Θα μου επιτρέψετε αγαπητέ jj!, να εξηγήσω τα λάθη στα οποία έχετε υποπέσει σε αυτό το ποστ, διοτί μας διαβάζει και κόσμος που δεν έχει παίξει ακόμη το παιχνίδι, γιατί είναι εμφανές ότι με τον καιρό που έχετε να παίξετε έχετε χάσει την επαφή με το παιχνίδι και το πως λειτουργεί. Αληθεία, γιατί σταματήσατε να παίζετε;;


Α, ναι, θυμάμαι........
Όταν έχεις μία ομάδα που συνεννοείται (και 50000 κάρτες, που περιπλέκουν το παιχνίδι) είναι λογικό η ομάδα που συνεννοείται να μπορεί να παίζει πιο έξυπνα τις κάρτες της, γιατί ακριβώς υπάρχει μία συγκεκριμένη στρατηγική.
Αρχικά από την
περιγραφή του παιχνιδιού:
Οι μαφιόζοι, οι οποίοι αποτελούν τη μειοψηφία, γνωρίζονται μεταξύ τους, ενώ οι πολίτες, που είναι και η συντριπτική πλειοψηφία, δεν γνωρίζονται μεταξύ τους με εξαίρεση τους συγκατοίκους (βλ. ρόλοι συνασπισμένοι με τους πολίτες). Σκοπός της μίας ομάδας είναι να εξουδετερώσει την άλλη.
Συνεπώς, δεν υπάρχει το επιχείρημα οι μαφία έχει πλεονέκτημα επειδή συνεννοούνται μεταξύ τους. Δεν θα είχαμε παιχνίδι αλλιώς. Οι πολίτες έχουν τους αριθμούς και οι μαφία την συννενόηση, είναι πολύ απλά τα πράγματα. Επιπλέον, οι συγκάτοικοι(έχοντας παίξει μάλιστα τον ρόλο πρόσφατα) δίνουν επιπλέον πλεονέκτημα στους πολίτες με την δυνατότητα συνεννόησης μεταξύ τους και εφάρμογής σχεδίων. Αν ξεκινάμε με επιχειρήματα που επί της ουσίας διαφωνούν με την ίδια την ουσία του παιχνιδιού, τότε κακώς ασχολούμαστε με το παιχνίδι.
Και όσον αφορά τις κάρτες, αν εξαιρέσουμε ΜΙΑ κάρτα, την οποία και προσπαθούμε να βελτιώσουμε, οι υπόλοιπες δεν έχουν ιδιαίτερη διαφορά αν τις χρησιμοποιεί η μαφία ή οι πολίτες, μάλιστα έχουμε 2, την Αποτυχία Δολοφονίας και την Ηχώ από το Υπερπέραν, που η μία δίνεται αποκλειστικά σε πολίτες και εκτός απ' ότι προστατεύει τον παίκτη από δολοφονία, επιβεβαιώνει την αθωότητά του και η άλλη είναι πρακτικά άχρηστη στην μαφία καθώς πάντα δίνει μεγαλύτερο πλεονέκτημα στους πολίτες. Οι κάρτες δεν περιπλέκουν το παιχνίδι, αλλά δίνουν περισσότερες επιλογές στους παίκτες που τις έχουν. Δεν φταίει η μαφία, αν ο άλλος πάει και παίξει Ηχώ ενώ δεν υπάρχει ψηφοφορία, ούτε αν ένας πολίτης έχει ΑΠ ή νεκροφάνεια και την κρατάει για ενθύμιο. Ο ίδιος φταίει που ήταν απρόσεκτος ή δεν τόλμησε να πάρει το ρίσκο.
Οι πολίτες όχι μόνο θα πρέπει να βρουν τους συμμάχους τους, αλλά συνάμα θα πρέπει να προσέχουν μη τυχόν και... αποκαλύψουν τον ρόλο τους και τους αποβάλλει η ΣΕ! Δεν είναι λίγες οι φορές που η ΣΕ έκρινε λανθασμένα για την αποβολή ενός παίκτη, φέρνοντας με αυτόν τον τρόπο σε πολύ δυσμενέστερη θέση την ομάδα των πολιτών.
Κάνοντας άλλη μία επίσκεψη στους
κανόνες:
Σε κάθε περίπτωση παραβίασης κανονισμού κι επιβολής ποινής, τον τελευταίο, αδιαμφισβήτητο λόγο τον έχει η ΣΕ του παιχνιδιού.
