Το e-steki είναι μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές διαδικτυακές κοινότητες με 68.420 εγγεγραμμένα μέλη και 3.561.209 μηνύματα σε 105.914 θέματα. Αυτή τη στιγμή μαζί με εσάς απολαμβάνουν το e-steki άλλα 396 άτομα.
Ο Tsipouro αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών, επαγγέλλεται Κτηνίατρος και μας γράφει από Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 3.037 μηνύματα.
Ο Site Bot αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών, επαγγέλλεται Συνταξιούχος και μας γράφει από Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 2.671 μηνύματα.
1. Bαριέμαι να αλλάξω κεραίες και να φάω άλλο ένα 8ωρο μετρώντας.
2. Βαριέμαι Χ 10000 να στήσω διάταξη για πείραμα φασματοσκοπίας για να το έχω έτοιμο για τη δευτέρα.
3. Δεν προλαβαίνω με την ΚΑΜΙΑ να πάω Θεσσαλονίκη το άλλο σ/κ [ το γραφικό nerd με το laptop με βλέπω να γίνομαι και άντε να δω ποιο ποτάμι θα ξεπλύνει την ντροπή όταν θελήσω να ξαναπάω για διακοπές ]
4. Γιατί το "new_shorting_pin_att3_4antennas_head.hfss" δεν θέλει να συνεργαστεί μαζί μου να πάρω τις ρημαδοεικόνες να τελειώσω το ρημαδο3ο κεφάλαιο?!?!?!
5. ΔΕΝ είναι κατάλληλη στιγμή για να κάνει γ@μ@το καιρό, μπορώ να έχω λίγη βροχή ακόμα παρακαλώ??
Αυτά! Α, όχι...έχει κι άλλο
6. Όποιος πει ότι του τα έχω πρήξει/ζαλίσει να είμαι μια μονόχνωτη που όλο για το διδακτορικό της μιλάει να το κρατήσει για τον εαυτό του παρακαλώ... Μέχρι τον Ιούνιο δεν θα σας αφήσω σε ησυχία
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αυτή η γειτονιά είναι για όλους μας ένα κλουβί,
κανείς δε ζει αληθινά αυτό που θα θελε να ζει,
γιατί το όνειρο είναι μια στιγμή
και όλες οι άλλες οι στιγμές
απελπισία
μέσα σ αυτό το δρόμο γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε,
μαζί με μας και τα όνειρα μας, μαζί με μας και τα παιδιά μας.
Γι' αυτό ένα πάρτυ σ' αυτό το δρόμο είναι πιο λυπητερό και από τον θάνατο,
είναι ένα γραμμόφωνο που ολοένα ξεκουρδίζεται, δυο ιδρωμένα χέρια στο άσπρο φόρεμα ενός κοριτσιού,
ένας σκύλος που απορεί, ένα ποτήρι αδειανό στην άκρη της αυλής μου,
μια κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά της,
ένας κρυφός αναστεναγμός,
ένα αρπαχτικό βλέμμα θηρίου που δεν τολμάει να αγγίξει,
ένα κλουβί στην πόρτα σου με ένα πουλί που κοιμάται...
Γι' αυτό ένα πάρτυ στην Οδό των Ονείρων είναι πιο θλιβερή και από τη στιγμή του ονείρου,
είναι ένα ξέφτισμα ζωής, ένα παιχνίδι χάρτινο στα χέρια των αγγέλων.
Κοιτάχτε τούτο το κλουβί είναι λιγάκι πιο μεγάλο από την καρδιά μου,
κι όμως δεν μπορεί να χωρέσει την αγάπη μου,
κοιτάχτε και τούτο το κορίτσι θα του χαρίσω το κλουβί κι ένα τραγούδι θα μου πει...
για το πουλί που χάθηκε, για το πουλί που πια δε ζει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.