Μοιραζόμαστε ποιήματα

Isiliel · 28-06-07

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ

Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια. Υπάρ-
χουν απειράκις ωραιότερα πράγματα και απ' αυτήν
την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου έπους.
Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη. Σκοπός της
ζωής μας είναι η λυσιτελής παραδοχή της ζωής μας
και της κάθε μας ευχής εν παντί τόπω εις πάσαν
στιγμήν εις κάθε ένθερμον αναμόχλευσιν των υπαρ-
χόντων. Σκοπός της ζωής μας είναι το σεσημασμέ-
νο δέρας της υπάρξεώς μας.

Α.Εμπειρίκος

DrStrangelove · 02-07-07

Κατά Σαδδουκαίων

Πλήθος Σαδδουκαίων
Ρωμαίων υπαλλήλων
μάντεις και αστρονόμοι
(κάποιος Βαλβίλος εξ Εφέσου)
περιστοιχίζουν τον Αυτοκράτορα.
Κραυγές απ' τον προνάρθηκα του Ναού.
Απ' τη φατρία των Εβιονιτών κραυγές:
Ο ψευδο-Μάρκελος να παριστάνει το Χριστό.
Διδάσκετε την επανάστασιν Κατά του πρίγκιπος
Οι Χριστιανοί νάχουνε δούλους Χριστιανούς.

Η αριστοκρατία του Ναού να εκλείψει.
Εγώ απέναντί σας ένας μάρτυρας
η θέλησή μου που καταπατήθηκε
τόσους αιώνες.

Τους ύπατοuς εγώ ανάδειξα στις συνελεύσεις
κι αυτοί κληρονομήσανε τα δικαιώματα
φορέσαν πορφυρούν ατίθασον ένδυμα
σανδάλια μεταξωτά η πανοπλία-
εξακοντίζουν τα βέλη τους εναντίον μου *
η θέλησή μου που καταπατήθηκε
τόσους αιώνες.

Τους άλλους απ την πέτρα και το τείχος μου
καθώς νερό πηγής τους είχα φέρει
η θρησκεία τους μυστηριώδης δεισιδαιμονία
τ' άλογά τους απ' τον κάμπο μου.
δε μου επέτρεψαν να δω τον Αυτοκράτορα
τους ύπατους δεν άφηναν να πλησιάσω
σε μυστικά συμπόσια και ένδοξα
τη θέλησή μου την καταπατήσανε
τόσους αιώνες.

Τώρα κι εγώ υποψιάζομαι
όλο το πλήθος των αυλοκολάκων
όλους τους ταπεινούς γραμματικούς
τους βραβευμένους με χρυσά παράσημα
λεγεωνάριους και στρατηλάτες
υποψιάζομαι τις αυλητρίδες τη γιορτή
όλους τους λόγους και προπόσεις
αυτούς που παριστάνουνε τους εθνικούς
τον πορφυρούν χιτώνα του πρίγκιπος
τους συμβουλάτορες και τους αιρετικούς
υποψιάζομαι συνωμοσία
νύκτα θα ρεύσει πολύ αίμα
νύχτα θα εγκαταστήσουν τη βασιλεία τους
νέοι πρίγκιπες με νέους στεφάνους
οι πονηροί ρωμαίοι uπάλληλοι του

*του αυτοκράτορος

τοιμάζουνε κρυφά να παραδώσουν
να παραδώσουν τα κλειδιά και την
υπόκλισή τους.

Εγώ πάλι μέσα στο πλήθος διακλαδίζομαι
η θέλησή μου διακλαδίζεται μέσα στο πλήθος
μαζεύω τους σκόρπιους σπόρους μου
για την καινούρια μακρινή μου ανάσταση
μαζεύω.

Μιχάλης Κατσαρός

DrStrangelove · 10-07-07

Η διαθήκη μου (Μιχάλης Κατσαρός)

Αντισταθείτε
σ'αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει : καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ'αυτόν που γύρισε πάλι
και λέει : Δόξα σοι ο Θεός.
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρία εισαγωγαί - εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλιωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
απο γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη
διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.
(........)
Και συ λοιπόν
στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις
απο φωνή
απο τροφή
απο άλογο
απο σπίτι
στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:
Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.

fairytale · 12-07-07

Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω.

