Αυτο θα ηθελα κι εγω να το εχω!! Δε διακρινομαι για την ψυχραιμια μου, αλλα το δουλευω! Που θα παει θα πετυχει!
΄Εχει τα θετικά του και το γήρας μου.

Γεροντική σύνεση που λένε.

Συντρόφια, όσο μεγαλώνουμε καταλαβαίνουμε ότι δεν πρέπει να σκάμε χωρίς λόγο. Κάποτε είχα εμμονή να λένε όλοι/ες τα καλύτερα για εμένα. Έκανα υπεράνθρωπες προσπάθειες γι' αυτό. Δεν κοιμόμουν όλη τη νύχτα κι έκλαιγα όταν άκουγα ένα κακό λόγο για εμένα ή ένιωθα φοβερές ενοχές αν κάπου έκανα λάθος. Επίσης, ήμουν τελειομανής. Όταν έπαιρνα κάτω από 9 το θεωρούσα αποτυχία. Ε, και να πάρω 5, 6, ή 7 και τι έγινε; Αρκεί να περάσω.
Τι με άλλαξε; ένα πρόβλημα υγείας. Πριν τρία χρόνια παρουσίασα λευκοπενία (έπεσαν πάρα πολύ κάτω από το φυσιολογικό τα λευκά μου αιμοσφαίρια). Το ξεπέρασα βέβαια και τα κρατάω στα κατώτερα φυσιολογικά. Όταν έδειξα στον παθολόγο τις εξετάσεις μου, φοβήθηκε τα χειρότερα. Ευτυχώς δεν ήταν κάτι σοβαρό, αλλά μέχρι να έρθει η άλλη μέρα να πάω και στον αιματολόγο για δεύτερη γνώμη, πέρασαν πολλές σκέψεις απ' το μυαλό μου. Μπορεί να σας φανεί περίεργο, αλλά δεν έκατσα να κλαίγομαι. Είπα το εξής: Αφού έχασα την υγεία μου, τα έχασα όλα. Γραμμένους/ες τους/τις έχω όλους/ες τι θα πούνε για εμένα. Θα κοιτάω μόνο τον εαυτό μου. Ντρέπομαι που το λέω, αλλά μέχρι να ξεπεράσω το πρόβλημα της υγείας λειτουργούσα όλο αυτό το δίμηνο ωφελιμιστικά. Όταν το ξεπέρασα, κατάλαβα ότι δεν πρέπει να παύσω να είμαι ευαίσθητη, αλλά πρέπει να μάθω να βάζω και όρια. Τίποτα δεν είναι άσπρο ή μαύρο. Ούτε να είμαστε εγωιστές/στριες, αλλά ούτε και άβουλα όντα να μας κάνουν ό,τι θέλουν.
Δεν αφήνω πλέον τίποτα να μου τη χαλάσει και να πει κάποιος/α κάτι κακό για μένα έχει κάθε δικαίωμα. Συγνώμη για την παρένθεση, αλλά ήθελα να καταλήξω στο ότι , για να κερδίσω την ψυχική μου ηρεμία, έπιασα τα άκρα και άγγιξα τα όριά μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.