"Λογάκια" που μας έχουν σημαδέψει/σακατέψει

[Pak]

Πακ δεν είσαι όσο γαμάτη νομίζεις*, είπε η Πακ στην Πακ.

(Γελάω μόνη μου με αυτόν τον φανταστικό διάλογο-μονόλογο αχαχα)

*είσαι παραπάνω

 

[Valder]

Πακ δεν είσαι όσο γαμάτη νομίζεις*, είπε η Πακ στην Πακ.

(Γελάω μόνη μου με αυτόν τον φανταστικό διάλογο-μονόλογο αχαχα)

*είσαι παραπάνω

 

[EvanescenceQ]

"Καλή χρονιά. Περάστε"

- 20χρονη όμορφη γειτόνισσα στην είσοδο.

Ενα κομμάτι του κόσμου μου μόλις κατέρρευσε... Fuck... Τι μάχη του Μαντζικέρτ ήταν αυτή μέσα σε 5 δευτερόλεπτα;

εγώ πιστεύω δε θα σε ήξερε καλά.
Αμα σε είχε γνωρίσει και ήξερε πόσο ατακαδορος είσαι σίγουρα θα σου μιλούσε αλλιώς.
Πάω να πάρω καφέ η κοπέλα εκεί στα 20 και μου μιλάει στον πληθυντικό την κοιτάω λέω στον ενικό .
Ένιωσα αυτό που λες .
Καμιά φορά τους βγαίνει αυθόρμητα σε κάποιους.
Δεν είναι κάτι.

 

[Valder]

εγώ πιστεύω δε θα σε ήξερε καλά.
Αμα σε είχε γνωρίσει και ήξερε πόσο ατακαδορος είσαι σίγουρα θα σου μιλούσε αλλιώς.
Πάω να πάρω καφέ η κοπέλα εκεί στα 20 και μου μιλάει στον πληθυντικό την κοιτάω λέω στον ενικό .
Ένιωσα αυτό που λες .
Καμιά φορά τους βγαίνει αυθόρμητα σε κάποιους.
Δεν είναι κάτι.

Thanks! It will heal.

 

[EvanescenceQ]

Anyway μια ωραία ατακα πεσιματος που είχα ακούσει είναι το
θέλω να σε χουζουρέψω σαν να μην υπάρχει
καπιταλισμός κορυφαίο και γέλασα ναι

 

[Guest 709611]

 

[H|M]

«Κι όσο με πλησιάζεις, άλλο τόσο απομακρύνεσαι. Κι όσο κοντά σου έρχομαι, άλλο τόσο με φοβίζει το χάος σου.
Η λογική τους λέει πως δεν θα βρεθούμε ποτέ. Αλλά ο παραλογισμός μας με γοητεύει και παίζει με το μυαλό μου κάθε βράδυ.
Τί λες; Πάμε άλλη μια βόλτα; Αυτή την φορά λίγο ακόμα πιο κοντά. Κι όσο πιο κοντά μου θα έρχεσαι τόσο μεγαλύτερο το ρίσκο να τα χάσεις όλα.
Ή μήπως και να τα κερδίσεις όλα;

Πήγε αργά!
Την καληνύχτα μου κράτα, γλυκό μου ρίσκο...»

 

[Guest 709611]

 

[Nascentes morimur]

..Μοιάζεις και συ, μοιάζεις και συ σαν θάλασσα
και πνίγομαι κοντά σου.

 

[EvanescenceQ]

 

[EvanescenceQ]

✧ Η αγάπη φαίνεται στις μικρές στιγμές ✧​

Είναι τυχεροί όσοι έχουν ερωτευτεί έστω και μια φορά στη ζωή τους. Αλλά, κατά τη γνώμη μου πιο τυχεροί είναι αυτοί έχουν βρει έναν σύντροφο, και όχι άλλο ένα περιστασιακό φλερτ.

