Ζητώ συγγνώμη εκ των προτέρων για το ενδεχομένως (μπορεί στη πορεία να ξενερώσω και να μη γράψω όσα έχω στο μυαλό μου) ποστ.
Όσο μεγαλώνω αρχίζω και βλέπω τα πράγματα με μία άλλη οπτική, ενδεχομένως να μπαίνω στη λούμπα της ησυχίας και της πραότητας και του δε με νοιάζει και και και... αλλά τα πράγματα αρχίζουν και με ζώνουν πολύ κάνοντας με πλέον να νιώθω μία γενική απέχθεια για το τόπο που με μεγαλώνει και με στιγματίζει τρόπον τινά.
Και εξηγούμαι:
Πόσα σκ@τ@ θεωρούν ακόμη ότι μπορούμε να φάμε;
Για να σας ανατρέξω λίγο σε μερικά γεγονότα, πρόσφατα και μη.
Θυμαστε κάποτε τη περιβόητη φράση στα χείλη κάθε πολιτικού και κάθε δημοσιογράφου: "σκληρό ροκ"; Πραγματικά όσο τη θυμάμαι μου έρχεται να τραβήξω τα βυζιά μου.
Μια έκφραση που κατοχύρωσε ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης γύρω στον Ιούνιο 2001 μετά το φιάσκο της κυβέρνησης με το ασφαλιστικό. Αναφερόταν συγκεκριμένα στην επιθετική αντιπολίτευση που άρχισε να κάνει εναντίον του η ΝΔ.
Φυσικά η έκφραση αν και μάλλον άστοχη (τι σχέση έχει το ροκ με το να επιτίθεσαι σε κάποιον; ) ήταν πολύ πιασάρικη με αποτέλεσμα να γίνει σωβρακολάστιχο από τα ΜΜΕ για μέρες.
Να ακολουθήσουν τους ξέφρενους ρυθμούς του «σκληρού ροκ» ετοιμάζονται στη Ν.Δ., καθώς ο «d.j.» της υπόθεσης Θόδωρος Ρουσόπουλος εγκαθίσταται στη Χαρ. Τρικούπη
(Ελευθεροτυπία 21/10/2001)
Τι παραμύθι και αυτό; Τι μας πούλαγαν; Ότι και καλά μία μέρα οι καλώς κοιμώμενοι πολιτικοί στο κόσμο της κουκουρούκου τους (ατάκα ρεμπεσκέ) ξύπνησαν και αποφάσισαν να γίνουν σκληροί;
Σκληροί που;
Στη κοινωνία που αργοπεθαίνει; (Μπα!!!)
Στο σύστημα που αυτοκαταστρέφεται; (Μπα!!!)
Στις κομπίνες και τα λαμόγια τους; (Μπα!!!)
Μεταξύ τους; (Άντε γειά σου!)
Και μας πότιζαν -οι τιποτένιοι στα κανάλια- μούφες για σκληρό ροκ και χέβι μέταλ και μας έδειχναν τα τότε Golden Boys του Πα.Σο.Κ. και της Ν.Δ. να σφάζονται για το ποιός είναι μεγαλύτερος νταής και μάγκας και ποιανού τα @@ μετράνε περισσότερο;
Άντε και γ@μ*θε|τε ρε μ@λ@κες.
Ό,τι απέμεινε όρθιο το ριμάξατε, το πουλήσατε, το κάψατε και το χρεώσατε στους άλλους, το φτύσατε και την επόμενη του αφήσατε στεφάνια, το κάνατε βούκινο στις οθόνες και προσπαθήσατε να κρατήσετε κρυφό ότι θα σας έδινε κέρδος και σιγουριά.
Μας ποτίσατε με μία μούφα σιγουριά την ίδια στιγμή που ουδείς είναι σίγουρος για το αν αύριο θα έχει λεφτά να πληρώσει το νερό και το ρεύμα του.
