Ωραια, ας ξεκινησω

Μιλησες για
λυπηση, αξιοπρεπεια,απορριψη, αγαπη. Ολα μαζι σε ενα κουβα τα μπλεκουμε.
Λυπηση για μενα δεν ξερω αν υπαρχει. Συνηθως για να μου βγαλει καποιος τον οικτο, θα πρεπει να περνα μεγαλα ζορια και να χει τοσα πολλα προβληματα που να τα φερει με τον α η τον β
κακο τροπο στην επιφανεια. Σαφεστατα υπαρχουν ανθρωποι που περνουν ζορια αλλα ειναι τοσο περηφανοι και καλοψυχοι που σε αυτους μαρεσει να πιανω το χερακι.
Στους πρωτους απλως απομακρυνομαι. Ειναι καποιοι ανθρωποι που οσο και να θες να βοηθησεις πραγματικα,δεν κανουν καμια προσπαθεια οι ιδιοι, οποτε τους αφηνω και παω παρακατω γιατι δεν εχω χρονο, με χρειαζονται χερακια δυνατα, λυπημενες περηφανες φατσουλες!!
Τωρα μιλησες για
απορριψη. Αν δε φας χυλοπιτες στη ζωη δε μαθαινεις.Υπαρχει ανθρωπος που δεν εχει φαει?
Ναι, υπαρχει. Αυτος που φευγει πρωτος συνηθως απο μια σχεση επειδη
φοβαται μην το παρατησει ο αλλος ομως
χαλαει πολυ τον εαυτο του ετσι. Ο εγωισμος δυαλυει πρωτα αυτον που ναι εγωιστης κι επετα τους γυρω. Που και οι γυρω ξεχνανε, ο εαυτος ομως? Δεν ξεχναει αυτος, ειναι παμπονηρος!!

Πιστευω πως αν καποιος θελει να μεινει να δωσει αγαπη και δεν το κανει εξαιτιας του φοβου ειναι ηττημενος εξ αρχης. Τι θελω να πω? Εχει χασει το νοημα, του να δινεις
αγαπη δηλαδη χωρις να ζητας τιποτα! Για μενα αυτο ειναι το νοημα, το να δινεις. Κι αν θελησει ο αλλος να σου δωσει αγαπη, το βρισκω σα μια ευχαριστη εκπληξη και δε λεω οχι!!
Τωρα, αν εσυ μιλας για ανθρωπους υποκριτες, ζηλοφθονες, ισως μνησικακους που το μονο που θελουν ειναι να ρουφανε τοτε γιατι να δωσεις το χερακι σου? Εγω δε θα το δινα, οχι απο εγωισμο η φοβο οπως το νιωθεις εσυ αλλα απο ξενερωμα. Δε μαρεσουν αυτοι οι ανθρωποι.
Ειχα καποτε μια φιλη που ειναι ετσι με ολο τον κοσμο. Φιλη, τελοσπαντων παρεα καναμε. Ειναι ετσι με τις φιλες της, με τους αντρες, με ολα. Δηλαδη ρουφαει ο,τι βρει και μολις της ζητησεις να κανει μια μικρη μοιρασια, να δωσει λιγακι, τσιτωνει, αναστατωνεται, τα σπαει, ζηταει και ρεστα. Αυτο βεβαια για μενα ειχε ως αποτελεσμα την απομακρυνω απο τη ζωη μου κι ευτυχως δεν εκανα λαθος γιατι τα σημαδια που εδιεχνε απεναντι μου ηταν ιδια με αυτα που εδειχνε σε αλλους.
Παρολαυτα το χερακι μου της το εδωσα πολλες φορες και μου το δαγκωσε
Την συγκεκριμενη κοντεψα να τη λυπηθω. Θεωρω κακο πραμα να λυπασαι καποιον! Κακο για σενα! Ομως κρατηθηκα, τη δικαιολογησα(ο,τι μπορεσα να βρω σα δικαιολογια το ειπα μεσα μου κι εξω μου, επρεπε να της βρω καποια καλα ωστε να τη συγχωρεσω, να τιμωρησω λιγακι κι εμενα που το παλευα για καιρο γνωριζοντας εξαρχης το αποτελεσμα) Τελικα εγινε και το κοριτσι αυτο δεν ειναι πια στη ζωη μου, ουτε το χερακι μου της δινω γιατι ειχα φαει την ξενερα απο νωρις.
Θελω να σου πω για να γινω πιο πρακτικη στη σκεψη, οταν θελεις να δωσεις δινε.
Αν φας μια σφαλιαρα, κατσε φατην.
Μετα γυρνα και το αλλο μαγουλο.
Στην τριτη σφαλιαρα δωσε μια κλωτσια στα @@@(αν ειναι αντρας) η μια μπουνια στη μουρη(αν ειναι γυναικα) και καντην.
Για μενα αυτο ειναι
αξιοπρεπεια.