωμένος, όμως ο Wix, παρόλο που ήταν ήρεμος, δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον για τη διακονία του και η μόνη έγνοια του ήταν να συμπεριφερθεί “θαρραλέα” μπροστά στους θεατές που θα παρακολουθούσαν το επονείδιστο τέλος του… Στη διαδρομή ο Wix προχώρησε με προθυμία προς την κρεμάλα και, καθώς έμπαινε στο προαύλιο της εκκλησίας, είπε αρκετά δυνατά ώστε να ακουστεί στον περίγυρό του: “Άρα λοιπόν, όπως είπε και ο Dr. Dodd, σύντομα θα ξέρω το μέγα μυστικό”. Φτάνοντας στο ικρίωμα, ο δύσμοιρος ανέβηκε την απότομη σκάλα δίχως την παραμικρή βοήθεια και, όταν στάθηκε στο κέντρο, υποκλίθηκε δύο φορές στους θεατές, μια κίνηση που έκανε το άθλιο πλήθος που βρισκόταν από κάτω να αρχίσει να ζητωκραυγάζει».
Αυτό είναι ένα λαμπρό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο κάποιος, μπροστά στον πιο φριχτό επικείμενο θάνατο και την αιωνιότητα, δεν σκέφτεται παρά μόνο την εντύπωση που θα αφήσει σε ένα πλήθος από χασομέρηδες και τη γνώμη που θα σχηματίσουν για εκείνον.

Τέτοιες ακραίες περιπτώσεις περιγράφουν με τον πιο γλαφυρό τρόπο αυτό που θέλω να πω, διότι μας προσφέρουν μια μεγεθυσμένη αντανάκλαση της ίδιας μας της φύσης. Οι αγωνίες που έχουμε όλοι μας, οι ανησυχίες, οι στενοχώριες, οι σκοτούρες, τα βάσανα και οι επίπονες προσπάθειες οφείλονται, ίσως στο μεγαλύτερο μέρος των περιπτώσεων, στην έγνοια μας για τη γνώμη των άλλων και από αυτή την άποψη, είμαστε τόσο ανόητοι όσο αυτός ο άθλιος εγκληματίας που αναφέραμε. Από εκεί πολύ συχνά πηγάζουν και ο φθόνος και το μίσος.
Είναι φανερό πλέον ότι τίποτε δεν θα υπηρετούσε περισσότερο την ευτυχία μας -η οποία στο μεγαλύτερο μέρος της βασίζεται στην ηρεμία και την ικανοποίηση- από το να μετριάσουμε στα μέτρα του λογικού αυτή την παρόρμηση της ανθρώπινης φύσης – κάτι που ίσως την περιόριζε στο ένα πεντηκοστό από αυτό που είναι τώρα. Με μια τέτοια κίνηση, θα απαλλασσόμασταν από αυτό το αγκάθι που συνεχώς κεντρίζει το δέρμα μας και μας πονά. Ωστόσο, κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο επίτευγμα, διότι η εν λόγω παρόρμηση αποτελεί φυσική και εγγενή ανθρώπινη διαστροφή. Ο Τάκιτος λέει: «Η δίψα για δόξα είναι το τελευταίο πράγμα που ο σοφός αποτινάζει από πάνω του». 0 μόνος τρόπος για να δώσει κανείς ένα τέλος σε αυτή την ανοησία είναι να δει καθαρά πως πρόκειται για ανοησία- και αυτό μπορεί να γίνει εάν αναγνωρίσουμε πως οι περισσότερες απόψεις που έχουν οι άνθρωποι στο κεφάλι τους συνήθως είναι εσφαλμένες, παράλογες, αναληθείς και βλακώδεις, άρα καθαυτές είναι ανάξιες της προσοχής μας. Επιπλέον, πρέπει να αναγνωρίσουμε πως στις περισσότερες περιστάσεις και υποθέσεις του βίου μας, η γνώμη των άλλων έχει ελάχιστη πραγματική και θετική επιρροή πάνω μας και γενικά είναι τόσο δυσμενής, που κάποιος θα πέθαινε από στενοχώρια εάν άκουγε όλα όσα λέγονταν για κείνον, ή τον τόνο με τον οποίον μιλούν γι’ αυτόν.