«Το να αγαπάς δεν είναι τίποτα, το να αγαπιέσαι είναι κάτι, το να αγαπάς και να αγαπιέσαι είναι το παν…» -Leo Buscaglia

Το ότι κάποιος σ’αγαπάει δεν φαίνεται από εντυπωσιακές χειρονομίες και ακριβά δώρα. Ο έρωτας κρύβεται σε απλές και καθημερινές στιγμές, που συνήθως περνούν απαρατήρητες. Σε μικρές λεπτομέριες που όμως κάνουν όλη την διαφορά.

Από το να σου μαγειρέψει το αγαπημένο σου φαγητό, και να σου έχει έτοιμο ζεστό νερό για μπάνιο, όταν ξέρει ότι θα γυρίσεις σπίτι μετά από μια κουραστική μέρα, μέχρι το να προσέξει ότι τελειώνει το αγαπημένο σου άρωμα και να σου αγοράσει άλλο ένα μπουκάλι.
Όταν ξέρει ότι αύριο έχεις μια συνέντευξη που σε αγχώνει και σου προτείνει να κάνετε μια βόλτα για να χαλαρώσεις. Όταν σου λέει ότι είχε μια απαίσια μέρα στη δουλειά και εσύ του κάνεις μασάζ για να ηρεμήσει.
Αυτό, που ο δρόμος για το σπίτι σου περνάει έξω από το ζαχαροπλαστείο, και σταματάει για να σου φέρει κάθε φορά το αγαπημένο σου γλυκό. Αυτό που ξαπλώνετε για να κοιμηθείτε πάντα αγκαλιασμένοι, όση ζέστη και αν έχει ή όσο κουρασμένοι και αν είστε.
Όταν σε περιμένει Σάββατο βράδυ μετά τη δουλειά για να σε πάρει να πάτε να τα πιείτε στο στέκι σας.

Μην υποτιμάς τις μικρές αυτές πράξεις, όσο ασήμαντες και αν σου φαίνονται. Αν κάτσεις να σκεφτείς θα βρεις δεκάδες τέτοιες στη ζωή σου. Οι μεγάλοι έρωτες δεν φωνάζουν, δεν επιδυκνύονται συνεχώς. Μόνο όσοι είναι μέσα στη σχέση βλέπουν την «μαγεία» των μικρών στιγμών.

Φιλιά πολλά
Δάφνη/indaphnesmind.blogspot.com/

 

[Guest 709611]

 

[EvanescenceQ]

 

[EvanescenceQ]

Μην θυσιάζεις όλα σου τα σ' αγαπώ για μερικά
κρεβάτια.
Φύλαξε και μερικά μπας και συναντήσεις τον
μεγάλο έρωτα στη γωνία
κι έχεις να τον κεράσεις μονάχα
πολυχρησιμοποιημένη
σάρκα, προβαρισμένους οργασμούς και
ξεχαρβαλωμένα
συναισθήματα.
Κι αν τελικά ο έρωτας δεν έρθει ποτέ
κράτα ρε φίλε ένα Σ' αγαπώ ανόθευτο
για την πάρτη σου.

 

[EvanescenceQ]

«Λοιπόν, χοντρούλα;», «Τι άχρηστος!», «Ε, ελέφαντα, θα έρθεις;», «Προσοχή έρχεται η μπουλντόζα!», «Ο ηλίθιος πήρε πάλι 5 στα μαθηματικά!», «Έτσι άσχημη που είσαι, φαντάζεσαι ότι θα αρέσεις στα αγόρια;», «Ποια νομίζεις ότι είσαι; Η βασίλισσα της Αγγλίας;».

Σας σοκάρουν οι λέξεις; Κι όμως τις λένε γονείς προς τα παιδιά τους.