Μας πιπιλίσατε το μυαλό με το έθνος και μας βάζετε να φυλάμε τα σύνορα (έως και τη τελευταία σταγόνα του αίματος μας...) αλλά μας πείσατε να σκάμε και να κοιτάμε κάτω κάθε φορά που από πίσω γίνεται το ντηλ με το εμπόριο λευκής σαρκός για τα κωλόμπαρα της Αθήνας.
Και έχεις και τον άλλον τον ηλίθιο το Μπουλούκο να σου λέει πως η αιτία του κακού είναι οι τόσοι παράνομοι μετανάστες που κανείς δε μπορεί να βρει, οπότε ας βάλουμε παντού λίγη περισσότερη αστυνομία να νιώθουμε ασφαλείς (πόσο ασφαλείς αλήθεια; )...
Βγαίνει η βλαμμένη η γυναίκα του τριχωτού μεγαλονιουζκάστερ της Ελλάδος και λέει όλο πόνο και θλίψη πως ζούμε δύσκολες στιγμές και πως όλη η Ελλάδα (μαζί και εκείνη) κοπιάζει πολύ για να τα βγάλει πέρα. Λες και η καθυστερημένη δούλεψε ποτέ...
Την επομένη παρουσιάζει καλλιστεία και την μεθεπόμενη παρουσιάζει τον νούμερο ένα μαφιόζο της νύχτας με τα καλλίτερα λόγια...
Και οι γριές με συμπάθεια κοιτούν...
Βγαίνει η βλαμμένη (ονόματα δε λέμε) και μας λέει να πάψουμε να κάνουμε πορεία στο κέντρο (για τα Δεκεμβριανά του 2008 ) και αντί αυτού να μεταφέρουμε τη πορεία στη Παιανία και στο Κορωπί.
Ναι ρε πειραγμένη, να διαδηλώσουμε στο Αττικό Πάρκο να μας βλέπουν οι παπαγάλοι και οι πιγκουίνοι.
Κάθε μεσημέρι η τιβί γίνεται ένας απέραντος βόθρος για το ποιός ασήμαντος γ@μ"σΕ ποιάν ασήμαντη και το ανάποδο, για το αν μία τσούλα ξεπέρασε τον πρώην γκόμενο της και εν τέλει έκανε τη γυμνή της φωτογράφηση (γιούχου θα δούμε και άλλα βυζιά), για το που πάει η μόδα, για το τι σπίτι αγόρασε ο έτσι νεόπλουτος ατάλαντος που κάνει καριέρα σε μαγαζιά της Πειραιώς με τραγουδάκια που θα έχουν ξεχαστεί σε ένα μήνα (200 ευρά το μπουκάλι μπόμπα), για το πόσο τοις εκατό έκανε ο Μικρούτσικος και η Μελέτη (σκέψη μέσα στη σκέψη: μη μας λέτε πόσο τοις εκατό, πείτε μας καλλίτερα ποιοί είναι αυτοί που απαρτίζουν αυτό το ποσοστό), για το αν και ποιοί πήγαν Μύκονο και και και... και εμείς κοιτάμαι και περιμένουμε 1η του μήνα να πάρουμε 732 ευρώ.
Έκαναν τα πανεπιστήμια ένα τεράστιο οίκο ανοχής και πρόσφατα μας έβαλαν πλαφόν και πότε θα τελειώσουμε, σταμάτησαν να μας δίνουν βιβλία λες και αμα τα πέρναμε έγκαιρα θα είχε διαφορά, επέτρεψαν στις παρατάξεις να μπουν στις σχολές και να παίζουν ενδεχομένως τον ουσιαστικότερο λόγο για το πότε κάποιος τελειώνει τη σχολή του, θέλουν να τα κάνουν ιδιωτικά και να βάλουν σεκιούριτι (να μη ξεχάσουν να τους δώσουν και όπλο), θέλουν να μας μορφώσουν όλους ώστε να είμαστε όλοι μορφωμένοι (και άνεργοι).
Μας ζάλισαν με τη κρίση και με τη φτώχια και με την ανασφάλεια και το έγκλημα και και και... και μας ζάλισαν οι ίδιοι άνθρωποι που απέχουν όσο τίποτε από όλα αυτά που μας πουλάνε.
