"Λογάκια" που μας έχουν σημαδέψει/σακατέψει

[Valder]

"...μας τελείωσε ο γύρος χοιρινός"

 

[Guest 709611]

"...μας τελείωσε ο γύρος χοιρινός"

Και τώρα τί θα γένουμε...χωρίς χοιρινό ; Ήταν μια κάποια λύσις...

Κσι τρέχω... γρήγορα μακριά, πριν αναβοσβήνουν τα κόκκινα φωτάκια...

 

[EvanescenceQ]

"...μας τελείωσε ο γύρος χοιρινός"

Ειναι παρόμοιο με το μας τελείωσαν οι σερβιετες. Δεν έχουμε αυτές που θέλετε.
Και αναγκάζεσαι να πάρεις σερβιετες που φοράνε οι γιαγιάδες για την ακράτεια.
Εκεί να δεις!
Το δεν έχουμε γύρο πίνεις ένα παγωμένο ρόφημα και σου περνάει με το άλλο τι κάνεις?
Άλλες οι ανάγκες βεβαίως αυτό διαπιστώνουμε.

 

[Valder]

Και τώρα τί θα γένουμε...χωρίς χοιρινό ; Ήταν μια κάποια λύσις...

Κσι τρέχω... γρήγορα μακριά, πριν αναβοσβήνουν τα κόκκινα φωτάκια...

View attachment 92795

Μη φοβάσαι τα λαμπάκια του cylon δεν ρίχνουν φίλια πυρά.

Η εικόνα όμως με σκότωσε που έβαλες.

Θυμόμουνα που όντως την σκέπαζα τη νύχτα, ή που ξύπναγα 3 το πρωί και την φίλαγα στον ώμο πριν σηκωθώ κι άλλη μια όταν επέστρεφα στο κρεβάτι. Που μου έλεγε "πήγαινε δες τη σειρά σου" κι εγω καθόμουν δίπλα της και την χάζευα και της έλεγα "οχι εδω θα μεινω να σε χορτάσω, ούτε στιγμή να μη χάσω από σένα".

Πω μαλάκα με κατέστρεψε αυτη η εικόνα...

 

[EvanescenceQ]

"Ήμασταν αυτό που δεν λες
Και ούτε το παραδέχεσαι
Αλλά και δεν θα το ξεχάσεις".
•Frida Kalho•

 

[Isida]

Κλείνω, κουρασμένος, τα παντζούρια στα παράθυρά μου, αφήνω τον κόσμο απέξω, και αποκτώ για μια στιγμή την ελευθερία μου. Αύριο, θα είμαι σκλάβος πάλι· ωστόσο τώρα, μόνος, χωρίς την ανάγκη κανενός, με τον μοναδικό φόβο κάποιας φωνής ή παρουσίας που μπορεί να με διακόψει, κατακτώ τη μικρή μου ελευθερία, τις δικές μου στιγμές μεγαλοπρέπειας.

Χωμένος βαθιά στην πολυθρόνα μου, ξεχνώ τη ζωή που με πιέζει.
Δεν με πληγώνει πια, εκτός που μ’ έχει πολύ πληγώσει.

Το βιβλίο της ανησυχίας – Φερνάντο Πεσσόα.

 

[EvanescenceQ]

Με πόνεσες μέχρι θανάτου και σ΄ευχαριστώ.
Για να πoνέσω τόσο φρικτά, φαντάσου πόσα μου χάρισες.

~Μάρω Βαμβουνάκη~

 

[EvanescenceQ]

Υπάρχουν δύο ειδών όχι,
αυτά που πονάνε όσους τα λένε
και αυτά που πονάνε όσους τα ακούνε•
από εκεί που σπάζει η επιθυμία πληγώνεσαι.
Αρνήσεις ~Γιώργος Θανάσης~

 

[EvanescenceQ]

"ο πόνος σαν καρυοθραύστης ξεχωρίζει τον καρπό από το τσόφλι του", Δανάη Σιώζιου, Ενδεχόμενα τοπία

 

[EvanescenceQ]

Την «δεν αντέχω μακριά σου» αγάπη να μην την εμπιστεύεσαι​

Όμως, είτε απ’ την πλευρά εκείνου στον οποίο εξαρτάσαι, είτε απ’ την πλευρά αυτού που εξαρτάται πάνω σου, η αντίδραση μπλοκάρεται και παραμένει ανέκφραστη για να μη δημιουργήσει αποξένωση και ρήγμα. Διαφορετικό σε κάθε περίπτωση, αλλά πάντα μ’ έναν κοινό παρανομαστή. Την ανασφάλεια. Απ’ τη μία πλευρά στην ανοχή της πραγματικής αγάπης– γιατί άλλωστε πού να πας και να ξεκινάς απ’ την αρχή, με τα τετριμμένα κλισέ πως οι σχέσεις θέλουν δουλειά– κι απ ‘την άλλη μια χαμηλή αυτοεκτίμηση και ταυτόχρονα απαίτηση ν’ αγαπηθεί, ενώ ο ίδιος δεν είναι σε θέση ν’ αγαπήσει. Γιατί πια, δεν ξέρει πώς.