Κοσκίνισα μες την καρδιά μου την έρημο

ήξερα πως δίχως τον άνθρωπο

δεν είναι πλήρες του ήλιου το φως.

Ενώ, τώρα,

κοιτάζοντας μές από τόση διαύγεια τον κόσμο,

μες από σένα, πλησιάζουν τα πράγματα,

γίνονται ευδιάκριτα,

γίνονται διάφανα,

τώρα μπορώ ν'αρθρώσω την τάξη του

σ'ένα μου ποίημα.

Παίρνοντας μια σελίδα θα βάλω σ'ευθείες το φως.

Ν.Βρεττάκος

fairytale · 12-07-07

Σου απλώνω το χέρι
όχι για να μου το απλώσεις κι εσύ
Σε κοιτώ στα μάτια
όχι για να με κοιτάξεις κι εσύ
Σου λέω γλυκά λόγια
όχι για να μου πείς κι εσύ τα ίδια
Σε αγαπώ
όχι γιατί μπορεί κι εσύ να μʼ αγαπάς
Αλλά, γιατί έτσι θέλω.

Γ.Δαμασκηνός

DrStrangelove · 14 Ιουλίου 2007

Κάτι που μας εκφράζει είναι το topic. Τα δικά μου τα αφήνω προς το παρόν :

''Μα κάτι με εξαναγκάζει σε αυτή
την ατέλειωτη,
παράλογη και παλιά περιπέτεια,
και συνεχίζω να ψάχνω όσο διαρκεί
το βράδυ
την άλλη τίγρη,
εκείνη που δεν είναι στο ποιήμα''.

Χ.Λ.Μπόρχες
Η άλλη τίγρη

(αφιερωμένο σε όλους τους θαμώνες του internet με πολύ νόημα)
Αναζητήστε τις εξαιρέσεις στον κανόνα, αυτό θέλει να πει ο ποιητής, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο, κι όταν οι εξαιρέσεις συναντιέστε σ'αυτό το χαοτικό δίχτυ που λέγεται internet μην προσπερνάτε ο ένας τον άλλον και μην ξεχνάτε).

adespoto · 14-07-07

"Να δεις που πάλι σύντροφοι
θα'μαστε στους αγώνες.
Η ταξική προέλευση
κρατάει για αιώνες.
Αυτή κι αν είναι έρωτας
αυτή κι αν είναι κάρμα.
Ξυπνάτε ζώα μου αργά
πήρε φωτιά η φάρμα!"

Isiliel · 16-07-07

Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου…

Sarah Kane από το «Λαχταρώ»

Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου…
Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,
Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,
Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μʼ αρέσουν τα παπούτσια σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο,
Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,
Και να σου φιλάω τα πόδια σου,
Και να σου κρατάω το χέρι σου,
Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,
Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου, και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου,
Και να γελάω με την παράνοια σου,Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς, και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες, και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,
και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι, και
να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,
Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα,
Και να σʼ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,
Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,
Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,
Και να μη γελάω με τα αστεία σου, και να σε θέλω το πρωί αλλά να σʼ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.
Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου.
Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου,

Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,
Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,
Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,
Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια,
Και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός,

Και νάμαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο,
Και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς,
Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,
Και να παρακαλάω να σʼ ήξερα μια ζωή.
Και νʼ ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,
Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,
Και να τρομάζω όταν θυμώνεις,
Και τόνα σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο γαλάζιο,
Και να σʼ αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,
Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς,
Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω,
Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω,
Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου, και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι,
Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου,
Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,
Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες, και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις,
Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς,

Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω,
Και νʼ αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απʼ το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω,
Και νʼ αναρωτιέμαι ποια είσαι αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι,
Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον άγγελο του δέντρου, το αγόρι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σʼ αγαπούσε,
Και να σου γράφω ποιήματα, και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις,
Και να σʼ αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια,
Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα,
Και να μη σʼ αφήνω να σηκωθείς απʼ το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,
Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις, και πάλι να τα παίρνω πίσω,
Και να σου λέω να παντρευτούμε, και συ να μου λες πάλι όχι,
Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα,
Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω άδειος χωρίς εσένα,
Και να θέλω ότι θέλεις,

Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής, Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου,
Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο, Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω, Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς,
Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απʼ ζωή σου,
Και να ξεχνάω ποιος είμαι, Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί,

Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο
Τον ακάθεκτο
Τον ακατάλυτο
Τον ακατάσβεστο
Τον μεταρσιωτικό
Τον ψυχαναλυτικό
Τον άνευ όρων τον τα πάντα πληρούντα, τον δίχως τέλος και δίχως αρχή,
ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

για την Αντιγραφή από κάποιο Blog : Isiliel

Εδάδ · 16-07-07

Ανατριχίλα!
Πολύ έντονα συναισθήματα.
Τέλος αναμενόμενο?