Τέλος, μαζί με όλα τα υπόλοιπα, πρέπει να καταλάβουμε καλά πως η υπόληψη καθαυτή δεν έχει πραγματικά άμεση αλλά έμμεση αξία. Εάν οι άνθρωποι γενικότερα μεταστρέφονταν από αυτή την παγκόσμια παραφροσύνη, το αποτέλεσμα θα ήταν ένα τεράστιο κέρδος για την ηρεμία και την ευφρόσυνη μας – κέρδος τόσο μεγάλο που δύσκολα μπορούμε να το συλλάβουμε στις μέρες μας. Ο κόσμος θα φανέρωνε ένα πιο σταθερό και σίγουρο πρόσωπο στους άλλους, και γενικότερα θα συμπεριφερόταν λιγότερο αμήχανα και συνεσταλμένα. Μπορούμε να παρατηρήσουμε πως ο απομονωμένος τρόπος ζωής έχει υπερβολικά ωφέλιμη επίδραση στην ψυχική μας ηρεμία, και τούτο συμβαίνει κυρίως επειδή έτσι αποφεύγουμε να ζούμε υπό το συνεχές βλέμμα των άλλων και να υπολογίζουμε διαρκώς τη γνώμη του καθενός· κοντολογίς, μας δίνει τη δυνατότητα να επιστρέφουμε στον εαυτό μας. Παράλληλα, μπορούμε με αυτόν τον τρόπο να αποφύγουμε και πολλές κακοτοπιές, στις οποίες μας οδηγούν οι κατά καιρούς σκιαμαχίες μας ή -για να είμαι πιο σαφής- η ενδοτικότητά μας σε αυτή την επιζήμια παραφροσύνη. Συνεπώς, θα έπρεπε να φροντίζουμε περισσότερο τα πραγματικά αγαθά μας και να τα απολαμβάνουμε με λιγότερους περισπασμούς. Όμως, χαλεπά τα καλά, αυτό που αξίζει είναι και δύσκολο.


Η ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
ARTHUR SCHOPENHAUER

 

[erestu]

Εσύ δεν ξέρεις τι θες.
Εγώ δεν ξέρω τι μου γίνεται. Νομίζω ότι έχουμε φτάσει σε αδιέξοδο.

 

[Himela]

Μπορούμε να παρατηρήσουμε πως ο απομονωμένος τρόπος ζωής έχει υπερβολικά ωφέλιμη επίδραση στην ψυχική μας ηρεμία, και τούτο συμβαίνει κυρίως επειδή έτσι αποφεύγουμε να ζούμε υπό το συνεχές βλέμμα των άλλων και να υπολογίζουμε διαρκώς τη γνώμη του καθενός· κοντολογίς, μας δίνει τη δυνατότητα να επιστρέφουμε στον εαυτό μας. Παράλληλα, μπορούμε με αυτόν τον τρόπο να αποφύγουμε και πολλές κακοτοπιές, στις οποίες μας οδηγούν οι κατά καιρούς σκιαμαχίες μας ή -για να είμαι πιο σαφής- η ενδοτικότητά μας σε αυτή την επιζήμια παραφροσύνη. Συνεπώς, θα έπρεπε να φροντίζουμε περισσότερο τα πραγματικά αγαθά μας και να τα απολαμβάνουμε με λιγότερους περισπασμούς. Όμως, χαλεπά τα καλά, αυτό που αξίζει είναι και δύσκολο.

Respect

 

[Guest 890013]

can’t wait to shuffle off this mortal coil

 

[Guest 209912]

Σήμερα ονειρεύτηκα ότι έτρεχα σε ένα δάσος και κατασπάραζα αρνιά και βοσκοπούλες.

 

[Guest 890013]

Σήμερα ονειρεύτηκα ότι έτρεχα

ονειρο ήταν σιγουρα

 

[Guest 209912]

ονειρο ήταν σιγουρα

Ευσεβείς πόθοι. Είχα κατασπαραξει και σένα.