Από πού προέρχονται αυτές οι προσβολές; Συχνά, τις έχουμε ακούσει, μας τις έχουν απευθύνει όταν ήμαστε μικροί. Έχουμε απαλείψει την επιθετική τους πλευρά, τις έχουμε εσωτερικεύσει, κρύβοντας τον πόνο. Ο μηχανισμός είναι αμυντικός. Η προσβολή αποτελεί προβολή επάνω στον άλλον, ώστε να προσπαθήσουμε να πάψουμε τον πόνο που αισθανόμαστε μέσα μας. Πίσω από μία προσβολή υπάρχει πάντα η προσωπική μας ιστορία, ένα τραύμα που μας πονά ακόμη, συναισθήματα και ανάγκες.

Οι προσβολές μας δεν είναι αθώες. Προβάλλονται επάνω στα παιδιά μας, αλλά δε λένε τίποτε για αυτά. Μιλάνε για τα δικά μας τραύματα.

Οι προσβολές, οι υποτιμήσεις, οι επικρίσεις, οι βρισιές δεν αποτελούν εκπαιδευτικές μεθόδους, αλλά βία, ακόμη κι όταν, και ιδίως όταν οι γονείς είναι αυτοί που προσβάλλουν. Οι επικρίσεις αποτελούν χτυπήματα έναντι του άλλου, ώστε να μην αναγκαστούμε να κοιτάξουμε μέσα μας. «Όποιος κοροϊδεύει, κοροϊδεύει τα μούτρα του!» λένε τα παιδιά.

Αλλά το παιδί λόγω υποχωρητικότητας και ανάγκης για συνάφεια έχει την τάση να συμβιβάζεται με αυτό που λέμε για το άτομό του. Το φαινόμενο έχει μελετηθεί και ονομάζεται «αυτόματη εκπλήρωση των προβλέψεων». Θεωρούμε ότι ένα παιδί είναι άχρηστο, μπαίνει σε μία (μηχανική διαδικασία αποτυχίας: είμαι άχρηστος, δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσω να λύσω το πρόβλημα, δε θα τα καταφέρω…, συμβιβάζεται με αυτό τον ορισμό για τον εαυτό του μέσω των σκέψεων και της συμπεριφοράς του. Μοιάζει όλο και περισσότερο με το χαρακτηρισμό του γονέα του και έτσι επιβεβαιώνει την άποψή του.

Το να απαξιώνουμε τον άλλον, σημαίνει ότι αποκτούμε εξουσία πάνω του, αλλά κυρίως ότι αποκτούμε εξουσία επάνω στα τραύματα της δικής μας ζωής.

Ιζαμπέλ Φιλιοζά, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΟΙ ΓΟΝΕΙΣ.

 

[Nascentes morimur]

Τι μου βάζεις φυτιλιά, και μ' άνεργα φιλιά κυκλοφορώ;

Άσε να το πάρει το ποτάμι το φιλί,
να γίνει ο έρωτας στα πόδια μας γυαλί,
κάνε την ανάσα σου στο στήθος μου να μπει,
κι απ' το πουκάμισο να σπάσει το κουμπί.

(Σαν ποίηση)

 

[Guest 709611]

 

[Ion.]

 

[EvanescenceQ]

[έξω απ'το παράθυρο όλα είναι νεκρά.]

κοίταω τον κόσμο απ'το παράθυρο. βλέπω τα πρόσωπά τους. κρύβουν μια θλίψη. ένα θυμό. ίσως φταίει η μοναξιά.
τίποτα δεν έχει σημασία πια.
τους κοιτάω να μπαίνουν στο φαρμακείο στην απέναντι πλευρά του δρόμου κι αναρωτιέμαι αν αισθάνονται πιο άρρωστοι από εμένα.
κοιτώ και τα αυτοκίνητα που με ταχύτητα πλησιάζουν προς την κατεύθυνση μου, με προσπερνούν κι απομακρύνονται. σχεδόν στιγμιαία. όπως κι εσύ.

πού είσαι σήμερα;

greek posts

 

[Guest 709611]