Corpse Bride · 16-07-07

Θέλω να μου χαρίσεις κάτι -Ό,τι θές
Ό,τι θέλω;Τ'ορκίζεσαι;-Στ' ορκίζομαι.
Είναι δύσκολο-Δεν πειράζει
Είναι ακριβό -Δεν με νοιάζει
Είναι σπάνιο-Τόσο το καλύτερο
Είναι επικίνδυνο-Δεν φοβάμαι
Μπορείς να καείς άμα το πιάσεις-Θα γίνω νερό να σβήσω τη φωτιά
Μπορεί να σου γλιστρήσει από τα χέρια και να φύγει-Θα το ξαναπιάσω
Μπορεί να πάει πολύ μακρυά-Θα το κυνηγήσω
Μπορεί να χαθεί στον ουρανό-Θα γίνω πουλί να το ψάξω
Μπορεί να βυθιστεί στη θάλασα-Θα γίνω αγκίστρι να το πιάσω
Μπορεί να πνιγεί στο σκοτάδι-Θα περιμένω τα χαράματα
Μα μπορεί να χαθεί ως τότε-Θα φέρω τα αστέρια να φωτίσουν πιο νωρίς
Είναι τόσο μικρό, δεν θα μπορέσεις να το πιάσεις-Θα ζητήσω από ένα μυρμήγκι να με βοηθήσει
Κι αν είναι μεγάλο σα σπίτι;-Θα φέρω γερανό
Κι αν είναι μεγάλο σαν βουνό;-Θα φέρω έναν γερανό πιο μεγάλο από βουνό.
Υπάρχει;-Θα τον φτιάξω
Που ξέρεις να φτιάχνεις γερανούς;-Δεν ξέρω
Τότε;-Τότε θα μάθω
Από που;-Από τα βιβλία
Κι αν δεν το λένε τα βιβλία;-Θα βρω τον γέροντα που φτιάχνει γερανούς
Κι αν έχει πεθάνει;-Θα βρω τον άλλον γέροντα
Ποιον άλλο γέροντα;-Αυτόν που ξέρει όλα τα βότανα
Όλα τα βότανα;-Όλα τα χόρτα και τα μικρά άνθη του αγρού, ξέρει τι μάγια κρύβουν
Και πως θα φέρει εκείνος το βουνό;-΄Οχι εκείνος, εγώ. θα μου δώσει βότανα να πιω να γίνω τόσο δυνατός που θα μπορέσω να το σηκώσω το βουνό.
Εμένα θα με πάρεις αγκαλιά;-Πάντα
Τώρα.-Τώρα. Έλα τι θέλεις;
Θέλω να μου χαρίσεις κάτι -Ό,τι θές
Ό,τι ό,τι θέλω;Τ'ορκίζεσαι;-Στ' ορκίζομαι.
Θέλω....θέλω κάτι που δεν υπάρχει πουθενά.-Να το φτιάξουμε
Με τι;- Με τι θέλεις;
Δεν ξέρω. -Να το φτιάξουμε με ξύλο καρυδιάς και χρυσά καρφιά
Όχι, όχι δεν είναι έτσι.-Να το φτιάξουμε με πούπουλα και ψίχουλα, με σταγόνες και γαργαλήματα και να του βάλουμε ένα κλειδί να το κουρδίζεις.
Όχι, Όχι δεν θέλω κλειδί.-Γιατί;-Μπορεί να το χάσω.-θα στο κρεμάσω στο λαιμό.
Μπορεί να χαθώ κι εγώ.-Θα έρθω να σε βρω
Κι αν δεν μπορέσεις να με βρείς;-Θα μπορέσω
Κι αν είναι σκοτάδι;-Θα ανάψω κερί.
Κι αν λιώσει το κερί;-Ως τότε θα σε έχω βρει
Κι αν όχι;-Θα ψάχνω μέχρι να σε βρω
Πόσο θα ψάχνεις;-ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
Τι θα πει για πάντα;- Ότι Σ'ΑΓΑΠΩ.
Κι εγω τι θα κάνω ώσπου να με βρεις;-Μπορείς να κοιμηθείς.
Που;-Κάτω από μια μυρσινιά.
Που έχει μυρσινιές;-Παντού
Έχει και λιοντάρια παντού;-Όχι
Που έχει λιοντάρια;- Στη ζούγκλα
Είναι κοντά η ζούγκλα;-Πολύ μακρυά, στην άλλη άκρη του κόσμου
Δεν μπορούν να έρθουν εδώ ποτέ;-Ποτέ
Τ'ορκίζεσαι;-Στ'ορκίζομαι
Ξέχασα τι θα πει για πάντα-Θα πει ότι σ αγαπώ
Πόσο;-Ως τον ουρανό
Ναι, ναι να κοιμηθώ τώρα;-Ναι
Θα με πάρεις αγκαλιά;-Ναι
Θέλω να μου χαρίσεις κάτι. -΄Ο,τι θέλεις
Ό,τι ό,τι θέλω τ'ορκίζεσαι;-Ναι...

