lugar, βρίσκεις την εικόνα που θέλεις, αντιγράφεις το link και έπειτα πατάς αυτό:
και κάνεις paste μέσα το link.
Αν θέλεις να βάλεις ένα τμήμα του έργου, στείλε μου pm να το τακτοποιήσω εγώ.
(Γενικά όποιος θέλει να συμμετέχει και έχει κόλλημα με τις εικόνες ας μου στείλει pm)
Φρίντα Κάλο, Η σπασμένη κολόνα
Γεννήθηκε από γερμανοεβραίο πατέρα και ισπανομεξικάνα μητέρα στο Coyoacán στην Πόλη του Μεξικού. Ο πατέρας της ήταν μορφωμένος, άθεος και είχε έρθει σε νεαρή ηλικία στο Μεξικό όπου είχε γίνει φωτογράφος. Η μητέρα της ήταν Καθολική.
Στην ηλικία των έξι αρρώστησε από πολυομυελίτιδα, με αποτέλεσμα το ένα της πόδι να είναι μικρότερο από το άλλο και ημιπαράλυτο. Παρακολούθησε την Escola Preparatoria μία από τα 35 κορίτσια ανάμεσα σε 2000 άτομα όπου και είδε για πρώτη φορά το μετέπειτα σύζυγό της, τοιχογράφο Ντιέγκο Ριβέρα, ο οποίος ζωγράφιζε τους τοίχους της σχολής.
To 1925, στα 18 ένα τραμ συγκρούστηκε με το λεωφορείο στο οποίο επέβαινε. Υποβλήθηκε σε μεγάλο αριθμό εγχειρήσεων και έκτοτε η ζωή της σημαδεύτηκε από πόνο και θλίψη για την αδυναμία της να κάνει παιδιά
Το 1926, ενώ ανάρρωνε από το ατύχημα η Φρίντα Κάλο ξεκίνησε μαθήματα ζωγραφικής. Η οικογένειά της δε μπορούσε να υποστηρίξει την καλλιτεχνική της δραστηριότητα οικονομικά, για αυτό και την προέτρεψαν να εικονογραφεί βιβλία ιατρικής. Το 1929 έδειξε τη δουλειά της στον Ντιέγκο Ριβέρα, τον οποίο είχε γνωρίσει στους καλλιτεχνικούς κύκλους του Μεξικού που σύχναζε. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκαν.
Αυτή η αυτό-προσωπογραφία έρχεται σε αντίθεση με τις άλλες προσωπογραφίες της Φρίντα, αφού σʼαυτήν είναι μόνη της: Γάτες, μαϊμούδες, παπαγάλοι, απουσιάζουν από τη σύνθεση καθώς και το προστατευτικό backround από φύλλα και φυτά.
Η Φρίντα στέκεται μόνη και απροστάτευτη, θέλωντας ίσως να υποδηλώσει πως πρέπει να αντιμετωπίσει τη συναισθηματική και σωματική της κατάσταση.
Το 1944 όταν η Φρίντα σχεδίασε αυτόν τον πίνακα, η υγεία της είχε χειροτερέψει.
Οι γιατροί την ανάγκασαν να φοράει ένα είδος ολόσωμου νάρθηκα για αρκετούς μήνες. Η ίδια το χαρακτήρισε σαν «τιμωρία».
Τα ζωνάρια του νάρθηκα μοιάζουν να είναι αυτά που κρατούν το κορμί της σε όρθια θέση. Μια κολόνα Ιωνικού ρυθμού στο κέντρο, συμβολίζει τη σπασμένη σπονδυλική της στήλη. Ένα ισχυρό σύμβολο του πόνου που βίωνε είναι τα διάσπαρτα καρφιά που καλύπτουν όλο της το σώμα. Το μεγαλύτερο καρφί στην καρδιά συμβολίζει το συναισθηματικό της πόνο.
Αρχικά ζωγράφισε τον εαυτό της ολόγυμνο, έπειτα όμως αποφάσισε πως η γύμνια της αποσπούσε το θεατή από το κυρίως θέμα του πίνακα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.