 

[Guest 890013]

Ευσεβείς πόθοι. Είχα κατασπαραξει και σένα.

δεν θα πω κατι στα πλαισια του fat appreciation

 

[erestu]

Τίποτα δεν βγάζει νόημα…

 

[Valder]

Τίποτα δεν βγάζει νόημα…

Μην απελπίζεσαι. Η Αυτοκρατορία πάντα βγάζει νόημα. Παράτα τα όλα και ασχολήσου με την ανασύσταση της λαμπρής αυτής σελίδας της Ιστορίας. Άσε το Βυζάντιο να είναι η λύτρωση της ψυχής σου.

 

[erestu]

Μην απελπίζεσαι. Η Αυτοκρατορία πάντα βγάζει νόημα. Παράτα τα όλα και ασχολήσου με την ανασύσταση της λαμπρής αυτής σελίδας της Ιστορίας. Άσε το Βυζάντιο να είναι η λύτρωση της ψυχής σου.

View attachment 83423

Όχι, δεν θα τα παρατήσω. Δεν κόντεψα να αποτρελαθώ εγώ για ένα τίποτα. Κάποια στιγμή θα με λυπηθούν και θα μου δώσουν μια εξήγηση. Εκτός κι αν έχω αποτρελαθεί ήδη, ιν γουιτς κεις, λετ μι επίσης νοου. Θα εκτιμούσα παρά πολύ λίγη ειλικρίνεια. Να´στε καλά.

 

[Valder]

Όχι, δεν θα τα παρατήσω. Δεν κόντεψα να αποτρελαθώ εγώ για ένα τίποτα. Κάποια στιγμή θα με λυπηθούν και θα μου δώσουν μια εξήγηση. Εκτός κι αν έχω αποτρελαθεί ήδη, ιν γουιτς κεις, λετ μι επίσης νοου. Θα εκτιμούσα παρά πολύ λίγη ειλικρίνεια. Να´στε καλά.

Κάτι μου λέει πως γι αυτό κινδυνεύεις να χάσεις την ηρεμία σου αγαπημένη κόρη της Ανδαλουσίας. Ακριβώς γιατί σου έδωσαν "πάρα πολύ λίγη, ειλικρίνεια" ενώ εσυ ήθελες "πάρα πολύ, λίγη ειλικρίνεια".

Άλλη φορά να τους τη ζητάς ολόκληρη και τίποτα λιγότερο για να μη μπερδεύεστε με τα σημεία στίξης στον προφορικό λόγο.

 

[erestu]

Κάτι μου λέει πως γι αυτό κινδυνεύεις να χάσεις την ηρεμία σου αγαπημένη κόρη της Ανδαλουσίας. Ακριβώς γιατί σου έδωσαν "πάρα πολύ λίγη, ειλικρίνεια" ενώ εσυ ήθελες "πάρα πολύ, λίγη ειλικρίνεια".

Άλλη φορά να τους τη ζητάς ολόκληρη και τίποτα λιγότερο για να μη μπερδεύεστε με τα σημεία στίξης στον προφορικό λόγο.

Αχ, μη μου θυμίζεις κι εσύ τώρα την ανύπαρκτη αυτοεκτίμησή μου…

Δεν έχεις άδικο παντως

 

[Guest 890013]

Όταν ο κόσμος έχει συνηθίσει να'ναι μίζερος και του φαίνεται πολύ περίεργο να γελάσει με την ψυχή του και συμπληρώνει "σε καλό να μας βγεί Παναγία μου".
Ίου

 

[erestu]

Όποιος μιλάει με γρίφους, στο τέλος καταλήγει και ο ίδιος του ένας…

Καληνύχτα

 

[Himela]

Όταν ο κόσμος έχει συνηθίσει να'ναι μίζερος και του φαίνεται πολύ περίεργο να γελάσει με την ψυχή του και συμπληρώνει "σε καλό να μας βγεί Παναγία μου".
Ίου

Εγώ λέω "σε καλό να μας μπει".