Ανθή Δοξιάδη-Τριπ

fairytale · 21-07-07

Ανιχνεύω αρχέγονους πόθους

και βαδίζω σε σένα

το κορμί σου χαράσσω με νόθους

στεναγμούς και μια πένα

To φιλί μου με πάθος σου δίνω

στα κρυφά στο σκοτάδι

και πολλά σ΄ αγαπώ ζωγραφίζω

στου ανέμου το χάδι

Τη φλόγα μου μέσα σου εκπνέω

και ανάσα σου δίνω

σ΄ αγαπώ να μου λες να σου λέω

τα φιλιά σου να πίνω

Κατευθείαν στο λάθος μαζί σου

και ας είμαι χαμένος

η δική μου ψυχή στη ζωή σου

στης οδύνης το μένος

Τάκης Τσαντήλας

Neraida · 24-07-07

"Die Lotosblume" - Heinrich Heine

Die Lotosblume ängstigt
Sich vor der Sonne Pracht,
Und mit gesenktem Haupte
Erwartet sie träumend die Nacht.

Der Mond, der ist ihr Buhle,
Er weckt sie mit seinem Licht,
Und ihm entschleiert sie freundlich
Ihr frommes Blumengesicht.

Sie blüht und glüht und leuchtet,
Und starret stumm in die Höh;
Sie duftet und weinet und zittert
Vor Liebe und Liebesweh

DrStrangelove · 24-07-07

In des Herzen heilig stille Raume
musst du fliehen aus des Leben Drang.
Freiheit ist nur in dem Reich der Traume,
und das Schone bluht nur im Gesang.

...κοντά σας ξανά το βράδυ

roumana · 31-07-07

MARIA CRISTINA AZCONA "Children First"

Τα παιδιά είναι η πρώτη πρoτεραιότητά μας

Πρώτα τα παιδιά

Τα βαθειά καφετιά σας μάτια, αγαπημένα μου παιδιά
Είναι πάντα γαλανά, σαν διάφανος ουρανός,
Είναι φτιαγμένα απο τοπάζι, χρυσό και αέρινα φτερά
Κι έχουν την απλότητα των σφαιρικών αντικειμένων

Παιδιά, η ευτυχία σας είναι η πρώτιστη ευθύνη μας
Η δίψα μας, η δόξα μας,

Υπάρχουν πολλά παιδιά που αδυνατούν να μας μιλήσουν
Γιατʼ είναι αγέννητα, μα ταυτόχρονα θάʼ ναι εδώ και θάʼ ναι
πραγματικά

Υπάρχουν πολλά παιδιά που δεν μπορούν να παίξουν
Και να μας χαμογελάσουν
Διότι ο λιμός, τα ναρκωτικά, η διαφθορά,
Το μίσος και ο πόλεμος
Ακρωτηριάζουν το μυαλό και ολόκληρη τη ζωή τους