Μας τσιμπάνε λεφτά από παντού και δε κάνουν τίποτε απτό.
Ανοίγουν το στόμα τους και πετάνε ένα σκασμό βλακείες μόνο και μόνο για να μας κάνουν να τους κοιτάμαι περισσότερο και να μην αλλάζουμε κανάλι όταν θα αρχίσουν οι διαφημίσεις για αυτοκίνητα, καφέδες, σερβιέτες, αρώματα και ένα σκασμό ακόμη σκατά.
Ζούμε στη χώρα που έυχεσαι να πεθάνεις αντί να αρρωστήσεις γιατί αν γίνει το δεύτερο ή θα ξεπαραδιαστείς ή θα σε σκοτώσει η ανικανότητα ενός συστήματος (άπειρων αγνώστων) υγείας που λειτουργεί όπως ένα αυτοκίνητο της δεκαετίας του 1930 (αργά και όχι αξιόπιστα).
Ενδεικτικά: για μία αφαίρεση αμυγδαλών σε ένα 7χρονο παιδί στον Ευαγγελισμό ο δημόσιος γιατρός ζήτησε 1500 ευρώ...
Με βλακείες και ασημαντότητες μας κάνουν να ξεχνάμε τα βασικότερα λάθη τους ή αλλιώς τα σκάνδαλά τους όπως λένε οι "φίλοι" μας οι δημοσιογράφοι.
Με λαδώματα και βύσματα και θέσεις στο δημόσιο μας και ένα σκασμό παπαρολογίες μας κάνουν να τους ψηφίζουμε ξανά και ξανά και δε στόρι γκόουζ ον... χρόνια τώρα.
Και εν έτει 2008 στην Ελλάδα των ολυμπιακών υπάρχει κόσμος που τρώει από τα σκουπίδια, υπάρχουν πτυχιούχοι με μεταπτυχιακά στα 30 τους άνεργοι ή στη καλλίτερη ωρομίσθιοι, οικογένειες 3-4 ατόμων που ζουν με 1000 ευρώ το μήνα συμπεριλαμβανομένου και του ενοικίου και κόσμος που συνεχίζει να αγοράζει βλακείες με δόσεις για 15 χρόνια, κόσμος που σκορπά λεφτά σε άχρηστα πράγματα, κόσμος που τα ακουμπάει σε ατάλαντους για τη "ψυχαγωγία" του και κόσμος που γουστάρει να βλέπει το Gala στο σταρ για μία βυζαρού ξανθιά που μας λέει πως κατάφερε να γίνει επιτυχημένη δημοσιογράφος και να φιλοξενεί στην εκπομπή της μαϊντανούς και σέλινα...
Είμαι 25 χρονών, ζω ακόμη με τους δικούς μου, δουλεύω με το νόμιμο ωρομίσθιο (περίπου 5 ευρώ την ώρα) και απελπίζομαι όλο και περισσότερο από την ελληνική πραγματικότητα.
Διδάσκω μαθηματικά σε παιδιά και αμοίβομαι με 15 ευρώ την ώρα.
Την ίδια στιγμή που για να με κουρέψει ο κουρέας θέλει 10 λεπτά και 14 ευρώ....
Έχω ένα σαράβαλιασμένο αμάξι 15ετίας και δίνω στο κράτος 150 ευρώ το χρόνο μόνο και μόνο για να μου επιτρέψει να το κυκλοφορώ.
Τώρα θα μου πείτε τι με έπιασε.
Τρούλυ, δεν έχω ιδέα.
πς: τελικά πολλά έγραψα, συγγνώμη αν κούρασα.
και μία τελευταία για να γουστάρω:
Άντε και γ@μ*θε|τε ρε μ@λ@κες.
]
)
Αρχική Forum
Νέα Δημοσίευση
Προσωπικές Συζητήσεις
Πολυμέσα - Gallery
Συνδεδεμένοι Χρήστες
Λίστα Αποκλεισμένων
Υπεύθυνοι του Forum
e-steki
iSchool
