Σκέψεις... III

[Luke87]

Εχω πιεί 7-8 milko free τελευταίως. Ωωωωωχ

 

[Κάμπια]

Πότε θα πάρει πρωτοβουλία άραγε;

 

[amarelia]

ένα σίχαμα, ένα κατακάθι, μια βρώμα ανεκδιήγητη, ένας ζόφος, ένα έρεβος μια σαπίλα που σου τρυπάει τα κόκαλα

Δεν χωράμε όλοι, δεν θέλω να χωράμε όλοι
Δεν μπορώ να αναπνέω την βρωμιά, δεν μπορώ να υπάρχω μέσα σε βαλτωμένα σκουπίδια, πνίγομαι και ξέρω πολύ καλά πως πνίγονται κι άλλοι μαζί μου.

Βρώμα, βρώμα και δυσωδία που σου λερώνουν την ψυχή, δεν χωράμε όλοι.

Δεν θέλω να χωράμε όλοι και στένεψαν οριστικά τα περιθώρια.

Λέρα, βρώμα και σάπια σκουπίδια, ως εδώ, δεν θα κάνουμε τις μύγες.

 

[parafernalia]

Ο ορισμός της πίστης.
Να πίνεις τη ρακή και να έχεις την πεποίθηση πως είναι ένα δώρο απ' τον θεό Διόνυσο.

Δεν θα μπορούσε ποτέ ένα τέτοιο δώρο να είναι εξαρτημένο από εξωτερικές συνθήκες, δηλαδή...

...είναι σαν την αγία κοινωνία, μη βάζετε ποτέ το μπουκάλι με τη ρακή στο ψυγείο.

Spoiler

η ύβρις, φέρνει πονοκέφαλο

 

[Υδροχόος]

 

[Nascentes morimur]

Αντιμετωπίσαμε κάτι διαφορετικό απ' αυτό
που είμαστε, γράψαμε κάτι διαφορετικό απ' αυτό
που σκεφτόμαστε, σκεφτήκαμε κάτι διαφορετικό απ' αυτό
που περιμέναμε, κι αυτό που μένει τελικά είναι
κάτι διαφορετικό απ' αυτό που φανταζόμαστε.

 

[parafernalia]

Επειδή ένα ΣΚ έχουμε για να γευτούμε την αληθινή ζωή όπως τη θέλουμε, δεν γίνεται να το αναλώνουμε σε trivial θέματα.

Ο Θανάσης Βέγγος μου έμαθε να κάνω τις δουλειές του σπιτιού γρήγορα και αποδοτικά.

 

[Κάμπια]

Απών

 

[Valder]

Τελικά πρέπει να αφήνεις τους ανθρώπους να κάνουν ελεύθερα τις επιλογές τους, για να βλέπεις από αυτές τις επιλογές τους και ποιοι ειναι οι ίδιοι ως άνθρωποι.

Όποια πέφτει με κατι τετοιες ιστορίες, είναι άξια της μοίρας της και ούτως ή άλλως δε μου έκανε, οπότε καλύτερα να πάει στον άλλον και στον κάθε άλλον που πετάει μαργαριτάρια ή έχει εναν πεθαμενατζί στυλάκι ή είναι αγροίκος, εξυπνάκιας, βλάκας, φελλός, φλώρος, geek ή δεν ξερω κι εγω τι ανα περίπτωση.

Άφηνέ τους ελεύθερους να επιλέγουν, για να τους βλέπεις και ποιοι πραγματικά είναι από αυτά που τραβάει η ψυχή τους.

 

[amarelia]

όπου κι αν πάω βλέπω μια δυστυχία, μαγαζιά να κλείνουν, ανθρώπους να υποφέρουν, ζώα πληγωμένα και πεινασμένα

Μπορώ να πάρω το αμάξι και να πάω κατευθείαν σε μέρη που θα δω «την καλή πλευρά της ζωής», «την θετική» και να τα προσπεράσω όλα αυτά και να μην με διαλύουν ή να μου τρυπάνε την ψυχή κάθε φορά και να γυρνάω σπίτι ένα κουρέλι.
Δεν ξέρω τι κατάρα είναι αυτή να πέφτει πάνω μου η δυστυχία του κόσμου.

Και τι να κάνει κανείς; να βάλει το κεφάλι στο χώμα και να συνεχίσει σαν να μην συμβαίνει τίποτα
Λες και την ίδια στιγμή που εγώ χαζοπαζαρεύω σε ένα «καλό» μαγαζί αυτά δεν συμβαίνουν, λες και σταματούν αν δεν τα βλέπω.

Λες κι εγώ η ίδια δεν ζώ στις πλάτες τους.

Πως ζεί κανείς έτσι, η ψυχή του το ξέρει

Και τι υποκριτικό ψευτοδράμα είναι αυτό ενώ δεν είμαι καν εγώ που πονάω που πεινάω που μένω στο δρόμο.

Κι όμως είναι απο τα πιο αληθινά έχω νιώσει ποτέ.

 

[Nascentes morimur]

Let me dream of me and you...

 

[Valder]

Στο μυαλό μου έχω ήδη πάρει τη Harley και κόβω βόλτες κάπου στον κόσμο. Μμμμμ ωραία που θα ναι...

 

[amarelia]

Το τίμημα μιας ζωής που δεν σου ανήκει είναι η ζωή σου

 

[glayki]

Τίποτα πια δεν μπορεί σήμερα να αλλάξει τη ζωή μου. Αν… ή αν… Ναι, αλλά ένα «αν» αντιπροσωπεύει πάντα κάτι που δεν έχει συμβεί∙ κι αφού δεν έχει συμβεί, ποιο το όφελος να φανταζόμαστε τι θα γινόταν αν είχε συμβεί;
Pessoa Fernando

 

[Κάμπια]

 

[Nascentes morimur]

Όταν ξυπνώ το πρωί, η καθημερινή μου προσευχή είναι: χάρισέ μου σήμερα την αυταπάτη μου, την καθημερινή μου αυταπάτη. Διότι οι αυταπάτες είναι αναγκαίες, έχουν γίνει αναγκαίες για τη ζωή σ’ έναν κόσμο πλήρως στερημένο από μιαν ουτοπική συνείδηση

W. Raabe