Είστε η πρώτη μας προτεραιότητα,
Πρίν απο το χρήμα, την υγεία και τον ρομαντισμό

Αγαπημένη μου δημιουργία, που ήρθες σʼ εμάς εδώ στη γή
Απο τον διάφανο κόσμο των Αγγέλων, με τον αέρα και την ανάσα
Η ψυχούλα σου είναι αγνή σαν τα διαυγή ρυάκια των βουνών
Και η Αγάπη είναι η πηγή των παιδικών ονείρων σου

Παιδί μου, το μέλλον σου είναι στα χέρια μας,
Γιʼ αυτό πρέπει να κατανοήσουμε
Πρώτʼ απʼ όλα τις ανάγκες σου, αν και δεν διαμαρτύρεσαι
Διότι αδυνατείς να εκφραστείς

Εμείς είμαστε αυτοί που δεν μπορούμε να καταλάβουμε
Τις ανάγκες σου
Και πάντα ο κόσμος των ενηλίκων σε εγκαταλείπει
Ποιά είναι η θάλασσά σου, ποιά είναι η άμμος σου
Κραυγάζεις, το διάστημα, ο κάλλιστος χώρος να βρίσκεσαι

Υπάρχουν πολλά παιδιά ευρισκόμενα μακριά από εμάς
Σε άλλες πόλεις, δίχως ψωμί, σε αποτρόπαια θεάματα
Περιμένουν την βοήθεια απο τις άλλες χώρες
Μα δυστυχώς, δεν υπάρχει ακόμη ενας Νόμος
Να βοηθήσει στο δράμα τους

Παιδί, το μέλλον σου είναι στα χέρια μας
Γιʼ αυτό πρέπει να κατανοήσουμε
Ποιά είναι η θάλασσά σου, ποιά είναι η άμμος σου
Η παραλία σου, το σύμπαν σου, το κάλλιστο μέρος να σταθείς

Παιδί, η Ευτυχία σου είναι η πρώτη μας προτεραιότητα
Η δίψα μας, η δόξα μας,

Θα πρέπει να είσαι η πρώτη μας προτεραιότητα,
Πρίν απο το χρήμα, την υγεία και τον ρομαντισμό

Μαρία Χριστίνα Αζκόνα
Translation by Takis Ioannides

fairytale · 19-08-07

Θαʼρθει καιρός που θʼαλλάξουν τα πράματα.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
-μη βλέπεις εμένα – μην κλαις. Εσύ είσʼ η ελπίδα
άκου θαʼρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
Δε θα υπάρχουνε πόρτες κλειστές
με γυρμένους απέξω
Και τη δουλειά
θα τη διαλέγουμε
δε θαʼμαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι – σκέψου! – θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
Να φυλάξεις μονάχα
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές
απροσάρμοστοι – καταπίεση – μοναξιά – τιμή – κέρδος – εξευτελισμός
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία – δε θέλω να λέω ψέματα –
δύσκολοι καιροί.
Και θαʼρθουνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω – μην περιμένεις κι από μένα πολλά –
τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
κι απʼ όσα διάβασα ένα κρατάω καλά:
Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος.
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρʼ όλα αυτά Μαρία."

Κατερίνα Γώγου
«Ιδιώνυμο»

Iduna · 20-08-07

Το φως σπάει εκεί που κανένας ήλιος δε λάμπει - Thomas Dylan

Το φως σπάει εκεί που κανένας ήλιος δε λάμπει
Εκεί που καμιά θάλασσα δεν κυλάει, τα νερά της καρδιάς
Σπρώχνουν τα κύματα τους
Και, σπασμένα φαντάσματα με φωτοβόλα-σκουλήκια στα κεφάλια τους
Τα πλάσματα του φωτός
Λιμάρουν μέσα στη σάρκα εκεί που καμία σάρκα δε διακοσμεί τα κόκαλα.

Ένα κερί στο ύψος των μηρών
Ζεσταίνει τα νιάτα και το σπέρμα και καίει τους σπόρους των γερατειών
Εκεί όπου κανένας κόκκος δε σαλεύει,
Ο καρπός του ανθρώπου ξεζαρώνει στα αστέρια,
Λαμπερός σαν ένα σύκο
Εκεί όπου δεν υπάρχουν νεύρα, το κερί δείχνει τα δάκρυά του.

