Αρχική Forum
Νέα Δημοσίευση
Προσωπικές Συζητήσεις
Πολυμέσα - Gallery
Συνδεδεμένοι Χρήστες
Λίστα Αποκλεισμένων
Υπεύθυνοι του Forum
e-steki
iSchool
24-12-08
22:40
«Ποίηση είναι όλα όσα λέμε στον εαυτό μας από μέσα μας , όταν ξαπλώνουμε στο κρεβάτι αργά τη νύχτα με το φως σβηστό» .
Ο Νερούδα στο Il postino μάθαινε στον ταχυδρόμο μεταφορές και ποίηση , για να μπορέσει να πει στη γυναίκα που ερωτεύτηκε ότι απλά την ερωτεύτηκε.
(το χαμόγελο σου είναι μια πεταλούδα που ανοίγει τα φτερά της)
Είναι δύσκολο να χρησιμοποιείς τις λέξεις!
Πώς να περιγράψεις σε έναν άνθρωπο την ενέργεια που σου δίνει άθελα του; Ή σʼ ένα άλλο; Ή σʼ έναν τρίτο; Σε διαφορετικές στιγμές;
Με ζωντανεύεις όπως το κρύο νερό που πέφτει με δύναμη πάνω στις ρόγες μου και γίνονται μυτερές και νόστιμες!
Με ζωντανεύεις όπως το άγγιγμα στο πρώτο τουβλάκι στο ντόμινο. Αρκεί ένα σου άγγιγμα για να καταρρεύσουν χιλιάδες μικρά ανούσια τουβλάκια.
Ποτέ δεν πίστευα ότι οι λέξεις είναι φτωχές. Μέχρι που άρχισα να διδάσκομαι την αξία της σιωπής. Και την μαθαίνω όπως τα πρωτάκια στο σχολείο. Με πολλά λάθη αλλά και ενθουσιασμό!
Παύση- λέξεις –παύση-λέξεις –αμήχανη σιωπή-λάθος –λέξεις.
ΟΙ λέξεις δεν είναι φτωχές. Είναι πλούσια , δυνατά θηλυκά με τα οποία δεν θέλεις να μπλέξεις ή θέλεις μόνο να μπλέξεις.
Με ομορφαίνεις όπως μια γρήγορη βόλτα με ποδήλατο στο πάρκο, την τελευταία μέρα του σχολείου.
Με ξεσηκώνεις όπως ο αέρας κουνάει τις κίτρινες τέντες στην απέναντι πολυκατοικία.
Με αρρωσταίνεις όπως αργά κυλάνε τα μαλλιά της Οφηλίας στο ποτάμι που πέθανε η τρελή, στον πίνακα του Millais.
Με μεθάς όπως το κύμα ζαλίζει το βράχο στο γιαλό.
Ουαου!!!!! Είναι ωραίες οι μεταφορές! Όταν τις γράφεις τα μεσάνυχτα στο ήσυχο σπίτι ή στο τρένο κοιτώντας τους επιβάτες ανυποψίαστους για το τι έχεις στο μυαλό σου.
Λίγο ακόμα;
Με χαλαρώνεις όπως τυχαία λύνεται το κορδόνι από το μαγιό μιας κοπελίτσας που βουτάει στα βαθιά.
Σε παίρνω μέσα μου γλυκά κι αργά και ρυθμικά, όπως ένα παλιό τρένο κυλά πάνω στις ράγες μιας καινούριας διαδρομής!
(αχχ...
)
Ο Νερούδα στο Il postino μάθαινε στον ταχυδρόμο μεταφορές και ποίηση , για να μπορέσει να πει στη γυναίκα που ερωτεύτηκε ότι απλά την ερωτεύτηκε.
(το χαμόγελο σου είναι μια πεταλούδα που ανοίγει τα φτερά της)
Είναι δύσκολο να χρησιμοποιείς τις λέξεις!
Πώς να περιγράψεις σε έναν άνθρωπο την ενέργεια που σου δίνει άθελα του; Ή σʼ ένα άλλο; Ή σʼ έναν τρίτο; Σε διαφορετικές στιγμές;
Με ζωντανεύεις όπως το κρύο νερό που πέφτει με δύναμη πάνω στις ρόγες μου και γίνονται μυτερές και νόστιμες!
Με ζωντανεύεις όπως το άγγιγμα στο πρώτο τουβλάκι στο ντόμινο. Αρκεί ένα σου άγγιγμα για να καταρρεύσουν χιλιάδες μικρά ανούσια τουβλάκια.
Ποτέ δεν πίστευα ότι οι λέξεις είναι φτωχές. Μέχρι που άρχισα να διδάσκομαι την αξία της σιωπής. Και την μαθαίνω όπως τα πρωτάκια στο σχολείο. Με πολλά λάθη αλλά και ενθουσιασμό!
Παύση- λέξεις –παύση-λέξεις –αμήχανη σιωπή-λάθος –λέξεις.
ΟΙ λέξεις δεν είναι φτωχές. Είναι πλούσια , δυνατά θηλυκά με τα οποία δεν θέλεις να μπλέξεις ή θέλεις μόνο να μπλέξεις.
Με ομορφαίνεις όπως μια γρήγορη βόλτα με ποδήλατο στο πάρκο, την τελευταία μέρα του σχολείου.
Με ξεσηκώνεις όπως ο αέρας κουνάει τις κίτρινες τέντες στην απέναντι πολυκατοικία.
Με αρρωσταίνεις όπως αργά κυλάνε τα μαλλιά της Οφηλίας στο ποτάμι που πέθανε η τρελή, στον πίνακα του Millais.
Με μεθάς όπως το κύμα ζαλίζει το βράχο στο γιαλό.
Ουαου!!!!! Είναι ωραίες οι μεταφορές! Όταν τις γράφεις τα μεσάνυχτα στο ήσυχο σπίτι ή στο τρένο κοιτώντας τους επιβάτες ανυποψίαστους για το τι έχεις στο μυαλό σου.
Λίγο ακόμα;
Με χαλαρώνεις όπως τυχαία λύνεται το κορδόνι από το μαγιό μιας κοπελίτσας που βουτάει στα βαθιά.
Σε παίρνω μέσα μου γλυκά κι αργά και ρυθμικά, όπως ένα παλιό τρένο κυλά πάνω στις ράγες μιας καινούριας διαδρομής!
(αχχ...
)Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
)
