Πέρσι τέτοια μέρα και τέτοια ώρα ήμουν στο Τραμ 10 μπροστά από το Πανεπιστήμιο και γυρνούσα σπίτι...
Ήταν Παρασκευή και θα πήγαινα να αποχαιρετήσω την καλή συγκάτοικο (και μόνη μου φίλη τότε στην πόλη), που θα πήγαινε Lugano για δουλειά...
Άρα θα ξέμενα για δεύτερο ή τρίτο σκ μόνη στην πόλη, χωρίς.. τίποτα και κανέναν.
Όπως χάζευα κάτι στο κινητό μου, συνειδητοποίησα ότι είχα χάσει το τηλ. του χθεσινού τυπά, εκείνου του συμπαθητικού ξανθωπού, της πρώτης μου γνωριμίας.
Εκνευρίστηκα, ήθελα να απελπιστώ.
Αυτός θα γινόταν αργότερα ο ιχλίμπεντίχ μου.
Προς το παρόν είχα να περάσω πολλές ώρες ξοδεύοντας πολλά λεφτά, μπροστά στην οθόνη κάποιου υπολογιστή στο internet cafe, ψάχνοντάς τον...!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.