Και υπάρχει πολύ σοβαρός λόγος που υπάρχει αυτό το εδάφιο, διότι όλοι μας, ειδικά όταν παίζουμε, δεν βλέπουμε τα πράγματα καθαρά. Ξέρεις πόσες φορές έχω μαλώσει εγώ, γιατί θεωρούσα τις ποινές πολύ αυστηρές ή όχι αρκετά αυστηρές; Ή πόσες φορές μάλωσα ως ΣΕ και με μαφία και με πολίτες για καταλογισμό ή μη ποινών; Η ΣΕ βρίσκεται εκεί για να είναι ουδέτερη και να λειτουργεί προς όφελος του παιχνιδιού. Υπάρχουν παιχνίδια που αν δίνονταν οι ποινές όπως έπρεπε θα διακοπτόταν επειδή δεν θα υπήρχαν παίκτες. Είναι πολύ εύκολο να κατηγορούμε την ΣΕ, γιατί έχασε η ομάδα μας ή τρώνε περισσότερες ποινές οι πολίτες, αλλά θα πρέπει επιτέλους και οι παίκτες να είναι πιο προσεκτικοί. Για μία ποινή που μπορεί σε εσένα να φάνηκε υπερβολική(αλήθεια, πες μας μία), μπορεί να έχουν προηγηθεί πολύ περισσότερες μικρές παραβάσεις και συστάσεις που αγνοήθηκαν παντελώς(και έχει συμβεί πολλές φορές αυτό). Οπότε καλό θα ήταν να προσέχουμε τι λέμε, πριν πιάσουμε ένα τέτοιο ζήτημα, ειδικά όταν μιλάμε χωρίς στοιχεία ή γνώση του τι συμβαίνει.
Αυτό οδηγεί τους πολίτες να μην συνασπίζονται και να μην μπορούν να ακολουθήσουν μία ενιαία στρατηγική, εκτός κι αν είναι στο late game και έχει ξεδιαλύνει το τοπίο. Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, όμως, η Μαφία υπερέχει γιατί και σκοτώνει και μπορεί μέσω καρτών να βγάλει παίκτη και μπορεί να πείσει τους ευπειθείς πολίτες να βγάλουν εκείνον που θέλουν οι μαφιόζοι.
Αν υπήρχε τρόπος να ακολουθήσουν οι πολίτες ενιαία στρατηγική θα ήταν καταστροφικό για το παιχνίδι. Γιατί ή θα έπεφταν μέσα και θα ψάχναμε τρόπους για να το σταματήσουμε για να ισορροπήσει το παιχνίδι ή θα έπεφταν έξω και η μαφία θα αλώνιζε.
Το Παλέρμο είναι παιχνίδι στρατηγκής και επιχειρημάτων. Η μαφία πρέπει να οργανωθεί, να προστατευθεί και να εξοντώσει τους πολίτες. Οι πολίτες πρέπει να μάθουν πληροφορίες για την μαφία και να την ψηφίσουν. Γι' αυτο υπάρχουν οι πολίτες που μαθαίνουν πληροφορίες καθημερινά και πρέπει να βρουν τον τρόπο να καθοδηγήσουν και να πείσουν τους πολίτες. Ενώ αντίστοιχα η μαφία πρέπει να μπερδέψει τους πολίτες για να μην την ψηφίσουν. Είναι μία συνεχής μάχη που η κάθε ομάδα έχει τα όπλα της.
Δεν γίνεται να συζητάμε για την συνεννόηση της μαφίας ως
πρόβλημα. Είναι η βασική παραδοχή για να έχουμε μαφία. Αν δεν υπάρχει συνεννόηση δεν υπάρχει μαφία. Αν δεν υπάρχει μαφία, δεν υπάρχει παλέρμο.-
Όπως αν αρχίσουμε τα και ξέρεις οι πολίτες, μπορούν
και να χαλάσουν τις δολοφονίες
και να πετάξουν μέσω ψηφοφορίας μαφιόζους
και να σκοτώσουν(μία φορά)
και να πετάξουν με κάρτες
και να επαναφέρουν κόσμο και είναι και πιο πολλοί
και και και... Αλλά δεν τα λέμε αυτά γιατί είναι λογικό να συμβαίνει.
