Καψουροτράγουδα

[Υδροχόος]

Καλοκαιράκι είναι, καλή μου @Aleksa, Αύγουστος...άλλαξε το πρόγραμμά μου. Μπορεί εσύ να πόσταρες στις 00.30, περίπου...εγώ ήρθα πρωί πρωί...

 

[Aleksa]

Είμαι και του πρωινού....
και του μεταμεσονύχτιου.

 

[Υδροχόος]

Καζαντζίδη άκουγα κι εγώ (είπαμε, αλλάζουν τελείως τ΄ ακούσματά του, κατά καιρούς...)...

 

[Aleksa]

 

[Υδροχόος]

 

[Aleksa]

(πού το ξέθαψα... )

 

[Υδροχόος]

 

[Aleksa]

 

[Aleksa]

 

[parafernalia]

Disco βραδιά απόψε.

 

[parafernalia]

 

[parafernalia]

Μια μίξη φωνή Ξυλούρη - Μητροπάνου

 

[parafernalia]

 

[Euge.loukia]

Είμαι το καψουροτραγούδο. Όχι όμως από αυτά τα φτηνιάρικα, τα τετριμμένα, που ξεπέφτουν σε στίχους επιπέδου «έφυγες και ήπια πέντε μπουκάλια».Όχι. Εγώ είμαι ένα καψουροτραγούδο με κιθαριστικό σόλο που σφίγγει το στομάχι, με στίχο που στάζει ειρωνεία και λίγο τσίπουρο, έτσι για το δραματικό εφέ.
Του τύπου,όσο ροκ κι αν είμαι, υπάρχει πάντα μια γωνία μέσα μου που θέλει να ανάψει αναπτήρα και να ουρλιάξει «Θα ‘θελα να σε ξεχάσω» σε κάποιο σκοτεινό μπαρ που δεν κλείνει ποτέ 3ης τα ξημερώματα, όταν δεν ξέρεις αν θέλεις να σπάσεις την κιθάρα ή να γράψεις ένα τελευταίο μήνυμα. Και αν αυτό δεν είναι αυθεντικό, τότε τι είναι;
Λιώνω, Σβήνω, Χάνομαι σου λεωωωω για πάρτη μου στο πάρτυ μου.