​

 

[EvanescenceQ]

‘Ποτέ μην εξιδανικεύεις τους άλλους. Δεν θα ανταποκριθούν ποτέ στις προσδοκίες σου’.
Λεο Μπουσκάλια

 

[Guest 709611]

 

[EvanescenceQ]

Δυστυχώς κάποιες φορές ο χωρισμός δεν έρχεται επειδή έφυγε ο έρωτας αλλά επειδή δεν προσπάθησαν αρκετά να καταλάβουν ο ένας τον άλλο.

 

[yorkie]

“To progress anywhere in life, you have to face your demons”

 

[EvanescenceQ]

Εκείνα τα «κατέβα λιγάκι να σε δω» τυπάκια ερωτευόμαστε.Κι αν είναι για ένα πράγμα να κάνουμε γενναίες και μεγάλες κινήσεις, ας είναι για τον έρωτα. Ας είναι αυτός ο λόγος που σπάμε τα κοντέρ, διανύουμε τα χιλιόμετρα, τραγουδάμε στις ταράτσες, βουτάμε στο νερό το καταχείμωνο. Ας είναι αυτός ο λόγος που φτιάχνονται οι σαχλές κομεντί, που κρυφά πάντα θα θέλουμε να ζούμε. Αρκεί να είναι με τον κατάλληλο άνθρωπο.​

Ίλυα Τρανούδη

 

[Guest 709611]

 

[EvanescenceQ]

'Ο,τι και αν είναι αυτό που ψάχνεις, δεν θα έρθει με τη μορφή που το περιμένεις.
| Haruki Murakami | Ο Κάφκα στην ακτή

 

[H|M]

«Θα σε εκδικούμαι.
Θα περιπαίζω τη μοναξιά σου.
θα εξαντλώ τη μνήμη σου.
θα πολιορκώ τις αντιστάσεις σου.
Έπειτα, θα συντρίβομαι στις άκρες των ματιών σου.»

Είπε το «μαζί» που δε ζήσαμε.

 

[H|M]

Είναι ψεύτες όσοι λένε ότι ο έρωτας θέλει δύο.

Στον έρωτα είσαι μόνος σου. Μόνος φοβάσαι, μόνος χάνεις τον ύπνο σου, μόνος παραδίνεσαι.

Μονος ναι αλλά εξαιτίας ποιού?
Γι'αυτό θέλει δύο να σου δώσει ένα κίνητρο πέρα από τον εαυτό σου να σκέφτεσαι και έναν άλλον εκτός από σένα.
Να λιώνεις.
Καψούρα .
Γι'αυτό θέλει δύο για προσάναμμα Αλλιως δεν είναι έρωτας προς έναν άλλον είναι αγάπη προς τον εαυτό μας και τίποτε άλλο.

Ναι, είσαι και μόνος. Αλλά είστε και μαζί. Και είναι και στη σκέψη σου. Υπάρχει μια υπέροχη ομορφιά πίσω απ΄ όλο αυτό...

Το θέμα είναι σαν ο έρωτας...είναι ανεκπλήρωτος. Εκεί, ναι...θα συμφωνήσω. Αν αυτό εννοείς, πάμε αλλού και πονάει πολύ...

Πάντα πίστευα για δύο.
Πάντα επιθυμούσα για δύο.
Πάντα προσπαθούσα για δύο.
Πάντα πολεμούσα για δύο.

Όταν όμως έκλαψα, ήμουν «μόνος».

 

[Guest 709611]

Πάντα πίστευα για δύο.
Πάντα επιθυμούσα για δύο.
Πάντα προσπαθούσα για δύο.
Πάντα πολεμούσα για δύο.

Όταν όμως έκλαψα, ήμουν «μόνος».

Έτσι γίνεται. Και να στο έλεγε κάποιος πριν, δεν θα το πίστευες. Ούτε εσύ, ούτε εγώ, ούτε κανείς. Μα, κάποιες φορές, έτσι γίνεται. Αυτό συμβαίνει. Στα δάκρυα να είμαστε μόνοι. Τελείως μόνοι...Ακόμα κι ο καλύτερος φίλος, θα δώσει ώμο, θα βάλει πλάτη...αλλά το μετά είναι ολόδικό σου, ολόδικό μας. Εκεί...που τα λεπτά μοιάζουν ατελείωτα και όλα μοιάζουν να επαναλαμβάνονται...είμαστε μόνοι...

Αλλά περνάει. Διαφορετικά δεν θα μιλούσαμε, αυτή την ώρα. Η ιστορία θα πάει παρακάτω κι ας φαίνεται ότι ο χρόνος κόλλησε...