Η χαραυγή σπάει πίσω από τα μάτια
Από κοντάρια με κρανίο και πέλμα το ανεμόδαρτο αίμα
γλιστράει σαν μια θάλασσα
Χωρίς ούτε φράχτες, ούτε πασσάλους, οι αναβλύζουσες πετρελαιοπηγές του ουρανού
Στέλνουν πίδακες προς τη ράβδο
Που ραβδοσκοπεί με ένα χαμόγελο το πετρέλαιο των δακρύων.

Νύχτα στο στρογγύλεμα των εσοχών,
σαν κάποιο φεγγάρι κατράμι, το όριο των σφαιρών
Η μέρα φωτίζει το κόκαλο
Εκεί όπου δεν υπάρχει κρύο, οι θύελλες που σε γδέρνουν ξεκαρφιτσώνουν
Τα φορέματα του χειμώνα
Η μεμβράνη της άνοιξης κρέμεται από τα καλύμματα.

Το φως σπάει σε μυστικά οικόπεδα,
Σε άκρες της σκέψης όταν οι σκέψεις οσμίζονται στη βροχή
Όταν η λογική πεθαίνει,
Το μυστικό του εδάφους μεγαλώνει μέσω του ματιού,
Και το αίμα εκτοξεύεται στον ήλιο
Πάνω από τα άγονα νοικιαζόμενα αγροτεμάχια η χαραυγή κοκαλώνει.

Rempeskes · 20-08-07

"The Melancholy Death Of Oyster Boy" - Tim Burton

Her wish came true
she gave birth to a baby.
But was this little one human?
Well, maybe...

Ten fingers, ten toes,
he had plumbing and sight.
He could hear, he could feel.
...But normal? Not quite.

This unnatural birth,
this canker, this blight,
was the start and the end
and the sum of their plight.

Not knowing what to name him,
they just called him Sam,
or sometimes,
"that thing that looks like a clam".

Everyone wondered,
but no one could tell.
When would young Oyster Boy
come out of his shell?

He came on tiptoe,
he came on the sly,
Sweat on his forehead,
and on his lips-a lie.

"Son, are you happy?
I don't mean to pry,
but do you dream of Heaven?
Have you ever wanted to die?"

Sam blinked his eye twice.
but made no reply.
Dad fingered his knife
and loosened his tie.

As he picked up his son,
Sam dripped on his coat.
With the shell to his lips,
Sam slipped down his throat.

A cross of gray driftwood
marked Oyster Boy's grave.
Words writ in the sand
promised Jesus would save.

But his memory was lost with one high-tide wave.

DrStrangelove · 20-08-07

Κάτι ολοζώντανο όποιος θέλει να γνωρίσει
πρώτα ζητά το πνεύμα να χωρίσει.
Τότε έχει τα κομμάτια όλα στο χέρι
και λείπει μοναχά ο πνευματικός δεσμός
για εγχείρηση της φύσης η χημεία το ξέρει

Φάουστ του Γκέτε

(είναι και επίκαιρο για μένα..)

DrStrangelove · 20-08-07

Tώρα μόλις τί λέει ο σοφός νοώ :
"O μαγικός ο κόσμος δεν εκλείστη,
κλειστός ο νους σου είναι, η καρδιά νεκρή !
Ακούραστος να λούσεις ΞΥΠΝΑ ΜΥΣΤΗ,
το γήινο στήθος μες τη ροδαυγή !''

Φάουστ και πάλι
(με πολύ νόημα ...)

Αρκτούρος · 20-08-07

[FONT=&quot]Μην ψάχνεις να με βρεις πάνω στη γη,
ψάχνοντας μόνο χώματα θα δεις.

Κοίτα όμως βαθιά μέσα στην καρδιά σου,
μέσα από τους χτύπους και τα αλλά όνειρά σου.

Τότε θα δεις τι αγάπη σημαίνει
και μην κλαις αν κανείς δεν καταλαβαίνει.

Μην κλαις που εγω έχω φύγει από τη γη,
δεν έφυγα όμως από τη δικιά σου ζωή.

Όσο μ' αγαπάς όσο με σκέφτεσαι,
πάντα δίπλα σου έτσι με κρατάς.[/FONT][FONT=&quot]

Αγνωστου[/FONT]

Μοιραζόμαστε ποιήματα

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Διάσημο μέλος

Διακεκριμένο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Διάσημο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος