Ρε μη μας τρολλάρεις

Τόσο πολύ σ 'αρέσουν οι γέροι που νομίζεις ότι έχεις γίνει κι εσυ;
Ρε μωρό, έχεις διαβάσει το νούμερο που λέει δίπλα στην ηλικία μου;
Λοιπόν μου θυμίσατε τώρα μια ιστορία, μπορεί να την έχω ξαναγράψει.
Είμαι διακοπές, καθόμαστε σε μια ταβέρνα όλοι γνωστοί, σε ένα τραπέζι εγώ κι η παρέα μου, παιδιά από ηλικίες 12 μέχρι εμένα, και έχουμε ανοίξει συζήτηση σοβαρή. Είναι μια αντιπαθητικιά τύπισσα με δυο παιδάκια στο απέναντι τραπέζι και κάθεται με την παρέα της, την αντιπαθώ - με αντιπαθεί, όλα καλά ως εδώ. Σε κάποια φάση κρύωνα και λέω, καθήστε να πάω να φέρω μια ζακέτα και συνεχίζουμε τη συζήτηση. Γυρνάω σε 10 λεπτά κι είναι τα παιδιά αυτηνής στο τραπέζι μας και έχουν αρχίσει να πλακώνονται μεταξύ τους οπότε πάει η συζήτηση που ήθελα να συνεχίσω. Τους λέω, παιδάκια μπορείτε να πάτε αλλού να παίξετε για να μιλήσουμε; Αυτά πάνε στη μαμά τους και της λένε οτι τα έδιωξα, οπότε πετιέται πάνω αυτή η κάργια, έρχεται στο τραπέζι μας κι αρχίζει να με βρίζει μπροστά σε όλο τον κόσμο. "Ποια νομίζεις οτι είσαι μωρή που διώχνεις τα παιδιά μου από το τραπέζι; Νούμερο! Ε νούμερο;". Εγώ και όλοι γύρω μου έχουμε μείνει μαλάκες από την έκπληξη. Κοιτάω μια φίλη μου, ήσυχη κοπέλα, της λέω "τι να της πω τώρα;". Μου λέει "μην απαντήσεις μωρέ...". Κοιτάω ένα φίλο μου που όλο κάνει πλάκες και μου λέει τη θεϊκή ατάκα "Ρώτα τη, τι νούμερο;". Σε εκείνο το σημείο απλά έσκασα στα γέλια, κι από τότε η ατάκα αυτή έχει μείνει στην ιστορία. Αυτό μου θυμίσατε, οκ αν δεν το ζεις δεν έχει τόση πλάκα, αλλά εγώ το είπα και χέστε με.
(τελικά δεν έβαλα μυαλό, ακόμα και τώρα σεντόνια κάνω.)

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.