Οι πολίτες τι έχουν; Συνήθως έχουν 3-4 τζιμάνια που μυρίζονται κατευθείαν τη μαφία, αλλά μέχρι να μεταπείσουν τους πολίτες που έχουν κάλο στον εγκέφαλο, χάνουν το παιχνίδι (ή φροντίζει η Μαφία να τους βγάλει πιο νωρίς--->μένουν οι λιγότερο ικανοί πολίτες στο τέλος--->η μαφία κερδίζει). Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που η ομάδα των πολιτών κερδίζει όποτε η Μαφία είναι μάπα-->σχεδόν ποτέ δεν ισχύει, γιατί πάντα θα έχει 1-2 παλιές καραβάνες που θα συντονίζουν
Η μαφία σχεδόν ποτέ δεν δολοφονεί τα τζιμάνια πολίτες γιατί επί της ουσίας τους επιβεβαιώνει, οι πολίτες μπορεί να πετάξουν έξω τους καλούς πολίτες αν η μαφία τους πείσει γι' αυτό. Αλλά κι αυτό είναι πρόβλημα των ίδιων γιατί δεν κατάφεραν να επικοινωνήσουν σωστά τις θέσεις τους.
Εν κατακλείδι, ας επισκεφτούμε λίγο και την ιστορία.
Οι πολίτες έχασαν στα Παλέρμο 40, 42, 43, 44, 45 πιάνοντας αυτά που θυμάμαι πιο καλά.
- Παλέρμο 40: Οι πολίτες ήταν μία κάρτα μακριά από το να ανατρέψουν το παιχνίδι ανεπανόρθωτα σχεδόν, δεν πρόλαβαν για μερικά λεπτά.
- Παλέρμο 42: 2-3 λάθος επιλογές στις κάρτες και αποτυχία σωστής επικοινωνίας των σκέψεων μερικών δυνατών ρόλων κόστισαν στους πολίτες το παιχνίδι. (Δεν ξεχνώ το επικό παιχνίδι του ΔΑ σ' εκείνο το παιχνίδι, απλώς αναλύω τι μπορούσαν να κάνουν οι πολίτες.)
- Παλέρμο 43: Οι πολίτες έφτιαξαν σχεδόν ενιαίο μέτωπο, αλλά με λάθος ιδέες για το πια είναι η μαφία. Όταν κατάφεραν να βρουν την μαφία, ξόδεψαν την κάρτα που μπορούσε να τους βοηθήσει(Ηχώ) σε μέρα χωρίς ψηφοφορία.
- Παλέρμο 44: Οκ, εδώ οι πολίτες δεν τα κατάφεραν καθόλου καλά. Αλλά και πάλι έφτασαν απερίγραπτα κοντά στην νίκη
- Παλέρμο 45: Πάλι μία κάρτα που δεν παίχτηκε για δευτερόλεπτα αυτή τη φορά, θα μπορούσε να είχε κάνει ανεπανόρθωτη ζημιά στην μαφία. Πάλι οι πολίτες συνεργάστηκαν μεταξύ τους, στο πλαίσιο του λογικού.
Αν ήταν τόσο OP οι μαφίες, τότε γιατί και στις 5 τελευταίες νίκες της μαφίας οι πολίτες έφτασαν τόσο κοντά στη νίκη; Ακόμη και σε παιχνίδια που οι πολίτες έπαιξαν παροιμιωδώς άσχημα. Το παιχνίδι είναι μία χαρά ισορροπημένο, απλώς χρειάζεται επιτέλους οι πολίτες να μάθουν καλύτερα τους κανόνες και να μην κάνουν τραγικά σφάλματα. Γιατί κάθε φορά ωρυόμαστε να έχουν διαβάσει τους κανόνες, επειδή δεν έχουμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε;;
Γενικά το επιχείρημα η μαφία είναι OP είναι αστείο το λιγότερο. Απλώς χρειάζεται περισσότερη συγκέντρωση σε κάποιες επιλογές των πολιτών. Στο παιχνίδι έχει αυξηθεί και η στρατηγική και η επιχειρηματολογία, οπότε τα λάθη αρχίζουν να τιμωρούνται περισσότερο, αλλά γι' αυτό δεν φταίει το παιχνίδι το ίδιο, αλλά το επίπεδο των παικτών. Επειδή οι ρόλοι δίνονται με κλήρωση μπορεί να πέσουν ρόλοι σε άτομα που δεν μπορούν να τους στηρίξουν και στις δύο ομάδες, όμως και πάλι έτσι είναι το δίκαιο.
Αλλά παρακαλώ πολύ, μετά το ευχάριστο διάλειμμα,
θα παρακαλούσα να επιστρέψουμε επί της ουσίας στο θέμα που μας καίει και όχι να πιάνουμε φιλολογικές συζητήσεις άνευ ουσίας. Έχουμε παιχνίδι που έρχεται σύντομα και δεν γίνεται να αναθεωρούμε κανόνες μέχρι την τελευταία στιγμή.