Σκέψεις... III

[Guest 709611]

 

[Valder]

Τρώνε στον Πόντο λέει ένα παρασκεύασμα άρτου τον Ιανουάριο, που το αλατίζουν υπερβολικά και δεν πίνουν νερό μέχρι να κοιμηθούν μετά, ώστε να τους φανερωθεί στο όνειρό τους το ταίρι τους και πολλοί παντρεύονται βάσει αυτού που θα δουν.


Τα δικά μου όνειρα:

α) Δίνω ακόμα Ανάλυση Αποτίμηση Λογιστικών Καταστάσεων στο πανεπιστημιο και το περνάω πάλι μεμιάς.
β) Εχω πιάσει τα 5 νούμερα του Λόττο και δεν βρίσκω το 6ο
γ) Μου έχει δώσει κοπέλα τον αριθμό της και ξυπνάω για να τον σημειώσω αλλά έχω ξεχάσει καποια ψηφία.
δ) Πάω Α' Λυκείου και έχω ηδη κάνει 110 απουσίες
ε) Η στειρωμένη αρσενική γάτα μου, έχει κάνει γατάκια και μετα έχουν φάει το ένα το άλλο.


Ρε καλά κάνω και δε βάζω αλάτι στα φαγητά μου εγω...

 

[BeatrixKiddo]

Εγώ τις τελευταίες μέρες

 

[Guest 709611]

 

[EvanescenceQ]

 

[parafernalia]

«Είναι ευκολότερο να εξαπατήσεις κάποιον, παρά να τον πείσεις ότι έχει εξαπατηθεί» (Mark Twain)
«Άθλιε γελωτοποιέ, το δηλητήριο που χύνεις θα σε σκοτώσει...» (Verdi, Rigoletto)
Πλησιάζει «η καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους του ανθρώπου» (Ελύτης)
Όταν οι άνθρωποι καταλάβουν ότι έχουν εξαπατηθεί, η οργή τους θα είναι τρομακτική (Alex Berenson)
Και οι εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας θα πνιγούν στο αίμα των θυμάτων τους (Κλεάνθης Γρίβας)

 

[Valder]

 

[EvanescenceQ]

 

[parafernalia]

 

[Aleksa]

View attachment 93711

Χρησιμοποιήθηκαν και ως στίχοι τραγουδιού του Robbie Williams.

 

[RafAspa94]

 

[Guest 709611]

 

[Nascentes morimur]

“Your mind will answer most questions if you learn to relax and wait for the answer.”

William S. Burroughs

 

[EvanescenceQ]

 

[finesse]

Χρόνος: κάτι κοινό για όλους μας. Ξεκινάμε δειλά κι ενθουσιωδώς, στεκούμενοι μπροστά από μια μικρή εσοχή. Σκοτάδι - δεν βλέπουμε! Είναι τόση, όμως, η περιέργειά μας που δεν μας νοιάζει, δεν το σκεφτόμαστε πολύ. Προχωρούμε μπροστά, αφηνόμαστε στ' αλλεπάλληλα βήματά μας που μας οδηγούν στο άγνωστο. Όλες μας οι αισθήσεις είναι σύμμαχοι, και προσπαθούν να μας προσδώσουν καθετί καινούριο. Η διαδρομή μας δεν είναι τίποτε άλλο από στενά σοκάκια, τα οποία διακλαδίζονται. Έτσι, μπορούμε να οδηγηθούμε σε κάποιο σοκάκι που δεν γνωρίζουμε ή να ξαναπερπατήσουμε κάποιο που ήδη έχουμε περπατήσει και γνωρίσει - άρα, δεν έχουμε τίποτα να πάρουμε. Είναι στη δική μας ευχέρεια κι αντίληψη. Σε όλη αυτή τη διαδρομή είναι κοντά μας κι άλλοι άνθρωποι. Ίδιοι σαν κι εμάς! Με την ίδια ανησυχία για το άγνωστο, μα και την ίδια δίψα. Άλλους θα τους έχουμε αρκετά κοντά μας, καθώς έχουν την ίδια θέληση μ' εμάς στην επιλογή τής διαδρομής. Άλλοι θα χαθούν από κοντά μας, επιλέγοντας να πάνε κάπου αλλού. Κι άλλους τους γνωρίζουμε εντελώς τυχαία, από κάποιο άλλο σοκάκι που ξεμυτίζουν. Κι η πορεία συνεχίζεται, ώσπου να φτάσεις εν τέλει στην άλλη εσοχή, που σε οδηγεί στον τερματισμό. Και τέλος! Όλα αυτά που μέτρησαν ήταν οι επιλογές σου, οι άνθρωποι που βρέθηκαν κοντά σου και τελικά ο... αποχωρισμός. Έφυγες έτσι όπως ακριβώς ήρθες: μόνος σου!

 

[Valder]

Άνδρας ανδρός μάτι θέλει να βγάλει, όταν μάτια θέλει να βγάλει.

 

[EvanescenceQ]

σου 'πα μονάχα «μη χάνεσαι»
κι εσύ μου είπες «ναι, μωρέ»
κι έφυγες ξεχνώντας τα τσιγάρα σου.
-Κατερίνα Γώγου

 

[American Economist]

 

[Aleksa]

 

[EvanescenceQ]