Λένε όλοι γύρω μου, μην πεις "γιατί σε μένα;"
Ναι, όλα είναι μια πιθανότητα στη ζωή, άσπρο - μαύρο. Οχι μόνο άσπρο, ούτε μονο μαύρο. Ενίοτε είναι και ενδιάμεσα, θαμπά δυστυχώς. Ναι, το ξέρω καλά, έχω μεγαλώσει με λογική στο κεφάλι μου, τετράγωνα, ξέρω τι μου γίνεται.
Οι πιο θρήσκοι μου λένε "είναι αμαρτία, μη το ξεστομίσεις το γιατί σε μένα". Και σκέφτομαι το γνωστό σε αυτούς αλλά και σε μένα (ναι έχω μια επαφή με τη θρησκεία παραδόξως και είμαι χαρούμενος γι αυτό) "Παρελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο".
Το σκέφτομαι, το φωνάζω μέσα μου. Γιατί να μη το φωνάξω και έξω;
Δεν είναι δίκαιο να θες να αντισταθείς στην αδικία; Γιατί θα έπρεπε να είναι "αμαρτία"; Εχω "αμαρτήσει" σύμφωνα με τους δικούς τους κώδικες και τον δικό μου, ναι και πολύ μάλιστα.
Αλλά πιστεύω πως τιμωρήθηκα αρκετά. Ας μείνει αυτό το ποτήρι μακριά από τα χέρια μου, κι αν δεν μπορώ να το αποφύγω, γιατί κάτι μου λέει πως δεν μπορώ και έχω μάθει να βλέπω τα πράγματα ρεαλιστικά, τουλάχιστον ας είναι για καλύτερα.
Απλά θέλω να μου πάει απο δω και μπρος η ζωή καλύτερα. Τίποτε άλλο.